Αφιέρωμα Παγκοσμίου Κυπέλλου: Δ' Όμιλος

Δ' ΟΜΙΛΟΣ

Πόλη: Φοσάν
Γήπεδο: «Foshan International Cultural and Sports Center»
Χωρητικότητα: 14.700
Θα φιλοξενήσει επίσης: Πρώτο όμιλο της β' φάσης

ΑΝΓΚΟΛΑ: Με όπλο κι απειλή την παράδοση

Με διαφορά από τη δεύτερη, η μπασκετική κυρίαρχος της Αφρικής είναι η Ανγκόλα. Οι 11 τίτλοι στις τελευταίες 15 διοργανώσεις του Κυπέλλου Εθνών αποτελούν πρωτοφανή επίδειξη… μονοπωλίου στα αθλητικά δρώμενα μιας ολόκληρης ηπείρου και με αυτό το στάτους αγωνίζεται εδώ και δεκαετίες, έχοντας καταφέρει να παίρνει την απαραίτητη ώθηση και να σημειώνει προκρίσεις στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου όταν πρόκειται για Παγκόσμια Κύπελλα.

Το γεγονός ότι απέτυχε στα δύο τελευταία αφρομπάσκετ από τη μία της δίνει νέο κίνητρο για μια αυτόφωτη διάκριση, μακριά από τις εξαρτήσεις που συνιστούν το χαρακτήρα μιας ομάδας γεννημένης νικήτριας. Από την άλλη, ωστόσο, αποτελεί και «καμπανάκι» κινδύνου πως η αναμενόμενη μετάβαση έχει κάνει ήδη την εμφάνιση της.

Αυτό ακριβώς το σενάριο θέλει να διαψεύσει ο Αμερικανός Γουίλ Βόιγκτ και οι παίκτες του, οι οποίοι παρά τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας που συνιστούν, έχουν ξεκάθαρη βάση την ομοιογένεια τους, την κοινή εμπειρία τους από το εθνικό πρωτάθλημα και καλούνται, έτσι, να συνεχίσουν την παράδοση που οι ίδιοι δημιούργησαν και θέλει την Ανγκόλα να περνά τον πρώτο γύρο, όπως έχει κάνει σε όλα τα Παγκόσμια Κύπελλα πλην εκείνων που έλαβαν χώρα σε ισπανικό έδαφος (20η το 1982, 17η το 2014). Κανείς, βέβαια, δεν μπορεί να πει ότι ο φετινός όμιλος της δίνει αρκετές πιθανότητες για να τα καταφέρει.

RANKING: 39

ΠΑΛΜΑΡΕ: 11 Κύπελλα Αφρικής (1989, 1992, 1993, 1995, 1999, 2001, 2003, 2005, 2007, 2009, 2013)

Καλύτερη θέση σε Παγκόσμιο Κύπελλο: 9η (2006)

ΠΩΣ ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ: «Τσέκαρε» με άνεση το εισιτήριο για την τελική φάση, έστω και δεύτερη, σημειώνοντας ρεκόρ 10-2 στον δεύτερο γύρο των προκριματικών, πίσω όμως από τη «νέα δύναμη» που λέγεται Τυνησία.

ΡΟΣΤΕΡ:



Μ.Ο. ύψους: 1,96μ.
Μ.Ο. ηλικία: 31χρ.

Προπονητής: Γουίλ Βόιγκτ (43)

Μοιάζει ειρωνικό αλλά ο 43χρονος Αμερικανός κόουτς προκάλεσε την μετακίνηση του στον πάγκο της Ανγκόλας το 2017 επειδή δύο χρόνια νωρίτερα της είχε στερήσει την επέκταση του μυθικού σερί της εντός ηπείρου.

Ο Γουίλ Βόιγκτ κατάφερε εν μια νυκτί να βάλει τη Νιγηρία στον μπασκετικό χάρτη της Αφρικής, οδηγώντας την στον πρώτο Αφρομπάσκετ της ιστορίας της το 2015 εναντίον της Ανγκόλας και στην αυτόματη είσοδο της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο την επόμενη χρονιά, πλάθοντας την επιτυχία που θα του πιστωνόταν με τη θέση του τεχνικού στην τωρινή του ομάδα.

