Από το show time στο crunch time

Καλά τα εντυπωσιακά καρφώματα και οι απίθανες τάπες, αλλά το πραγματικό ΝΒΑ είναι κάτι παραπάνω από αυτά και αρχίζει ΤΩΡΑ! Στη λεγόμενη… crunch time που λένε και οι Αμερικανοί.

Η αυλαία των play offs ανοίγει απόψε και ήρθε η ώρα να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, οι άνδρες από τα παιδιά, οι winners από τους losers και οι πραγματικοί πρωταθλητές από όλους του υπόλοιπους.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Το www.sport-fm.gr αναλύει τα οκτώ σούπερ ζευγάρια σε Ανατολή και Δύση.

Μαϊάμι Χιτ-Μιλγουόκι Μπακς: Μοιάζει το πιο ξεκάθαρο ζευγάρι του πρώτου γύρου. Η παρέα του Λεμπρόν Τζέιμς, του Ντουέιν Ουέιντ και του Κρις Μπος δεν αρκείται στο περσινό δαχτυλίδι, θέλει να δημιουργήσει τη δική της δυναστεία και δεν θα επιτρέψει στους Μπακς να αποτελέσουν εμπόδιο. Η καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου (66-16) αναμετράται με τη χειρότερη των 16 (και μοναδική με αρνητικό ρεκόρ, 38-44) που πέρασαν στα play offs. Οι πρωταθλητές, με την πέμπτη καλύτερη επίθεση (102,9 μ.ο.) και άμυνα (95 μ.ο.) στο πρωτάθλημα, είχαν την πολυτέλεια να κατεβάσουν ταχύτητα και να δώσουν ανάσες στους βασικούς τους στα τελευταία παιχνίδια. Για το Μιλγουόκι, που είχε μεγαλύτερο παθητικό (100,4 μ.ο.) παρά ενεργητικό (98,9 μ.ο.) στην κανονική περίοδο, μάλλον θα αποτελεί υπέρβαση έστω και μία νίκη στη σειρά. Κι αυτή θα έρθει μόνο αν Τζένινγκς και Έλις να μοιράσουν… καλύτερα τις επιθέσεις μεταξύ τους. Στην κανονική περίοδο το «σκορ» ήταν 3-1.

Νιου Γιορκ Νικς-Μπόστον Σέλτικς: Ίσως το μεγαλύτερο ζευγάρι του πρώτου γύρου και σίγουρα το πιο ενδιαφέρον στην Ανατολή. Ασφαλή προγνωστικά δεν μπορούν να γίνουν, ούτε για το εύρος της σειράς, αλλά ούτε και για τον τελικό νικητή. Οι Νικς (54-28) έκαναν εξαιρετικές εμφανίσεις στο πρώτο και το τελευταίο κομμάτι της σεζόν κι έχουν βρει καλύτερη ισορροπία μεταξύ επίθεσης και άμυνας παρότι ταλαιπωρήθηκαν και φέτος από τραυματισμούς. Ο Καρμέλο Άντονι ολοκλήρωσε σεληνιασμένος την κανονική περίοδο και με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ (28,7 μ.ο.). Πλέον καλείται να αποδείξει πως μπορεί να οδηγήσει τους Νικς ψηλά, αλλά θα χρειαστεί την απαραίτητη συμπαράσταση από το supporting cast. Ο Αμάρε Στούντεμαϊρ πιθανότατα χάνει ολόκληρη τη σειρά, αλλά ούτως ή άλλως οι Νεοϋορκέζοι έχουν μάθει να ζουν χωρίς αυτόν. Οι Σέλτικς (41-40) είναι γερασμένοι, πληγωμένοι από τον τραυματισμό του Ραζόν Ρόντο, αλλά στα play offs πάντα σκληροτράχηλοι, επικίνδυνοι και πέρυσι έφτασαν πιο κοντά από τον καθένα στον αποκλεισμό του Μαϊάμι. Ο Γκριν έχει εξελιχθεί σε τρίτο «πυλώνα» της ομάδας δίπλα στους «παραδοσιακούς» Πιρς και Γκαρνέτ, αλλά όλοι περιμένουν περισσότερη βοήθεια από τον μπαρουτοκαπνισμένο Τέρι στην ομάδα της Βοστώνης που παραμένει σοκαρισμένη από τη βομβιστική επίθεση στο μαραθώνιο. Στην κανονική περίοδο το «σκορ» ήταν 3-1.

