Ο «έλεγχος» των διεθνών στο Ευρωμπάσκετ

Μετά από μια κοπιαστική σεζόν δώδεκα παίκτες που θα μπορούσαν την ίδια στιγμή να αναπαύονται με συντρόφους και παιδιά επέλεξαν να ενισχύσουν την προσπάθεια της Εθνικής και γι’ αυτό-να ξεκαθαρίσουμε-πως πρέπει να τους είμαστε ευγνώμονες. Παρά τα προβλήματα, παρά την πολύ δύσκολη πρώτη φάση, παρά τις έριδες, όλοι τους ήταν εκεί και αυτό είναι πολύ σημαντικό, παλεύοντας μέχρι το τέλος για το καλύτερο δυνατό. Ωστόσο το φινάλε της προσπάθειας της ελληνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ βρίσκει κάποιους να έχουν ξεχωρίσει.

Το sportfm.gr κάνει την αποτίμηση των διεθνών με τη βοήθεια (και) των αριθμών:

Νικ Καλάθης: Ίσως ο MVP της Εθνικής στη διοργάνωση. Τελείωσε το τουρνουά με 13,6 πόντους (κάνοντας τα καλύτερα παιχνίδια του στους «τελικούς» με Πολωνία, Λιθουανία και Ρωσία), 5 ασίστ με μόλις 1,7 λάθη, 3,4 ριμπάουντ, 1,4 κλεψίματα και ανελέητο κυνηγητό στους καλύτερους αντιπάλους γκαρντ στην άμυνα, σε 27,7 λεπτά ανά αγώνα. Μάλιστα είχε το αξιόλογο 11/33 τρίποντα (33,3%) και το εντυπωσιακό 62,2% στα δίποντα, με μοναδικό ψεγάδι τις βολές, όπου σούταρε με 46,2%. Ανέλαβε περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες ακόμη κι από την πρώτη του αρχηγική σεζόν στον Παναθηναϊκό κι έπαιξε με αυτοπεποίθηση κι αυταπάρνηση δείχνοντας ηγετικά προσόντα. Ενδεικτικό είναι πως ήταν ο πρώτος παίκτης της Εθνικής στην κατηγορία +/-, καθώς όταν αυτός βρισκόταν στο παρκέ, η Εθνική είχε στο σκορ της +46 από τους αντιπάλους, ενώ ήταν και δεύτερος στην αξιολόγηση με 15 ανά αγώνα.

Γιάννης Μπουρούσης: Με καλά και κακά παιχνίδια ο αρχηγός. Άρχισε άσχημα το τουρνουά, το παραδέχτηκε και ο ίδιος, ήταν καθοριστικός στα δεύτερα ημίχρονα με Πολωνία και Λιθουανία δίνοντας πολύτιμους πόντους κι όχι μόνο σε σημεία που η Εθνική δυσκολευόταν, ενώ τα έδωσε όλα αλλά ήταν άστοχος στον προημιτελικό με τη Ρωσία. Στην πιθανώς τελευταία του παρουσία με το εθνόσημο είχε 7,9 πόντους (με 50% δίποντα αλλά 44,4% βολές και 11,1% τρίποντα), 5,3 ριμπάουντ (πρώτος ριμπάουντερ της Εθνικής), 1,7 ασίστ όσα και λάθη και 1,6 κλεψίματα σε 20,3 λεπτά ανά αγώνα. Το +/- του ήταν αρνητικό (-7), ενώ στην αξιολόγηση είχε 9,1 κατά μέσο όρο.

Κώστας Σλούκας: Δικαιούται μαζί με τον Καλάθη τον τίτλο του κορυφαίου. Στην ωριμότερη και πιο ακμαία φάση της καριέρας του εμφάνισε ηγετικά προσόντα και ήταν κορυφαίος στα ματς με Πολωνία και Λιθουανία, αλλά άστοχος κόντρα στη Λιθουανία. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής με 14,9 πόντους ανά αγώνα έχοντας απίθανα ποσοστά, 95% στις βολές, 47,2% στα δίποντα και 58,6% στα τρίποντα. Επίσης ήταν δεύτερος καλύτερος δημιουργός με 4,1 ασίστ (με 2,1 λάθη), ενώ μέτρησε ακόμη 3,4 ριμπάουντ και 1,1 κλεψίματα σε 29 λεπτά κατά μέσο όρο. Ήταν ο κορυφαίος διεθνής στην αξιολόγηση με 16,9 βαθμούς ανά αγώνα, αλλά και τέταρτος στο +/- με +24.

