«Δέντρο» ο Ιβάνοβιτς, «δάσος» το ταβάνι

Στις χαρές και στις επιτυχίες είναι ο αρχιτέκτονας, ο μαέστρος, στις αποτυχίες και τις σκληρές ήττες είναι ο άσχετος, ο επικίνδυνος, το εξιλαστήριο θύμα. Αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο για τους εκάστοτε προπονητές. Απλώς εμάς μας πιάνει μια τρέλα παραπάνω να τους αποθεώνουμε Δευτέρα και να τους κράζουμε Τετάρτη.

Γράφει ο Αποστόλης Σπυρόπουλος

Προφανώς έχει κάνει λάθη και έχει ευθύνες ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς για την εικόνα -το τελευταίο διάστημα- του Παναθηναϊκού. Προφανώς κάνει... μπαμ πως υπάρχει πρόβλημα χημείας, πως δεν χειρίζεται σωστά το φινάλε ορισμένων αγώνων, η τακτική και το σχέδιό του απέναντι στην ΤΣΣΚΑ ήταν πέρα για πέρα λανθασμένα, η άμυνα... απούσα. Στην επίθεση ώρες-ώρες δείχνει να μην λειτουργεί τίποτα και περιμένουμε το κλασικό play απ' τον Διαμαντίδη με τον Μπατίστα (ή το απρόοπτο του Παππά και τα τρίποντα).

Αλλά κάποια πράγματα είναι και παράλογα. Δεν νοείται μετά από κάθε άσχημο παιχνίδι, οι φίλοι του Παναθηναϊκού να ζητούν το κεφάλι του Μαυροβούνιου (που είπαμε δεν είναι άμοιρος ευθυνών) λες και θα γυρίσει την άλλη μέρα το πρωί ο Ομπράντοβιτς. Άντε έφυγε, και; Θα νικούσε διαφορετικά χθες τους Ρώσους το τριφύλλι; Ή θα έχανε πιο αξιοπρεπώς; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι...

Αυτός δεν ήταν που με... αμούστακα και μισή ομάδα οδήγησε τους πράσινους στην νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό και στην κατάκτηση -μετέπειτα- του Κυπέλλου; Αυτός δεν ήταν που θαυμάζαμε το μπάσκετ του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ κατά τη διάρκεια της χρονιάς; Αυτός δεν ήταν που έφερε εις πέρας αρχικά την πρόκριση στο Top-16 και στη συνέχεια στα πλέι οφ (όπως αυτή ήρθε); Μήπως είχαν τεθεί εξ' αρχής πιο υψηλοί στόχοι και ο Ιβάνοβιτς απέτυχε να τους ολοκληρώσει; Όχι...

Το μπάσκετ δεν είναι... ποδόσφαιρο. Τα θαύματα και οι ανατροπές θα γίνουν μία στο τόσο (βλέπε Ολυμπιακό), υπάρχει δικαιοσύνη. Η ΤΣΣΚΑ των 42 εκατ. μπάτζετ είναι πολύ καλύτερη ομάδα και σε μια σειρά αγώνων θα προκριθεί απέναντι στον Παναθηναϊκό. Ξινίζει, ξενερώνει, δεν αρέσει, αλλά αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Κι όσοι δεν το βλέπουν ή δεν θέλουν να το δουν, τότε μάλλον θα συνεχίσουν να ζητούν... κεφάλια κάθε φορά. Ευθύνονται και οι ίδιοι οι παίκτες που παρουσίασαν αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα, που είχαν παρατήσει το ματς απ' το 15', που ήταν λες και έδιναν φιλικό Σεπτεμβρίου κι ενώ παίζεται πρόκριση στο Final-4. Έδειξαν πως πήγαν στην Μόσχα... απλά για να πάνε. Και είναι στο χέρι τους να το διαψεύσουν την Πέμπτη.

