Γουίλσον στο sportfm.gr: «Θαυμάζω το ελληνικό μπάσκετ και τον Σλούκα»

Ο Τζαμάρ Γουίλσον δεν είναι η τυπική περίπτωση Αμερικανού που παίζει για λογαριασμό κάποιας ευρωπαϊκής χώρας για να βγάλει διαβατήριο. Έχει αγωνιστεί στη Φινλανδία, έχει παντρευτεί Φινλανδή πρώην μπασκετμπολίστρια και αυτό είναι το δεύτερο Ευρωμπάσκετ του με τη δεύτερη πατρίδα του. Ο 33χρονος γκαρντ μίλησε στο sportfm.gr πριν τον αποψινό αγώνα με την Ελλάδα και εξέφρασε το θαυμασμό του για το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και για τον Κώστα Σλούκα. Επίσης αναφέρθηκε στο ανατέλλον αστέρι του ΝΒΑ, Λάουρι Μάρκανεν, αλλά και τις βλέψεις της Φινλανδίας στο Ευρωμπάσκετ.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Τζαμάρ Γουίλσον στον Χρήστο Ρομπόλη:

-Κατ’ αρχάς, πώς είσαι με τον τραυματισμό σου;
«Είναι εντάξει… Συμβαίνουν αυτά τα πράγματα σε τέτοιες διοργανώσεις. Ήταν μια άτυχη στιγμή. Έχουμε πολύ καλό ιατρικό τιμ και προσπαθούν να με ετοιμάσουν για να είμαι καλά το συντομότερο δυνατό και να βοηθήσω την ομάδα. Το τουρνουά είναι μεγάλο».

-Πώς νιώθεις που θεωρείσαι κάτι σαν εθνικός ήρωας μετά το νικητήριο καλάθι απέναντι στη Γαλλία;
«(Γελάει)… Δεν είμαι εθνικός ήρωας. Ένιωσα καλά που κερδίσαμε μια τόσο μεγάλη ομάδα όπως η ιστορία. Η Φινλανδία δεν είναι μικρή χώρα, αλλά η Γαλλία τις τελευταίες δεκαετίες είναι από τις μεγαλύτερες μπασκετικές δυνάμεις και η νίκη μας είναι πολύ σπουδαία υπόθεση για όλους εδώ. Απλώς χαίρομαι που ήμουν μέρος της ιστορίας αυτής και που βοήθησα».



-Τι ξέρεις για την Ελλάδα και την Εθνική;
«Είναι μια χώρα που έχει δεκαετίες με σπουδαίο μπάσκετ πίσω της, με μεγάλους παίκτες και μεγάλες επιτυχίες. Θαυμάζω το ελληνικό μπάσκετ και την εθνική σας ομάδα. Είναι από τις λίγες ομάδες που ακόμη παίζει με πολλή δύναμη, αλλά θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε την κινητικότητα και την ταχύτητά μας. Αντιμετωπίζουμε μερικούς από τους κορυφαίους παίκτες της Ευρώπης, αλλά είμαστε στο Ευρωμπάσκετ και δεν θα παίζαμε αν δεν πιστεύαμε πως μπορούμε να ανταγωνιστούμε οποιονδήποτε. Θα έχουμε δύσκολο έργο το βράδυ της Τρίτης, αλλά το ίδιο και η Ελλάδα».

-Αν σου ζητούσα να διαλέξεις έναν παίκτη, τον πιο επικίνδυνο για σένα, από την Ελλάδα;
«Είναι δύσκολο να επιλέξω. Μου αρέσει πολύ ο Σλούκας. Σαν γκαρντ που είμαι, λατρεύω τον τρόπο που καθοδηγεί την ομάδα και το καθαρό του μυαλό στο παιχνίδι. Πραγματικά είναι αξιοθαύμαστος. Έχω μεγάλο σεβασμό γι’ αυτόν. Επίσης μου αρέσει ο Θανάσης Αντετοκούνμπο και την ενέργεια που βγάζει. Γενικά όλοι οι παίκτες είναι επικίνδυνοι και μπορεί να σε βάλουν σε μπελάδες οποιαδήποτε στιγμή. Γι’ αυτό θα πρέπει να παίξουμε καλή άμυνα και να προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε το πλάνο για να κάνουμε την έκπληξη».

-Πόσο σημαντικό είναι να παίζεις σε τέτοιο περιβάλλον; Υπάρχει και πίεση κάποιες φορές στην ομάδα σας;
«Σίγουρα υπάρχει περισσότερη πίεση, αλλά τα θετικά της παρουσίας τόσου κόσμου είναι πολύ περισσότερα από τα αρνητικά. Χωρίς αυτόν τον κόσμο ίσως να μην μπορούσαμε να κάνουμε τέτοια ανατροπή. Πάντα νιώθουμε πως υπάρχει κάποιος να σε σπρώχνει, εκεί που σε άλλες περιπτώσεις θα ένιωθες απογοητευμένος. Νιώθουμε σαν λιοντάρια με τόσο κόσμο δίπλα μας».

-Όλοι μιλούν για τον Λάουρι Μάρκανεν; Θεωρείς πως μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ;
«Δεν αμφιβάλλω καθόλου. Είναι φανταστικό κάποιος τόσο νέος να είναι τόσο εργατικός, να έχει τόσο ταλέντο και να έχει τέτοιο ομαδικό πνεύμα. Είμαι βέβαιος πως θα γίνει σπουδαίος. Προσωπικά χαίρομαι που δεν είναι αντίπαλος για να καρφώνει από πάνω μου. Είναι καλό να τον βλέπεις να παίζει σε ένα Ευρωμπάσκετ και να τα πηγαίνει τόσο καλά. Είναι ένας εξαιρετικός παίκτης και χαρακτήρας. Πιστεύω πως τα πεντάρια στο μέλλον θα είναι σαν κι εκείνον, έτσι όπως εξελίσσεται το μπάσκετ».

-Πού μπορεί να φτάσει τελικά η Φινλανδία στο Ευρωμπάσκετ;
«Δεν ξέρω… Θέλω να πιστεύω πως ταβάνι μας είναι ο ουρανός. Το 2015 κανείς δεν περίμενε να πετύχουμε κάτι κι όμως φτάσαμε στους ‘16’ και παλέψαμε απέναντι στη Σερβία, αλλά με τον τραυματισμό του Κόπονεν είχαμε πρόβλημα. Φέτος θεωρώ πως έχουμε την πιο ποιοτική ομάδα Φινλανδίας όλων των εποχών. Προφανώς ο Λάουρι κάνει τη διαφορά. Στα φιλικά δεν πηγαίναμε τόσο καλά, αλλά στο Ευρωμπάσκετ πάμε εξαιρετικά και χτυπάω ξύλο για να συνεχίσουμε έτσι. Σίγουρα όταν πάμε στην Κωνσταντινούπολη θα μας λείψει ο κόσμος, αλλά πιστεύω πως μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλό».