Βάζει τέλος!

Έξι χρόνια χωρίς μετάλλιο είναι πολλά. Πέντε χρόνια με ήττες στα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια επίσης. Η Εθνική σήμερα, το καταμεσήμερο (15:30 με Βέλγιο), βάζει τέλος στον κύκλο των χαμένων νοκ άουτ αγώνων και ετοιμάζεται για τα καλύτερα.

Αποστολή στη Λιλ, Χρήστος Ρομπόλης

Από το θρίαμβο επί της Τουρκίας στα προημιτελικά του Ευρωμπάσκετ του 2009, με 76-74 στην παράταση, έχει να πανηγυρίσει η Εθνική σε νοκ άουτ παιχνίδι μεγάλης διοργάνωσης. Και τότε έφτασε μέχρι το βάθρο…



Από τότε, κάθε φορά σε do or die ματς πρόκρισης εμφανιζόταν κατώτερη της περίστασης. Το 2010 έπεσε πάνω στην Ισπανία στους «16» του Μουντομπάσκετ της Πόλης και αποχαιρέτισε με 80-72, στο τελευταίο παιχνίδι του Δημήτρη Διαμαντίδη με το εθνόσημο.



Το 2011, στο Κάουνας, ήρθε η ήττα που πόνεσε λιγότερο. Η αποδεκατισμένη Εθνική πάλεψε στα ίσα απέναντι στην πανίσχυρη Γαλλία, αλλά τελικά λύγισε με 64-56.



Το 2012 ήρθε η πιο οδυνηρή από τις ελληνικές ήττες. Στα προημιτελικά του Προολυμπιακού Τουρνουά της Βενεζουέλας, η Εθνική έχασε με 80-79 από τη Νιγηρία και έχασε την ευκαιρία να παίξει σε Ολυμπιακούς Αγώνες για τρίτη συνεχή φορά.



Το 2013, στη Λιουμπλιάνα, ο αγώνας με την οικοδέσποινα Σλοβενία δεν ήταν νοκ άουτ, αλλά τέτοιο χαρακτήρα είχε. Η ελληνική ομάδα είχε βρεθεί να χάνει με 26, μείωσε στους 6 και απείλησε με ανατροπή, αλλά έχασε με 73-65 και έμεινε έξω από την οκτάδα.



Το 2014, έχοντας-όπως και τώρα-το απόλυτο στην πρώτη φάση, έφτασε με… αέρα στους «16» του Μουντομπάσκετ, αλλά η Σερβία που ως τότε δεν γέμιζε το μάτι έφραξε στη Μαδρίτη το δρόμο της για τη συνέχεια με το βαρύ 90-72.



Είναι ώρα να γυρίσουμε σελίδα. Στις εποχές που η Εθνική ήταν… άχαστη στα νοκ άουτ. Που νικούσε Ρωσία και Γαλλία φτάνοντας στην κορυφή της Ευρώπης το 2005, που θάμπωνε όλο τον κόσμο κόντρα στις ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ του 2006, που έκανε την επική ανατροπή απέναντι στη Σλοβενία το 2007. Ήρθε η ώρα!