Από τη Στοκχόλμη έως το ΟΑΚΑ

Στο διάστημα Ιουλίου-Αυγούστου, ο Ατρόμητος πετύχαινε με μεγάλη άνεση ένα μεγάλο «διπλό» στην έδρα της ΑΪΚ Στοκχόλμης –η οποία απέχει μόλις τρεις βαθμούς από την κορυφή του σουηδικού πρωταθλήματος- και στη συνέχεια πραγματοποίησε μια πραγματικά αξιόμαχη εμφάνιση κόντρα στη Φενέρ των πολλών εκατομμυρίων ευρώ στο πρώτο του επίσημο ματς για τη σεζόν 2015-2016.

Γράφει ο Παύλος Κουστέρης

Ήταν τόσο εντυπωσιακό αυτό το πρώτο δείγμα δουλειάς του Μιχάλης Γρηγορίου που οι πιο βιαστικοί έκαναν λόγο ακόμα και για μια νέα εντυπωσιακή πορεία στη Super League που θα του εξασφάλιζε και πάλι την έξοδό του στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι η φετινή αποστολή ήταν εκ προοιμίου πολύ πιο δύσκολη με την επιστροφή της ΑΕΚ.

Παρ’ όλα αυτά, το ποδόσφαιρο δεν είναι μαθηματικά και πολύ περισσότερο δεν είναι συμπεράσματα που προκύπτουν από εξισώσεις, γεγονός που αποδεικνύεται και στη φετινή δίμηνη περιπέτεια των Περιστεριωτών.

Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό του 2/2 κόντρα σε Λεβαδειακό και Πλατανιά, άρχισαν οι ήττες που σηματοδότησαν και αρνητικά ρεκόρ. Η εντός έδρας ήττα από την Ξάνθη στις 13 Σεπτεμβρίου ήταν η πρώτη στο Περιστέρι από τις 6 Απριλίου του 2013 (συνολικά 36 ματς χωρίς ήττα) και η δεύτερη συνεχόμενη ήττα ήρθε στην έδρα του ΠΑΣ Γιάννινα με 1-0, κάτι που δεν είχε συμβεί από τον Μάρτιο του 2013, όταν ο Πανιώνιος μέσα στη Νέα Σμύρνη και ο Αστέρας μέσα στο Περιστέρι είχαν επικρατήσει των «κυανολεύκων».

Τα αποτελέσματα κόντρα σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ απλά διεύρυναν τα αρνητικά ρεκόρ και πλέον αναζητείται λύση. Αξίζει, όμως, να σημειωθεί το πώς φτάσαμε στο σήμερα και ποια λάθη συμπλήρωσαν το «παζλ» του φετινού αναιμικού Ατρόμητου.



1. Μεταγραφές; Ποιες μεταγραφές;

Με την ολοκλήρωση των μεταγραφικών κινήσεων, το ρόστερ του Ατρόμητου χαρακτηρίστηκε ως το «πληρέστερο και ποιοτικότερο» των τελευταίων ετών. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να υπήρχαν παράπονα εκ μέρους των φίλων της ομάδας από τη διοίκηση για αυτό τον τομέα, αλλά φέτος κανείς δεν μπορούσε να προσάψει το παραμικρό στον πρόεδρο της ομάδας, Γιώργο Σπανό και στον τεχνικό διευθυντή, Γιάννη Αγγελόπουλο. Ωστόσο, μέσα στο γήπεδο οι μεταγραφές δεν πιστοποίησαν τη δεδομένη τους ποιότητα. Ουσέρο και Γοδόι είναι πολύ μακριά από τα στάνταρ που τους είχαμε συνηθίσει σε Αστέρα και Παναιτωλικό αντίστοιχα, ο Μπίτολο τις τελευταίες εβδομάδες δείχνει να «ξεφουσκώνει» μετά το εντυπωσιακό του ξεκίνημα (αν και ήταν αναμενόμενο στην περίπτωσή του, προερχόμενος από φουλ σεζόν στην Αργεντινή), ο Μίλος Στόιτσεφ δεν έχει προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες ενώ ο Λε Ταλέκ δεν μπορεί να βρει ρυθμό, αφού πότε αγωνίζεται βασικός και πότε ως αλλαγή. Συμπερασματικά, λοιπόν, οι παίκτες που αποκτήθηκαν, μπορεί στη θεωρία να ανέβαζαν επίπεδο την ομάδα, αλλά όχι και μέσα στο γήπεδο.


