Γιάνκοβιτς στο sport-fm.gr: «Κάποτε με τρόμαζαν τα όνειρά μου - Είναι δύναμη να ζητήσεις βοήθεια»!

Από την ηλικία των 16 χρόνων ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς είχε πάρει τη ζωή στα χέρια του. Ήταν εκείνη η περίοδος, όπου άρχισε να αμείβεται από τη μεγάλη του αγάπη, που δεν ήταν άλλη από το μπάσκετ, και ήταν αυτός, ουσιαστικά, που συντηρούσε την οικογένειά του. Ένα παιδί γεμάτο όνειρα, που ωρίμασε απότομα, πάλεψε, πέτυχε και απέδειξε την αξία του στον χώρο του μπάσκετ. Δεν ήταν εύκολο για εκείνον να προπονείται έξι με επτά ώρες τη μέρα, να τελειώνει στις 12 το βράδυ και την άλλη μέρα να ξυπνάει πρωί για το σχολείο. Όμως το πάθος του και το πείσματου τον έκαναν αυτό που είναι σήμερα: Έναν από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες στην Ελλάδα.

Ο διεθνής φόργουορντ, άνετος και ευδιάθετος, μίλησε στο sport-fm.gr και τη Μαριάννα Καραδήμα για τη φετινή σεζόν του στην ΑΕΚ, τις προκλήσεις που έχει συναντήσει στην καριέρα του, εξομολογείται αν έχει χρειαστεί να ζητήσει ψυχολογική βοήθεια στις δύσκολες στιγμές του, ενώ αναφέρθηκε και στο αν προτιμάει την επόμενη σεζόν να παίξει Ελλάδα ή εξωτερικό.

Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας, συζητώντας για τη φετινή επιστροφή του στην ΑΕΚ και για το πώς ήταν αυτή η χρονιά για τον ίδιο. «Επέστρεψα στην ΑΕΚ, έχοντας κάνει προετοιμασία με την Αρμάνι, αλλά και ατομικές προπονήσεις μόνος μου. Μέχρι τότε δούλευα πάρα πολύ με τον εαυτό μου. Νομίζω ότι ήταν μια χρονιά πολύ καλή και σε ομαδικό και σε προσωπικό επίπεδο. Βοήθησα την ομάδα σε όλους τους τομείς. Ευτυχώς ή δυστυχώς φτάσαμε αρκετά μακριά στην Ευρώπη. Πιστεύω πως αν ήμασταν λίγο πιο τυχεροί, μπορεί να καταφέρναμε να φτάσουμε ένα βήμα παραπέρα. Αλλά σε γενικές γραμμές και με όλα τα προβλήματα εξαιτίας των τραυματισμών που είχε η ομάδα, η γενική εικόνα ήταν πολύ καλή και το σύνολο ήταν εξαιρετικό».



Σε ατομικό επίπεδο ο 33χρονος έκανε μια πολύ καλή σεζόν, ενώ πέτυχε και προσωπικά ρεκόρ, φτάνοντας τις 309 συμμετοχές στην Basket League στο παιχνίδι κόντρα στο Περιστέρι bwin και μπήκε έτσι στην 50άδα της λίστας του επαγγελματικού Πρωταθλήματος. Η επιτυχία του αυτή τον χαροποίησε ιδιαίτερα. «Είναι μια πολύ ωραία και ξεχωριστή επίτευξη το να φτάσεις στους πενήντα καλύτερους της Λίγκας! Χρειάζεται πολλή δουλειά», θα πει με χαμόγελο. «Ανταμείβεται η προσπάθεια που έχεις κάνει και νιώθεις καλά. Όταν φεύγεις από το άθλημα και παύεις να είσαι εν ενεργεία αθλητής, αυτά που έχεις καταφέρει είναι αυτά που μένουνε».

