Να ξορκίσει τον δαίμονα!

Όπως και να το κάνουμε, τα τελευταία χρόνια οι Ισπανοί στο μπάσκετ όπου μας πετυχαίνουν σαν Έλληνες μας «τελειώνουν» με συνοπτικές διαδικασίες. Ειδικά σε επίπεδο Εθνικών ομάδων. Αλλά και σε συλλογικό επίπεδο η Μπαρτσελόνα την τελευταία διετία ήταν ο εφιάλτης του Παναθηναϊκού. Αυτό που πρέπει να κάνει Ολυμπιακός είναι να ξορκίσει τον δαίμονα της τελευταίας τετραετίας. Τους Ισπανούς. Και η μεγάλη ευκαιρία είναι στον τελικό του Final 4.

Αυτά είναι τα παθήματα μας την τελευταία τετραετία.

Τελικός Μουντομπάσκετ 2006

Ισπανία-Ελλάδα 70-47

Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβρη του 2006… Η «παραμυθένια» νίκη επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό (101-95) εκτοξεύει την αυτοπεποίθηση της πρωταθλήτριας Ευρώπης πολύ ψηλά για να τρομάξει από το εμπόδιο της Ισπανίας. Ένα εμπόδιο που πριν τον τελικό φαντάζει ακόμα πιο χαμηλό, χωρίς την παρουσία του τραυματία Πάου Γκασόλ. Κι όμως…

Η υπερπροσπάθεια απέναντι στους σταρ του NBA έχει «ξεχειλώσει» τα όρια των διεθνών, στο γήπεδο «γεννάνε και τα κοκκόρια» των Ισπανών και αντί η Εθνική να κόψει πρώτη το νήμα σε δεύτερη σερί διοργάνωση, βλέπει Ίβηρες και Ναβάρο (20 πόντους) να της κόβουν το πρώτο… τιμολόγιο.

Ημιτελικός Ευρωμπάσκετ 2007

Ισπανία-Ελλάδα 82-77

Έναν χρόνο μετά, ο πόνος από την απρόσμενη «σφαλιάρα» δεν είχε ξεχαστεί. Κάθε άλλο… Η αντάμωση με τον «εχθρό» στον ημιτελικό -και μάλιστα μέσα στο σπίτι του- μοιάζει στο μυαλό των διεθνών ως το ιδανικό «σενάριο» εκδίκησης. Οι παίκτες του Γιαννάκη κατεβαίνουν «με το μαχαίρι στα δόντια» στη Μαδρίτη, παλεύουν απέναντι σε «φούριας ρόχας» και… «γκρι», ωστόσο ο Ναβάρο (23 πόντους, όσους και ο Γκασόλ) είναι και πάλι αυτός που χαμογελά στο τέλος.

Ημιτελικός Ευρωμπάσκετ 2009

Ισπανία-Ελλάδα 82-64

Δεν τους νικήσαμε με παρόντα όλα τα «αστέρια» μας. Δεν τους νικήσαμε με την ψυχολογία σε πολύ ψηλότερα… πατώματα, αλλά και την -καθόλου αβάσιμη πεποίθηση- ότι είμαστε ισάξιοι. Η απαίτηση να τους νικήσουμε με μια ομάδα «λαβωμένη» και στηριγμένη σε νέα παιδιά φλέρταρε έντονα με τα όρια του αδύνατου.

Οι Ναβάρο αυτή τη φορά αφήνει… το πρώτο βιολί για τον Γκασόλ (8 και 18 πόντους αντίστοιχα), οι Ισπανοί νικούν πιο εύκολα από ποτέ και πλέον μετατρέπονται σε «φάντασμα» που ακόμα η «επίσημη αγαπημένη» αναζητά τον τρόπο για να… ξορκίσει.

Ήτανε στραβό το κλήμα...

Δεν έφτανε η -πελατειακή, όπως θα την αποκαλούσαμε αν ήταν υπέρ μας- σχέση που είχαμε αποκτήσει με τους Ισπανούς σε επίπεδο εθνικών, τα τελευταία δύο χρόνια το… κομπλάρισμα άρχισε να επεκτείνεται και σε συλλογικό επίπεδο.

Το… ανησυχητικό, ωστόσο, είναι πως κύρια υπεύθυνη γι’ αυτό είναι η αυριανή αντίπαλος του Ολυμπιακού. Η Μπαρτσελόνα -στις δύο τελευταίες διοργανώσεις της Ευρωλίγκας- έχει τεθεί αντιμέτωπη τέσσερις φορές με τον Παναθηναϊκό και ισάριθμες φορές το… σατανικό χαμόγελο του «εφιάλτη» Ναβάρο πρωταγωνίστησε στα πανηγύρια μετά την κόρνα της λήξης.

Οι «μπλαουγκράνα» -και ο ίδιος ο Ναβάρο (21 πόντοι)- συνέτριψαν την, μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, ομάδα του Ομπράντοβιτς στο πρώτο παιχνίδι της regular season του 2008-08 με 90-66. Στο παιχνίδι, δε, του δεύτερου γύρου, έφυγαν και πάλι με το ροζ φύλλο, πανηγυρίζοντας «διπλό» με 76-87 στο ΟΑΚΑ.

Το… κακό, ωστόσο, συνεχίστηκε και τη φετινή χρονιά, στο πλαίσιο του top-16 αυτή τη φορά. Κι αν η πρώτη -και τρίτη στη διετία- επικράτηση των «μπλαουγκράνα» με 83-71 δεν ήταν… ακριβώς συμφορά για τους «πράσινους», το πέρασμα τους με 67-70 από το ΟΑΚΑ αποτέλεσε την «ταφόπλακα» στις ελπίδες των περσινών πρωταθλητών για πρόκριση στην επόμενη φάση.

Επειδή, όμως… δεν είναι όλα μαύρα, υπάρχει και η θετική version. Αυτή που λέει ότι όσο και αν η Μπαρτσελόνα (ελπίζει πως) ξεκίνησε μια μίνι παράδοση απέναντι στις ελληνικές ομάδες, στη… ζυγαριά της προϊστορίας δύσκολα αυτή θα σταθεί ως «αντίβαρο» στις δύο ήττες που έχει υποστεί σε τελικούς (1996 από Παναθηναϊκό και 1997 από Ολυμπιακό). Στο χέρι του Ολυμπιακού είναι, η μοναδική… παράδοση που θα επαληθευτεί αύριο να είναι εκείνη…