Παναθηναϊκός: Η εκτόξευση από την περσινή 17η θέση στο σήμερα και το Final 4 του Βερολίνου!

Έπειτα από δώδεκα χρόνια… φαγούρας λοιπόν, ο Παναθηναϊκός AKTOR επιστρέφει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, εκεί όπου αξίζει άλλωστε να βρίσκεται μια ομάδα με την ιστορία, τις παραστάσεις και το μέγεθος που διαθέτει ο «Εξάστερος».

Δώδεκα χρόνια στα οποία οι «πράσινοι» έφτασαν πολλάκις μια… ανάσα από τη «Γη της Επαγγελίας», όμως δεν κατάφεραν να «σπάσουν» το φράγμα των playoffs, με αποτέλεσμα να βλέπουν διαρκώς τα Final 4 από την τηλεόραση.

Για έναν σύλλογο τέτοιου βεληνεκούς, με αμιγώς μπασκετικό κοινό καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας του, η απουσία από το μεγαλύτερο event του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αποτέλεσε από μόνο του μια μεγάλη «πληγή» για τον ίδιο τον σύλλογο και την υστεροφημία του.

Η ημέρα της… κρίσης

Όλα τα παραπάνω επιδεινώθηκαν όταν στις 9 Ιουνίου του 2020, ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, σε συνέντευξή του αποκάλυψε πως αποχωρεί από τον σύλλογο, τον οποίο και προτίθεται να πουλήσει, με το «τριφύλλι» πλέον να πηγαίνει στο μοντέλο του ισολογισμού, έσοδα-έξοδα.



Η τριετία που ακολούθησε – τουλάχιστον σε επίπεδο Ευρωλίγκας - ήταν από τις πιο σκληρές και δύσκολες στην ιστορία του οργανισμού. Παίκτες εγνωσμένης αξίας και σημαίες της ομάδας, όπως ο επί σειρά ετών αρχηγός, Νικ Καλάθης, αποχώρησαν από το Κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Προπονητές ερχόντουσαν και έφυγαν διαρκώς, με τους θρύλους του Παναθηναϊκού, Δημήτρη Διαμαντίδη, Φραγκίσκο Αλβέρτη και τον Τάκη Τριαντόπουλο να ψάχνουν την «χρυσή» φόρμουλα με τα λίγα όπλα – οικονομικά κυρίως – που διέθεταν.

Το γεγονός πως την αμέσως επόμενη σεζόν ο Παναθηναϊκός κατέγραψε αρνητικό ρεκόρ νικών-ηττών στη διοργάνωση για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια, τερματίζοντας 16ος (11-23) ήταν το πρώτο «χτύπημα» της… ελεύθερης πτώσης που θα ακολουθούσε. Τη σεζόν 2021/22, η αποβολή των ρωσικών ομάδων από την Ευρωλίγκα, ελέω του πολέμου με την Ουκρανία, έφεραν το «τριφύλλι» στη 13η θέση (από τις 15 ομάδες) με ρεκόρ 9-19. Πέρσι, τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα, καθώς η συνεργασία με τον προπονητή Ντέγιαν Ράντονιτς δεν βγήκε ποτέ, το ρόστερ δεν ήταν το ανάλογο δυνατό, για να έρθει στο φινάλε της regular season η Ευρωλίγκα και να δώσει το… τελειωτικό χτύπημα, αφαιρώντας δύο νίκες από τους «πράσινους» για παράβαση του Financial Fair Play. Κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την χρονιά στη 17η θέση με ρεκόρ 9-23, πάνω μόνο από την τελευταία Βιλερμπάν…

Η μεγάλη επιστροφή και η αγωνιστική εκτόξευση

Ήταν πλέον σαφές πως ο Παναθηναϊκός βρισκόταν και είχε… βυθιστεί σε ένα τέλμα. Μια κατάσταση από την οποία μονάχα ένας άνθρωπος θα μπορούσε να βγάλει τον σύλλογο και να τον βάλει ξανά στις σωστές βάσεις και στον δρόμο των επιτυχιών.



Αυτός δεν ήταν άλλος από τον μεγαλομέτοχο της ΚΑΕ, Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ο οποίος πήρε την απόφαση να επιστρέψει δυναμικά στα διοικητικά του συλλόγου. Η αρχή έγινε με την έλευση του επί έξι χρόνια προπονητή της Αναντολού Εφές, Εργκίν Αταμάν και κάτοχο δύο τροπαίων Ευρωλίγκας στη φανταστική για μία τριετία ομάδα της Πόλης (2020-22).

Σειρά είχαν οι μεγάλες και πολυδάπανες επενδύσεις σε αθλητές, με τον σύλλογο να προχωρά σε ολικό λίφτινγκ, κρατώντας μονάχα τρεις παίκτες (Γκριγκόνις, Καλαϊτζάκης, Μαντζούκας) από την περσινή σεζόν! Όντας σε μεταγραφικό… οίστρο, ο Παναθηναϊκός έριχνε τη μία «βόμβα» μετά την άλλη, με αποκορύφωμα την απόκτηση του Κώστα Σλούκα από τον «αιώνιο αντίπαλο». Οι προσθήκες των Χουάντσο, Λεσόρ, Βιλντόσα και Μήτογλου ανέβασαν ακόμα περισσότερο τον πήχη και την αισιοδοξία στις τάξεις του συλλόγου για κάτι καλό, ενώ, ο έλευση του Γκραντ μπορεί να πέρασε στα «ψηλά», αλλά εκ του αποτελέσματος μπορεί να κριθεί ως μια κομβική και εξαιρετική προσθήκη!



