Χέιζ-Ντέιβις: «Είπα στον Βεζένκοφ ότι έπρεπε να πάει για το ρεκόρ - Δεν θα έχει πολλές τέτοιες βραδιές»

Ο Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις είναι ο κάτοχος του απόλυτου ρεκόρ πόντων στην Ευρωλίγκα, έχοντας βάλει τη μοναδική 50άρα στην ιστορία της διοργάνωσης. Πρόσφατα, όμως, ο Σάσα Βεζένκοφ πέτυχε 45 πόντους κόντρα στην Μπάγερν και απείλησε να ξεπεράσει την επίδοσή του.

Ο Αμερικανός φόργουορντ μίλησε στο «Amerikanos24» και τόνισε πως έστειλε μήνυμα στον Βούλγαρο πως έπρεπε να είχε κυνηγήσει το ρεκόρ.

Παράλληλα, μίλησε για την πορεία του στη Φενέρ, το ευρωπαϊκό μπάσκετ, την Ευρωλίγκα και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα.

Aναλυτικά όσα είπε:

Σε ξέραμε ως ένα καλό φόργουορντ στο επίιπεδο της EuroLeague, αλλά στην Φενέρμπαχτσε, έγινες σούπερ σταρ. Μπορείς να μας πεις για αυτή η μετάβαση; Και μη μου πεις ότι δεν είσαι σούπερ σταρ.

Όχι, όχι, δεν θα το έλεγα ποτέ αυτό. Αλλά σε ευχαριστώ πάντως που το λες. Χρόνος, περιβάλλον, ευκαιρία. Η κατάσταση είναι πολύ σημαντική στη ζωή. Μερικές φορές, ξέρεις, συμβαίνουν πράγματα στη ζωή και είσαι σε σημεία που μπορεί να μην είναι το καλύτερο για σένα ή είναι ένα σημείο όπου πρέπει να… μάθεις κάποια πράγματα, χρειάζεται να ωριμάσεις. Και θεωρώ ότι ο χρόνος μου στη Βαρκελώνη και μετά με τον Ιτούδη να με φέρνει στην Φενέρμπαχτσε και με την αυτοπεποίθηση που μου έδωσε για να παίξω. Μου είπε «Σούταρε την μπάλα. μπορώ να έχω κάποιον αλλιώς να παίζει άμυνα. Να είσαι επιθετικός και να σκοράρεις». Έτσι, από εκείνο το πρώτο έτος, ήταν αυτό. Και όταν ήρθε ο Σάρας ήταν περισσότερο από αυτό. Και οι δύο κατάφεραν να προπονήσουν σπουδαίους παίκτες. Και μετά πιο πρόσφατα, εγώ ήμουν σε ομάδα που ο Σάρας ήταν χεντ κόουτς και είχε ένας από τους καλύτερους πάουερ φόργουορντ του πρωταθλήματος, τον Μίροτιτς, που τότε αναδείχθηκε και MVP. Οπότε για μένα τώρα, ξέρεις, μπαίνοντας σε αυτό το ρόλο, ήταν σημαντικό πως έχω δει πώς είναι όταν προπονεί κάποιον στη θέση «4» που είναι πραγματικά καλός στην Ευρωλίγκα. Έτσι, όπως είπα, μερικές φορές βρίσκεσαι σε θέση να μάθεις κάποια πράγματα και να αναπτυχθείς. Και μετά θα σε βάλουν στο σημείο όπου μπορείς να ανθίσεις. Νομίζω ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να το θέσω.

Εντάξει, ο κόουτς Ιτούδης είπε δεν χρειάζεται να παίξεις άμυνα. Κάποιος άλλος μπορεί να το κάνει αυτό, αλλά εσύ έπαιξες την καλύτερη άμυνα από οποιονδήποτε εναντίον του Σάσα Βεζένκοφ. Μπορείς να μου πεις γι’ αυτό; Επειδή όλοι το περιμένουν αυτό matchup, κάθε φορά που οι ομάδες σας είναι αντιμέτωπες μεταξύ τους.

Ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, όταν τους είχαμε στη σειρά των πλέι οφ, που κέρδισαν στο πέμπτο ματς εδώ, αλλά είναι ένας καταπληκτικός παίκτης. Το έχω πει πολλές φορές. Είμαι μεγάλος θαυμαστής του, του παιχνιδιού του. Ο τρόπος που παίζει είναι καταπληκτικός. Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να σκοράρει, το πώς παίρνει ριμπάουντ. Είναι ξεχωριστός. Οποιοσδήποτε μπορεί να σκοράρει 45 πόντους με τρεις ντρίμπλες προφανώς είναι μια κατηγορία από μόνος του. Αλλά, εγώ νομίζω ότι απαιτεί 100 τοις εκατό συγκέντρωση στην άμυνα από εμένα. Ακόμα και τότε υπάρχουν φορές που τον έχω χάσει. Μόλις χαλαρώσεις, μόλις χάσεις ένα μικρό κομμάτι της συγκέντρωσης, σουτάρει στο πρόσωπό σου, κόβει μπροστά σου, βάζει καλάθι από επιθετικό ριμπάουντ. Για παράδειγμα, μερικές φορές είναι στο σημείο όπου ίσως πρέπει να βοηθήσω στην άμυνα. Δεν βοηθάω εξαιτίας αυτού που είναι. Σέβομαι απεριόριστα το παιχνίδι του και το πόσο σπουδαίος παίκτης είναι, αλλά είναι απλά θέμα συγκέντρωσης και προσπαθώ να κάνω το καλύτερο δυνατό. Προφανώς, όπως είπα, είναι σπουδαίος παίκτης, οπότε θα σκοράρει και θα κάνει αυτό που κάνει. Αλλά ο στόχος είναι να προσπαθήσουμε να του το κάνουμε όσο το δυνατόν πιο δύσκολο γίνεται.

Όταν τον είδες να βγαίνει από το παιχνίδι των 45 πόντων, μπορούμε να πούμε ότι ένοιωσες μια ανακούφιση επειδή το ρεκόρ σου θα είναι εκεί;

Δεν είχα ιδέα. Είχα ρεπό και όπως ίσως έχετε ακούσει, ταξιδεύω στις ελεύθερες ημέρες μου. Ήμουν λοιπόν στο Λίβανο, στη Βηρυτό και περπατούσα τριγύρω. Νομίζω ότι ήμουν σε ένα μπακάλικο. Γιατί μου αρέσει να πηγαίνω σε μπακάλικα σε διαφορετικές χώρες. Έκανα βόλτες και σε μια ομαδική συνομιλία ο φίλος μου ο Νέιτ μου είχε στείλει μήνυμα και μου λέει «είδες το παιχνίδι σήμερα»; «Φυσικά όχι, ταξιδεύω σήμερα». Αλλά του έστειλα μήνυμα και του είπα πως έπρεπε να πάει για το ρεκόρ. Γιατί όσο σπουδαίος κι αν είναι, αυτή ήταν μια σχεδόν τέλεια μπασκετική βραδιά. Και δεν έχεις πολλές τέτοιες. Δεν έχεις πολλές τέτοιες μέρες στο… γραφείο, αλλά, ξέρεις, είναι ευχαριστημένος με την απόδοσή του όπως θα πρέπει να είναι. Έσπασε δύο, τρία, ίσως τέσσερα ρεκόρ κατά τη διάρκεια αυτού του παιχνιδιού. Οπότε… ναι, είμαι χαρούμενος που εξακολουθώ να είμαι το νούμερο ένα.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν παίκτη για να βρεθεί πάλι σε μια παρόμοια κατάσταση, ξέρεις, να είναι καυτός και να σκοράρει 45 και πλέον πόντους. είναι απλά να βρίσκεσαι σε κατάσταση ροής. Ρωτάω τον άνθρωπο. Είσαι ο Κύριος 50 πόντοι.

Είναι θέμα να βρεθείς σε κατάσταση σαν αυτή. Είχα τέτοιες καταστάσεις φέτος. Απλά δεν δεν κράτησαν κοντά στα 40 λεπτά. Νομίζω ότι μια από τις φορές που θυμάμαι ήταν το δεύτερο μισό του αγώνα με την Μπάγερν. Ήταν μια κατάσταση πού θα πάνε όλα μέσα. Το όμορφο πράγμα θα ήταν αν μπορούσα να το κάνω αυτό κατά βούληση, όποτε θέλω. Θα ήταν καταπληκτικό. Αλλά, νομίζω ότι το κλειδί είναι να προσπαθήσεις όσο λιγότερο γίνεται Νομίζω ότι αυτό είναι. Να προσπαθήσεις να παίξεις το παιχνίδι μόνο με την αντίδραση. Αφήστε το παιχνίδι να κυλήσει, και υπάρχει ένα μείγμα μεταξύ του να το αφήσεις να κυλήσει και να το πάρεις και να είσαι επιθετικός. Και μόλις συναντήσετε και τα δύο, τότε είναι που πραγματικά μεγάλες βραδιές σκοραρίσματος συμβαίνουν για τους παίκτες.

Ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη σου;

Ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη είναι όποιος κι αν είναι. Μένω μακριά από συζητήσεις σαν αυτή επειδή βλέπω όλα όσα λέγονται στα μέσα ενημέρωσης. Και βάζω σελιδοδείκτη και αποθηκεύω όλα όσα λέγονται. Και το χρησιμοποιώ ως πηγή και καύσιμο για το κίνητρό μου καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Έτσι, όποτε μου κάνουν μια ερώτηση όπως αυτή, δεν θα δώσω ποτέ απάντηση. Επειδή δεν θέλω να παίξει κανείς εναντίον μου και έχουν το ίδιο συναίσθημα με μένα. Έτσι, ο καλύτερος παίκτης, είναι όποιος κι αν είναι. Και θα συνεχίσουμε από εκεί και πέρα.

Το όνομά σου γράφτηκε πολλές φορές εδώ στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό. Επίσης για τον Ολυμπιακό. Μπορείς να διευκρινίσεις αν ήσουν ήταν ποτέ κοντά στο να υπογράψεις με μια ελληνική ομάδα;

Όχι απ’ όσο γνωρίζω.

Αν δεν είχες συμβόλαιο, θα ήθελες να μείνεις εδώ στην Ελλάδα;

Πολύ όμορφη πόλη, εξαιρετικοί φίλαθλοι του μπάσκετ. Θέλω να πω, δεν εξαρτάται από μένα. Είμαι εκεί που είμαι όπως βλέπεις Ναι, φυσικά. Και μπορώ να είμαι μόνο εκεί που είναι τα πόδια μου. Τα πόδια μου είναι στην Κωνσταντινούπολη και με τη φανέλα της Φενέρμπαχτσε. Και προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο επαγγελματίας μπορώ και να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ.

Είπες πρόσφατα ότι έμαθες σερβικά επειδή είναι μια μπασκετική κουλτούρα και μπασκετικός λαός. Θα μάθεις ελληνικά ή έχεις μάθει ελληνικά από τον Παπαγιάννη ή τον Καλάθη;

Ο Κώστας την πρώτη μου χρονιά εδώ, και ο Ιτούδης, είναι Έλληνες. Η βοηθός του, ο Στεφ ήταν Έλληνας. Και μετά είχαμε έναν φυσιοθεραπευτή τον Κώστα, ήταν Έλληνας, και μετά είχαμε τον Κώστα που ήρθε, άλλος ένας Έλληνας. Ήρθε ο Παπαγιάννης. Έτσι προσπάθησα να μάθω λίγα ελληνικά. Α, και ο άλλος φυσιοθεραπευτής μας, ο Κοσμάς. Τέσσερις ή πέντε Έλληνες στα δύο πρώτα χρόνια που ήμουν εδώ. Έτσι προσπαθούσα πάντα να μάθω τη γλώσσα.

Πόσες γλώσσες μιλάς;

Ξεκίνησα αργά στην ζωή να μαθαίνω γλώσσες. Πριν από έξι χρόνια άρχισα να μαθαίνω τουρκικά. Και μετά πήγα στη Λιθουανία, προσπάθησα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα. Στη συνέχεια προσπάθησα να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα ισπανικά. Και μετά πίσω στα τουρκικά. Και όταν ήμουν στη Λιθουανία, Μάθαινα κροατικά. Γιατί στο κολέγιο, είχα έναν συμπαίκτη, τον Duye. Είναι Κροάτης. Ήταν η πρώτη εμπειρία με αυτή τη γλώσσα. Και τότε είπα, ξέρεις κάτι; Θα μάθω για να μιλήσω στη μαμά του. Μιλάει αγγλικά, αλλά εγώ απλά ήθελα να μιλήσει στη μητρική της γλώσσα. Λοιπόν. Δεν μιλάω άπταιστα τίποτα εκτός από Αγγλικά, αλλά μπορώ να τα καταφέρω στα ιταλικά, ισπανικά και τουρκικά και λίγα κροατικά.

Ποια είναι η πιο περήφανη στιγμή της καριέρας σου; και ποια είναι η πιο ντροπιαστική;

