O Ρέι, τα βάζει αλλά και τα… λέει

Η μεγαλύτερη σχέση των παικτών με την υποκριτική αφορά συνήθως την προσπάθειά τους να κερδίσουν ένα σφύριγμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούν να προσφέρουν ερμηνείες που αποτελούν κράμα Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Μέριλ Στριπ ξεγελώντας διαιτητές και φιλάθλους. Όταν όμως έρχεται η ώρα να στηθούν μπροστά στο φακό θυμίζουν πεντάχρονα που τα έσυραν με το ζόρι να πουν ένα ποίημα στη σχολική γιορτή. Τα παραδείγματα αναρίθμητα: από τον Σακίλ Ο’ Νιλ που στις παιδικές ταινίες ή τις κωμωδιούλες που συμμετείχε ήταν ανάλογα επιτυχημένος με το ποσοστό καριέρας του στις βολές, μέχρι το υπέρτατο «αγγούρι» Κέβιν Ντουράντ που είναι να απορεί κανείς πώς μετά από τόσες λήψεις ήταν τόσο κακός στο Thunderstruck προσφέροντας μια ερμηνεία για περισσότερα κλάματα κι από τον (όντως) συγκινητικό λόγο του όταν αναδείχθηκε MVP το 2014.

Του Χρήστου Ρομπόλη

Όπως όμως κάθε κανόνας που σέβεται τον εαυτό του, έχει κι αυτός τις εξαιρέσεις του. Κι αυτή δεν έρχεται από κάποιον από τους γνωστούς εξωστρεφείς αστέρες του ΝΒΑ, που διαθέτουν προφανή star quality και είναι ικανοί με την παρουσία τους και μόνο να εξασφαλίσουν εμπορική επιτυχία σε ένα φιλμ. Ενίοτε και σε βάρος του καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Το αουτσάιντερ που… κέρδισε κοινό και κριτικούς, αλλά ίσως να μην ήταν αρκετά λαμπερός για να κάνει θραύση στο box office, ήταν ο Ρέι Άλεν. Ένας από τους σιωπηλά τότε, στα 22 του, ανερχόμενος άσος, που δεν φημιζόταν για την άνεσή του μπροστά στις κάμερες.

Ο άνθρωπος που σχεδόν δύο δεκαετίες μετά θεωρείται ο καλύτερος τρίποντος σουτέρ στην ιστορία του ΝΒΑ και αποσύρθηκε με δύο πρωταθλήματα πριν λίγους μήνες, κέρδισε το ρόλο περίπου από τύχη. Ο μετρ των αθλητικών ταινιών και λάτρης του μπάσκετ Σπάικ Λι είχε γράψει το σενάριο και ήταν έτοιμος να περάσει στην παραγωγή του «He got Game» το 1997 (ή Man to Man όπως μεταφράστηκε στα… ελληνικά). Έψαχνε τον ιδανικό για τον ρόλο-«κλειδί» στην ταινία.

Το σενάριο και ο ρόλος ταίριαζαν γάντι στον Ρέι Άλεν: Ο Jesus Shuttlesworth είναι το κορυφαίο prospect στις ΗΠΑ, τα κολέγια «σφάζονται» στα πόδια του προσφέροντας υποτροφίες, ενώ έχει και την επιλογή να μεταπηδήσει απευθείας στο ΝΒΑ. Ο αποξενωμένος πατέρας του, Jake, που έχει καταδικαστεί για το φόνο της μητέρας του, δέχεται πρόταση από τον κυβερνήτη της πολιτείας να πείσει τον γιο του να υπογράψει στο κολέγιο από το οποίο αποφοίτησε ο ίδιος, με αντάλλαγμα-αν τον πείσει-να αποφυλακιστεί νωρίτερα.

Ο Σπάικ Λι επιθυμούσε διακαώς, και για εμπορικούς λόγους, τον Κόμπι Μπράιαντ, όμως μετά την απογοητευτική παρουσία του και τον αποκλεισμό από τους Τζαζ στα play offs εκείνος αρνήθηκε για να μη δώσει περαιτέρω τροφή στα media που ζητούσαν τον ουρανό με τα άστρα από έναν 19χρονο. Άλλοι σταρ, όπως ο Κέβιν Γκαρνέτ ή ο Στεφόν Μάρμπερι, απέρριψαν την κρούση απαιτώντας… ανάθεση χωρίς οντισιόν. «Τι δηλαδή, ήθελαν να τους χαρίσω το ρόλο; Hell no!», η απάντηση του απαιτητικού Σπάικ Λι, που είχε το σθένος να «κόψει» ολάκερους Άλεν Άιβερσον και Τρέισι ΜακΓκρέιντι ως ανεπαρκείς υποκριτικά, όπως και τους Ρικ Φοξ, Τράβις Μπεστ και Γουόλτερ ΜακΚάρτι που τελικά «προσέλαβε» για δεύτερους ρόλους.