Ιντιάνα Πέισερς-Ατλάντα Χοκς: Θα πέσουν κορμιά. Δύο από τις πιο αθλητικές ομάδες του πρωταθλήματος αναμετρώνται, με τους Πέισερς (49-32) να έχουν προβάδισμα λόγω… έδρας και βάθους. Η ομάδα της Ιντιανάπολις, που πέρσι έβγαλε το λάδι στα play offs στο Μαϊάμι, παρά την απουσία του Ντάνι Γκρέιντζερ διαθέτει μία εξαιρετική πεντάδα με τους Τζορτζ, Γουέστ, Χιλ και Χίμπερτ σημεία αναφοράς, αλλά κι έναν αξιοπρεπέστατο πάγκο. Οι Χοκς (44-38) θέλουν να ξεφύγουν από τη χρυσή μετριότητα των προηγούμενων ετών και να κάνουν την υπέρβαση, αλλά περιμένουν ίσως περισσότερα από όσα θα έπρεπε από Χόρφορντ και Σμιθ, δύο ψηλούς που μάλλον ματσάρονται καλά από τους αντίστοιχους των Πέισερς. Μεγάλο πλήγμα αποτελεί η απουσία του Ζάζα Πατσούλια που πρόσφερε λύσεις στη front line. Στην κανονική περίοδο το «σκορ» ήταν 2-2.

Μπρούκλιν Νετς-Σικάγο Μπουλς: Άλλο ένα εξαιρετικά αμφίρροπο ζευγάρι ανάμεσα στην έκτη (95,1 μ.ο.) και την τρίτη (92,9 μ.ο.) καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος. Οι Νετς έχουν περισσότερους σούπερ σταρ, θεωρητικά περισσότερο ταλέντο και είχαν καλύτερο ρεκόρ (49-33), αλλά οι Μπουλς (45-37) είναι… Μπουλς. Καθένας από την τριπλέτα Ντερόν Ουίλιαμς, Τζο Τζόνσον και Μπρουκ Λόπεζ δείχνει ικανός να πάρει ένα παιχνίδι μόνος του, αλλά η ομάδα του Μπρούκλιν δείχνει συχνά να βασίζεται περισσότερο στο ατομικό ταλέντο των σταρ της παρά το ομαδικό παιχνίδι. Για τους «ταύρους» ένα ζητούμενο είναι η αγωνιστική κατάσταση του τραυματία Γιοακίμ Νοά, ενώ κρυφή ελπίδα παραμένει η επανεμφάνιση, ένα χρόνο μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, του Ντέρικ Ρόουζ, παρότι αυτό δεν μοιάζει πολύ πιθανό. Στην κανονική περίοδο το «σκορ» ήταν 1-3.

Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ-Χιούστον Ρόκετς: Ο Τζέιμς Χάρντεν επιστρέφει στο «σπίτι» του ως αντίπαλος στη σειρά της Θάντερ (60-22) με τους Ρόκετς (45-37). Οι πρωταθλητές της Δύσης έχουν σαφές προβάδισμα έναντι των «ρουκετών», που κατρακύλησαν από την έκτη στην όγδοη θέση της κατάταξης στο φινάλε. Μπορεί η ομάδα της Οκλαχόμα να έχει ένα πολύ μικρό rotation και το βάθος να μην είναι η μεγαλύτερη αρετή της, ωστόσο το δίδυμο Ντουράντ (28,1π. ανά αγώνα) και Γουέστμπρουκ (23,2π. ανά αγώνα) είναι ικανό να σηκώσει στις πλάτες του όλη την ομάδα, αφήνοντας τη βρώμικη δουλειά για εξαιρετικούς ρολίστες όπως οι Ιμπάκα, Πέρκινς και Σεφολόσα. Το… καμάρι του Χιούστον έχει μάλλον περισσότερες εναλλακτικές λύσεις, αλλά πέραν του Χάρντεν, που φέτος τα’ χει θαλασσώσει απέναντι στην παλιά του ομάδα στην Οκλαχόμα (42 πόντους μεν, αλλά με 9/33 σουτ, ενώ εντός έδρας είχε 46 πόντους με 12/19) δεν φαίνεται να υπάρχει παίκτης για να αναλάβει ηγετικό ρόλο. Συν τοις άλλοις, η άμυνα είναι η αχίλλειος πτέρνα της με παθητικό 102,5 πόντους ανά αγώνα, που ήταν η τρίτη χειρότερη επίδοση στην κανονική περίοδο. Στην κανονική περίοδο το «σκορ» ήταν 2-1.