Όλα αυτά στο βιογραφικό ενός προπονητή που το 2001 είχε ρόλο συντονιστή των βίντεο στους Σαν Αντόνιο Σπερς και που τον προσεχή Νοέμβριο θα κλείσει το δεύτερο από τα τρία έτη που προβλέπει το συμβόλαιο του στην εθνική Ανγκόλας. Και η αλήθεια είναι, δίχως να έχει πετύχει ακόμα την επιτυχία που οραματίζονταν οι ιθύνοντες της Ομοσπονδίας όταν τον προσλάμβαναν.

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Γιανίκ Μορέιρα

Το ελληνικό κοινό τον γνωρίζει από τη θητεία του στον ΠΑΟΚ, τη σεζόν 2018-19. Συν κι εκτός αυτού, ο Γιανίκ Μορέιρα φαντάζει ως ο πλέον αναγνωρισμένος Ανγκολέζος του ρόστερ, μόλις στα 28 του χρόνια, έχοντας πραγματοποιήσει από νωρίς το άλμα για τα ευρωπαϊκά γήπεδα σε αντίθεση με τους περισσότερους συμπατριώτες του.

Εκτός από εμπειρίες, πρόσφατα πρόσθεσε και τίτλο στην καριέρα του, φτάνοντας με την Βίρτους Μπολόνια ως την κατάκτηση του Basketball Champions League την περασμένη σεζόν, προτού αποχωρήσει στην αρχή του καλοκαιριού ως ελεύθερος. Σίγουρα, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι από τη δική του απόδοση «κρέμεται» όλη η χώρα, όμως, είναι βέβαιο ότι αποτελεί το σημείο αναφοράς βάσει ποιότητας και βιογραφικού στο σύνολο του Γουίλ Βόιγκτ.

X-Factor: Πρόσω ολοταχώς για την ισοφάριση ενός σπουδαίου ρεκόρ βαδίζει ο Εντουάρντο Μίνγκας, όντας έτοιμος να αγωνιστεί για το πέμπτο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας του, επίδοση που στο παρελθόν έχει πετύχει μόνο ο Πορτορικανός Ζερόμ Μίνσι.

Η «δίψα» του επί 17 χρόνια διεθνή και από ένα σημείο κι έπειτα αρχηγού των Ανγκολέζων, πηγαίνει ανάλογα με την ηλικία του, έχοντας συμπληρώσει τον περασμένο Γενάρη αισίως το 40ο έτος της ηλικίας του και δείχνει ικανός παράγοντας να δώσει το κάτι παραπάνω στο γενικό σύνολο.

Τη δεδομένη χρονική στιγμή, άλλωστε, κανείς δε γνωρίζει καλύτερα την ομάδα από εκείνον, ούτε καν ο ίδιος ο Γουίλ Βόιγκτ, αφήνοντας έτσι μεγάλο μέρος ελευθερίας στον βετεράνο φόργουορντ της Μπενφίκα, ο οποίος λόγω των ιδιαίτερων αυτών στοιχείων θα αποτελέσει εύλογα μια από τις «ατραξιόν» του ομίλου, αν όχι ολόκληρης της διοργάνωσης.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑ ΦΙΛΙΚΑ: Μόλις μία νίκη σε σύνολο πέντε αναμετρήσεων και αυτή κόντρα στην μοναδική χώρα από όσες έπαιξε που δεν συμμετέχει στο Παγκόσμιο (93-73 την Κροατία). Από εκεί και πέρα, έχασε από Πουέρτο Ρίκο, Τσεχία, Λιθουανία και, πιο πρόσφατα, Νότια Κορέα.

ΣΤΟΧΟΣ: Να περάσει στον δεύτερο γύρο

Θα πετύχει αν:
-Εκμεταλλευτεί την ετοιμότητα της καθώς έχει συμπληρώσει 12αδα από τις 7 Αυγούστου
-Αντισταθμίσει την έλλειψη ποιότητας με την ομοιογένεια
-η εμπειρία του Μίνγκας κάνει την ευνοϊκή παράδοση «όπλο» κι όχι απειλή

Θα αποτύχει αν:
-το γηρασμένο σύνολο δείξει «σκουριασμένο»
-φανεί η έλλειψη εμπειρίας από μεγάλους συλλόγους
-η Ιταλία παρουσιαστεί αντάξια των προσδοκιών



ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ: Το δικό της στυλ

Αυτή είναι η 6η συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο για την ιδιότυπη ομάδα των Φιλιππίνων, η οποία με εξαίρεση το Μουντομπάσκετ του 2014, όποτε και την μάθαμε ουσιαστικά βρισκόμενη στον ίδιο όμιλο με την Ελλάδα, δεν έχει μείνει ποτέ εκτός των 16 καλύτερων ομάδων της διοργάνωσης.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι Φιλιπινέζοι μπορούν να καυχιούνται πως έχουν δημιουργήσει τη δική τους «σχολή» στο ασιατικό μπάσκετ, τόσο ως προς το στυλ των παικτών που παράγουν όσο και την άλλοτε δεδομένη κυριαρχία στην ήπειρο που σφραγίζει του λόγου το αληθές.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι αποτελούν την πρώτη ομάδα που έσπασε το δίπολο αμερικανικών-ευρωπαϊκών χωρών οι οποίες φτάνουν σε μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, έχοντας κατακτήσει το χάλκινο στη Βραζιλία το πολύ μακρινό, βέβαια, 1954.

Η μεγάλη περίοδος απουσίας, όμως, από Παγκόσμιο τουρνουά για 30 χρόνια, λόγω αποτυχίας να προκριθεί ή τιμωρίας από τη FIBA, η οποία έληξε με τη συμμετοχή στο προηγούμενο Κύπελλο, «έκαψε» τη μακρά παράδοση της χώρας στο διεθνές στερέωμα και πλέον το σύνολο του Γενγκ Γκιάο προσπαθεί να οικοδομήσει ένα καλύτερο μέλλον από μηδενική βάση.

Τα υλικά που έχει στη διάθεση του πολύ δύσκολα θα οδηγήσουν την ομάδα πέρα από τον τέταρτο όμιλο, κάτι που ξέρουν και οι ίδιοι, αλλά η ατμόσφαιρα της γειτονικής Κίνας, το πείσμα και η μαχητικότητα των διεθνών, εγγυώνται ότι υπάρχουν σύμμαχοι για να παλέψει το κάτι παραπάνω. Κι αν όχι τώρα, να αποκτήσει, τουλάχιστον, το «know how» ενόψει του επόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου, το οποίο θα συνδιοργανώσει μαζί με Ιαπωνία και Ινδονησία το 2023.

RANKING: 31

ΠΑΛΜΑΡΕ: 1 χάλκινο μετάλλιο σε Μουντομπάσκετ, 5 Κύπελλα Ασίας (1960, 1963, 1967, 1973, 1985)

Καλύτερη θέση σε Παγκόσμιο Κύπελλο: 3η (1954)

ΠΩΣ ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ: Από το… παράθυρο και με το «ζόρι», εξασφάλισε το τελευταίο ασιατικό εισιτήριο ως καλύτερη τέταρτη από τους δύο προκριματικούς ομίλους, μετρώντας μία παραπάνω νίκη (7-5 ρεκόρ) από το Λίβανο που τερμάτισε στην ίδια θέση.

ΡΟΣΤΕΡ:



Μ.Ο. ύψους: 1,94μ.
Μ.Ο. ηλικίας: 29χρ.

ΑΠΟΥΣΙΕΣ: Τζόρνταν Κλάρκσον

Προπονητής: Γενγκ Γκιάο (60)

Πρόεδρος στη Λίγκα, σχολιαστής, ακόμη και βουλευτής έχει υπάρξει στο παρελθόν ο νυν τεχνικός των Φιλιπινών, ο οποίος αποτελεί διάσημη φιγούρα στη χώρα του σε πολλούς τομείς της τοπικής κοινωνίας. Στο αμιγώς κομμάτι της εθνικής ομάδας, ο Γκιάο ανέλαβε για δεύτερη φορά πέρσι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, έχοντας βρεθεί στην ίδια θέση για ένα χρόνο και τον Σεπτέμβρη του 2008.

Γνώστης της ομάδας και του εθνικού μπάσκετ, ο παράλληλα προπονητής των ΝΛΕΞ Ρόουντ Γουόριορς φιλοδοξεί ότι θα οδηγήσει τις Φιλιππίνες σε μια μεγάλη διάκριση, διευρύνοντας έτι περισσότερο τον… αστικό του μύθο.