2. Πρόβλημα κόντρα στις κλειστές άμυνες

Με τον Ατρόμητο να βρίσκεται σταθερά τα τελευταία χρόνια στις 4-5 καλύτερες ομάδες της χώρας, είναι αναμενόμενο οι αντίπαλοί του να τον αντιμετωπίζουν και ειδικά μέσα στην έδρα του με διπλή ζώνη άμυνας. Σε αυτό ο Ατρόμητος δεν βρήκε λύσεις. Με την Ξάνθη κατάφερε να δημιουργήσει 4-5 κλασικές ευκαιρίες, αλλά κι αυτές μέχρι το 60’ και μετά τέλος. Με τον ΠΑΣ Γιάννινα συνέβη ακριβώς το ίδιο, αφού η τελευταία καθαρή φάση σημειώθηκε στο 62’, όταν η άμυνα της ομάδας του Γιάννη Πετράκη έσφιξε ακόμα περισσότερο. Αν ο Ατρόμητος είχε βρει λύσεις σε αυτά τα δύο ματς, δεν θα υπήρχε κανένα θέμα προπονητή. Τα 4 γκολ σε 6 αγώνες λένε πολλά…





3. Γκολ σε κάθε αγώνα

«Όπλο» του Ατρόμητου τα προηγούμενα χρόνια και ουσιαστικά η βάση της επιτυχίας του, ήταν η άμυνά του, η οποία σε πολλές περιόδους φάνταζε απροσπέλαστη. Σε αυτές τις 6 αγωνιστικές όμως, αυτό φαντάζει παρελθόν, καθώς στο μοναδικό ματς που δεν μάζεψε ο Γκορμπούνοφ την μπάλα από τα δίχτυα του ήταν αυτό της πρεμιέρας κόντρα στον Λεβαδειακό. Και ναι μεν η αμυντική γραμμή έχει κάνει λάθη, αλλά το πρόβλημα αρχίζει από την… επίθεση, καθώς είναι ξεκάθαρο ότι σε μεγάλη διάρκεια των αγώνων, δεν προσπαθούν όλοι με τον ίδιο ζήλο να αμυνθούν. «Είναι σαν να περιμένει ο ένας τον άλλον να κόψει ή να σταματήσει μια φάση», είπε ο Σωκράτης Φυτανίδης μετά τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, κάτι που αποτελεί μεγάλη αλήθεια.


4. Παρατεταμένο ντεφορμάρισμα

Και για να μην πέφτει όλο το ανάθεμα στις μεταγραφές, και οι «παλιοσειρές» δεν παρουσιάζονται έτσι όπως θα έπρεπε. Ο Μαρσελίνιο αποτελεί ένα «κακέκτυπο» του παίκτη που τρέλανε όλη την Ευρώπη στους αγώνες με την ΑΪΚ Στοκχόλμης, ο Ούμπιντες δείχνει ότι πλέον θέλει βοήθειες και δεν μπορεί μόνος του να σηκώσει την ευθύνη της δημιουργίας (κάτι που ούτως ή άλλως είναι και προβλέψιμο) ενώ και ο Ναπολεόνι που είναι από τους πιο φιλότιμους ποδοσφαιριστές, κυνηγώντας κάθε πιθανή και απίθανη μπαλιά, παρασύρεται από τη γενικότερη ομαδική μετριότητα.



5. Στημένες φάσεις

Κόντρα στον ΠΑΟΚ ο Ατρόμητος έχει καταφέρει μία από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες του πρωταθλήματος να μην την αφήσει να κάνει κλασική ευκαιρία από το 25’ και για όλο το υπόλοιπο του αγώνα. Παρ’ όλα αυτά έχασε με δύο κόρνερ, τακτική η οποία προβλεφθεί πριν από το ματς, αλλά η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης έφερε την ανατροπή του σκορ και ακόμα μία ήττα. Κόντρα στην ΑΕΚ, οι «κιτρινόμαυροι» δεν έχουν δημιουργήσει φάση στο β’ ημίχρονο, αλλά μέσω ακόμα μίας στημένης φάσης (αν και όλη την εβδομάδα το βάρος είχε πέσει σε αυτό τον τομέα) ο Ατρόμητος έχασε και αυτό το παιχνίδι.


6. Έλλειψη χημείας

Κι επειδή σε όλες αυτές τις καταστάσεις ο προπονητής δεν γίνεται να είναι άμοιρος ευθυνών, στο συγκεκριμένο σημείο ο Μιχάλης Γρηγορίου φέρει το δικό του μερίδιο. Άλλαξε πολλούς σχηματισμούς, «ψάχτηκε», πειραματίστηκε και ίσως να το έκανε υπέρ το δέον. Στο διάστημα αυτό, βάσει αποτελεσμάτων αποδείχθηκε ότι δεν βρήκε τη συνταγή της νίκης, τόσο με τα συστήματα που δοκίμασε, όσο και με τα πρόσωπα στα οποία έδωσε ευκαιρία.



7. Και η γκίνια στο πρόγραμμα

Μέσα σε όλα αυτά ο Ατρόμητος είχε και μεγάλη γκίνια. Κόντρα στην Ξάνθη οι αμυντικοί του Ράζβαν Λουτσέσκου δύο φορές έδιωξαν την μπάλα πάνω στη γραμμή, κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα οι παίκτες του Μιχάλη Γρηγορίου σημάδεψαν δύο φορές τα δοκάρια του Βελλίδη, κόντρα στον ΠΑΟΚ ο Ουσέρο καταφέρνει και χάνει το… άχαστο, ενώ και με την ΑΕΚ στο 92’ ο Μπάλλας με το κεφάλι σημάδεψε το δοκάρι. Αν οι μισές απ’ αυτές τις φάσεις ήταν δοκάρι και… μέσα, σήμερα μάλλον δεν θα υπήρχε βαθμολογικό πρόβλημα.