Γιατί ο Αραούχο είναι για τους ΑΕΚτζήδες ό,τι πιο κοντινό σε... Ντέμη!

Πόσοι και πόσοι επέλεξαν το «11» στην κιτρινόμαυρη φανέλα μετά από εκείνον. Ορισμένοι προσπάθησαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ακόμα περισσότεροι πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Μέχρι να εμφανιστεί τον Ιανουάριο του 2017 ένας Αργεντινός με τη «στάμπα» του αλκοολικού, για να καταφέρει να κάνει τους ΑΕΚτζήδες να σταματήσουν να αναπολούν -περιστασιακά- τα ποδοσφαιρικά κατορθώματα του Ντέμη Νικολαΐδη.

Η 4η θητεία του Σέρχιο Αραούχο στην ΑΕΚ είναι γεγονός! Το sport-fm.gr -χωρίς να θέτει ζήτημα σύγκρισης της προσφοράς τους- παραθέτει τους λόγους, για τους οποίους ο αγαπημένος «Τσίνο» των οπαδών της «Ένωσης» αποτελεί για τους τελευταίους ό, τι πιο κοντινό στον πάλαι ποτέ θρυλικό φορ της ομάδας τους.

Μεταγραφικά σίριαλ

Σύμφωνοι. Καμία σχέση η χρονική διάρκεια των δύο μεταγραφικών υποθέσεων. Η μία κάτι σαν σαπουνόπερα, η έτερη ρομαντική νουβέλα. Ωστόσο, αμφότερες σίριαλ.

Από τη μία, τα «ήξεις, αφήξεις» του Αργεντινού φορ -ο οποίος θύμιζε πρωταγωνιστή, αναποφάσιστο μεταξύ δύο γυναικών, σε μεξικάνικο έργο- και οι παράλογες απαιτήσεις του Μιγκέλ Άνχελ Ραμίρεθ (μέχρι και τα 60 εκατ. ευρώ της ρήτρας ζητούσε κάποιο φεγγάρι ο ιδιόρρυθμος πρόεδρος της Λας Πάλμας). Ούτε η υπογραφή πενταετούς συμβολαίου μεταξύ του Αραούχο και του ισπανικού κλαμπ το 2018 δεν μπόρεσε να πείσει τους φίλους της ΑΕΚ (αλλά και τον ίδιο τον οργανισμό της) για το ότι το… γυαλί είχε ραγίσει οριστικά. Η απόφαση της «Ένωσης» να μην ενεργοποιήσει τη συμφωνία με τη Λας Πάλμας το περασμένο καλοκαίρι, κάπως σαν να τους ταρακούνησε. Αλλά και πάλι. Η επιθυμία παρέμενε η ίδια. Να ξαναδούν τον αγαπημένο τους «Τσίνο» στα κιτρινόμαυρα.



Από την άλλη, ένας 23χρονος επιθετικός, που είχε συστηθεί ήδη για τα καλά στο ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό και ο οποίος είπε «όχι» στα χρήματα ενός αντιπάλου -ρισκάροντας την καριέρα του- μόνο και μόνο για φορέσει τη φανέλα με τον «δικέφαλο». Τι κι αν το καλοκαίρι του 1996 ο τότε πρόεδρος του Απόλλωνα Σμύρνης, Κώστας Αλαμάνος, τα είχε βρει σε όλα με τον Ολυμπιακό; Ο Ντέμης είχε αποφασίσει. Είτε θα πήγαινε στην αγαπημένη του ομάδα είτε θα παρέμενε στην «Ελαφρά Ταξιαρχία» μέχρι και τη λήξη του συμβολαίου του. Η συνέχεια γνωστή…

Πάσης φύσεως εκτελεστές

Στα χαρτιά αμφότεροι δεξιοπόδαροι. Στα χαρτιά. Διότι οι αντίπαλοι πορτιέρε βίωναν (και βιώνουν) από πρώτο χέρι τη δυνατότητα των δύο «11αριών» της ΑΕΚ να σκοράρουν με το δεξί, το αριστερό, το κεφάλι και με οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος επιθυμούσαν. Αρκεί να έμπαινε η μπάλα στα δίχτυα. Αμφότεροι βραχύσωμοι και ντελικάτοι, εάν και δεν το επίτασσε η θέση τους. Ένας κι από τους λόγους, που οι οπαδοί του «δικεφάλου» όχι μόνο τους συνέκριναν μεταξύ τους αλλά και τους ξεχώριζαν από άλλες «κιτρινόμαυρες» δόξες του παρελθόντος. Ευτυχώς για τους τελευταίους, ο παρελθοντικός χρόνος στην περίπτωση του Αραούχο θα παραμείνει για τα επόμενα 3+1 χρόνια μονάχα σε αυτό το κείμενο.

Έλα, δεν μπορεί να το έβαλε

Εάν υπάρχει ένας τομέας, στον οποίο ο Αραούχο να ξεφεύγει από το «θυμίζω Ντέμη», πηγαίνοντας το ένα βήμα παρακάτω, δεν είναι άλλος από τα καλλιτεχνήματα που σημείωνε ως γκολ. Όχι, πως είχε πετύχει λίγα τέτοια -από τα 172 συνολικά με τη φανέλα της «Ένωσης» στην επταετή του παρουσία (1996-2003)- κι ο παλαίμαχος επιθετικός. Το αντίθετο. Όμως, ο νεαποκτηθείς άσος της ΑΕΚ, στις πρώτες του θητείες στην Ελλάδα, θαρρείς πως το είχε αναγάγει σε επιστήμη. Για την ακρίβεια, πιο πιθανό ήταν να τον έβλεπε κανείς να χάνει το… άχαστο (βλ. με τον Αστέρα Τρίπολης), παρά να αποτύγχανε στο να κοντρολάρει 40άρα μπαλιά, να την κατεβάσει και να την στείλει να αναπαυτεί στα δίχτυα της αντίπαλης εστίας με ξερό σουτ εκτός περιοχής.