«Θα μπορούσαμε να είχαμε επιλέξει έναν καταξιωμένο ηθοποιό, αλλά επειδή το σενάριο αφορούσε το κορυφαίο ταλέντο της χώρας στο μπάσκετ ήταν αναγκαίο να παίζει επαγγελματικά σε τοπ επίπεδο. Μάλλον θα ήταν μεγαλύτερο ρίσκο να επιλέξουμε έναν ηθοποιό που να μην ξέρει καλό μπάσκετ. Μισώ τις ταινίες μπάσκετ όπου βλέπουμε στο ένα πλάνο κάποιον να σουτάρει άτσαλα και αμέσως μετά στο επόμενο πλάνο απλώς να κουνιέται το διχτάκι», εξηγεί ο τελειομανής Σπάικ Λι.



«Σκαλίζοντας μια λίστα με παίκτες του ΝΒΑ προσπαθούσαμε να βρούμε κάποιον που να έμοιαζε πως πηγαίνει ακόμη στο κολέγιο», αναφέρει και κάπως έτσι κατέληξε στον Ρέι Άλεν.

Η πρόταση για δοκιμαστικό έγινε στο περιθώριο ενός αγώνα των Μπακς με τους Νικς. «Ο Άλαν Χιούστον με είχε διαλύσει στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα κι έβλεπα τον Σπάικ Λι στις court seats να προσπαθεί να κερδίσει την προσοχή μου. Νόμιζα πως ήθελε να με κοροϊδέψει ως φίλος των Νικς και στην αρχή τον αγνοούσα. Όταν όμως ήρθε και μου είπε αν ενδιαφέρομαι για μία ταινία του απάντησα ‘θα ήταν τιμή μου’», θυμάται ο Ρέι Άλεν.

Σε αντίθεση με άλλους, φτασμένους ή μη, σταρ του ΝΒΑ, δεν είδε μπροστά του μια ευκαιρία για αρπαχτή για λίγα περισσότερα χρήματα και πολύ περισσότερη προβολή. Έστρωσε τον κώλο του κάτω, δούλεψε με acting coach για περίπου δύο μήνες στη διάρκεια του καλοκαιριού και κέρδισε το ρόλο με το σπαθί του, την ώρα που άλλοι παίκτες αναπαύονταν, απολάμβαναν τα εκατομμύριά τους ή απλώς έκαναν ατομικές προπονήσεις. Άλλωστε ο ίδιος ανέκαθεν διαφωνούσε πως η επιτυχία είναι ένα θείο δώρο. «Όταν ακούω τον κόσμο να λέει πως είμαι ευλογημένος από το Θεό που έχω αυτό το σουτ, ειλικρινά τσαντίζομαι! Μην υποτιμάτε τη δουλειά που έχω κάνει στη ζωή μου! Όχι κάποιες μέρες, αλλά κάθε μέρα», είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο απαντώντας σε όσους απέδιδαν την ευστοχία του σε… χάρισμα. Έτσι αντιμετώπισε και την πρόκληση της υποκριτικής. «Είμαι βέβαιος πως θα ήμουν πολύ καλός σε οτιδήποτε πέρα από το μπάσκετ είχα ακολουθήσει, γιατί θα ήμουν δοσμένος σε αυτό. Αυτοί που πραγματικά το θέλουν είναι εκείνοι που ξεχωρίζουν», είχε επίσης πει κάποτε. Αλαζονικά για κάποιους, αλλά στη δική του περίπτωση μάλλον απόλυτα ρεαλιστικά.



Ο Ρέι Άλεν γνώριζε καλά πως θα μπορούσε άνετα να πείσει ως κορυφαίο ταλέντο της χώρας, αλλά έπρεπε να αντεπεξέλθει και υποκριτικά. Πόσω μάλλον όταν θα έπρεπε να… σταθεί δίπλα σε ολόκληρο Ντένζελ Γουάσινγκτον, που είχε ήδη επιλεγεί για το ρόλο του πατέρα. «Θυμάμαι που έκανα δοκιμαστικά και ήταν στο ίδιο δωμάτιο. Ήταν τρομακτικό. Ο τύπος ήταν ήδη το 1997 κορυφαίος ηθοποιός και δείτε πόσες ακόμη σπουδαίες δουλειές έχει κάνει έκτοτε. Γι’ αυτό έπρεπε να προσπαθήσω περισσότερο και να γίνω όσο καλύτερος μπορούσα», θυμάται ο Ρέι Άλεν.