Νίκος Παππάς: Άρχισε εντυπωσιακά, στο ματς με την Ισλανδία, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Είχε επιθετικές εκλάμψεις, αλλά δεν ήταν στην άμυνα όσο συνεπής εμφανίστηκε στον φετινό Παναθηναϊκό, ενώ παράλληλα ήταν επιπόλαιος ώρες-ώρες στην επίθεση. Ελαφρυντικό του ότι δεν έμενε πολλά λεπτά στο παρκέ, ειδικά στα νοκ άουτ, για να βρει ρυθμό που τον έχει ανάγκη ένας παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά. Τελείωσε τη διοργάνωση με 7,4 πόντους (81,8% βολές, 70,8% δίποντα αλλά μόλις 25% τρίποντα), 1,4 ριμπάουντ, 1,4 ασίστ, 1,3 λάθη και 1 κλέψιμο σε 13,8 λεπτά κατά μέσο όρο, με το χρόνο του να φθίνει στα κρίσιμα ματς. Στο ranking είχε 7,4 ανά αγώνα, ενώ το +/- του ήταν αρνητικό (-2).

Γιώργος Παπαγιάννης: Ή θα ήταν σούπερ ή αρνητικός. Χαρακτηριστική η διαφορά στην εικόνα του στα ματς με Λιθουανία, όπου έκανε άριστη δουλειά απέναντι στον Βαλαντσιούνας, και με Ρωσία, όπου κατανικήθηκε από τον Μοζγκόφ. Στην πρώτη του μεγάλη διοργάνωση σε επίπεδο Ανδρών έδειξε πόσο πολύτιμος μπορεί να γίνει, ακόμη και στα 20, αλλά και πόσα πολλά έχει ακόμη να μάθει. Τελείωσε το Ευρωμπάσκετ με 3,4 πόντους (45,8% δίποντα και 0/3 βολές), 2,3 ριμπάουντ και 1 τάπα σε 10,3 λεπτά στο παρκέ. Στην αξιολόγηση είχε μόλις 4,9 βαθμούς ανά αγώνα, ωστόσο στο +/- ήταν ο τρίτος καλύτερος της Εθνικής με +28!

Γιώργος Πρίντεζης: Εξαιρετικό τουρνουά από την πιο συνεπή απειλή της ελληνικής επίθεσης. Σκόραρε από το ποστ, από τρίποντο, στον αιφνιδιασμό, με κάθε τρόπο… Ήταν ο δεύτερος σκόρερ της Εθνικής με 13,9 πόντους ανά αγώνα έχοντας 51,7% στα δίποντα, 30,4% στα τρίποντα, αλλά το κακό για τα μέτρα του 56% στις βολές. Επίσης ήταν τρίτος ριμπάουντερ της ομάδας με 4,6 , μετρώντας ακόμη 1,7 ασίστ και 1,1 λάθος σε 28,3 λεπτά στο γήπεδο. Ήταν τέταρτος παίκτης της ομάδας σε αξιολόγηση με 11 βαθμούς ανά αγώνα και στο +/- είχε +12, που είναι ο έκτος μεγαλύτερος δείκτης της Εθνικής.

Κώστας Παπανικολάου: Ο αφανής MVP της Εθνικής. Μπορεί να μην κέρδισε τόσα φώτα όσα οι υπόλοιποι «βασικοί», αλλά ήταν πολύτιμος με την ενέργειά του στην άμυνα, την κίνηση μακριά από την μπάλα στην επίθεση και την ικανότητά του να… μπαλώνει τρύπες. Ολοκλήρωσε το τουρνουά με 6,7 πόντους (59,1% δίποντα, 33,3% τρίποντα, 63,2% βολές), 4,7 ριμπάουντ που τον φέρνουν δεύτερο στη λίστα, 2,1 ασίστ, 1,1 λάθος, 1,6 κλεψίματα και σχεδόν μία τάπα (0,9) σε 26,8 λεπτά το παρκέ. Η χρησιμότητά του φαίνεται από το γεγονός ότι ήταν τρίτος στην αξιολόγηση με 11,7 βαθμούς ανά αγώνα και είχε το δεύτερο μεγαλύτερο συντελεστή στο +/- με 40!