Πλέον, ο πολύπειρος παίκτης είναι ελεύθερος και δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε σε ποια ομάδα θα προτιμούσε να δει τον εαυτό του. Στο δίλημμα αν θα ήθελε, λοιπόν, να παίζει για περισσότερο χρόνο και με λιγότερα χρήματα σε μια ομάδα όπως είναι το Περιστέρι bwin, η ΑΕΚ, ο Προμηθέας ή για λιγότερο χρόνο και με περισσότερα χρήματα σε Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό, απαντάει: «Θα σου μιλήσω ειλικρινά! Θα ήθελα να πρώτα από όλα να εκτιμήσω την πρόταση που θα έρθει, ώστε να μπορώ να αποφασίσω. Αυτήν τη στιγμή που με ρωτάς δεν με νοιάζει, γιατί θέλω να διεκδικήσω! Μπορεί να είναι σε ομάδα που θα παίζω πολύ, μπορεί να είναι σε ομάδα που να μην παίζω πολύ. Αυτό που έχω καταλάβει, τόσα χρόνια που είμαι στο άθλημα, είναι πως όπου και αν βρίσκεσαι πρέπει να δουλεύεις συνεχώς και να βελτιώνεσαι. Για εμένα αυτό είναι το πιο βασικό. Δεν έχω φόβο! Και οι δύο περιπτώσεις είναι πρόκληση για εμένα και θα είμαι έτοιμος όπου και αν πάω».

Γυρνώντας πίσω στον χρόνο, συζητήσαμε για το αν περίμενε όταν ξεκίνησε να ασχολείται με το μπάσκετ, ότι θα έφτανε στο σημείο να παίζει σε μεγάλες ομάδες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. «Ξεκινώντας από μικρή ηλικία, ο καθένας έχει όνειρα. Κατά τη διάρκεια της πορείας μας υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, επιτυχίες, αποτυχίες. Εγώ πάντα ήθελα να παίξω όσο πιο ψηλά γινόταν. Δεν θα το κρύψω, ήθελα να παίξω και στο NBA! Μπορεί να μην έφτασα εκεί, όμως έφτασα στην Ευρωλίγκα. Όσο πιο ψηλά στοχεύεις τόσο πιο ψηλά θα φτάσεις. Κατά κύριο λόγο τα όνειρα μου έχουν γίνει πραγματικότητα. Έχω και άλλα όνειρα βέβαια, οπότε δεν σταματάω. Είναι καλό να έχεις όνειρα. Εμένα κάποτε με τρόμαζαν τα όνειρά μου! Έφτιαξα, όμως, μια άμυνα, δουλεύοντας πολύ και δεν χρειάζεται να τρομάζω πλέον».



Στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο πρωταθλητισμό, οι προκλήσεις για τους αθλητές είναι πολλές και συχνές. Για τον Έλληνα διεθνή ποια ήταν τα εμπόδια; Έχει φτάσει ποτέ στο σημείο να πει «τα παρατάω»; Ο ίδιος, απόλυτα ισορροπημένος, θα απαντήσει: «Οι τραυματισμοί είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πρωταθλητισμού. Έχουν υπάρξει και για εμένα στιγμές ψυχολογικής κρίσης. Με έχει φτάσει στα άκρα ένας τραυματισμός! Είναι πολύ δύσκολο αυτό το διάστημα. Δεν μπορείς να προπονηθείς, να παίξεις και νιώθεις εγκλωβισμένος. Οι τραυματισμοί στην καριέρα ενός αθλητή είναι σαν να του κόβουν την ψυχή. Περνώντας αυτά τα στάδια, έχω φτάσει στο σημείο να πω τα παρατάω»!

Τι σε κάνει, όμως, να επανέλθεις και να μην τα παρατήσεις; Ο Βλαδίμηρος μας δίνει τη δική του εκδοχή. «Το πείσμα και τα όνειρά σου σε επαναφέρουν. Για εμένα προσωπικά είναι μονόδρομος η κατεύθυνση του πρωταθλητισμού».

Πολλοί αθλητές έχουν μοιραστεί μέσω των social media ή μέσω συνεντεύξεων τους, πως λόγω της πίεσης, των εμποδίων και των απογοητεύσεων που προαναφέραμε, έχουν ζητήσει ψυχολογική βοήθεια. Ζούμε σε μια εποχή όπου, πλέον, δεν αποτελεί ταμπού. Αντίθετα περνάνε το δικό τους μήνυμα και βοηθάνε πολύ κόσμο, που τους ακολουθεί και αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα. Ο έμπειρος άσος, αποτελώντας και ο ίδιος πρότυπο για πολλά νέα παιδιά, μας αποκαλύπτει: «Έχω ψυχολογική βοήθεια. Το να ζητήσεις και να πάρεις βοήθεια δεν το θεωρώ αδυναμία, αλλά δύναμη! Καταλαβαίνεις πράγματα για τον εαυτό σου που πιθανόν να μην ήξερες. Το να πάρεις οποιαδήποτε είδους βοήθεια είτε είναι ψυχολογική είτε είναι μέντορινγκ, βοήθεια από οικογένεια, φίλους ή πρώην αθλητές, είναι πολύ σημαντικό. Έχει μεγάλη σημασία ο περίγυρός μας να είναι δυνατός και υποστηρικτικός. Εμένα με έχει βοηθήσει πολύ η οικογένειά μου».

Ένα μήνυμα, που θέλει να περάσει, είναι να είμαστε δυνατοί στις κακές στιγμές και ήρεμοι στις καλές. «Η ζωή έχεις και άσχημες και όμορφες στιγμές. Δεν μπορούμε να πετύχουμε χωρίς να περάσουμε και από τα δύο. Όσο υπάρχει ισορροπία μέσα μας, δεν θα παρασυρθούμε. Δεν θέλω να σταθώ μόνο σε έναν άνθρωπο που είναι επαγγελματίας και καταξιωμένος. Θέλω να σταθώ στα παιδιά, στην καινούρια γενιά που παίζει μπάσκετ. Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Έχω παιδιά που συμβουλεύω και κάποια στιγμή θα παίξουν επαγγελματικά μπάσκετ. Αυτό που τους λέω είναι ότι ο δρόμος είναι δύσκολος και μοναχικός. Όσο πιο δυνατός γίνεις εγκεφαλικά, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να τα καταφέρεις».

Στη συνέχεια της κουβέντας μας τον δυσκολέψαμε με την ερώτηση να περιγράψει με τρεις λέξεις τον εαυτό του. Άλλωστε ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς είναι για τα δύσκολα και το έχει αποδείξει πολλάκις. «Πώς θα με χαρακτήριζα και γιατί; Πεισματάρη, σκληρό, πειθαρχημένο. Πεισματάρης γιατί όταν θέλω κάτι πολύ θα το διεκδικήσω στα άκρα. Πολλές φορές είμαι αρκετά σκληρός με τον εαυτό μου. Δεν θα πω εύκολα μπράβο για κάτι που έχω πετύχει, αν και πρέπει κάποιες φορές να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας. Και τέλος έχω πολύ μεγάλη πειθαρχία όλα αυτά τα χρόνια που παίζω μπάσκετ. Προσπαθώ μα υπάρχει πάντα ένα πλάνο και μια κατεύθυνση».

Τι να περιμένουμε, όμως, από τον Έλληνα παίκτη; Ποια είναι τα μελλοντικά του σχέδια; Προτιμάει να αγωνιστεί στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. «Τα άμεσα πλάνα μου είναι η προπόνηση για τη μεταβατική μου περίοδο. Πέρυσι με βοήθησε πάρα πολύ. Στο μπασκετικό κομμάτι έχω ανθρώπους τους οποίους εμπιστεύομαι και με βοηθάνε. Όσο μεγαλώνεις πρέπει να δουλεύεις περισσότερο με το σώμα σου, για να το συντηρείς και να το κρατάς σε καλό επίπεδο. Από εκεί και πέρα θέλω να προετοιμάσω και το κεφάλι μου, γιατί πιστεύω ότι αν το είχα κάνει και πιο παλιά, κάποιες αποφάσεις και επιλογές θα ήταν διαφορετικές. Δε μετανιώνω όμως. Έχω κάνει λάθη, αλλά κάνοντας λάθη ξέρεις και ποιο είναι το σωστό. Θέλω να δουλέψω με τον εαυτό μου, να ασχοληθώ με εμένα. Για το πού θα παίξω δεν είναι στο χέρι μου καθαρά. Εγώ μπορώ να βοηθήσω σε οποιοδήποτε επίπεδο. Έχει υπάρξει πρόταση και από το εξωτερικό. Δεν είμαι, όμως, βιαστικός. Νομίζω ότι όταν έρθει η ώρα θα επιλέξω αυτό που είναι καλό για εμένα, αλλά και για την ομάδα. Θέλω να πάω σε μια ομάδα που να έχει κίνητρα και να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου».