Νίκος Ζήσης: «Χρωστάω πολλά στην ΑΕΚ, μεγάλη κληρονομιά η αγάπη του κόσμου»

Ο Νίκος Ζήσης φιλοξενήθηκε στο επίσημο κανάλι της ΑΕΚ, μιλώντας εφ' όλη της ύλης για τη μεγάλη καριέρα του με τη φανέλα της «Ένωσης».

Ο General Manager της Εθνικής Ελλάδας, αναφέρθηκε στην πρόταση που δέχθηκε από τους «κιτρινόμαυρους» σε ηλικία 16 ετών, αλλά και για τις μεγαλύτερες στιγμές που έζησε στην ομάδα.

Να θυμίσουμε, πως η ΚΑΕ ΑΕΚ θα τιμήσει τον Νίκο Ζήση στο σαββατιάτικο παιχνίδι πρωταθλήματος με το Περιστέρι bwin (28/01, 16:00).

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Νίκου Ζήση:

Για το τι θυμάται από την πρόταση της ΑΕΚ όταν ήταν 16 ετών: «Θυμάμαι ότι την πρώτη μέρα που μου έκανε πρόταση η ΑΕΚ, την πολύ μεγάλη χαρά που είχα και την περηφάνια που ένιωσα, να με θέλει ένας τόσο μεγάλος οργανισμός με πάρα πολύ κόσμο, με έναν πολύ μεγάλο προπονητή, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Τότε και πραγματικά η ΑΕΚ έκανε πολλή μεγάλη προσπάθεια για να ολοκληρώσει τη μεταγραφή. Όλη αυτή η ιστορία ξετυλίχθηκε μετά από πολλούς μήνες και όταν τελικά πήρα τη μεταγραφή, αν δεν κάνω λάθος ήταν καλοκαίρι του 1999, όταν ήμουν με την Εθνική Παίδων στην Αθήνα, ουσιαστικά ήταν ένα όνειρο που εκπληρώνεται. Εγώ τότε συνειδητοποίησα ότι έγινα επαγγελματίας αθλητής και προφανώς το μόνο πράγμα που έχεις στο μυαλό σου, είναι να καθιερωθείς. Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη σου».

Για το τι θυμάται από τη στιγμή που η ΑΕΚ, του έκανε την πρόταση για να γυρίσει το 2020: «Τη δεύτερη φορά, επί θητείας Αγγελόπουλου, θυμάμαι ότι παίζαμε έναν αγώνα Eurocup με την τότε ομάδα μου, τη Μπανταλόνα, στη Μάλαγα. Μόλις έχουμε προσγειωθεί με το αεροπλάνο και με παίρνει τηλέφωνο ο Γιώργος Χήνας. Ήταν μαζί με τον κόουτς Παπαθεοδώρου και εγώ όπως πολλές φορές αυτά τα χρόνια που ήμουν στο εξωτερικό, νόμιζα ότι με ήθελαν για να με ρωτήσουν για πληροφορίες για παίκτες. Μου λένε ότι θέλουν να με ρωτήσουν για κάποιον παίκτη. Λέω: Για ποιον θέλετε; Μου λένε: Εσένα. Και μένω… παγωτό, που λένε. Πολύ γρήγορα ένιωσα ότι αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή να γυρίσω. Η ΑΕΚ είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και το περασμένο καλοκαίρι, δηλαδή το 2019. Ένιωσα ότι αυτό ήταν το σωστό. Να κλείσω την καριέρα μου, στην ομάδα που ξεκίνησα. Υπήρχε ένα θέμα τότε στην ομάδα, γιατί είχε φύγει ο Σαντ-Ρος που ήταν βασικός παίκτης, για την ΤΣΣΚΑ. Οπότε, ήταν μία απόφαση μεγάλη, η οποία πάρθηκε μέσα σε λεπτά ουσιαστικά και κάτι που από όσο μου έχει πει πολύς κόσμος της ΑΕΚ και γενικότερα Έλληνες φίλαθλοι του μπάσκετ, δεν περίμεναν ότι τελικά ο Ζήσης θα γυρνούσε στην Ελλάδα για να παίξει. Όλος αυτός ο μύθος ότι εγώ είχα κλείσει, είχε ρίξει μαύρη πέτρα πίσω μου και ότι δεν ήθελα να επιστρέψω, ουσιαστικά καταρρίφθηκε. Πραγματικά ήμουν πολύ χαρούμενος. Είχα χάσει τον ύπνο μου, για αρκετές μέρες και αφού ήρθα στην Ελλάδα, έγιναν όλα πάρα πολύ γρήγορα. Είχα πολλά συναισθήματα, όπως και τα έλεγα τότε, όπως νοσταλγίας. Δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε συμβεί και προσπάθησα πραγματικά να τα δώσω όλα και μάλιστα, τα πράγματα εξελίχθηκαν κατευθείαν καλά. Πήραμε το Κύπελλο. Πιστεύω παίξαμε καλό μπάσκετ και δυστυχώς, μας σταμάτησε τότε η πανδημία».