Η πιο περήφανη στιγμή της καριέρα είναι σίγουρα το 50 μου. Σίγουρα επειδή είναι κάτι που ήθελα να κάνω. Το ήθελα. Ως άτομο, θέλεις να αφήσεις κάτι πίσω, σε οποιοδήποτε πεδίο είσαι στη ζωή. Για μένα, είμαι στο μπάσκετ. Οπότε, το να κάνω κάτι στο το παιχνίδι του μπάσκετ όπου το όνομά μου θα είναι εδώ για τουλάχιστον κάποιο χρονικό διάστημα και να είμαι σε θέση να είμαι το πρώτο άτομο στην Ευρωλίγκα που σκοράρει Αυτό είναι κάτι που… Ξέρεις, για το υπόλοιπο του χρόνου, όταν κάποιος μιλάει για ρεκόρ σκοραρίσματος ή για το ποιος είναι ο πρώτος που έκανε κάτι, θα μπορώ πάντα να αναφέρομαι. Αυτό είναι κάτι που ήθελα να κάνω. Είμαι εξαιρετικά περήφανος γι’ αυτό. Και η πιο ντροπιαστική στιγμή… πιθανώς σε πρόσφατη ανάμνηση, απλά το παιχνίδι στην Μπολόνια που παίξαμε δύο πριν από χρόνια, παγιδεύτηκα, μου έκλεψαν τη μπάλα Και όπως, είχα ένα τόσο σκατένιο παιχνίδι και σκεφτόμουν πως πρέπει να ξεφορτώνομαι της μπάλας όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ο Νικ τρέχει μπροστά μου και απλά πέταξα την μπάλα και έκανα λάθος. Ήταν σαν να ήμασταν σίγουροι ότι θα κερδίζαμε αυτό το παιχνίδι. Ήταν έτσι όπως έτσι απογοητευμένος από τον εαυτό μου, αλλά Έτσι είναι η ζωή όμως. Μερικές φορές είσαι χαμηλά. Μερικές φορές είσαι ψηλά, αλλά η ο στόχος είναι πάντα να παραμένουμε σε ισορροπία.

Μπορούμε να πούμε ότι η σειρά με τον Ολυμπιακό ήταν η πιο δύσκολη που έπαιξες;

Ναι, έτσι θα έλεγα. Και κάθε πόντος έμοιαζε με τελικό. Και κάθε φορά που σου έβαζαν καλάθι, ένιωθες πως η σεζόν είχε τελειώσει και κάθε κατοχή ήταν τόσο σημαντική και το να είσαι τόσο κοντά, ξέρεις… Κερδίσαμε ένα εκτός έδρας και μετά στην έδρα μας ήμασταν μπροστά και μεχρι το τελευταίο σουτ. Ο προπονητής μου στο λύλειο πάντα έλεγε πως γι’ αυτό κάνετε αθλητισμό. Παίζεις έτσι ώστε να μπορείς να νιώσεις το υψηλότερο επίπεδο νίκης, αλλά επίσης πρέπει να καταλάβετε ότι μερικές φορές το αντάλλαγμα είναι ότι δεν παίρνεις πραγματικά αυτό που θέλεις και βρίσκεσαι στο χαμηλότερο σημείο. Και μέσα σε 30 δευτερόλεπτα, εμείς θα μπορούσαμε να είμαστε στο 2-1 ως 8οι. Τώρα είμαστε πίσω 1-2 Είναι ένα όμορφο παιχνίδι. Το καλύτερο άθλημα στον κόσμο. Η καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Χαίρομαι που μπορώ να το κάνω κάθε μέρα. Και μας αρέσει να το κάνουμε όσο περισσότερο μπορώ.

Είπες ότι δεν υπάρχει χαρά στο να παίζει μπάσκετ στην Ευρώπη. Μπορείς να μας πεις, τι εννοούσες; Ποια ήταν η νοοτροπία σου σχετικά με αυτό;

Το να είσαι σε αυτόν τον πάγκο με την ομάδα των ΗΠΑ, υπάρχει ένα διαφορετικό στυλ και την κουλτούρα στο μπάσκετ από το αμερικάνικο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Υπήρχαν φορές με τις ΗΠΑ που χαμογελάμε και γελάμε στον πάγκο όταν ο Στεφ πετυχαίνει ένα σουτ και όλος ο πάγκος πανηγύριζε. Ο ΛεΜπρόν ανασηκώνει τους ώμους του και όλοι το κάνουν στον πάγκο. Στην Ευρώπη δεν έχουμε αυτές τις στιγμές. Όπως, δεν έχεις τη χαρά που βλέπεις γιατί όταν παρακολουθείτε αυτά τα παιχνίδια, όταν κάποιος σκοράρει, ο προπονητής γυρνάει και φωνάζει γιατί σκόραραν και πότε σκόραραν, ο προπονητής σου φωνάζει επειδή τα θαλάσσωσες πριν από δύο δευτερόλεπτα ή όταν υπάρχει ένα τάιμ άουτ, όλοι βρίζονται. Δεν υπάρχει χρόνος. Δεν υπάρχει χαρά. Δεν υπάρχει κουλτούρα για να το έχουμε αυτό. Λοιπόν, και το καλύτερο είναι ότι όλοι όσοι έχουν παίξει μπάσκετ και ξέρουν ακριβώς αυτό για το οποίο μιλούσα. Όλοι οι παίκτες γνωρίζουν τι εννοώ. Ήταν τα μέσα ενημέρωσης και οι οπαδοί που είναι λίγο αποσυνδεδεμένοι από την ιδέα που ανέφερα, αλλά οι πιο σημαντικές κριτικές προέρχεται πάντα από τους συναδέλφους μου. Και καταλαβαίνουν τι εννοώ.