Φέρτε τους ντέρμπι

Γεννημένοι για τα μεγάλα παιχνίδια. Χωρίς να πουλούν οπαδιλίκι, ζούσαν για να βλέπουν τους φίλους της ομάδας τους να πανηγυρίζουν στα ντέρμπι. Το μόνο μέσο που είχαν, το γκολ. Και το αξιοποιούσαν. Δώδεκα τέρματα με τον Ολυμπιακό και άλλα τόσα με τον ΠΑΟΚ είχε σημειώσει ο «Ντεμίνιο» της ενωσίτικης εξέδρας, με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται πιο κάτω στη σχετική του λίστα (6 γκολ). Τρία με τους «ερυθρόλευκους» και τους «πράσινους» και δύο με τους Θεσσαλονικείς για τον 29χρονο Αργεντινό. Και από άποψη ποιότητας, όπως σημειώθηκε και παραπάνω: Ένα κι ένα! Βέβαια, στο μυαλό των ΑΕΚτζήδων έχουν μείνει ανεξίτηλα κυρίως εκείνα που πέτυχαν κόντρα στον μεγάλο τους εχθρό...

Δεσμός με τον κόσμο – Καμία «ΑΕΚοφροσύνη»

Τους λάτρευε και τους λατρεύει (τουλάχιστον ως παίκτες). Στον ιδιαίτερο ψυχισμό ενός ΑΕΚτζή, το να δώσει σε κάποιον ποδοσφαιριστή την... καρδιά του, δεν εξαρτάται μόνο από τεχνικά χαρακτηριστικά, ρεκόρ και διακρίσεις. Είναι όλα αυτά αλλά και πολλά παραπάνω, τα όποια αμφότεροι τα κέρδισαν με το σπαθί τους, αλλά κυρίως με τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια.

Παρόλα αυτά, εάν και γνώριζαν και οι δύο το τι σήμαιναν για τους ΑΕΚτζήδες (ιδίως ο Πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Ελλάδος το 2004), ποτέ δεν επαναπαύτηκαν σε αυτό. Το σκαρφάλωμα του Ντέμη -ενός ανθρώπου που δεν ήθελε να πανηγυρίζει μπροστά σε αντίπαλους οπαδούς, για να μην τους στενοχωρεί- πάνω στα κάγκελα της Σκεπαστής, είχε να κάνει με την ανάγκη του να μοιραστεί τη χαρά του με τους «φίλους» του. Μετά, αμέσως στο γήπεδο, ώστε να συνεχίσει τη δουλειά του. Εκεί, όπου παρέμενε ο ντροπαλός Αραούχο -συνήθως με κατεβασμένο το κεφάλι- κάθε φορά που η ηχώ από τη ρυθμική αποθέωσή του έφτανε μέχρι και τον σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μαρούσι.

Στιγμάτισαν γενιές ΑΕΚτζήδων

Σπίτι χωρίς αφίσα του Ντέμη, προκοπή δεν… έκανε για τους ΑΕΚτζήδες των '90ς-'00s. Εξάλλου, ο άλλοτε πρόεδρος της ΑΕΚ συμβόλιζε κάτι παραπάνω από έναν καλό φορ για τους Ενωσίτες: Τη σύγκρουση με το κατεστημένο, όπως τουλάχιστον το είχαν εκείνοι στο μυαλό τους.



Τα χρόνια πέρασαν, η ΑΕΚ απέκτησε παίκτες, όπως οι Ριβάλντο και Σκόκο, οι οποίοι θα μπορούσαν να στιγματίσουν και τις νεότερες γενιές. Ωστόσο, η επίδραση που είχε ο Αραούχο στους μικρούς φίλους των «κιτρινόμαυρων» δεν συγκρίνεται με την αντίστοιχη κάποιου εκ των προαναφερθέντων. Οι εποχές άλλαξαν, οι αφίσες μετατράπηκαν κυρίως σε φόντο στις οθόνες, όμως η ουσία είναι μία. H γενιά των ΑΕΚτζήδων της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα θα φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του «Απάτσι».

Μα φυσικά το «11»

Τελευταίος και καταϊδρωμένος ως λόγος, καθώς, όπως σημειώθηκε και παραπάνω, πολλοί προσπάθησαν με το ίδιο νούμερο στη φανέλα και κάπου ίσως και να... κούρασε. Υποτιμά τα «κιτρινόμαυρα» πεπραγμένα του Αραούχο να σταθεί κανείς μονάχα στον κοινό αριθμό που κουβαλά με τον Νικολαΐδη. Παρόλα αυτά, αποτελεί γεγονός, που -όση σημασία κι αν δεν έχει στην πραγματικότητα- παίζει περίεργα αλλά και όμορφα παιχνίδια στο μυαλό των ΑΕΚτζήδων...