Γιατί στις τρεις νίκες;

Γράφει ο Αντώνης Κατσίκης

Ολοκληρώθηκαν οι πρώτοι ημιτελικοί των ελληνικών πλέι οφ με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να κάνουν το αυτονόητο (1-0). Οι «ερυθρόλευκοι» επικράτησαν άνετα του Αμαρουσίου (102-80) ενώ οι «πράσινοι» αν και δυσκολεύτηκαν (84-80), έκαμψαν την αντίσταση του Άρη.

Γενικά, η εικόνα και των δύο παιχνιδιών έδειξε το που θα καταλήξουν τα πράγματα. Σε τελικό μεταξύ «αιωνίων» και για την τρίτη θέση θα παλέψουν Άρης και Μαρούσι. Και αναρωτιέμαι, γιατί να υπάρχουν τόσα πολλά παιχνίδια στους ημιτελικούς; Γιατί η ομάδα που θα προκριθεί να πρέπει να κάνει τρεις νίκες;

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός και να έχαναν στα πρώτα παιχνίδια, ποιος θα πίστευε πως θα μπορούσαν να αποκλειστούν; Δεν θα κατάφερναν οι «αιώνιοι» να σπάσουν την έδρα του Αμαρουσίου και του Άρη; Τουλάχιστον στις μέρες μας, αυτή η άποψη θα ακουγόταν αστεία όποιος την υποστήριζε. Για την «οικονομία» των πλέι οφ, εκτιμώ πως το καλύτερο από όλα θα ήταν μόνο ο Πρωταθλητής να καλείται να φτάσει στις τρεις ή ακόμη και στις τέσσερις νίκες. Όχι, όμως, οι ημιτελικές σειρές.

Παραπονιόμαστε για κουρασμένους διεθνείς αλλά τη λύση που υπάρχει μπροστά μας δεν την προτιμάμε. Να μειώσουμε δηλαδή τα παιχνίδια των ημιτελικών και να τελειώνει πρωτάθλημα μια ώρα νωρίτερα. Και αν λόγω τηλεοπτικών δικαιωμάτων, θα έπρεπε να υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός αγώνων, ας έκαναν τους τελικούς στις τέσσερις νίκες. Και τον μεγάλο αλλά και τον μικρό τελικό.

Ακόμη και οι παίκτες του Άρη αλλά και αυτοί του Αμαρουσίου, παρακαλάνε να τελειώσουν οι σειρές με 3-0 εις βάρος τους για να επικεντρωθούν και αυτοί στους στόχους τους. Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δυσκολεύτηκε να «προσγειωθεί» στην ελληνική πραγματικότητα αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης με τους «κίτρινους», είχε την κατάσταση στα χέρια της. Νίκολας, Τσαρτσαρής και Διαμαντίδης, οι οποίοι δεν ήταν και στα καλύτερα τους στο Φάιναλ Φορ, βγήκαν μπροστά και κάλυψαν και την κούραση των υπολοίπων. Μαζί φυσικά με τον Νίκολα Πέκοβιτς, ο οποίος μοιάζει να είναι σε δαιμονιώδη φόρμα. Από τον Άρη, δύο ήταν οι παίκτες που προσπάθησαν να κάνουν τη μεγάλη ζημιά. Κίκι Κλαρκ και Σπένσερ Νέλσον ήταν «όλα τα λεφτά» για τους Θεσσαλονικείς αλλά ήταν αρκετά μόνοι. Αν ο Μπρέισι Ράιτ ήταν λίγο πιο εύστοχος, ίσως η «ζημιά» να γινόταν.

Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη εμφανίστηκαν στο ξεκίνημα «μουδιασμένοι». Δεν γνώριζαν οι περισσότεροι ποιες θα είναι οι αντιδράσεις του κόσμου και αυτό τους έκανε να αγχωθούν κάπως στο ξεκίνημα. Μόλις ξεκίνησε το παιχνίδι και ο κόσμος των Πειραιωτών έδειξε για μια ακόμη φορά πως στηρίζει την ομάδα, οι παίκτες απελευθερώθηκαν και έκαναν έναν υγιεινό περίπατο απέναντι σε έναν «άοσμο» και «άχρωμο» Μαρούσι. Η ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου έκανε μια από τις χειρότερες φετινές της εμφανίσεις και δικαίως διασύρθηκε.

Οι δεύτερες αναμετρήσεις, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα βρουν τους «αιώνιους» να πανηγυρίζουν και πάλι, να κάνουν το 2-0 και να βρίσκονται ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Για απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο antonis33@hotmail.com