Παραστάσεις με ελληνικό χρώμα στα Final 4

Λίγες μέρες απέμειναν για τον Ολυμπιακό να δώσει το «παρών» σε ένα ακόμη Final 4, αυτή τη φορά θα ταξιδέψει στο φιλικό Βελιγράδι και θα διεκδικήσει το τέταρτο ευρωπαϊκό τίτλο του. Η Ελλάδα βρίσκεται στην δεύτερη θέση με τις περισσότερες παρουσίες στην κορυφαία σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ μόνο πίσω από την Ισπανία κα το sport-fm θυμίζει μερικές από τις σπουδαιότερες ατομικές εμφανίσεις Ελλήνων αθλητών.

Με τις ευλογίες του Γκάλη

Όλα και όλοι χρειάζονται έναν άνθρωπο που θα τους ανοίξει την πόρτα και θα τους βοηθήσει να ανταπεξέλθουν σε πρωτόγνωρες συνθήκες... για το ελληνικό μπάσκετ προτού λογιστεί ως αυτονόητο η συμμετοχή στις κορυφαίες ευρωπαϊκές σκηνές, ο Άρης ανάγκασε τους υπόλοιπους να θαυμάσουν το έργο του.

Στο final 4 της Γάνδης ο Άρης ανταμώθηκε με την υπερ-πλήρης Τρέισερ Μιλάνο, μία ομάδα αθλητών που σκορπούσε τον τρόμο και τον φόβο σε όσους αψηφούσαν την δύναμή της. Ο Νίκος Γκάλης δεν περιορίστηκε από τα αμυντικά τρικ του Φράνκο Κασαλίνι και σημείωσε 28 πόντους. Ακόμα και ο άνθρωπος που άλλαξε μια για πάντα το ρου του μπάσκετ στα μέρη μας, δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί τον θρύλο του NBA, Mπομπ Μάκαντου που σαν ταύρος σε υαλοπωλείο κατεδάφισε τη ρακέτα του αυτοκράτορα με 38 πόντους και έστριψε τη νίκη επί της ιταλικής ομάδας με 87-82.

Στον μικρό τελικό κόντρα στην Παρτίζαν παρέμεινε σε υψηλές πτήσεις, εξακολουθώντας να αγωνίζεται με το ίδιο πάθος και κυνικότητα που μας είχε μάθει, αρνήθηκε να παραδοθεί, να αφήσει κάτω την ασπίδα και με ένα ρεσιτάλ 39 πόντων... σαν ημίθεος σκόραρε απέναντι σε κάθε λογής άμυνα. Η ήττα με 103-95 ολοκλήρωσε άδοξα την πορεία του Άρη, μέχρι την επόμενη... ή καλύτερα τις άλλες δύο σε Μόναχο και Σαραγόσα.

Το όνειρο του Γκάλη που έσβησε στη Σαραγόσα

Ήταν η τελευταία ελπίδα του Άρη να κατακτήσει τον ευρωπαϊκό θρόνο και μάλιστα, για πολλούς η πορεία από το σημείο αυτό θα ήταν καθοδική ως μία τελετή αποκαθήλωσης.

Στα ημιτελικά ο Άρης μονομάχησε με την υπερηχητική Μπαρτσελόνα του Αίτο Ρενέσες και παρόλο που ο Νίκος Γκάλης ήταν πρώτος σκόρερ του αγώνα με 26 πόντους, οι «μπλαουγκράνα» πέρασαν αέρα με 104-83.

Στην αναμέτρηση για την τρίτη θέση διέλυσε τα καλάθια της Λιμόζ με τις αέρινες κινήσεις του, πέρασε μέσα από τις συμπληγάδες και περνούσε πάνω από δύο και τρεις αντιπάλους. Αν και η γαλλική ομάδα έσβησε τους 43 πόντους του Έλληνα γκαρντ και πήρε την τιμητική τρίτη θέση με 103-91.

Η επιδρομή του… Ράμπο στο Τελ Αβίβ

Πρωτάρης σε Final 4 ο Ολυμπιακός το 1994 στο Τελ Αβίβ με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη, έπαιξε καταπληκτικό μπάσκετ καθ’ όλη τη χρονιά και οι δαίμονες του «Ξανθού» ήταν προς εξορκισμό. Στα ημιτελικά συντελέστηκε η πρώτη μονομαχία μεταξύ των «αιωνίων αντιπάλων» και ο Γιώργος Σιγάλας είχε καρφιτσώσει στο ημερολόγιο την αναμέτρηση από μέρες.

