Ο Ματία Τζακάνι περίμενε την κατάλληλη στιγμή για το πρώτο του γκολ με την εθνική Ιταλίας

Τα αποθεωτικά κείμενα για τον Λούκα Μόντριτς και την σκληροτράχηλη Κροατία είχαν αρχίσει ήδη να γράφονται δειλά δειλά. Η Χρβάτσκα του ενός βαθμού στα πρώτα δύο ματς είχε στριμώξει για τα καλά τους πρωταθλητές Ευρώπης Ιταλούς και απειλούσε να τους αφήσει στην τρίτη θέση του δεύτερου ομίλου του Euro της Γερμανίας, εκεί όπου θα έπρεπε να περιμένουν την ολοκλήρωση της φάσης των γκρουπ για να δουν εάν θα είχαν την ευκαιρία να συνεχίσουν ως μία από τις τέσσερις καλύτερες τρίτες του τουρνουά.

Αυτά μέχρι το όγδοο και τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων της σπουδαίας αναμέτεησης της Λειψίας. Η κλεψύδρα άδειαζε και ο Καλαφιόρι εφόρμησε προς την περιοχή περιτριγυρισμένος από ερυθρόλευκες, καρό φανέλες. Όλοι φάνηκαν να έχουν ξεχάσει στα αριστερά τον Ματία Τζακάνι. Τον 29χρονο αριστερό εξτρέμ που κλήθηκε στην εθνική μόλις πριν από μια διετία, στα 27 του, και μέχρι σήμερα είχε μία ασίστ σε έξι αγώνες, τίποτα παραπάνω.

Κι όμως. Ο ποδοσφαιριστής της Λάτσιο βρήκε την κατάλληλη στιγμή για να ανοίξει λογαριασμό με το εθνόσημο στο στήθος. Το ιδανικό πλασέ, με το δεξί. Έντρομοι οι Κροάτες παρακολουθούσαν την μπάλα να παίρνει την τέλεια τροχιά προς τα δίχτυα. Ο Λιβάκοβιτς τινάχτηκε με όλη του τη δύναμη, αν μπορούσε θα... ξεχείλωνε το χέρι του όπως ο Μάικλ Τζόρνταν στην αγαπημένη ταινία των 90’s, Space Jam.

Αυτά όμως γίνονται μόνο εκεί. Στις ταινίες. Η μπάλα καρφώθηκε εκεί όπου ονειρευόταν εκείνα τα χιλιοστά του δευτερολέπτου ο Τζακάνι ότι θα καρφωθεί. Τα κείμενα που είχαν αρχίσει να γράφονται για την Κροατία που δεν λέει να το bάλει κάτω χάθηκαν πίσω από αλλεπάλληλα backspace. Η βραδιά βάφτηκε μπλε, η βραδιά αποτέλεσε αίφνης μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποθεωθεί η καρδιά του πρωταθλητή. Τρία χρόνια παρά κάτι πάνε από τότε που οι «ατζούρι» πήραν το στέμμα. Η βραδιά ήταν δίκή τους. Ήταν του Τζακάνι!