«Η κρίση θα χτυπήσει το ελληνικό μπάσκετ»

Αντίπαλοι στα παρκέ, αλλά φίλοι στη ζωή. Δημήτρης Διαμαντίδης και Θοδωρής Παπαλουκάς έδωσαν από κοινού συνέντευξη προσπαθώντας να αποδείξουν ότι το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που θα έπρεπε να ενώνει και όχι να χωρίζει.

Οι δύο Έλληνες γκαρντ εξήραν τη σημασία που έχει το πρωτάθλημα Ελλάδας, ο καθένας για τη δική του πλευρά, ενόψει και του αποψινού δεύτερου τελικού της Α1 μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, εκφράζοντας παράλληλα την απαισιοδοξία τους για το μέλλον του αθλήματος.

Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησαν Διαμαντίδης και Παπαλουκάς στο “ΒΗΜΑgazino”:

-Έτσι όπως έγινε η συνάντησή μας, τελευταία στιγμή, σκεφτόμουν πόσο πολλά πράγματα στη ζωή μας έχουν συμβεί χάρη σε αυτήν την τελευταία “στιγμή”. Σε εσάς αυτή η τελευταία στιγμή πώς έχει λειτουργήσει;

Θ.Π.: «Στο μπάσκετ μπορεί βέβαια να λειτουργήσει και θετικά και αρνητικά, αλλά μπορώ να πω ότι έχω βγει κυρίως κερδισμένος την τελευταία στιγμή. Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό δίνει στη νίκη μια ξεχωριστή ομορφιά».
Δ.Δ.: «Δεν θέλω με τίποτε στο μπάσκετ να φτάνει η τελευταία στιγμή, αλλά στην καθημερινότητά μου λειτουργώ πολύ με αυτόν τον τρόπο. Πληρώνω τους λογαριασμούς μου αφού λήξουν, βάζω βενζίνη στο αυτοκίνητο αφού ανάψει το κόκκινο λαμπάκι και διάφορα τέτοια. Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό, απλώς συμβαίνει».

-Κύριε Παπαλουκά, υπάρχει κάτι για το οποίο νιώθετε πιο σοφός σε αυτή τη σειρά παιχνιδιών με τον Παναθηναϊκό; Κάτι για το οποίο λέτε «αυτή την φορά, σε αυτό δεν θα την ξαναπατήσω»;
Θ.Π.: «Πάντα έχεις κάποια καινούργια πράγματα στο μυαλό σου, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι θα προκύψει στο γήπεδο. Ένας αγώνας μπάσκετ είναι σαν μια θεατρική παράσταση που βγαίνεις να παίξεις χωρίς να ξέρεις το υπόλοιπο σενάριο. Μπορεί εσύ να έχεις τον ρόλο σου απόλυτα στο μυαλό σου και να ξέρεις πώς θα τον παίξεις, αλλά δεν είσαι ο μόνος πρωταγωνιστής, παίζουν κι άλλοι οι οποίοι μπορεί να αλλάξουν ολόκληρο το έργο».

-Άρα το βασικό χάρισμα που πρέπει να έχει ένας πρωταθλητής, ή μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, είναι να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει το τυχαίο;

Θ.Π.: «Όχι. Απλώς πρέπει να έχεις δουλέψει τόσο πολύ, ώστε το τυχαίο που θα σου συμβεί να το έχεις ξανασυναντήσει».
Δ.Δ.: «Υποτίθεται ότι γι’ αυτό δουλεύουμε επί ώρες στην προπόνηση, για να είμαστε έτοιμοι για κάθε τυχαίο που θα εμφανιστεί, όμως επειδή είναι ομαδικό άθλημα, μπορεί να συμβεί οτιδήποτε και να τα αλλάξει όλα».

-Εσείς οι δύο ανήκετε σε αυτό που ονομάζουμε «παράλληλη Ελλάδα». Είστε ακριβώς το αντίθετο από την «παρα – Ελλάδα» που έχει κυριαρχήσει εδώ και πολλά χρόνια και μας έχει δημιουργήσει προβλήματα.

Θ.Π.: «Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς έτσι. Σε αυτήν την “παράλληλη Ελλάδα” ανήκουν πολλοί Έλληνες , απλώς υπάρχει μια τάση να προβάλλεται το κακό και να μην επιτρέπει στο καλό να φανεί. Στην καθημερινότητα υπάρχουν πάρα πολλοί που ανήκουν στην καλή Ελλάδα. Χθες διάβασα ότι κάποιος βρήκε μια τσάντα με 30.000 ευρώ και την παρέδωσε, και αυτό δεν προβλήθηκε πουθενά. Αν κάποιος είχε κλέψει μια τσάντα με 30.000 ευρώ θα το έλεγαν ακόμα οι ειδήσεις».