Απέναντι στον κρίσιμο αγώνα με τον Παναθηναϊκό, ο Σιγάλας μέτρησε 15 πόντους, όντας τρίτος σκόρερ για τον Ολυμπιακό, αν και άλλο έμελλε να γραφτεί στα βιβλία της ιστορίας. Ο επιθετικός περιορισμός στον Νίκο Γκάλη ήταν ένα πρωτοφανές γεγονός, αφού ακόμα και εκείνοι με την καλύτερη μνήμη «σπάγανε» το κεφάλι τους να θυμηθούν την τελευταία φορά που ο «γκάνγκστερ» ίδρωσε τόσο για ένα καλάθι.

Στον τελικό κόντρα στην σαφώς πιο αδύναμη Μπανταλόνα, μπορεί οι «ερυθρόλευκοι» να πληγώθηκαν από το νικηφόρο τρίποντο του Κορνέλιους Τόμπσον, όμως ο Σιγάλας πραγματοποίησε μία ακόμα άξια συμμετοχή με 14 πόντους, αποδεικνύοντας πως τις δυσκολότερες στιγμές μπορούσε να συνεισφέρει επιθετικά.

Final 4 με άρωμα… Κακιούζη

Μία από τις πιο ξεχασμένες παραστάσεις Έλληνα αθλητή, είναι εκείνη του Μιχάλη Κακιούζη με την φανέλα της Σιένα στο Final 4 του 2004 στο Τελ Αβίβ. Στον πρώτο ημιτελικό διαμορφώθηκε ιταλικός εμφύλιος, με την Σιένα να υποδέχεται άτυπα την Φορτιτούντο Μπολόνια σε μία αναμέτρηση που πέρασε στη συλλογική μνήμη.

Ο Κακιούζης απόλυτα συγκεντρωμένος στον στόχο του, βλέμμα απλανές απέναντι στη μουρμούρα του κόσμου, συνδεόταν με το διχτάκι με κάθε ευκαιρία. Η στατιστική του έγραψε 23 πόντους και 7 ριμπάουντ, αλλά η Σιένα δεν πήρε το εισιτήριο για τον τελικό, αφού ηττήθηκε με 103-102.

Έχοντας δώσει όλο του τον ιδρώτα, αποχώρησε από τον μικρό τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας με μόλις τρεις πόντους.

Αλώνισμα στη Μόσχα από Διαμαντίδη και Ντικούδη

Το πρώτο ελληνικό δίδυμο που έκανε αισθητή την παρουσία του σε Final 4 και ας έπαιζαν χώρια. Στη Μόσχα ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Δήμος Ντικούδης έθεσαν τους εαυτούς ως σημαντικές συνιστάμενες για την πορεία των ομάδων τους.

Στον πρώτο ημιτελικό η μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μακάμπι Τελ Αβίβ βρέθηκε αντιμέτωπη με τον Παναθηναϊκό σε μία μονομαχία βαρέων βαρών. Σε εκείνο το κρύο βράδυ στο Ολιμπίσκι διέπραξε μία από τις πιο γεμάτες εμφανίσεις της πλούσιας καριέρας του ο Καστοριανός γκαρντ, καταγράφοντας 16 πόντους, 3 κλεψίματα και 5 ασίστ, κρατώντας παράλληλα τον Γιασικεβίτσιους σε χαμηλά ποσοστά ευστοχίας. Ακόμα και αν στο τέλος υπερνίκησε η ποιότητα των Ισραηλινών με 91-82... ο Μήτσος του ελληνικού μπάσκετ είχε συστηθεί επίσημα στην υψηλότερη σκηνή.

Στο έτερο ζευγάρι, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Ντούσαν Ίβκοβιτς βρέθηκε κόντρα στην διαστημική Ταού με τον μοναδικό Άρβιντας Ματσιγιάουσκας να είναι... από άλλο ανέκδοτο. Ο Δήμος Ντικούδης σκόραρε 13 πόντους σε μόλις 17 λεπτά συμμετοχής, μάζεψε 5 ριμπάουντ και ξεχώρισε μέσω της απόδοσής του. Στο μπάσκετ λέγεται ότι... στο τέλος κερδίζουν οι Ισπανοί και το σύνολο του Ντούσκο Ιβάνοβιτς πήρε το εισιτήριο για τον τελικό δια χειρός του Λιθουανού δολοφόνου, που αποχώρησε από το παρκέ με 23 πόντους.