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Άντρεϊ Μπλάτσε

Τι κι αν οι Φιλιππινέζοι το προφέρουν Μπλατς, οι Αμερικάνοι Μπλάτσε και το ελληνικό κοινό όπως… κάτσει, αυτό είναι το μεγάλο όνομα της ομάδας από το 2014 κι έπειτα, όταν και δέχθηκε την πρόταση των Φιλιππίνων να συμμετάσχει ως νατουραλιζέ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας.

Πέντε χρόνια αργότερα, ο Άντρεϊ Μπλάτσε έχει καθιερωθεί πλέον στη συνείδηση του διεθνούς κοινού ως… Φιλιππινέζος, εκπροσωπώντας σταθερά τους Ασιάτες στις μεγάλες διοργανώσεις και η δική του εμπειρία αλλά και ποιότητα γίνονται «ένεση» επικινδυνότητας για το ρόστερ του Γενγκ Γκιάο, που τη χρειάζεται απαραιτήτως.

Ο άλλοτε παίκτης των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς και Μπρούκλιν Νετς, ο οποίος πλέον αγωνίζεται στην Κίνα, μέτρησε στα προκριματικά 16 πόντους, 12,4 ριμπάουντ, 3,9 ασίστ, 2,1 τάπες και 2 κλεψίματα κατά μέσο όρο, κάνοντας κυριολεκτικά τα πάντα στο παρκέ για να προκριθεί η χώρα στο Παγκόσμιο κι αυτό πρόκειται να κάνει και στα γνώριμα πλέον κινέζικα γήπεδα ως η απόλυτη μονάδα των Φιλιππίνων.

X-Factor:
Μαχητικότητα, έκρηξη, πάθος για την κάθε μπάλα ως και εκνευριστικές ενέργειες προς τους αντιπάλους περιλαμβάνει το «μενού» των Φιλιππινέζων, φτιάχνοντας από μόνοι τους τον αστάθμητο παράγοντα που δρα στο παιχνίδι της ομάδας. Το διαπιστώσαμε και εξ ιδίοις όμμασι στο Παγκόσμιο του 2014, θα το δούμε και φέτος, όλους τους «στρατιώτες» του coach Γκιάο να παλεύουν με τα δικά τους (α)θεμιτά μέσα για να πάρουν το «πάνω χέρι».

Με εξαίρεση τον Μπλάτσε, αυτή είναι και η σημαντικότερη δεξιότητα για τους υπόλοιπους παίκτες των Φιλιππίνων.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑ ΦΙΛΙΚΑ: Ένα και… κακό, απέναντι στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, γνωρίζοντας την ήττα με 82-71.

ΣΤΟΧΟΣ: Η 3η θέση, αν όχι η πρόκριση

Θα πετύχει αν:
-εκμεταλλευτεί το μαχητικό πνεύμα της
-προκαλέσει προβλήματα με την ταχύτητα των γκαρντ της
-ο Μπλάτσε κάνει «όργια»

Θα αποτύχει αν:
-παρασυρθεί από τον εκνευρισμό που βγάζει ενίοτε στο παιχνίδι της
-δεν μειώσει τον αριθμό των λαθών της
-δεν υπάρξει συμπαραστάτης του Μπλάτσε



ΙΤΑΛΙΑ: Επέστρεψε, μα θα μείνει;

Αδιαμφισβήτητα θεωρείται ως μία εκ των παραδοσιακών δυνάμεων του ευρωπαϊκού μπάσκετ, πάνε όμως πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που το απέδειξε έμπρακτα.

Η Ιταλία επιστρέφει σε Παγκόσμιο Κύπελλο μετά το 2006 και τα γήπεδα της Ιαπωνίας όπου είχε αποκλειστεί στα προημιτελικά και το βασικό στοίχημα που καλείται να εκπληρώσει είναι ότι δε διαθέτει μόνο το όνομα και την κουλτούρα, αλλά πραγματική δυναμική να πρωταγωνιστήσει.

