Βαθμολογία αλά… ελληνικά

Παρατηρώ με μεγάλη προσοχή τη μάχη που γίνεται στην ουρά της βαθμολογίας στο πρωτάθλημα της SuperLeague και αναλογίζομαι πόσο έξω έχουμε πέσει όλοι εμείς οι… ειδήμονες που στην αρχή της σεζόν, πιθανολογούσαμε το «ταβάνι» των βαθμών που απαιτούνται για να παραμείνει στην κατηγορία μια ομάδα!

Αν μου βρείτε έστω έναν που να πίστευε τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι η παραμονή θα κριθεί κοντά στους 40 βαθμούς και πάνω, φέρτε τον μου να τον… αποθεώσω δημόσια και να τον προτείνω για βράβευση! Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη, αλλά σχεδόν πάντα η δεύτερη είναι πιο σωστή και έτσι αναλογίστηκα γιατί όλη η… πιάτσα έπεσε έξω. Η απάντηση είναι προφανής και έχει δύο ονόματα. Νίκη Βόλου και ΟΦΗ.

Οι σίγουροι και «ξεκούραστοι» βαθμοί που κερδίζουν οι ομάδες απέναντι στους δύο συλλόγους που πλέον δε συμμετέχουν στο πρωτάθλημα, αλλάζουν άρδην τα βαθμολογικά όρια, αλλά και τα δεδομένα, ενώ παράλληλα η κατάσταση αυτή ισοδυναμεί με σαφέστατη αλλοίωση του πρωταθλήματος. Και εξηγούμαι! Πόσο δίκαιο είναι κάποια ομάδα να παραμείνει στην κατηγορία επειδή απέκτησε άνευ αγώνων 6 βαθμούς και στην τελική βαθμολογία έχει για παράδειγμα ένα μόνο βαθμό παραπάνω από μια άλλη που αγωνίστηκε με τον ΟΦΗ ή τη Νίκη Βόλου και δεν κατάφερε να νικήσει;

Εκτός αυτού, ειδικά στις τελευταίες αγωνιστικές, που έχει συσσωρευτεί η κούραση όλης της χρονιάς, αναρωτιέμαι πόσο…fair play είναι η μία ομάδα να παίζει συνεχόμενα παιχνίδια και η άλλη ενδιάμεσα να έχει… ρεπό και τρεις πόντους στο τσεπάκι; Φυσικά όλη αυτή η συζήτηση δεν γίνεται τώρα για τις ομάδες που ευνοήθηκαν ή αδικήθηκαν από τις αποχωρήσεις των δύο ομάδων που δεν αγωνίζονται, επειδή δεν ευθύνονται αυτές για το πρόγραμμα και τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Ούτε θα κατακεραυνώσουμε τον ΟΦΗ και τη Νίκη Βόλου που δεν κατάφεραν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους! Διότι ναι μεν έχουν συμβάλει στην έλλειψη ισονομίας στο πρωτάθλημα, αλλά οι ίδιοι οι σύλλογοι θα ήθελαν όσο κανείς άλλος να συνέχιζαν να αγωνίζονται!

Το… κρίμα στο λαιμό τους το παίρνουν οι ίδιοι οι φορείς, που με τις ενέργειές τους ή τις παραλείψεις τους, απαξιώνουν το δικό τους προϊόν. Γιατί είτε κάνοντας τα στραβά μάτια στην αρχή και επιτρέπουν τη συμμετοχή ομάδων που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, είτε στην πορεία προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, οδηγούμαστε σε αυτά τα φαινόμενα! Είναι πολύ πιο τίμιο εξ αρχής να θέτονται οι σωστοί όροι συμμετοχής στο πρωτάθλημα και φυσικά να τηρούνται χωρίς την παραμικρή εξαίρεση! Αν και σε αυτόν τον τόπο οι εξαιρέσεις δεν επιβεβαιώνουν απλά τον κανόνα, αλλά συνήθως τις θεωρούμε δεδομένες. Άλλες φορές λόγω προσωπικών σχέσεων, άλλες λόγω πίεσης, άλλες για να μην διαταραχθούν ισορροπίες και άλλες λόγω συμφερόντων , οι κανόνες πηγαίνουν περίπατο και οι… πατέντες βασιλεύουν!

Το δόγμα να μην… κακοκαρδίσουμε κανέναν γίνεται σημαία και η ατάκα «όλοι να βολευτούμε» μετατρέπεται σε «μοτο». Οπότε είναι λογικό αν λειτουργούμε έτσι, να έχουμε και τα ανάλογα αποτελέσματα.

Εδώ τώρα προκύπτει και το χρόνιο ερώτημα, σχετικά με το τι ομάδες θέλουμε στο πρωτάθλημά μας. Επιθυμούμε ιστορικούς συλλόγους, με πολλούς φιλάθλους, βαριά φανέλα και που με την παρουσία τους δίνουν άλλη αίγλη στη διοργάνωση ή μικρότερους συλλόγους που όμως είναι απόλυτα εναρμονισμένοι με τους κανόνες και πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να λαμβάνουν μέρος στη SuperLeague; Διότι το καλό για το ποδόσφαιρό μας είναι να αγωνίζονται στην κορυφαία κατηγορία οι πιο δημοφιλείς ομάδες και να είναι βιώσιμη η παρουσία τους σε αυτήν. Όταν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε τι επιλέγουμε; Υγιείς συλλόγους, ακόμα κι αν αυτοί δεν είναι ιδιαίτερα εμπορικοί και δεν κουβαλούν μαζί τους μεγάλη ιστορία ή «αρρωστημένα» σωματεία με μεγάλο ειδικό βάρος τα οποία όμως συνεχώς να χρειάζονται κάθε είδους στήριξη από τρίτους, που όμως όπως αποδεικνύεται δεν προσφέρουν ουσιαστικά μόνιμη επίλυση των προβλημάτων; Μάλιστα με την δεύτερη πρακτική, πολλές φορές αυτά γιγαντώνονται και οδηγούμαστε σε καταστάσεις πολύ πιο επίπονες και ίσως καταστροφικές, από ότι θα είχαν να αντιμετωπίσουν αυτοί οι σύλλογοι αν από την αρχή δεν προσπαθούσαν οι αρμόδιοι να τα χώσουν όλα κάτω από το χαλί και… ούτε γάτα ούτε ζημιά!

Πάντως, αδυνατώ να πιστέψω ότι σε οποιοδήποτε άλλο πρωτάθλημα του πλανήτη, λίγες αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωσή του, η εικόνα του βαθμολογικού πίνακα δε λέει την αλήθεια. Για να κατανοήσεις ποιες ομάδες κινδυνεύουν περισσότερο με υποβιβασμό και ποια είναι ουσιαστικά η βαθμολογική τους συγκομιδή, πρέπει να ανατρέξεις στις επόμενες αναμετρήσεις, να δεις πόσους πόντους αναμένεται να έχουν από το… μπόνους των ξεκούραστων βαθμών και μετά να κρίνεις ποιος από τους «μονομάχους» είναι σε πλεονεκτικότερη θέση συγκριτικά με τον άλλον. Μια… ομορφιά δηλαδή! Μπράβο μας…