Το μπάσκετ είναι λογική, όχι... φυσική. Η 30άρα ήρθε απ' το απίθανο σύνολο της ΤΣΣΚΑ, όχι απ' την Γαλατάσαραϊ, γι' αυτό και επιβάλλεται ψυχραιμία. Ο Μαρκοϊσβίλι στο Top-16 έπαιξε δύο φορές πάνω από 10' και ποτέ δεν είχε διψήφιο αριθμό πόντων. Με τον Παναθηναϊκό έπαιξε 15' και πέτυχε 13. Ο Φριτζόν είναι νοκ-άουτ και... δεν απασχολεί τους Μοσχοβίτες. Στο τριφύλλι θα ήταν απουσία-σοκ. Ο Χάινς αγωνίστηκε 13' και στους πρωταθλητές Ελλάδας θα βρισκόταν στο παρκέ για 30'. Καλά λοιπόν όλα, αλλά η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι τεράστια. Μπορεί να μην είναι για επιμέρους σκορ τύπου 27-6 σε μια περίοδο (όπως στην δεύτερη), αλλά είναι για... πολλά σε ένα ματς. Όποιος δεν θέλει να κοιτάξει κατάματα αυτή την αλήθεια, τότε απλώς προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τις δικαιολογημένες προσδοκίες βάσει του ένδοξου παρελθόντος, το οποίο όμως επ' ουδενί δεν εξασφαλίζει το παρόν και δεν καθορίζει το μέλλον.

O κόσμος του Παναθηναϊκού θέλει και έβδομο και όγδοο αστέρι. Δεν μπορεί, όμως για την ώρα. Και γι' αυτό δεν φταίει (μόνο) ο Ιβάνοβιτς. Δεν είναι Ομπράντοβιτς και ούτε θα γίνει τέτοιος στα 57 του. Ο Παναθηναϊκός έχει να πάει σε Final-4 απ' το 2012, μήπως έφταιγε ο Μαυροβούνιος και για τα προηγούμενα δύο χρόνια; Ούτε φέτος θα φταίει... (αν επιβεβαιωθεί το σενάριο). Με τα «υλικά» που έχει, αυτή την «ομελέτα» -πάνω, κάτω- μπορεί να φτιάξει. Πιθανώς αν είχε αποφύγει κάποια λάθη και κάποια «κολλήματα», να ήταν πιο σωστά αλατισμένη, αλλά δεν θα ήταν... παστίτσιο.

Θα πει βέβαια κάποιος πως «ας χάσω, αλλά όχι με 30άρα και με τέτοια εικόνα. Να το παλέψουν οι παίκτες, να ματώσουν κι ας μην τα καταφέρουν». Απόλυτα σωστό κι αυτό, εδώ έρχεται το... μερίδιο των πράσινων, αλλά έχουμε σκεφτεί πόσο εφικτό είναι κάτι τέτοιο; Γίνεται με αυτό το ρόστερ (που έχει συγκεκριμένο ταβάνι) να παλέψεις την ΤΣΣΚΑ; Δηλαδή φταίει ο Ιβάνοβιτς που ο Νέλσον χάνει την μπάλα μέσα απ' τα χέρια του; Που η «ρωσική αρκούδα» έχει τους παίκτες που έχει; Ο αθλητισμός θέλει και ρεαλισμό, η ομάδα του Ιτούδη είναι ένα υπερπλήρες σύνολο και είναι καλύτερη, απλά πράγματα. Τόσο απλά...

Φταίει όταν δεν προσπαθεί να καμουφλάρει αδυναμίες, φταίει για επιλογές παικτών, φταίει για τη διαχείριση του ρόστερ (όχι τόσο κόντρα στην ΤΣΣΚΑ), φταίει στο κατά πόσο δεμένο σύνολο δείχνει το τριφύλλι, αλλά αυτό απέχει πολύ από όσα καταστροφικά του καταλογίζονται. Ο Παναθηναϊκός είναι μέχρι εκεί και ψάχνει το θαύμα των θαυμάτων. Δεν (φαίνεται να) είναι για πιο ψηλά και είναι μια ακόμα αλήθεια που οι φίλοι της ομάδας οφείλουν να αποδεχθούν, όσο κι αν πονάει. Το «Εξάστερος» και το βάρος της φανέλας δεν αρκούν από μόνα τους για να ξεπεράσεις το ταβάνι σου. Ή αρκούν σε λίγες περιπτώσεις και με άλλου επιπέδου ομάδες...