Στον μικρό τελικό συναντήθηκαν οι μεταγενέστερα συμπαίκτες και όπως στους δύο ημιτελικούς, προχώρησαν σε επίδειξη των ικανοτήτων τους σαν να μην έφτανε η προ ημερών. Ο ψηλόλιγνος άκρως αλτρουιστής γκαρντ του Παναθηναϊκού σκόραρε 15 πόντους, μοίρασε την μπάλα 4 φορές και κατέβασε 8 ριμπάουντ, ενώ ο Ντικούδης με ένα παλικαρίσιο νταμπλ-νταμπλ με 17 πόντους και 10 ριμπάουντ ήταν ο μόνος που τόλμησε να κοιτάξει στα μάτια την μεγαλοπρεπέστατη εμφάνιση του Μάικ Μπατίστ των 28 πόντων.

Η επέλαση του Έλληνα... Τσάρου στην Πράγα

Σε μία περίοδο που το ελληνικό μπάσκετ βρισκόταν στα καλύτερα χρόνια του, ο Θοδωρής Παπαλουκάς δικαίως θεωρούταν ο πρεσβευτής της χώρας μας, όντας ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης.

Ο Έτορε Μεσίνα χρησιμοποιούσε τον εγκεφαλικό άσσο από τον πάγκο και ύστερα αφού είχε επεξεργαστεί τα δεδομένα, έμπαινε στο παρκέ και εκτελούσε με ακρίβεια κομπιούτερ τις εντολές του Ιταλού τεχνικού… εξάλλου συνδυάστηκε με αυτή τη λέξη, σε σημείο που έμεινε ως παρατσούκλι.

Στα ημιτελικά η ΤΣΣΚΑ Μόσχας αντιμετώπισε την Μπαρτσελόνα και έψαχνε διακαώς την Γη της Επαγγελίας έπειτα από 35 χρόνια αποχής. Από την μεριά του, ο Παπαλουκάς ξεδίπλωσε μαεστρικά στο παρκέ όλο το ταλέντο του, σκοράροντας 19 πόντους με 70% ευστοχία. Οι Ρώσοι ξεπέρασαν τη δοκιμασία των Ισπανών με 84-75 και ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς.

Εκεί στάθηκαν καμαρωτοί οι «δυνάστες» της διοργάνωσης, με δύο διαδοχικές κατακτήσεις και άπλετη διάθεση και πόθο για μία ακόμη στέψη. Φυσικά, υπολόγιζαν χωρίς τον Παπαλουκά, ο οποίος κατέγραψε 18 πόντους και βρήκε τους συμπαίκτες του 7 φορές! Πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες παρουσίες σε Final 4 στα χρονικά και εκπλήρωσε την προφητεία.

Μήνες αργότερα ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της «γαλανόλευκης» θα ισοπεδώσει κάθε λογική, διδάσκοντας pick 'n' roll στους Αμερικανούς στην Σαϊτάμα!

Σαν πίνακας του Ελ Γκρέκο

Πρόκειται για μία από τις πιο αξέχαστες στιγμές του ευρωπαϊκού μπάσκετ και το πινέλο στον καμβά «έπαιζε» με το γαλανό και το άσπρο. Η μονομαχία που επισφράγισε την κυριαρχικά της «Μαυριτανίας» στην Ευρωλίγκα και οι πρωταγωνιστές έφεραν βαρέως δε, τιμητικά μεν τις ταμπέλες των καλύτερων αθλητών εκείνης της εποχής στην θέση του πόιντ γκαρντ και όχι καθ΄ υπερβολή, μπορεί και γενικότερα.

Φυσικά ελληνικό ήταν και το τοπίο, καθώς το Final το 2007 διοργανώθηκε στην Αθήνα και ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλαθλος δεν θα φανταζόταν την one in lifetime εμπειρία που θα ρουφούσε έως το τέλος και θα ζήταγε και άλλο. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας θα άνοιγε τα χαρτιά της στο κατάμεστο και γεμάτο από πράσινα κασκόλ του Παναθηναϊκού, ο οποίος μπροστά στο κοινό του ανυπομονούσε να βγάλει τις σαμπάνιες από τον πάγο.

Βέβαια, παραλίγο τα κασκόλ να μείνουν στις κερκίδες και οι σαμπάνιες να περάσουν στα διπλανά αποδυτήρια, με τον Παπαλουκά να τα βλέπει σε αργή κίνηση και να αποφασίζει την εξέλιξη των πραγμάτων δίχως να υπολογίζει τις αντιξοότητες και τα αμυντικά τεχνάσματα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Ο «Τεό» καθήλωσε το κοινό με 23 πόντους και 8 ασίστ, μένοντας στον πάγκο μόλις για πέντε λεπτά και παράλληλα έχοντας 9/10 εντός πεδιάς... αναγκάζοντας τον Ζοτς να ψάχνει για παυσίπονα.

Παυσίπονα δεν βρήκε, αλλά κάτι παραπλήσιο: ο ήρωας της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου με την Γαλλία απάντησε θετικά στην δοκιμασία που τέθηκε και με 15 πόντους, 4 ασίστ και 3 κλεψίματα ώθησε τον Παναθηναϊκό στην οριακή νίκη με 93-91.

Η κάμερα συνέλαβε την καθηλωτική εικόνα με τον Παπαλουκά να κάθεται βουρκωμένος στον πάγκο υπό τις αποδοκιμασίες του κόσμου, ενώ στον αντίπερα όχθη οι «πράσινοι» στην έδρα τους σήκωσαν το πολυπόθητο τρόπαιο. Εκείνη η μέρα το πρωτοπαλίκαρο της Εθνικής ήταν παρά ένας ξένος που λιμπιζόταν τον τίτλο για όσους παραβρέθηκαν στον τελικό και καιρό αργότερα θα αναφερόταν στην στιγμή αυτή ως η χειρότερη της καριέρας του.

Η πρώτη αποστολή... καμικάζι του Kill Bill

Από τις περιπτώσεις που τα πολλά λόγια είναι περιττά και παράλληλα πολλές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να χάνει το αίσθημα του χρόνου και να μονολογεί. Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Final 4 του 2009 με έναν αυτοσκοπό και την επιτακτική ανάγκη πιστοποίησης: να επιβεβαιώσει εκείνους που σιγά-σιγά τολμούσαν να πουν ότι αντάξιο ρόστερ δεν παρουσιάστηκε ποτέ στα ευρωπαϊκά παρκέ.

Στο Final 4 του Βερολίνου έγραψε την δικιά του ιστορία, με πάμπολλους πρωταγωνιστές και έναν κοινό στόχο. Στα ημιτελικά θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό, σπάζοντας επιτέλους μία κατάρα που για χρόνια βάραινε την συνείδηση των «πρασίνων», δηλαδή ο κανόνας που έμελλε να βρίσκει τους Πειραιώτες νικητές, όποτε οι δυο τους αντάμωναν στα ημιτελικά των Final 4, όπως στο Τελ Αβίβ το 1994 και έναν χρόνο αργότερα στη Σαραγόσα.

Πρωταγωνιστής; Εκείνος που θα άφηνε τα πράσινα σαλόνια για να ανυψώσει λίγα χρόνια μετά τον Ολυμπιακό στη κορυφή, ο Βασίλης Σπανούλης. Ο Λαρισαίος γκαρντ διέλυσε τις αμυντικές τακτικές του ανθρώπου που του έδωσε την ευκαιρία στο Μαρούσι. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης κοίταξε περήφανα τον ηλεκτρονικό πίνακα, για τους 18 πόντους που κατέγραψε ο άλλοτε αθλητής του και με ανήμπορο βλέμμα απέβαλε την ευθύνη από τα πρόσωπα αυτών που καθόντουσαν στον πάγκο.

Στον τελικό της διοργάνωσης θα έδινε το «παρών» πάλι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η οποία είχε λαβωθεί το 2007 στην ραψωδία-τελικό της Αθήνας. Εκεί που μία στιγμή, ελάχιστα δευτερόλεπτα ταυτίστηκαν με την τελειότητα και η ασύλληπτη πάσα πίσω από την πλάτη του «Big Saras» στον ελεύθερο Ντρου Νίκολας πριν την λήξη του ημιχρόνου έμοιαζε σαν πίνακας από την περίοδο της αναγέννησης.

Βέβαια, η επανέναρξη ήταν η κουρτίνα των αληθινών εκπλήξεων και η ρωσική ομάδα διέπραξε την υπέρτατη επαναφορά και ώθησε τον Σέρβο τεχνικό να ρωτήσει τις μοίρες, αν θα τον τιμωρούσε ο πρώην παίκτης του, την ώρα που ο Ραμούνας Σισκάουσκας εξαπέλυσε το σουτ που θα καθόριζε ποια γράμματα τα γραφόντουσαν άτυπα πάνω στο τρόπαιο.