Η διάκριση, άλλωστε, λείπει εμφανώς την τελευταία εικοσαετία από τη «σκουάντρα ατζούρα», καθώς μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1999 και το χάλκινο μετάλλιο σε αυτό του 2003, το μεταβατικό στάδιο διήρκησε άνω του φυσιολογικού.

Το παράδοξο στη φετινή εκδοχή της Ιταλίας είναι ότι δε στερείται των μεγάλων της ονομάτων. Ή τουλάχιστον δεν θα τους στερηθεί όπως όλα δείχνουν από τα επίσημα ματς, αφού Ντανίλο Γκαλινάρι και Λουίτζι Ντατόμε αναμένεται να ενταχθούν κανονικά στη 12αδα που θα αγωνιστεί στην Κίνα.

Όσο όμως εκείνοι συνέχιζαν και συνεχίζουν να ανεβάζουν ρυθμούς στις προπονήσεις, τα δείγματα των γειτόνων μας ήταν άκρως απογοητευτικά, αφήνοντας μετέωρους όλους τους ουδέτερους και μη φιλάθλους ως προς την κατάσταση στην οποία θα βρεθεί από την 1η Σεπτέμβρη στην Σανγκάη.

Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για μια επιτυχία με όλα τα αστέρια της παρόντα, αφού ένα ένα πλησιάζουν τη δύση της διεθνούς, τουλάχιστον, καριέρας τους (Μπελινέλι 33, Χάκετ-Ντατόμε 32, Γκαλινάρι 31). Και καλείται να την εκμεταλλευτεί, με βάση τον βατό για τα στάνταρ της όμιλο.

RANKING: 13

Καλύτερη θέση σε Παγκόσμιο Κύπελλο: 4η (1970, 1978)

ΠΑΛΜΑΡΕ: 2 Ευρωμπάσκετ (1983, 1999), 4 ασημένια μετάλλια (1937, 1946, 1991, 1997), 4 χάλκινα μετάλλια (1971, 1975, 1985, 2003).

ΠΩΣ ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ: Στο… ρελαντί, τερματίζοντας πρώτη στον αρχικό τετραμελή προκριματικό όμιλο με ρεκόρ 4-2, και με ανάλογη συνέχεια κλείδωσε την τρίτη θέση στο γκρουπ του δεύτερου γύρου.

ΡΟΣΤΕΡ



Μ.Ο. ύψους: 2,00μ.
Μ.Ο. ηλικίας: 29χρ.

ΑΠΟΥΣΙΕΣ: Νικόλο Μέλι (Νιου Όρλινς Πέλικανς)

Προπονητής: Ρομέο Σακέτι (66)

Έχει «φάει» με τα… κουτάλια τα ιταλικά γήπεδα, διαθέτοντας εμπειρία είκοσι και πλέον χρόνων προπονητικής στους εγχώριους πάγκους, με μεγαλύτερο επίτευγμα το πρωτάθλημα με τη Σάσαρι το 2015. Αυτό ήταν το βασικό διαπιστευτήριο που τον έφερε στον πάγκο των «ατζούρι» το 2017, για να διαδεχθεί το βαρύ όνομα του Ετόρε Μεσίνα, ο οποίος δεν κατάφερε να πετύχει κάτι το αξιοσημείωτο στη διετή θητεία του.

Ο Μέο Σακέτι, έδειξε εμπιστοσύνη σε παίκτες που συμμετείχαν στα «παράθυρα» και κατά γενική ομολογία έχει καταφέρει να δημιουργήσει το καλύτερο δυνατό σχήμα, ψάχνοντας ακόμα πώς θα προσδώσει μεγαλύτερη συνοχή στο σύνολο του. Ο χρόνος τρέχει εις βάρος του ως προς αυτή την αποστολή.

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Ντανίλο Γκαλινάρι

Παροπλισμένος εδώ και εβδομάδες, έχοντας κάνει και εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, ο φόργουορντ των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ δεν έχει μπει ακόμη στην εξίσωση του τωρινού συνόλου. Παρ’ όλα αυτά θα παίξει κανονικά στην Κίνα και εν πολλοίς πάνω του στηρίζονται οι περισσότερες ελπίδες για βελτίωση της ομάδας και πιθανή διάκριση.

