Αυτούς μανούλα δεν τους γέννησε;

Τελικά ποια μάνα πρέπει να σεβόμαστε περισσότερο; Ποια μάνα μετράει πιο πολύ; Ποια μπορούμε άνετα να βρίζουμε και ποια όχι; Για ποιο… μπινελίκι πρέπει να καταβληθεί πρόστιμο και για ποιο όχι;

Την Κυριακή την ώρα του αγώνα στο «Καυταντζόγλειο» ανάμεσα στον Ηρακλή και τον Αστέρα Τρίπολης, στις οθόνες μας βλέπαμε ένα εμετικό πανό. Δεν ανακαλύφθηκε ξαφνικά η Αμερική. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά φυσικά που «αναγκάζονται» τα μάτια μας να κοιτούν αυτά τα… αίσχη. Απλά αυτό, ΔΕΝ κατέβηκε!

Οι οπαδοί του «Γηραιού» είχαν γράψει για τις μητέρες του Καγιούλη και του Παπαθανασάκη. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα, απλά η απορία είναι γιατί αν στο συγκεκριμένο πανό, αναγραφόταν το όνομα του τάδε διαιτητή, το παιχνίδι θα είχε διακοπεί και δεν θα επανάρχιζε μέχρι να κατέβει το πανό, ενώ στην προκειμένη περίπτωση δε συνέβη κάτι τέτοιο;

Γενικότερα για ποιο λόγο, όταν στα πανό (ακόμα και στα συνθήματα μερικές φορές) καθυβρίζονται οι διαιτητές ή οι αρμόδιοι φορείς, ο αγώνας σταματάει και αναγράφονται όλα στο φύλλο αγώνα, ενώ δεν ισχύει το ίδιο όταν αντικείμενα αισχρών αποδοκιμασιών είναι οι παίκτες, οι προπονητές ή οι παράγοντες; Άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά;

Δικαίως διακόπτονται προσωρινά τα ματς στην πρώτη περίπτωση, αλλά γιατί αυτή η ευθιξία δεν παρατηρείται και στη δεύτερη; Η μητέρα του τάδε αξίζει περισσότερο σεβασμό από τη μητέρα του δείνα; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κοινή αντιμετώπιση σε ίδια περιστατικά και όχι επιλεκτικά, ανάλογα με το ποιος καθυβρίζεται; Ψιλά γράμματα…

Μάλλον όμως αυτές οι απορίες είναι σαν να αναζητείται… γωνία στο δεκάρικο, αν αναλογιστεί κανείς στην Ελλάδα έχουμε εθιμοτυπικά το… γηπεδικό νόμο. Οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη γίνεται μέσα στο γήπεδο, έχει διαφορετικές κυρώσεις και γενικότερη αντιμετώπιση, από ότι έξω από αυτό. Για παράδειγμα, αν βιαιοπραγήσει κάποιος ή προκαλέσει φθορά ξένης περιουσίας στο γήπεδο, δεν… τρέχει κάστανο, αν αυτό συμβεί στην καθημερινότητα στο δρόμο, ο νόμος θα του επιβάλλει τις προβλεπόμενες ποινές!

Τελικά σε αυτή τη χώρα, όλα τα παραπτώματα και κυρίως οι τιμωρίες είναι κατά το δοκούν! Δεν υπάρχει κοινή αντιμετώπιση, αλλά όλα εξαρτώνται από το ποιος υποπίπτει σε ατόπημα και απέναντι σε ποιον, ενώ πολλές φορές επηρεάζει και το που. Διότι είπαμε, η μάνα του διαιτητή αξίζει περισσότερο σεβασμό από αυτή του ποδοσφαιριστή ή του παράγοντα!