Μήπως ήρθε η ώρα της Ατλέτικο στο Champions League;

Λισαβόνα, «Ντα Λουζ», 24 Μαΐου 2014. Το ρολόι δείχνει τρία λεπτά μετά τα 90’. Η Ατλέτικο Μαδρίτης με 1-0 της Ρεάλ χάρη στο γκολ του Γκοδίν και απέχει ελάχιστα δευτερόλεπτα από το να στεφθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Μέχρι εκεί. Γιατί η βαριά φανέλα της «Βασίλισσας» και η απειρία των «ροχιμπλάνκος» σε μεγάλες στιγμές κάνουν πραγματικότητα αυτό που είναι εξαρχής γραφτό να συμβεί.

Οι στημένες φάσεις, το «υπερόπλο» της ομάδας του Ντιέγκο Σιμεόνε βραχυκυκλώνει και δίνει την ευκαιρία στον Ράμος να ισοφαρίσει. Τα πάντα παίρνουν το δρόμο τους, αφού το πεπρωμένο της Ρεάλ τη θέλει στην κορυφή της Ευρώπης. Μπέιλ, Μαρσέλο και Κριστιάνο πατούν πάνω στην κουτσουρεμένη ψυχολογία των αντιπάλων και τους ισοπεδώνουν στην παράταση. Το τελικό 4-1 δίνει το τρόπαιο στους «γκαλάκτικος» και το ιπποτικό χειροκρότημα στους δευτεραθλητές.



Μιλάνο, «Τζιουζέπε Μεάτσα», 28 Μαΐου 2016. Το σκηνικό είναι γραμμένο διαφορετικά. Ο Ράμος είναι πάλι εκεί που πρέπει για το 1-0, όμως αυτή τη φορά η Ατλέτικο είναι που «χτυπάει» στο τέλος και ισοφαρίζει με τον Καράσκο. Μετά από μία μέτρια παράταση, το τρόπαιο κρίνεται στα πέναλτι. Η μοίρα πάει πάλι προς το λευκό, όχι προς το κόκκινο. Ο Χουάνφραν γίνεται μοιραίος και ο Κριστιάνο λυτρωτής στο τελευταίο πέναλτι της διαδικασίας.

Η συμπολίτισσα «ράβει» το ενδέκατο αστέρι και η συμπαθητική ομάδα υπό την αρχηγία του Κόκε μένει πάλι με το χειροκρότημα. Σε δύο ιστορικές ευκαιρίες η Ατλέτικο μένει με άδεια χέρια και τα βάζει με τη μοίρα της, γιατί δεν είχε να κάνει μόνο με την ποιότητα του αντιπάλου. Άσχετα από το εάν ήταν το αντίπαλο δέος. Είχε να αντιμετωπίσει την αύρα του κορυφαίου συλλόγου στον πλανήτη βάση τίτλων. Θα έπρεπε να έρθει ο κόσμος ανάποδα για να τη νικήσει και να την «εκθρονίσει».

Η ταπείνωση «ωρίμασε» την Ατλέτικο

Από την Ιταλία ταξιδεύουμε μπροστά στο χρόνο και φτάνουμε στο σήμερα. Το βράδυ της 10ης Απριλίου του 2024 το «Μετροπολιτάνο» πανηγύρισε μία ακόμη νίκη στον «ανοικτό» δρόμο προς το «Γουέμπλεϊ». Η Ατλέτικο επικράτησε της Ντόρτμουντ με 2-1, ενώ θα μπορούσε να είχε κλειδώσει την πρόκριση στα ημιτελικά του Champions League στις τεράστιες ευκαιρίες που είχε.

Ο Λίνο νικήθηκε από τον κίπερ των Βεστφαλών και ο Αλέ διατήρησε «ζωντανές» τις ελπίδες τους. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, όμως η συγκεκριμένη ομάδα του Σιμεόνε φαίνεται πιο έτοιμη από ποτέ για να φτάσει μέχρι το τέλος.



Ολοκλήρωσε αήττητη τον βατό όμιλο με Λάτσιο, Φέγενορντ και Σέλτικ για να διασταυρωθεί με την Ίντερ στους «16». Σαφώς δεν είχε το ρόλο του φαβορί και αυτό απεδείχθη στον πρώτο αγώνα του «Μεάτσα». Οι φορμαρισμένοι «νερατζούρι» πήραν ισχνό προβάδισμα με το 1-0 και βρέθηκαν πιο κοντά στα προημιτελικά με το γκολ του Ντι Μάρκο στη ρεβάνς. Το γκολ του Ιταλού μπακ σαν να άλλαξε το μομέντουμ.

Ο Γκριζμάν ισοφάρισε δύο λεπτά αργότερα και ο Ντεπάι στις καθυστερήσεις έστειλε την πρόκριση στην παράταση και εν συνεχεία τα πέναλτι. Εκεί δεν υπάρχουν φαβορί ή φορμαρισμένες ομάδες, υπάρχει πίστη, θέληση, πάθος. Και αυτά τα στοιχεία τα είχαν οι «πολεμιστές» του Τσόλο. Κάπως έτσι η Ατλέτικο έπεσε πάνω στη Ντόρτμουντ, επιβεβαίωσε την ανωτερότητά της στο πρώτο παιχνίδι και δείχνει ικανή να πάει μακριά.

Η αλλαγή στην αγωνιστική φιλοσοφία του Σιμεόνε

Φέτος για πρώτη φορά βλέπουμε μία διαφορετική προσέγγιση από τον Αργεντινό προπονητή. Σφικτή μεν αμυντικά με πινελιές σύγχρονου ποδοσφαίρου στα πλάγια, αφού αντικατέστησε τα «βαριά» μπακ με αεικίνητα και επιθετικογενή. Λίνο και Μολίνα περισσότερο πλαισιώνουν τα χαφ και την δυάδα των Μοράτα – Γκριζμάν παρά προσφέρουν βοήθειες στην τριάδα της άμυνας.

???????????? ??? pic.twitter.com/M6E6N0EySJ

— Atletico de Madrid (@Atleti) April 10, 2024

Ντε Πολ, Σαούλ, Κόκε και Γιορέντε έχουν διατηρήσει τη σκληράδα στο κέντρο, τρέχουν αδιάκοπα και πληρούν τις προϋποθέσεις του ασφυκτικού pressing. Όπως ακριβώς επετεύχθη το πρώτο τέρμα μόλις στο τέταρτο λεπτό. Πίεση μέχρι τον αντίπαλο τερματοφύλακα και ταχύτατη εκμετάλλευση του λάθους.

Ενδεικτικό της αλλαγής στη νοοτροπία η ελευθερία κινήσεων στο επιθετικό τρίτο. Ο αρχηγός της εθνικής Γαλλίας διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας με 17 γκολ και επτά ασίστ σε La Liga και Ευρώπη. Αποτέλεσμα της «απελευθέρωσής» του από τον ρόλο του αμιγώς επιτελικού μέσου. Συνδυαστικά βοηθά τον Ισπανό φορ να φτάσει τα 19 γκολ στις δύο διοργανώσεις. Το δίδυμο Μοράτα – Γκριζμάν με τη βοήθεια των Ντεπάι – Ντε Πολ και των υπόλοιπων μπορεί να φέρει στην κόκκινη πλευρά της Μαδρίτης το πολυπόθητο τρόπαιο και να επιστεγάσει την επιτυχημένη 12ετία του Σιμεόνε.