Μέσα σε όλο το βάρος που καλείτο να σηκώσει ο Ρέι Άλεν, ο απαιτητικός ακόμη κι από ερασιτέχνες Σπάικ Λι τον έβαλε να γυρίσει και μια ερωτική σκηνή με τη σύντροφό του στην ταινία, την «καυτή» κι επίσης ανερχόμενη τότε, Ροζάριο Ντόσον.



Η προσπάθεια αποδείχτηκε πιο εύστοχη και από σουτ του για τρεις... Η ταινία μπορεί να μην έσπασε ταμεία όπως το... ελαφρύ Space Jam του Μάικλ Τζόρνταν περίπου ενάμιση χρόνο πριν (1996), ο Σπάικ Λι μπορεί να μην αποθεώθηκε καθώς ο πήχης από άλλες πρότερες δουλειές του ήταν υπερβολικά ψηλά για να μην τον ρίξει, ωστόσο ο Ρέι Άλεν κέρδισε το στοίχημα.

«Επιτέλους, ένας αθλητής που μπορεί να παίξει!»…

«Ο Άλεν δίνει ψυχή σε έναν αθλητή που αντιμετωπίζει τόσα σταυροδρόμια στη ζωή του»…

«Ο Ντένζελ Γουάσινγκτον όπως πάντα καθηλώνει. Όμως η έκπληξη είναι ο Ρέι Άλεν, που αποτελεί μια σπάνια περίπτωση αθλητή που αντιμετώπισε με σοβαρότητα μια δύσκολη ταινία»…

«Αποτύπωσε χωρίς υπερβολές, αλλά με μινιμαλιστικά πειστικό τρόπο την εσωτερική μάχη ενός 18χρονου που καλείται να αντιμετωπίσει μια απώλεια, τον πατέρα του, τη σύντροφό του, την πίεση των ατζέντηδων, τις προσφορές των κολεγίων και το ΝΒΑ».

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις αποθεωτικές κριτικές προς τον Ρέι Άλεν. Και-πιστέψτε μας-οι τύποι αυτοί δεν χαρίζονται σε κανέναν, ειδικά σε φτασμένους ή πλούσιους αθλητές που θέλουν να κάνουν τη μετάβαση στη μεγάλη οθόνη. Οι συμπαίκτες του τον αποκαλούσαν για χρόνια «Jesus», όχι επειδή τους έσωσε τόσες και τόσες φορές, αλλά από το όνομα του χαρακτήρα του. «Ακόμη και σήμερα ακούω να με φωνάζουν έτσι στο δρόμο τουλάχιστον μια φορά τη μέρα. Δεν μου αρέσει και τόσο, αλλά σημαίνει πως κάτι έκανα καλά», παραδέχτηκε ο Άλεν πρόσφατα.

Η μεγαλύτερη αναγνώριση όμως ήρθε δια στόματος του Ντένζελ Γουάσινγκτον. «Ήμουν σίγουρος πως θα τα καταφέρει. Ήταν πραγματικά εξαιρετικός και δούλεψε πολύ γι’ αυτό. Νομίζω πως το μυστικό ήταν ότι οι περισσότερες σκηνές μας μαζί ήταν στο γήπεδο ή κοντά σε αυτό. Εκεί ο Ρέι ήταν πιο άνετος, αφού βρισκόταν στο φυσικό του περιβάλλον».

Ομοίως και από τον Σπάικ Λι. «Είμαι πολύ χαρούμενος που επέλεξα τον Ρέι. Συνδύασε αυτό που ούτως ή άλλως ξέρουμε, το μπασκετικό ταλέντο, με την υποκριτική. Δεν πήρε το θέμα αψήφιστα, αφιέρωσε πολύ χρόνο και προσπάθεια σε αυτό. Εμβάθυνε στο ρόλο, προσπάθησε πολύ και έδωσε στο χαρακτήρα που έφτιαξα αυτό ακριβώς που ζητούσα. Νομίζω πως αν το θελήσει μπορεί να κάνει πολλά πράγματα και στην υποκριτική όταν αποσυρθεί», είχε πει τότε ο πλήρως δικαιωμένος σκηνοθέτης που πρόσφατα αποκάλυψε πως έχει στα σκαριά το sequel. «Ο Ρέι θέλει να το κάνει, εγώ θέλω να το κάνω, αν πείσουμε και τον Ντένζελ θα αρχίσω να γράφω το σενάριο. Ήδη πολλοί νεαροί παίκτες μού ζητάνε να τους επιλέξω για το ρόλο του γιου του Jesus», τόνισε.



Αντί επιλόγου, η εξαιρετική σκηνή του ένας εναντίον ενός πατέρα και γιου, που ο θρύλος λέει ότι ο Σπάικ Λι άφησε τους δύο πρωταγωνιστές του να παίξουν πραγματικό μπάσκετ, χωρίς… σενάριο.