Ο τελευταίος χορός του Γιώργου Πρίντεζη

Πλησιάζει το πλήρωμα του χρόνου και ο Γιώργος Πρίντεζης το γνωρίζει. Οι επαφές φεύγουν από το παιχνίδι του, οι κινήσεις του είναι σχετικά πιο αργές σε σχέση με το παρελθόν και βρίσκεται ένα βήμα πίσω από τα κυρίαρχα «τεσσάρια».

Διαθέτει το γνώθι σαυτόν, διότι οι μέρες που κατοικούσε στην κορυφή υπάρχουν για να θυμίζουν πως με κόπο ανεβαίνεις το μονοπάτι και εξ αναγκασμού κατεβαίνεις...

Άλλωστε, ήταν για πολλά χρόνια στον θρόνο. Αποτελούσε το υπέρτατο παράδειγμα αθλητή, ο οποίος βελτιώθηκε αισθητά για να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και να πάρει στους ώμους του κρίσιμες καταστάσεις. Ο Γιώργος Πρίντεζης θα συμμετάσχει στο έκτο Final 4 της καριέρας του και η εμπειρία που έχει συλλέξει, αρκεί για να μοιράσει σε εκείνους που την νοσταλγούν και την επιζητούν.

Θεωρείται δεδομένο ή καλύτερα, τείνουμε να ξεχνούμε πως ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν ξεκίνησε ως μαέστρος του ποστ: όσο προχωράμε προς τα πίσω διακρίνουμε τα στοιχεία που μας ανάγκασαν να τον θυμόμαστε με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Δούλεψε στα όρια του, ώστε να γυρνάει και από τις δύο πλευρές, ίδρωσε και μόχθησε για να βάλει τις προσποιήσεις στο ρεπερτόριο του, ξόδεψε αμέτρητα καλοκαίρια για να αναπτύξει ένα ικανοποιητικό σουτ πίσω από την μεγάλη άρκτο. Πραγματικά, ο Πρίντεζης ταυτίστηκε με το φανελάκι, ώστε να αξιοποιήσει το ταλέντο του στο μέγιστο και αν προσπαθήσουμε να αναφερθούμε σε όλα, πιθανώς θα γεμίσουμε ένα ράφι από τόμους. Βέβαια, διέθετε ένα κρυφό όπλο, ένα σουτ τόσο ασυνήθιστο όσο και αποτελεσματικό. Το ονόμασε «πεταχτάρι».

Και εμείς το μάθαμε καλύτερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο Ολυμπιακός διέπραξε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στα χρονικά του ευρωπαϊκού μπάσκετ κόντρα στην πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τα παιδαρέλια του Ντούσαν Ίβκοβιτς έκαναν ρουά-ματ στην αρμάδα του Έτορε Μεσίνα και ο Γιώργος Πρίντεζης έπειτα από την πάσα του Βασίλη Σπανούλη με δέκατα του δευτερολέπτου να απομένουν έδινε προβάδισμα με το γνωστό πεταχτάρι στο μεγάλο αουτσάιντερ του Final 4 με 62-61.



Το πρώτο παράσημο σε μία καριέρα που θα γέμιζε σεντούκι με δαύτα, ένα δίδυμο που θα χάραζε την δική του ξεχωριστή ιστορία στην Ευρωλίγκα και μία συνεργασία που ελάχιστοι κατόρθωσαν να διακόψουν.

Το ρου της ιστορίας θα μπορούσε να διαφέρει άρδην, αν άκουγε τα λόγια του Γιόνας Καζλάουσκας, που εν μέσος πλην σαφώς απαγόρεψε στον Έλληνα φόργουορντ να το χρησιμοποιεί ακόμα και στις προπονήσεις. Δεν τα παράτησε, εξακολούθησε να το εξασκεί ατομικά και λίγα χρόνια μετά επιβεβαιώθηκε.

Ρητά απαγορεύτηκε από τον Λιθουανό προπονητή, ο οποίος απεχθανόταν ένα σουτ που κατά την δική του φιλοσοφία δεν έβγαζε νόημα και έμοιαζε βγαλμένο από την άβυσσο του μπάσκετ. Αντί να αφεθεί και να ακολουθήσει τις οδηγίες, δούλεψε στις σκιές, μακριά από το βλέμμα του Καζλάουσκας. Στην συνομωσία εντάχθηκε και ο Χρήστος Μαρμαρινός, ο οποίος ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση του Πρίντεζη και τον έβαλε σε πρόγραμμα, τουτέστιν;

Επέμεινε στην ανάγκη τελειοποίησης του σουτ που για πολλούς ήταν floater και για άλλους runner. Πίσω από τις κλειστές πόρτες προετοίμαζε την κίνηση σήμα κατατεθέν και εμείς εν αγνοίας μας αναρωτιόμασταν τι θα πρόσφερε ο νεαρός Συριανός.