Το στάτους του στην Ιταλία μετά από τα 11 χρόνια παρουσίας του στο NBA και την σταθερή συνεισφορά του όταν φορά τη φανέλα με το εθνόσημο τον καθιστούν σε πρόσωπο απόλυτου σεβασμού κι αν ο ίδιος δεν προλάβει να βρει ρυθμό στη διάρκεια του πρώτου ομίλου, τότε η πορεία της «σκουάντρα ατζούρα» θα φαντάζει περιορισμένη.

X-Factor: Σχεδόν σε κάθε περίπτωση, ο μοναδικός διασωθείς μετά από κάθε κάκιστη εμφάνιση της Ιταλίας στα φιλικά προετοιμασίας, ήταν ο Αλεσάντρο Τζεντίλε.

Απόντων των Γκαλινάρι και Ντατόμε, ο άλλοτε παίκτης του Παναθηναϊκού δήλωσε «παρών» στο επιθετικό σκέλος της ομάδας του, εκεί όπου κυρίως πονάει η Ιταλία, δείχνοντας ότι βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση ατομικά.

Το ζητούμενο από δω και στο εξής είναι αν θα διατηρήσει τη φόρμα του και τη θετική επιρροή στα επίσημα ματς, στα οποία φυσιολογικά δεν θα ηγείται των περισσότερων επιθέσεων.

Αν εκμεταλλευθεί κατάλληλα τη συνύπαρξη του με τους προαναφερθέντες και συνεχίσει να είναι αποτελεσματικός, η Ιταλία θα έχει πράγματι στις τάξεις της μία τρομακτικά ποιοτική πεντάδα στις θέσεις των γκαρντ και φόργουορντ. Αν αυτό δε συμβεί, τότε η σύγχυση στο αγωνιστικό πλάνο του Σακέτι κρίνεται σχεδόν βέβαιη.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑ ΦΙΛΙΚΑ: Μετά το Τουρνουά Ακρόπολις στην Αθήνα δείχνει να έχει πατήσει το διακόπτη της καθόδου. Έρχεται με πέντε διαδοχικές ήττες, δύο εκ των οποίων συντριπτικές κόντρα σε Σερβία και Ελλάδα, ενώ στο τελευταίο φιλικό έχασε μέχρι και από την αδύναμη θεωρητικά Νέα Ζηλανδία, διαγράφοντας έτσι το καλό πρόσωπο στην αρχή της προετοιμασίας όποτε και σημείωσε ρεκόρ 4-1 (μοναδική ήττα από Ρωσία, 72-70).

ΣΤΟΧΟΣ: Η πρόκριση στα νοκ-άουτ

Θα πετύχει αν:
-βρουν άμεσα ρυθμό Γκαλινάρι-Ντατόμε
-ο Μπελινέλι έχει πάνω από 35% στα τρίποντα που θα πάρει
-ο Τζεντίλε συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο

Θα αποτύχει αν:
-ο Χάκετ τραβήξει μόνος του το «κουπί» στη θέση «1»
-παρουσιαστεί το ίδιο στατική με τα φιλικά σε άμυνα και επίθεση
-δεν παίξει ώριμα η τριάδα των Μπρουκς-Μπιλίνγκα-Αμπάς


ΣΕΡΒΙΑ: Η αναβίωση των «πλάβι»

Πώς είναι άραγε η αίσθηση του να αφήνεις από κάτω σου τις ΗΠΑ στα power-rankings της FIBA; Ρωτήστε τον Αλεξάνταρ Τζόρτζεβιτς και τους παίκτες της εθνικής Σερβίας, οι οποίοι πριν από μερικές μέρες το κατάφεραν.

Οπωσδήποτε, μια λίστα που λειτουργεί περισσότερο ως απεικόνιση της φόρμας μιας ομάδας δεν μπορεί να κρίνει το τι μέλλει γενέσθαι, είναι ενδεικτική, όμως, για το πόσο υπολογίσιμη δύναμη θεωρείται φέτος η Σερβία ώστε να εκθρονίσει τους Αμερικάνους. Από άποψη ρόστερ, τρομάζει, στην πιο θεόρατη έκδοση συνόλου που έχουμε δει εδώ και καιρό με μέσο όρο ύψους 2,05μ.!