-Όταν σε λίγα χρόνια σταματήσετε το μπάσκετ και κοιτάξετε προς τα πίσω, θα νιώσετε ότι έπρεπε να είχατε κάνει κάτι παραπάνω για να σταματήσει η βία στις εξέδρες;

Θ.Π.: «Το να σταματήσει η βία στις εξέδρες είναι καθαρά θέμα της πολιτείας, κανενός άλλου. Αν η πολιτεία αποφασίσει, η βία θα σταματήσει, όπως έγινε, για παράδειγμα, με τη Θάτσερ στην Αγγλία».
Δ.Δ.: «Είναι λίγο αστείο που έχουμε φτάσει στην Ελλάδα να ζητάμε από τους αθλητές να κάνουν κάτι για να σταματήσουν τη βία. Θα μπορούσαμε να αποφασίσουμε όλοι οι παίκτες μαζί ότι σε περίπτωση επεισοδίων, θα φεύγουμε από το γήπεδο, αλλά αυτό δεν θα έλυνε καθόλου το πρόβλημα. Πιστεύω κι εγώ απόλυτα ότι μόνη υπεύθυνη είναι η πολιτεία».

-Υπήρξε κάποια στιγμή που να νιώσατε ότι κινδυνεύετε να ψωνιστείτε;

Θ.Π.: «Όταν πήρα τα πρώτα μου καλά λεφτά από το μπάσκετ, αλλά, ευτυχώς, επειδή προέρχομαι από μια κανονική οικογένεια, συνήλθα αμέσως. Το μπάσκετ τελικά έχει μια δικαιοσύνη. Υπάρχουν παίκτες οι οποίοι θα μπορούσαν να παίξουν σε πολύ υψηλό επίπεδο αλλά από μια ατυχία δεν έπαιξαν, όμως δεν υπάρχει κανένας παίκτης που να παίζει σε υψηλό επίπεδο και να μην το αξίζει:.
Δ.Δ.: «Εγώ κόντεψα να χάσω την μπάλα όταν πήρα τα πρώτα ευρωπαϊκά τρόπαια με τον Παναθηναϊκό και την Εθνική. Εκεί όμως υπήρξαν άνθρωποι που με συμβούλεψαν και επειδή είμαι και κλειστός χαρακτήρας ευτυχώς δεν την πάτησα».

-Κύριε Παπαλουκά, αν μπορούσατε να διαλέξετε ανάμεσα στη φετινή Ευρωλίγκα και στο πρωτάθλημα Ελλάδας, ποιο από τα δύο θα επιλέγατε;

Θ.Π.: «Το πρωτάθλημα φυσικά, δεν το συζητώ. Δεν υποτιμώ την Ευρωλίγκα, αλλά η αξία ενός πρωταθλήματος για τον Ολυμπιακό τη δεδομένη στιγμή είναι τρομερή».

-Είναι κάπως σαν να ξεπερνάτε ένα ψυχολογικό όριο;

Θ.Π.: «Ναι, τη δεδομένη στιγμή είναι απίστευτα σημαντικό για τον Ολυμπιακό και το αξίζει».
Δ.Δ.: «Για εμάς η δυσκολία είναι ότι πρέπει να έχουμε καινούργιο κίνητρο μετά την Ευρώπη και αυτό, όπως φάνηκε στον τελικό του Κυπέλλου, δεν είναι εύκολο».

-Στην Ελλάδα εσείς έχετε ξαναφέρει την πραγματική έννοια της λέξης “δυνατότητα”, η οποία εδώ και καιρό δεν σημαίνει την τελική πραγμάτωση ενός στόχου, αλλά τον ευσεβή πόθο.

Θ.Π.: «Δεν είμαστε μόνο εμείς. Υπάρχουν και πολλοί Έλληνες επιστήμονες, γιατροί κτλ. οι οποίοι κάνουν πολύ πιο σημαντική δουλειά από εμάς, και εδώ και έξω από την Ελλάδα, αλλά δεν τους προβάλλει σχεδόν κανείς. Το ότι εμείς έχουμε αυτόν τον χαρακτήρα και πάμε καλά στο μπάσκετ δείχνει ότι υπάρχει μια γενικότερη παιδεία. Δεν θα γινόταν χωρίς αυτήν την παιδεία να βγει η δική μας φουρνιά. Όλα τα πράγματα θέλουν τύχη, αλλά τίποτε δεν είναι τυχαίο».
Δ.Δ.: «Πιστέψτε με, δεν είμαστε τίποτε ξεχωριστό και τίποτε πιο σημαντικό από χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες που κάνουν πολύ σπουδαία δουλειά και καθημερινά και απλώς δεν έχουν την προβολή που έχουμε εμείς. Εγώ ήμουν ένα παιδί από την επαρχία που δεν έπαιρνα πολύ τα γράμματα και δεν είχα πιθανότητες να σπουδάσω. Απλώς είχα την τύχη να βρεθεί ένας προπονητής που είχε επαφές με τον Ηρακλή κι έτσι δοκίμασα στο μπάσκετ. Αυτό είναι όλο. Δεν είμαι τίποτε πιο σημαντικό από πάρα πολλούς άλλους Έλληνες, και όταν μου λένε ότι είμαι “σημαία” και “πρότυπο” νιώθω πάρα πολύ αμήχανα».

