Δεν γίνεται να πηδήξει… Θα πηδήξει. Πήδηξε!

Κάποιος -άσχετος με το άθλημα όσο και εσύ- σου πήρε δώρο κάποτε μια κούκλα Χαλκ Χόγκαν.

Γιατί είχε τις μουστακάρες του, την πλούσια χαίτη του (αλλά με το αλανιάρικο μαντήλι να καλύπτει ευλαβικά την… αραίωση στο πάνω μέρος της κεφαλής) το χτιστό σώμα, το κίτρινο σώβρακο σχεδόν στο ύψος του αφαλού…

Ωραίος τύπος.

Ό,τι πρέπει για στόλισμα σε ένα παιδικό δωμάτιο.

Άντε, και για να τον βάλεις να παλέψει με τον Μπάτμαν και τον Action Man (μαζί), ή να τον δανείσεις στην αδερφή σου, γιατί βαρέθηκε τον φλώρο τον Κεν για γκόμενο της Μπάρμπι.

Μέχρι εκεί.

Πονάει ο Νίκος Ράλλης


Αυτή είναι και η τελευταία επαφή με το… κατς ή, αγγλιστί, wrestling. Η επόμενη ήταν σε ένα επεισόδιο του Baywatch, όπου ο ξανθομάλλης γίγαντας ήταν συνάδελφος της Πάμελα. Πού διάολο να δεις κατς τη δεκαετία του ’90 και γιατί να το κάνεις μεγαλώνοντας, όταν μιλάμε για ένα άθλημα που παίζεται με σενάριο;! Θέατρο δηλαδή.

Το σανίδι δεν πονάει όμως… Ίσως ψυχικά. Τα παΐδια σου, πάντως, παραμένουν στη θέση τους! Και όπως μου είπε και ένα φιλαράκι, «ναι, μούφα. Αλλά μερικές μπούφλες είναι… κανονικότατες»!

Σαν το μπρόκολο, λοιπόν, που αποφάσισες να δοκιμάσεις όταν μεγάλωσες -ΚΑΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ- λες «δεν βαριέσαι, ας δούμε γιατί τόσος ντόρος».

Ανοίγεις το link.

Φώτα παντού.

Κόσμος να παραληρεί.

Πρώτη αντίδραση: «1000 χρόνια μπροστά οι Αμερικανοί! Και Χαραυγιακός-Κεραυνός Αμφιάλης να μεταδώσουν, θα μιλάμε για ΤΟ σόου»!

Δυο γομάρια πάνω στο ρινγκ.

Ένας παρουσιαστής να γκαρίζει.

Ο ένας, λέει, είναι το Κτήνος. Ο άλλος, ο Ντιν Αμπρόουζ.

Αρχίζει το ξύλο.

Γουρλώνεις τα μάτια, έχοντας αντιληφθεί στο δευτερόλεπτο πόσο προκατειλημμένος υπήρξες.

Ναι, ΟΚ, φαίνεται πως μερικές… φεύγουν εκ του ασφαλούς, αλλά όχι οι καρεκλιές! Ούτε η γροθιά του Αμπρόουζ στα αχαμνά του… ζώου, Μπροκ Λέσναρ, που τα παίρνει κρανίο και τον σηκώνει στον αέρα, πετώντας τον και… 100 φορές με την πλάτη στο ρινγκ!

Μετά, ο Αμπρόουζ βγαίνει από το ρινγκ, αρπάζει έναν πυροσβεστήρα, ψεκάζει το Κτήνος, ψάχνει κάτω από το ρινγκ για οτιδήποτε μπορεί να… σκοτώσει και βγάζει αυτό…

Τραβάς τα μαλλιά σου, χωρίς να έχεις πάρει χαμπάρι ότι έχεις σηκωθεί από την πολυθρόνα! «Δεν γίνεται αυτό! Δεν γίνεται αυτό!», φωνάζεις!

Τελικά, το Κτήνος νικά… Και παίρνει αυτό, τώρα, τον πυροσβεστήρα, ψεκάζοντας τον διαιτητή, που προσπαθεί να συνεφέρει τον Αμπρόουζ.

Πίνεις μια μπύρα.

Παίρνεις μια ανάσα, βρίζοντας το linκ που κολλάει.

Ξαφνικά, το ρινγκ γεμίζει γορίλες.

Και βγαίνει αυτός…



Άντε πάλι όρθιος!

Να ξεχνάς ότι η ώρα έχει πάει 4 και ο μπάρμπας από πάνω θα σου πρήξει τον έρωτα αύριο αν σε πετύχει στην είσοδο της πολυκατοικίας… Ξεκαρδίζεσαι στα γέλια χωρίς να αντιλαμβάνεσαι το γιατί.

Περνάει και αυτό.

Πίνεις άλλη μια μπύρα.

Χαζεύεις τους θρύλους του αθλήματος…



Για να έρθει το επικό φινάλε…

Νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα και είσαι ήδη ευχαριστημένος.

Όχι, φίλε! Δεν είσαι. Νομίζεις ότι είσαι.

Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα, και τελειώνουν και οι μπύρες. Ένας τύπος ονόματι Σέιν ΜακΜαν (που μαθαίνεις αργότερα ότι είναι ο γιος του αφεντικού του WWE) πλακώνεται με… κάποιον Undertaker, που έχει κάνει μυθική είσοδο λίγο νωρίτερα…



Και μετά παγώνεις. Ο τρελός ΜακΜαν, 46 χρονών, ανεβαίνει πάνω στο κλουβί. Κάνα εξάρι μέτρα πάνω από το γη. Κάνει τον σταυρό του. «Τι κάνει ο μουρλός; Δεν παίζει να πηδήξει! Δεν υπάρχει περίπτωση… Θα πηδήξει! Δεν γίνεται αυτό! ΠΗΔΗΞΕ!»…

Ναι, πήδηξε. Πάνω σε ένα τραπέζι. Και το έσπασε.



Έχεις μείνει χαζός. Να κοιτάς τον ΜακΜαν να προσπαθεί να συνέλθει. Πονάει ολόκληρη η μέση σου. Τραβάς τα μαλλιά σου, κάθε φορά που βλέπεις το ριπλέι. Και πάπλωμα να έχει από κάτω, δεν πηδάς, ρε φίλε!

Η ώρα είναι περασμένη πια. Έχεις αρχίσει να γλαρώνεις. Ριμάδα διαφορά ώρας… Ίσα που προλαβαίνεις να ενθουσιαστείς άλλη μια φορά με τον Rock και τη… χείρα βοήθειας που σπεύδει να προσφέρει ο Τζον Σίνα.



Πας για ύπνο.

Έχει πάει ήδη επτά. Χάνεις τον τελευταίο αγώνα, δηλαδή, το main event, μεταξύ Triple H και Roman Reigns για το WWE World Heavyweight Championship, με τον Cerebral Assassin να χάνει τον τίτλο…

Παίρνεις το μαξιλάρι και με συνεχόμενες βουτιές στο στρώμα προσπαθείς να καταλάβεις πώς διάολο το Κτήνος πετούσε ανάποδα τον Αμπρόουζ στο ρινγκ.

Και δεν πονούσε!

Δεν γίνεται να μην πονούσε!

Και άντε να κοιμηθείς...

Πότε είναι το επόμενο είπαμε;