Σίγουρα, το να σου βγουν όλες οι μεταγραφές εν μια… νυκτί είναι τρόπον τινά αφύσικο. Κάτι που φάνηκε και επί του πρακτέου, καθώς παίκτες όπως ο Κάιλ Γκαί που αποχώρησε, ο Λούκα Βιλντόσα, αλλά και ο Αλεξάντερ Μπαλτσερόφσκι δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα.

Άπαντες σε όλη την μπασκετική Ευρώπη αναγνώρισαν αμέσως τη δυναμική του ρόστερ και τον… ούριο άνεμο που έπνεε πλέον πάνω από το ΟΑΚΑ. Το potential βρισκόταν στα ύψη, ωστόσο το ζητούμενο ήταν ένα. Αν θα μπορούσε μέσα σε μόλις λίγους μήνες, ο Εργκίν Αταμάν και οι συνεργάτες του να πάρουν ένα ολοκαίνουργιο ρόστερ και μάλιστα με ισχυρές προσωπικότητες, να διανείμουν ρόλους ξεκάθαρους και να πρωταγωνιστήσουν από την πρώτη κιόλας χρονιά.

Το ξεκίνημα μόνο εύκολο δεν ήταν, αφού στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας, ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στο κατάμεστο ΟΑΚΑ από τον «αιώνιο αντίπαλο». Στα επόμενα πέντε παιχνίδια θα ακολουθούσαν τρεις ακόμα ήττες, μέχρι να έρθει η μεγαλύτερη «βόμβα» όλων και να αλλάξει για τα καλά τις ισορροπίες στο «πράσινο» ρόστερ.

Φυσικά και αναφερόμαστε στον Κέντρικ Ναν, ο οποίος στις 31 Οκτωβρίου υπέγραψε συμβόλαιο με το «τριφύλλι», όντας διψασμένος και αποφασισμένος να πετύχει έπειτα από την πόρτα του ΝΒΑ που έκλεισε μπροστά του. Η απόκτησή του αποτέλεσε το κομμάτι του «παζλ» που έλειπε από τον Παναθηναϊκό, με τον Αμερικανό γκαρντ να ολοκληρώνει την παρθενική του σεζόν με τρομακτικά νούμερα (15,9π., 3ασ., 41%τρ.).



Όσο περνούσε ο καιρός, η ομάδα έδενε όλο και περισσότερο, άπαντες μάθαιναν τις συνήθειες των συμπαικτών τους, αλλά και τους ρόλους τους μέσα στην ομάδα. Με τον Κώστα Σλούκα να οδηγεί μαεστρικά σε δημιουργία και επίθεση, τον Ναν να αποτελεί την αιχμή του δόρατος, τον Γκραντ την αμυντική «κόλλα» και τους Λεσόρ και Μήτογλου να κάνουν θραύση στη ρακέτα, οι «πράσινοι» αποκτούσαν σιγά-σιγά μια ταυτότητα και ένα κοινό πλάνο.


Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το λεγόμενο… τσιπάκι της ομάδας άλλαξε σε εκείνη τη διαβολοβδομάδα στα τέλη του Δεκέμβρη, και στις δύο τεράστιες νίκες επί της Μονακό και της Αρμάνι σε Πριγκιπάτο και Μιλάνο αντίστοιχα για την 15η και 16η αγωνιστική!




Ο πρώτος γύρος ολοκληρώθηκε με ρεκόρ 10-7 για τους «πράσινους», ρεκόρ που τους έφερε στην 4η θέση της βαθμολογίας. Η συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη, αφού με 13-4 στον δεύτερο γύρο, το «τριφύλλι» κατέλαβε τη 2η θέση της regular season, πίσω μόνο από τη Ρεάλ Μαδρίτης.


Ακόμα και ο πιο αισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί πως μέσα σε λίγους μήνες ο Παναθηναϊκός από 17ος θα εκτοξευόταν στη 2η θέση!


Βέβαια, ένα μεγάλο κομμάτι από τα εύσημα πάνε στον ίδιο τον κόσμο του συλλόγου, ο οποίος όχι μόνο αγκάλιασε τη νέα εποχή της ομάδας, αλλά θύμισε τις ένδοξες εποχές όπου το ΟΑΚΑ έπαιρνε «φωτιά» σε κάθε ματς. Φέτος, το ένα sold out διαδεχόταν το άλλο, η ατμόσφαιρα ήταν σε κάθε ματς μαγική, δίνοντας την απαραίτητη ώθηση στην ομάδα και τους παίκτες για να έρθουν τα ροζ φύλλα αγώνα. Μόνο τυχαίο δεν ήταν το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τη regular season με το τρίτο καλύτερο εντός έδρας ρεκόρ (14-3), μετρώντας στο φινάλε εννέα συνεχόμενες νίκες στο ΟΑΚΑ!



Όλα τα παραπάνω, οδήγησαν σε αυτό το μπασκετικό… θαύμα, που σπάνια συναντά κανείς στον αθλητισμό. Μια ομάδα που βρισκόταν στα… τάρταρα, ξαφνικά να εξελίσσεται σε πρωταγωνίστρια. Όμως, η φανέλα με τα έξι αστέρια είναι βαριά, και αν μια από τις ομάδες θα μπορούσαν να πετύχουν τέτοιον «άθλο», σίγουρα μία από αυτές θα ήταν εκείνη του Παναθηναϊκού.