Η περίσσεια ποιότητας από τα γκαρντ ως τους σέντερ σε συνδυασμό με τη σταθερή βάση που έχει δημιουργήσει ο coach «Σάσα», στην οποία κάθε χρόνο προσθέτει μεθοδικά νέα στοιχεία, καθιστούν το φετινό κράμα την πλησιέστερη εκδοχή της μεγάλης των «πλάβι» σχολής και εύλογα γεννά το ερώτημα: αν όχι τώρα, πότε;

Μπορεί να έχασε τον Ντράγκαν Μιλοσάβλιεβιτς και να είναι σχεδόν σίγουρο ότι ούτε ο τραυματίας Μίλος Τεόντοσιτς θα προλάβει τη διοργάνωση, ακόμα κι έτσι, όμως, η 12αδα των Σέρβων χαρακτηρίζεται πάνοπλη, με τους Νίκολα Γιόκιτς, Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς και Νεμάνια Μπιελίτσα να συνθέτουν μία ασυναγώνιστη τριπλέτα, έτοιμη να φτάσει ως το τέλος του δρόμου.

Μην ξεχνάμε ότι η Σερβία έχει αφήσει μια δουλειά στη μέση, μετά το χαμένο τελικό κόντρα στις ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ του 2014 και, πλέον, έχει τις βλέψεις για να πετύχει τον απόλυτο στόχο με τον οποίο χτίστηκε βήμα-βήμα το αψεγάδιαστο οικοδόμημα της σερβικής Ομοσπονδίας.

RANKING: 4

Καλύτερη θέση σε Παγκόσμιο Κύπελλο: 2η (2014)* ως Σερβία, 1η (1998, 2002) ως Σερβία και Μαυροβούνιο

ΠΩΣ ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ: Με πολλούς διαφορετικούς παίκτες στα προκριματικά, πέρασε μόλις ως τρίτη από τον δεύτερο γύρο της προκριματικής φάσης, κάτω από Ελλάδα και Γερμανία, με ρεκόρ 7-5.

ΡΟΣΤΕΡ



Μ.Ο. ύψους: 2,05μ.
Μ.Ο. ηλικίας: 28χρ.

ΑΠΟΥΣΙΕΣ: Μίλος Τεόντοσιτς*, Ντράγκαν Μιλοσάβλιεβιτς

Προπονητής: Αλεξάνταρ Τζόρτζεβιτς (52)

Γνήσιος αρχιτέκτονας της υπερομάδας που έχει στα χέρια του, ο «Σάλε» έχει εξελίξει σε μεγάλο βαθμό το έργο του στον Ομοσπονδιακό πάγκο της Σερβίας. Εδώ και έξι χρόνια, από το 2013, ο Αλεξάνταρ Τζόρτζεβιτς χτίζει λιθαράκι-λιθαράκι τους μηχανισμούς με τους οποίους λειτουργεί η εθνική Σερβίας στο παρκέ και η εντυπωσιακή μετάλλαξη παικτών σε αυτό το διάστημα όπως οι Γιόκιτς και Μπογκντάνοβιτς τον έχουν φέρει σε μια άκρως ευτυχή θέση. Την ώρα που συνεχίζει την πορεία του και σε συλλογικό επίπεδο, έχοντας στεφθεί πρωταθλητής Basketball Champions League με τη Βίρτους Μπολόνια, μόλις στην πρώτη του σεζόν στο σύλλογο.

Με βάση την εικόνα που δείχνει η Σερβία, ο 52χρονος άλλοτε θρύλος του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως παίκτης και μετέπειτα προπονητής του Παναθηναϊκού, φαίνεται έτοιμος να αναπληρώσει το απωθημένο του 2014 με την εκπλήρωση του πιο διακαούς πόθου του.

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Νίκολα Γιόκιτς

Με διαφορά από τον δεύτερο, έχουμε να κάνουμε με τον πιο κυριαρχικό σέντερ της διοργάνωσης και φυσικά ενός εκ των επιδραστικότερων στον κόσμο αυτή τη στιγμή.

Μέσα σε μόλις τέσσερις σεζόν στον «μαγικό» κόσμο του NBA, ο 24χρονος «αστέρας» των Ντένβερ Νάγκετς έχει μετεξελιχθεί σε έναν ανίκητο ψηλό, τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση, ο οποίος ξεχωρίζει με την ασυνήθιστη για τα 213 εκατοστά του δημιουργική ικανότητα.