Για το ποιες ήταν οι κορυφαίες στιγμές του στις δύο θητείες του στην ΑΕΚ: «Κορυφαίες στιγμές μου, για την πρώτη θητεία μου, που ήταν και η μεγαλύτερη, καθώς ήμουν 5 χρόνια, είναι σίγουρα το πρωτάθλημα στην ΑΕΚ, με προπονητή τον Ντράγκαν Σάκοτα. Είχαμε μια σπουδαία ομάδα, η οποία είχε κατακτήσει την 1η θέση στην κανονική περίοδο, αλλά όταν κατορθώνεις να κερδίσεις Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, μετά από 32 χρόνια να πάρεις ένα πρωτάθλημα, να κάνεις τον κόσμο περήφανο. Να καταλαβαίνεις πόσο μεγάλο ήταν για τον οργανισμό της ΑΕΚ, να πάρει ένα πρωτάθλημα. Είναι σίγουρα η μεγαλύτερη στιγμή, αν και εγώ ήμουν νεότερος σε ηλικία και δεν είχα τόσο μεγάλο ρόλο στην ομάδα. Αλλά πραγματικά είναι κάτι το οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ. Επίσης, θα ήθελα να αναφέρω τη στιγμή μου, με την Εφές. Ακόμα και τώρα που έχουν περάσει 17 χρόνια, υπάρχει κόσμος που με σταματάει και μου μιλάει για αυτό το σουτ και δεν είναι μόνο ΑΕΚτζήδες. Είναι πολύς κόσμος και από το εξωτερικό. Δηλαδή, αυτή η στιγμή θα παραμείνει χαραγμένη και σε εμένα προσωπικά, αλλά νομίζω και σε πολύ κόσμο. Στη δεύτερη θητεία μου, είναι το Κύπελλο. Η αλήθεια είναι ότι επί εποχής Αγγελόπουλου, η ομάδα είχε ήδη μπει στον δρόμο κατακτήσεων μεγάλων στόχων, όπως το BCL, το Διηπειρωτικό, το Κύπελλο, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό το 2018, αλλά ένιωσα κατευθείαν, πόσο σημαντικό ήταν για εμάς, καθώς ήρθα γύρω στα μέσα Γενάρη, το να κατακτήσουμε το Κύπελλο που ερχόταν αυτή η υποχρέωση στα μέσα Φλεβάρη. Ήταν ένα ματς που δεν διεκδικούσε δάφνες ποιότητας. Παρόλα αυτά, όταν κατακτάς ένα Κύπελλο, έναν στόχο που πάντα η ΑΕΚ τον έχει πολύ ψηλά, είναι μεγάλη υπόθεση».