Βαγγέλης Μάντζαρης: Για μια ακόμη μεγάλη διοργάνωση ο ρόλος του ήταν περιορισμένος και έφθινε όσο περνούσαν τα παιχνίδια. Στα πρώτα ματς έδωσε λύσεις με το σουτ του στην επίθεση και με το μυαλό του στην άμυνα, ωστόσο μένοντας για αρκετή ώρα στον πάγκο απορρυθμίστηκε στην πορεία του τουρνουά και δεν μπόρεσε, ειδικά στο ματς με τη Ρωσία, να δώσει ποιοτικές ανάσες σε Καλάθη ή Σλούκα. Τελείωσε το Ευρωμπάσκετ με 2,7 πόντους, 0,7 ριμπάουντ, 0,9 ασίστ και 0,9 λάθη σε 13,4 λεπτά ανά αγώνα. Είναι χαρακτηριστικό πως στα τρία τελευταία ματς, με Πολωνία, Λιθουανία και Ρωσία έπαιξε συνολικά 15 λεπτά χωρίς να πάρει ούτε σουτ και κάνοντας μόλις μία ασίστ. Μοιραία κατέγραψε 2,9 βαθμούς αξιολόγησης ανά αγώνα και -5 στο συντελεστή +/-.

Δημήτρης Αγραβάνης: Φάνηκε κυρίως όταν η Εθνική κυνηγούσε στο σκορ και πίεζε με χαμηλό σχήμα, αλλά απασχόλησε και με το ατυχές του ποστάρισμα/γκρίνια για το χρόνο συμμετοχής του. Έπαιξε σε έξι από τα επτά παιχνίδια της ομάδας και με μόλις 6,9 λεπτά ανά αγώνα στο παρκέ (19 λεπτά ήταν το περισσότερο, κόντρα στη Φινλανδία) έχοντας 1,5 πόντους (4/5 βολές, 1/5 δίποντα, 1/2 τρίποντα) και 1,5 ριμπάουντ ανά αγώνα καταγράφοντας μόλις 1,8 στο ranking και με ισορροπία στο +/- (0).

Ιωάννης Παπαπέτρου: Ένας ακόμη παίκτης που αφήνει την αίσθηση πως θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα ή να είχε αξιοποιηθεί καλύτερα. Στα πρώτα τέσσερα ματς είχε 13 λεπτά ανά αγώνα στο παρκέ, αλλά θυσιάστηκε στον περιορισμό του ροτέισον και έπαιξε μόλις 7 ανά αγώνα στα τρία κρίσιμα με Πολωνία, Λιθουανία και Ρωσία. Συνολικά είχε 3,1 πόντους (4/6 βολές, 3/5 δίποντα, 4/10 τρίποντα) και 2,3 ριμπάουντ σε 10,3 λεπτά κατά μέσο όρο με 4,6 βαθμούς αξιολόγησης και τον πιο αρνητικό συντελεστή +/- στην Εθνική (-11).

Γιώργος Μπόγρης: Συμπεριλήφθηκε στη δωδεκάδα με το σκεπτικό ότι χρειαζόταν ένα πεντάρι που θα παίζει καλή άμυνα στο πικ εν ρολ, αλλά μόνο για αυτό δεν χρησιμοποιήθηκε. Έπαιξε σε μόλις τρία ματς, όλα κι όλα για επτά λεπτά συνολικά και τα πέντε εξ αυτών απέναντι στην αδύναμη Ισλανδία. Ολοκλήρωσε τη διοργάνωση άποντος (0/2 δίποντα), με 1 ριμπάουντ, 1 λάθος και 4 φάουλ έχοντας -2 στην αξιολόγηση (ο μοναδικός Έλληνας διεθνής με αρνητικό μέσο όρο) και +1 στο συντελεστή +/-.

Θανάσης Αντετοκούνμπο: Παρά τις τεχνικές και τακτικές ελλείψεις του, ήταν από τα πιο θετικά στοιχεία της Εθνικής. Αστείρευτη πηγή ενέργειας, με αυτοπεποίθηση που τον βοηθά συχνά να προσφέρει περισσότερα από το ταλέντο του. Ήταν εξαιρετικός απέναντι σε Γαλλία και Φινλανδία και καθοριστικός με ένα σπουδαίο τρίποντο κόντρα στη Λιθουανία. Ολοκλήρωσε το τουρνουά με 6,1 πόντους έχοντας τρομερά ποσοστά σε δίποντα (12/12) και τρίποντα (3/4) αλλά με κακά στις βολές (10/18). Είχε επίσης 1,9 ριμπάουντ, 1,1 κλεψίματα και σχεδόν μία τάπα (0,9) σε 13,3 λεπτά ανά αγώνα στο παρκέ, ενώ κατέγραψε 9,1 βαθμούς στο ranking και τον πέμπτο μεγαλύτερο συντελεστή +/- με 19.