Η συνύπαρξη του με άλλους τρεις κατ’ εξοχήν σέντερ στην εθνική Σερβίας ( Ραντούλιτσα, Μαριάνοβιτς, Μιλουτίνοφ), τον φέρνει συχνά πυκνά σε θέση πάουερ φόργουορντ, συνθέτοντας ένα τρομακτικό δίδυμο ψηλών για κάθε αντίπαλη άμυνα. Αναμφίβολα, το «βουνό» της Σερβίας, ο all-star Νίκολα Γιόκιτς, μέλος και της καλύτερης πεντάδας στο NBA την περασμένη σεζόν, δίνει νέα διάσταση στο παιχνίδι, στους στόχους και στην προοπτική των «πλάβι» σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

X-Factor: Δεν είναι ο παίκτης-έκπληξη που θα εξελιχθεί σε παράγοντα «χ» για μια ομάδα. Η αξία του μόνο άγνωστος όρος δεν είναι, όμως το ταλέντο του και η έφεση του στο απρόβλεπτο, δεν μπαίνει σε στάθμη.

Ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς είναι ο κύριος εκφραστής της σερβικής επιθετικής μηχανής και μπορεί να εξολοθρεύσει κάθε ώρα και στιγμή οποιονδήποτε αντίπαλο που θα τολμήσει να τον σταματήσει. Τα δύσκολα ματσαρίσματα, οι συνεχείς προκλήσεις είναι αυτές που τον εξιτάρουν ακόμα πιο πολύ και τον ωθούν στο καλύτερο, με κινητήριο δύναμη αυτό το «δολοφονικό» ένστικτο που τον χαρακτηρίζει.

Διαθέτοντας το κατάλληλο, σε αξία και μέγεθος, supporting cast, ο σούτινγκ γκαρντ των Σακραμέντο Κινγκς γίνεται ενίοτε πόιντ γκαρντ στα… τιτανομέγιστα σχήματα του coach Τζόρτζεβιτς με τέσσερις δίμετρους και άνω στις θέσεις 2-5, παίρνοντας, έτσι, στα χέρια του, τον έλεγχο της «ωρολογιακής βόμβας» που είναι ικανή να… θρυμματίσει ακόμη και την πλησιέστερη στο τέλειο άμυνα.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑ ΦΙΛΙΚΑ: Ασταμάτητη, έκανε το απόλυτο νικών σε εννιά αναμετρήσεις και δεν χαμπάριασε ούτε από το κατάμεστο ΟΑΚΑ στο Τουρνουά Ακρόπολις, νικώντας με 85-80 την Ελλάδα, στο πιο δύσκολο από τα φιλικά που έδωσε και το οποίο είχε οδηγηθεί στην παράταση.

ΣΤΟΧΟΣ: Το χρυσό μετάλλιο

Θα πετύχει αν:
-κάνει τα πάντα όπως έδειξε στα φιλικά

Θα αποτύχει αν:
-οι αντίπαλοι τη χτυπήσουν αποτελεσματικά στο transition παιχνίδι
-ο Τζόρτζεβιτς υποστηρίξει υπερβολικά το δυσκίνητο σχήμα με τους δύο σέντερ

Το πρόγραμμα του ομίλου:
Ανγκόλα-Σερβία (31/8, 10:30, ΕΡΤ2)
Φιλιππίνες-Ιταλία (31/8, 14:30, ΕΡΤ3)
Ιταλία-Ανγκόλα (2/9, 10:30, ΕΡΤ2)
Σερβία-Φιλιππίνες (2/9, 14:30, ΕΡΤ3)
Ανγκόλα-Φιλιππίνες (4/9, 10:30, ΕΡΤ2)
Ιταλία-Σερβία (4/9, 14:30, ΕΡΤ2)

Δείτε εδώ τον Α’ Όμιλο
Δείτε εδώ τον Β’ Όμιλο
Δείτε εδώ τον Γ’ Όμιλο
Δείτε εδώ τον Ε’ Όμιλο
Δείτε εδώ τον ΣΤ’ Όμιλο
Δείτε εδώ τον Ζ’ Όμιλο
Δείτε εδώ τον Η’ Όμιλο


Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Κωλαΐτης