Το όνομα του δεν δέσποσε ποτέ ανάμεσα στις «βρώμικες» γλώσσες των οπαδών, αυτονόητο για πολλούς, αλλά στα μέρη μας τα αναμενόμενα χειροκροτούνται. Ο σεβασμός που ενέπνεε ο Πρίντεζης ήταν πρωτοφανής για τα εχθρικά ελληνικά δεδομένα και κάτι αντίστοιχο από το αντίπαλο στρατόπεδο, θα ήταν ο Αντώνης Φώτσης.

Όπως στις 18 Νοεμβρίου του 2016, στο ΟΑΚΑ για τον 8ο γύρο της κανονικής διάρκειας στο ΟΑΚΑ, ο Έλληνας φόργουορντ στα τελευταία δευτερόλεπτα συνεργάστηκε άψογα με τον έτερο συμμέτοχο στο έγκλημα, παίρνοντας καλάθι και φάουλ, δίνοντας την δυνατότητα στον Ολυμπιακό να κρατήσει τη νίκη σφικτά. Στάθηκε στην βολή με σκοπό να αστοχήσει για να κυλίσει ο χρόνος, μολονότι η μνήμη του αθλητή δεν ξεχνάει έτσι εύκολα και η μπάλα κατέληξε μέσα. Ο Φώτσης στο τέλος πήρε την ευθύνη, το έχει διαπράξει αμέτρητες φορές αλλά εκείνη τη μέρα δεν σημάδεψε σωστά και το 79-77 ήταν το τελικό.

Αποχώρησε από το γυαλιστερό παρκέ ο Πρίντεζης σαν να τελείωσε αγώνας προετοιμασίας, μόνο το περικάρπιο δεν πέταξε στην κερκίδα!



Έναν χρόνο νωρίτερα στον δρόμο για το Final 4 της Μαδρίτης, άφησε ξανά το αποτύπωμα του στην Ευρωλίγκα και χάρισε μία απίστευτη σκηνή, δίχως να αφήσει περιθώρια αναδιοργάνωσης. Στο τέταρτο παιχνίδι των play-offs με την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ, το αποτέλεσμα ήταν σε τεντωμένο σκοινί και η μπάλα αναζητούσε τον ήρωα της. Στην γραμμή της φιλανθρωπίας πήγε ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο και το μυαλό όλων αποδέχθηκε αυτόματα το αυτονόητο. Πώς να αστοχήσει ο Ισπανός; Ήταν το κισμέτ που καλούσε μία ακόμη φορά τον Πρίντεζη στην κεντρική σκηνή και ο ίδιος παρουσιάστηκε κουνάμενος-σουνάμενος.

Η χαμένη πρώτη βολή ήταν η επιβεβαίωση του καθήκοντος και στην επαναφορά ο Έλληνας φόργουορντ στάθηκε στις 45ο μοίρες στα αριστερά. Σαν να ήξερε λεπτά πριν την no look πάσα που θα δεχόταν, θα λύτρωνε τον Ολυμπιακό μπροστά στον κόσμο που τόσες και τόσες φορές έκλαψε και γέλασε με το Νο15 στην πλάτη.



Τουλάχιστον για μία πενταετία έπαιζε στο υψηλότερο επίπεδο και βρισκόταν στην κορυφή της θέσης του. Ο Ολυμπιακός γνώριζε πως μπορούσε να στηριχθεί σαν κολώνα πάνω του και από το 2013 έως το 2017, παρέδιδε δωρεάν μαθήματα κινήσεων στο ζωγραφιστό, σηκώνοντας στον αέρα κάθε επίδοξο αμυντικό που πίστευε ότι δεν θα ξεγελαστεί από τα τεχνάσματα του πολυμήχανου… Πρίντεζη. Η τοποθέτηση του στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας το 2017 ήταν η μικρότερη αναφορά στην συνεισφορά του.