Σαν Αντόνιο Σπερς-Λος Άντζελες Λέικερς: Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε να μιλάμε για τελικό της Δύσης. Όμως ενώ οι Σπερς έκαναν το καθήκον τους (58-24) χάνοντας στο νήμα την πρωτιά από τη Θάντερ, οι Λέικερς εξασφάλισαν κυριολεκτικά την τελευταία ημέρα την πρόκριση στα play offs (45-37). Τα «σπιρούνια» με τη συνταγή των τελευταίων ετών και την ελπίδα πως τα γερασμένα γόνατα του Ντάνκαν θα αντέξουν, αλλά και πως οι Πάρκερ και Τζινόμπιλι θα αφήσουν πίσω τους τραυματισμούς τους, θέλουν να κάνουν μία τελευταία προσπάθεια για δαχτυλίδι προτού η ανανέωση στο ρόστερ γίνει αναπόφευκτη. Η χημεία και ο «στρατηγός» Πόποβιτς στον πάγκο είναι το μεγάλο όπλο των Τεξανών, που ενισχύθηκαν με τον βετεράνο Τρέισι ΜακΓκρέιντι παραμονές των play offs. Στον αντίποδα η χημεία είναι άγνωστη λέξη, όπως και η… άμυνα (22η στην κανονική περίοδο με 101 πόντους παθητικό ανά αγώνα). Κόμπι Μπράιαντ δεν υπάρχει μετά τον τραυματισμό-σοκ που υπέστη την περασμένη εβδομάδα, ενώ αμφίβολη είναι η ετοιμότητα του επίσης ταλαιπωρημένου και γερασμένου Στιβ Νας και οι λύσεις από τον πάγκο είναι «φτωχές» σε όλες τις θέσεις. Όμως επειδή η φανέλα είναι πολύ «βαριά», ουδείς μπορεί να ξεγράψει τους Λέικερς. Στην κανονική περίοδο το «σκορ» ήταν 2-1.

Ντένβερ Νάγκετς-Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς: Η παρέα του Κώστα Κουφού μετά από μία εξαιρετική πορεία στην κανονική περίοδο μπαίνει με όνειρα στα play offs. Οι Νάγκετς (57-25) έχουν τον πρώτο λόγο εξαιτίας της έδρας τους, στην οποία φέτος έχασαν μόλις τρεις φορές (38-3), ενώ μετρούν εκεί 23 διαδοχικές νίκες. Ο Τζορτζ Καρλ έχει πιθανώς το πληρέστερο σε εναλλακτικές λύσεις ρόστερ του ΝΒΑ και σίγουρα την καλύτερη επίθεση με 106,1 πόντους κατά μέσο όρο, ωστόσο πολλοί λένε πως λείπει ο ηγέτης. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο αυτός που καλείτο να παίξει τον συγκεκριμένο ρόλο, ο Ντανίλο Γκαλινάρι. Οι Ουόριορς (47-35) έκαναν μία σεζόν με αρκετά σκαμπανεβάσματα, μακριά από το Όκλαντ χάνουν αρκετή από τη δυναμική τους (19-22), ωστόσο ουδείς μπορεί να υποτιμήσει το δίδυμο των Στίβεν Κάρι και Ντέιβιντ Λι, που στη μέρα του (κάτι που δεν… σπανίζει) μπορεί να «σκοτώσει» κάθε αντίπαλο. Στην κανονική περίοδο το «σκορ» ήταν 3-1.

Λος Άντζελες Κλίπερς-Μέμφις Γκρίζλις: Οι ειδικοί μιλούν για το πιο αμφίρροπο ζευγάρι της Δύσης και δεν έχουν άδικο. Άλλωστε πέρυσι η πρόκριση στον πρώτο γύρο μεταξύ τους κρίθηκε σε έβδομο ματς, με τους Κλίπερς να επικρατούν στο τελευταίο παιχνίδι στο Μέμφις, ενώ φέτος είχαν ακριβώς το ίδιο ρεκόρ στην κανονική περίοδο (56-26). Η ομάδα του Λος Άντζελες υπερέχει σε ταλέντο, με προεξέχοντες τους Πολ, Γκρίφιν και Κρόφορντ, βάθος και… έδρα, αλλά οι «αρκούδες» είναι η πιο σκληρή ομάδα του ΝΒΑ, διαθέτει την καλύτερη άμυνα (89,3π. παθητικό ανά αγώνα) και καλύτερη χημεία μετά την αποχώρηση του Ρούντι Γκέι ο οποίος μάλλον χαλούσε το σύνολο. Οι ισορροπίες είναι πάρα πολύ λεπτές. Στην κανονική περίοδο το «σκορ» ήταν 3-1.