Μόνο που τρία λεπτά νωρίτερα ο Βασίλης Σπανούλης φρόντισε να βυθίσει τις αναδυόμενες ελπίδες των Μοσχοβιτών μπροστά στον απαρηγόρητο Τζέι Αρ Χόλντεν με τρίποντο για το 68-60. Ο Παναθηναϊκός στρογγυλοκάθισε για πέμπτη φορά στον ευρωπαϊκό θρόνο και ο «V-Span» έλαβε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη.

Το έκτο αστέρι με υπογραφή Διαμαντίδη

Ο επίλογος στην παντοκρατορία του Παναθηναϊκού έμελλε να πέσει στην Βαρκελώνη το 2011, όπου η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς διεκδικούσε τον έκτο ευρωπαϊκό τίτλο της.

Στα ημιτελικά περίμενε η Σιένα, η οποία φημιζόταν για το αγωνιστικό «ξύλο» που μοίραζε στους αντιπάλους της και οι «πράσινοι» πως θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση στον κανόνα;

Παρότι, η frontline του Παναθηναϊκού φρόντισε να παραθέσει τα δικά της στοιχειά, ο Αντώνης Φώτσης κατέγραψε 14 πόντους και ο Μάικ Μπατίστ με 16 οδήγησαν εκ του ασφαλούς την ομάδα τους και φυσικά, ο Δημήτρης Διαμαντίδης που μπορεί να σκόραρε μόλις 8 πόντους αλλά μοίρασε 9 ασίστ.

Δύο μέρες αργότερα ο «3D» πιο ώριμος από ποτέ, πάνω στις καλύτερες αγωνιστικές του μέρες, αποδιοργάνωσε πλήρως την Μακάμπι Τελ Αβίβ, ενορχήστρωσε την επίθεση του Παναθηναϊκού μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, σημείωσε 16 πόντους και 9 ασίστ και ουσιαστικά καθοδήγησε τους συμπαίκτες του στην νίκη με 78-70. Κατέκτησε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του Final 4 ως κατ’ επέκταση του MVP της κανονικής διάρκειας και ανάγκασε τον Ντέιβιντ Μπλατ να ξεστομίσει μία ατάκα που έμεινε στα χρονικά.

"Το μπάσκετ δεν είναι μια ταινία του Χόλιγουντ γιατί δεν έχουμε αίσιο τέλος"

Το θαύμα της πόλης

Ολοκαίνουργιος εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης το 2012, με τον «Ντούντα» στην άκρη του πάγκου και την προσοχή να έχει στραφεί στην δημιουργία ελληνικού κορμού και την εποχή των παχυλών συμβολαίων να έχουν φύγει ανεπιστρεπτί, οι Πειραιώτες βαφτίστηκαν άμεσα ως το απόλυτο αουτσάιντερ και δικαιολογημένα.

Στον πρώτο ημιτελικό ο Ολυμπιακός βρέθηκε με την Μπαρτσελόνα, δίχως να ξεχάσει την ήττα στον τελικό της διοργάνωσης που τους είχε κεράσει ο Τσάβι Πασκουάλ στο Παρίσι δύο χρόνια νωρίτερα. Απρόσμενα για τους περισσότερους, τα παιδαρέλια του «Σοφού» δεν στάθηκαν σε κρυφτούλι και την ευκαιρία να αρπάξουν το ροζ φύλλο του αγώνα, αλλά αγωνίστηκαν με τον δικό του τρόπο και με αδιαπραγμάτευτο ηγέτη των Βασίλη Σπανούλη, που σκόραρε 21 πόντους και δημιούργησε έξι τελικές πάσες. Και φυσικά, το καθοριστικό τρίποντο που έσβησε κάθε ίχνος ελπίδας για άμυνα από το πρόσωπο του Μαρσέλο Χουέρτας.

Στον έτερο ημιτελικό η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είχε αποκλείσει επεισοδιακά τον Παναθηναϊκό και το ζευγάρι του τελικού φανερώθηκε μπρος στα μάτια μας. Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο φαινόταν να έχει υποκύψει στην νομοτελειακή σχέση του ισχυρού και του ανίσχυρου, μολονότι στην ανάπαυλα τα λόγια του Ίβκοβιτς ξύπνησαν τους παίκτες του, πλήγωσαν τον αγωνιστικό εγωισμό του Βασίλη Σπανούλη και έφεραν στην επιφάνεια το «κλειδί» της αναμέτρησης... τον νεαρό φόργουορντ των «ερυθρολεύκων».