Για το αν πικράθηκε που δεν τελείωσε την καριέρα του σε γεμάτο γήπεδο: «Ναι υπάρχουν στιγμές που το σκέφτομαι. Είμαι σίγουρος ότι όταν παίζεις μεγάλους αγώνες, Play Offs, πάντα ο κόσμος έρχεται. Προσπαθεί να δώσει ώθηση στην ομάδα. Δυστυχώς ζούσαμε στην εποχή της πανδημίας. Αυτό έμελλε να γραφτεί. Δεν σκεφτόμουν να συνεχίσω. Είχα πάντα στο μυαλό μου, ότι ήθελα να τελειώσω με τους δικούς μου, όρους. Όταν ένιωθα μέσα μου, ότι έδωσα τα πάντα και στην προκειμένη περίπτωση στην ΑΕΚ, που πραγματικά το λέω και δοθείσης της ευκαιρίας θα το πω για ακόμη μία φορά, ότι αυτός ο κύκλος που ολοκληρώθηκε, ποτέ δεν τον σχεδίαζα. Έγινε πραγματικά συγκυριακά μπορώ να πω και αυτό με γέμισε πολύ μεγάλη χαρά, τρομερά συναισθήματα, έχοντας κάνει όλη αυτή την πορεία, να γυρίσω στην ομάδα που ανδρώθηκα μπασκετικά και της χρωστάω πολλά. Για το ότι ο κόσμος τελικά δεν ήταν στο γήπεδο, στον τελευταίο αγώνα μου, εισπράττω την αγάπη του κόσμου της ΑΕΚ ακόμα και τώρα. Πραγματικά, τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, για αυτό».

Για γήπεδο της ΑΕΚ στα Άνω Λιόσια, που πλέον γίνεται «σπίτι» και της Εθνικής ομάδας: «Παρόλο που δεν πρόλαβα να αγωνιστώ στο νέο σπίτι της ΑΕΚ, είμαι πολύ χαρούμενος και έχοντας αυτόν τον ρόλο στην Ομοσπονδία, να έχουμε ήδη αγωνιστεί και να έχουμε κατακτήσει μία πολύ σημαντική νίκη στον δρόμο για την πρόκρισή μας, στο Παγκόσμιο του 2023, απέναντι στους Τούρκους πέρυσι (σ.σ. εννοεί το Ελλάδα-Τουρκία 72-71) και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, θα παίξουμε απέναντι σε μια σπουδαία ομάδα, σε μια παγκόσμια δύναμη, τη Σερβία και φαίνεται ότι η Εθνική ομάδα χρησιμοποιεί ένα σπουδαίο γήπεδο για να παίξει σπουδαίους αγώνες».

Για το πώς εξηγεί την αγάπη του κόσμου της ΑΕΚ προς το πρόσωπό του: «Θα πω για τον κόσμο, για τους οργανωμένους και μη οργανωμένους. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που είτε μέσω social media, γιατί είναι και μέσα στην εποχή, αλλά και φυσικά με συναντούν ακόμα. Κόσμος της ΑΕΚ, μπασκετικοί φίλαθλοι νιώθω την αγάπη τους. Αυτό επίσης που νιώθω, είναι το πόσο σημαντικό ήταν το ότι τελείωσα την καριέρα μου, στην ΑΕΚ, γιατί και αυτοί δεν το περίμεναν, ότι είχαν περάσει αρκετά τα χρόνια. Οπότε κάποια στιγμή, η καριέρα των αθλητών τελειώνει. Οι εμφανίσεις, οι σπουδαίοι αγώνες που παίζεις, τα πρωταθλήματα, τα Κύπελλα. Νομίζω ότι αυτό που κάνει περήφανο έναν αθλητή και πραγματικά το λέω, είναι να νιώθει την αγάπη του κόσμου και να νιώθει ότι τελικά, η προσπάθεια που έκανε στο γήπεδο. Φυσικά έχω παίξει πολλά άσχημα παιχνίδια στην ΑΕΚ, έχω παίξει καλά παιχνίδια στην ΑΕΚ, αλλά νομίζω ότι ο κόσμος διέκρινε πάντα ότι προσπαθούσα για το καλύτερο, για την ομάδα μου. Έβαζα την ομάδα μπροστά και νομίζω ότι η πλειοψηφία του κόσμου, το αναγνωρίζει αυτό. Αυτή είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά και περιουσία που αποκομίζω».