-Κύριε Διαμαντίδη, τώρα που η κατάσταση έχει γίνει τόσο άσχημη στην Ελλάδα, θα ξανασκεφτείτε την επιστροφή σας στην Εθνική ομάδα, έστω για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου; Θα έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα.
Δ.Δ.: «Δεν νομίζω ότι θα το ξανασκεφτόμουν. Πήρα την απόφαση επειδή δεν μπορώ να παίζω όλους τους μήνες του χρόνου σε υψηλό επίπεδο».

-Δεν πιστεύω ότι μια νίκη της Εθνικής ομάδας φέρνει εθνική υπερηφάνεια, ούτε και ότι μια ήττα φέρνει εθνική τραγωδία, αλλά αν πείτε “εγώ είμαι εδώ” σε όλη αυτήν τη δύσκολη συγκυρία, θα έχει την αξία του.

Δ.Δ.: «Δεν θέλω απλώς να είμαι παρών. Θέλω να ξέρω ότι μπορώ να προσφέρω τα περισσότερα».

-Νιώθετε – και σε σχέση με τον Παναθηναϊκό – ότι μπορεί να πλησιάζει το τέλος της καριέρας σας;

Δ.Δ.: «Στην καριέρα μου είχα μια ανοδική πορεία, αλλά τώρα έχω φτάσει σε ένα σημείο που νιώθω ότι σε λίγο θα αρχίσω να πέφτω. Σωματικά εννοώ. Άλλωστε είμαι 31 ετών».

-Όταν νιώσετε ότι πρέπει να σταματήσετε από τον Παναθηναϊκό, θα αφήσετε κανέναν να σας επηρεάσει σε αυτή την απόφαση;

Δ.Δ.: «Φυσικά θα ακούσω κάποιους. Υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για μένα και που η γνώμη τους μετράει, και επίσης άνθρωποι που πληρώνουν σε εμένα πολλά λεφτά, εδώ και χρόνια, και έχω υποχρεώσεις απέναντί τους».

-Οι Έλληνες οπαδοί στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν αγαπούν τα σπορ, αγαπούν μόνο τη νίκη, και με έναν κομπλεξικό τρόπο νιώθουν ότι από τη νίκη της ομάδας τους ψηλώνουν και οι ίδιοι και από την ήττα κονταίνουν. Συμφωνείτε;

Δ.Δ.: «Συμφωνώ απόλυτα. Στο μπάσκετ οι πιο πολλοί οπαδοί δεν αγαπούν το άθλημα, αγαπούν μόνο τη νίκη, αλλά δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Να σας πω ότι τώρα πια δεν με ενοχλεί καθόλου να βρίζουν στο γήπεδο. Αυτό που με ενοχλεί είναι να πετάνε αντικείμενα και φωτοβολίδες στον αγωνιστικό χώρο , επειδή είναι θέμα τύχης που δεν έχει σκοτωθεί κάποιος. Αυτό δε που με τρελαίνει περισσότερο από όλα είναι να βλέπω έναν οπαδό να έχει έρθει με το παιδί του στο γήπεδο και να πετάει αντικείμενα. Έχει το παιδί σου δίπλα και εσύ κάνεις κάτι τέτοιο, πόσο παρανοϊκός πρέπει να είσαι;»
Θ.Π.: «Επίσης, οι οπαδοί κρίνουν χωρίς να έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα του αθλητή. Χθες, για παράδειγμα, έφυγα από το ΣΕΦ και σταμάτησα κάπου να φάω κάτι. Μετά σκέφτηκα ότι, αν με έβλεπε ένας οπαδός, θα έβγαινε και θα έλεγε ότι με είδε να γυρίζω από ξενύχτι. Έτσι είναι ο οπαδός, κρίνει χωρίς να έχει καμία γνώση της πραγματικότητάς μας».

-Τώρα που η κοινωνική συγκυρία είναι τόσο δύσκολη, έχετε κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό να πείτε στους οπαδούς για τους τελικούς των play off;

Θ.Π.: «Αυτό που έχω να τους πω είναι ότι πολύ σύντομα η κρίση θα χτυπήσει και το ελληνικό μπάσκετ, γι’ αυτό τώρα που έχετε ακόμα την τύχη να βλέπετε δύο από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, απολαύστε το. Αργότερα θα σας λείψει αυτό. Μη βλέπετε μόνο τη νίκη, τα ματς Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού σε αυτή τη συγκυρία είναι ωραία πολυτέλεια να τα παρακολουθείς».
Δ.Δ.: «Ακριβώς αυτό που είπε ο Θοδωρής ισχύει για το ελληνικό μπάσκετ. Αν νομίζουν οι οπαδοί ότι θα λύσουν τα προβλήματά τους με το να έρχονται στο γήπεδο και να εκτονώνονται, πρώτον, κάνουν λάθος και, δεύτερον, δεν θα λύσουν τα προβλήματά τους ποτέ».