Παθιασμένος, το αίμα του κόκκινο σαν την ομάδα που υποστηρίζει. Ιδιαίτερα εκφραστικός, εξωστρεφής, εκδηλωτικός, μανιακός με την νίκη και συνάμα προσεκτικός με τους αντιπάλους του. Απέφευγε το trash-talking, πρόσεχε τις τοποθετήσεις του προκειμένου να μην προκαλέσει τραυματισμό, δεν εμπλεκόταν σε καυγάδες και ας άκουγε… ψιθύρους στα αυτιά του.

Ίσως, πέρα από μία περίπτωση που λύγισε και ανταπέδωσε…

Στις 28 Οκτωβρίου του 2013 για την 7η αγωνιστική της Ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός υποδέχονταν την Γαλατασαράι… προπονητής; Ως μία διαβολική σύμπτωση αυτός που στέκεται εμπόδιο στην ημιτελική φάση, ο Εργκίν Αταμάν!

Σε ανύποπτο χρόνο με τον Κάρλος Αρόγιο στις βολές και στην μάχη για το ριμπάουντ, ο Μενσά-Μπονσού και ο Μπέγκιτς αντάλλαξαν κροσέ και το γήπεδο έγινε ρινγκ δίχως διαιτητή. Λάθος χορό διάλεξε ο Πρίντεζης να χορέψει ως γνωστός λάτρης της ελληνικής μουσικής και για μία δεκαετία απορούσες, αν γυμναζόταν αποκλειστικά για να στέλνει την μπάλα συστημένη στο διχτάκι.

Συστήθηκε στην Ευρωλίγκα ως νεανίας, ένας ψαρωμένος 17χρόνος που ζητούσε να αναδείξει το ταλέντο του και ο Λευτέρης Σούμποτιτς σαν τζίνι στην πρεμιέρα της σεζόν 2002-03.

Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στην Χάλα Λουντόβα για να αναμετρηθεί με την Σλασκ, του γνωστού από τα μέρη μας Σβι Σερφ και την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς το 1993 με τον Άρη κόντρα στην Έφες Πίλσεν στο Τορίνο και τον «ελληνοτουρκικό» πόλεμο που ξέσπασε στο παρκέ κατά τους πανηγυρισμούς.

Ο Σούμποτιτς φώναξε τον άγουρο Πρίντεζη και του έδωσε οδηγίες στιγμές πριν πατήσει το παρκέ για πρώτη φορά. Όλα και όλα, 2 αγωνιστικά λεπτά και ένα αμυντικό ριμπάουντ στο φύλλο του αγώνα.

Μακάρι η Χίμκι να αντιμετώπιζε τον άπειρο Συριανό, όμως στις 5 Φεβρουαρίου του 2016 για την 6η αγωνιστική του Τοπ 16 ο Πρίντεζης μπήκε για... αίμα. Ασταμάτητος, αδάμαστος, ασυγκράτητος και αμαρκάριστος... σκόραρε 30 πόντους (9/13 διποντα, 3/5 τρίποντα, 3/3 βολές) και κατέβασε 9 ριμπάουντ σε μια βραδιά που όλα λειτουργούσαν και οι κινήσεις του στο ποστ έμοιαζαν από φιλμ παλαιών αγώνων του Χακίμ Ολάζουον.



Αν μη τι άλλο, γνωρίζει καλύτερα από τους περισσότερους πως να κόβει τον γόρδιο δεσμό και εκείνος της Αναντολού Εφές κόπηκε στα play-offs του 2013, στο κομβικό πέμπτο παιχνίδι στο ΣΕΦ και ήταν η στιγμή που οι σπουδαίες προσωπικότητες σηκώνουν τα βάρη της πίεσης. Και όχι μόνο τα σήκωσε, αλλά στο τέλος πάγωσε... ένα καυτό γήπεδο με την ψυχραιμία που έδειξε.

Στα τελευταία λεπτά επωμίσθηκε το βάρος της κατάστασης στις πλάτες του και με 6 πόντους έσπρωξε την τουρκική ομάδα στον γκρεμό του αποκλεισμού και το αυτεπάγγελτο καθήκον ενός ηγέτη συντελέστηκε.



Μένει να δούμε, αν εκείνη η λάμψη που τον διαχώριζε από τους υπόλοιπους προγενέστερα δώσει ξανά το «παρών». Ποιος ξέρει; Ίσως το πεταχτάρι να έχει μερικές διαδρομές προς το καλάθι να διανύσει...