Δεν εμφανίστηκε στο β΄μέρος

Ο Ολυμπιακός έκανε ένα πρώτο μέρος που ανάλογο του είναι δύσκολο να θυμηθώ, όσα χρόνια αγωνίζεται στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είχε δύο δοκάρια, 10 τελικές, ένα γκολ ποίημα από τον Βάις και γενικά είχε καθηλώσει την Παρί σε παθητικό ρόλο. Ήταν πραγματικά κρίμα και άδικο για την προσπάθεια και το υπέροχο ποδόσφαιρο που πρόσφερε στο πρώτο ημίχρονο να χάσει με τέτοιο τρόπο και να επιτρέψει να δοθεί τέτοια έκταση στο σκορ με το 1-4 και την Παρί να φεύγει θριαμβεύτρια από το Καραϊσκάκη, σε ένα ματς που όποιος δεν το έχει δει, θα πιστεύει πως η γαλλική ομάδα έκανε περίπατο.

Ο Θρύλος στο πρώτο μέρος ήταν πραγματική απόλαυση. Ο Βάις σμπαράλιασε κάθε αμυντικό της Παρί, ο Σάμαρης έκανε εξαιρετική εμφάνιση, όπως και ο Μασάντο. Εκεί που νομίζω πως χάθηκε το παιχνίδι ήταν το γεγονός πως οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπόρεσαν να προηγηθούν, είτε στο 0-0, είτε στο 1-1, όταν και μπορούσαν να έχουν πάρει το προβάδισμα. Νομίζω πως αυτό, σε μεγάλο βαθμό συνέβαλλε στο δεύτερο ημίχρονο.

Το θέμα των δυνάμεων έπαιξε τον ρόλο του και σαφώς τον πιο καθοριστικό. Ήταν τέτοια η προσπάθεια στο πρώτο μέρος που φάνηκε άδειος ο Ολυμπιακός στην επανάληψη. Γι’ αυτό και ο Μίτσελ που κατέβασε μια πολύ καλή ενδεκάδα, στο δεύτερο όφειλε να προβλέψει πως είναι πιθανό να έρθει η καθίζηση. Όφειλε να κάνει κάπως νωρίτερα τις αλλαγές, να φρεσκάρει κάπως την ενδεκάδα. Ωστόσο αυτό που σε βγάζει εντελώς εκτός εαυτού, είναι το πώς γίνεται να εκτελείσαι έτσι, ακόμα και από μια ομάδα όπως είναι η Παρί Σεν Ζερμέν από τρία κόρνερ. Όπως και να το κάνουμε, το να δέχεσαι τρία γκολ από στημένα είναι κάτι που δεν χωνεύεται.

Ο Ολυμπιακός, πρέπει να κρατήσει το πρώτο μέρος κι αυτό ν’ αποτελέσει οδηγό για τα επόμενα παιχνίδια. Αν παίξει έτσι με Άντερλεχτ και Μπενφίκα, έχει ελπίδα να μείνει ζωντανός στο κυνήγι της 2ης θέσης. Σαφώς όμως, οφείλει να αποκτήσει διάρκεια και να γιατρέψει τις παιδικές ασθένειες της άμυνας, ειδικά στις στημένες φάσεις.