Ανέβηκε ο Ολυμπιακός την ανηφόρα των 19 πόντων, ο Σπανούλης ύψωσε το ανάστημα του απέναντι στο προκαθορισμένο και ο πολυτιμότερος παίκτης του τελικού, Κώστας Παπανικολάου συνείσφερε στην εξισορρόπηση του αγώνα με 18 πόντους και ταυτόχρονα αμύνθηκε εξαιρετικά δεδομένου της ηλικίας του κόντρα στον αστέρα Αντρέι Κιριλένκο που κατείχε πολλά αγωνιστικά γαλόνια πάνω του από τα χρόνια που φορούσε την φανέλα των Γιούτα Τζαζ στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη.

Το πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη για το 62-61 με δευτερόλεπτα στον ηλεκτρονικό πίνακα δικαίωσαν τον μύθο του Δαβίδ και του Γολιάθ...

Η εποποιία του Σπανούλη στο Λονδίνο

O Ολυμπιακός έπειτα από τον άθλο στην Κωνσταντινούπολη, με νέο «καπετάνιο» στο τιμόνι, τον Γιώργο Μπαρτζώκα, επιδιώκει να υπερασπιστεί τον τίτλο του και να πράξει κάτι που είχε να συμβεί από την ασυναγώνιστη Μακάμπι Τελ Αβίβ (2004-2005) των Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Άντονι Πάρκερ, Νίκολα Βούισιτς και πολλών άλλων.

Στο Final 4 του Λονδίνου οι εν ενεργεία πρωταθλητές είδαν στον δρόμο τους γνωστά πρόσωπα: Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όλες ικανές να του φράξουν τον δρόμο.

Στα ημιτελικά οι Ρώσοι έχουν στο μυαλό τους μόνο την εκδίκηση του περσινο χαμένου τελικού, όμως ο Ολυμπιακός είχε διαφορετική άποψη και τα σχέδια του Έτορε Μεσίνα γέμισαν σκόνη στο συρτάρι. Οι Πειραιώτες πέρασαν σχετικά εύκολα, έκαναν επίδειξη δύναμης (69-52) και συγκέντρωσης, αποδεικνύοντας πως και φέτος η μοίρα τους καλεί. Ο Βασίλης Σπανούλης κινήθηκε σε χαμηλά επίπεδα, μολονότι ουδέποτε χρειάστηκε να βάλει μπροστά τις μηχανές και η στατιστική του έγραψε 8 πόντους και 4 τελικές πάσες.

Στον τελικό διεξήχθη μία άλλη ρεβάνς που ξεχάστηκε στην φορμόλη 17 χρόνια, η Ρεάλ Μαδρίτης ξανά στον δρόμο του Ολυμπιακού για το τρόπαιο, όπως στη Σαραγόσα σχεδόν δύο δεκαετίες πίσω. Τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης έμεναν πιστά στην ιστορία και οι Ισπανοί φαινόντουσαν έτοιμοι να επιβληθούν πάλι, καθώς προηγήθηκαν με +17 απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που ολιγωρούσε.

Παρόλα αυτά, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα βρήκε λύσεις σταδιακά, μέσω της άμυνας κατόρθωσε να μειώσει την διαφορά, να πλησιάσει και να κλείσει το ημίχρονο πίσω με τέσσερις πόντους (37-41).

Από εκεί και πέρα, η συνέχεια άνηκε σε άλλον…

Ο Βασίλης Σπανούλης όντας άποντος στο πρώτο ημίχρονο, δια μαγείας γύρισε τον διακόπτη και χάρισε μία από τις σπουδαιότερες παραστάσεις στα χρονικά της Ευρωλίγκας. Σημείωσε μέσα σε λίγες στιγμές τρία τρίποντα, πήρε την κατάσταση στα χέρια του και το βλέμμα του κοιτούσε μονάχα τον τίτλο.

Σταμάτησε στους 22 πόντους, δέχθηκε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του Final 4 για τρίτη φορά στην καριέρα του, ισοφαρίζοντας στην κορυφή της σχετικής λίστας τον Τόνι Κούκοτς.