Από επιθυμητός πάγκος, έγινε «ηλεκτρική καρέκλα»

Πρώτος πάγκος που «ορφάνεψε» στο φετινό πρωτάθλημα, είναι αυτός του Ατρομήτου κάτι που θα έπρεπε να προβληματίζει τους ανθρώπους του συλλόγου. Όχι μόνο γιατί μετά από τη δεύτερη κιόλας αγωνιστική προχώρησαν σε αντικατάσταση προπονητή, αλλά γιατί αυτό το γεγονός καταδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο, την αλλαγή δεδομένων στην ομάδα σε πολλά επίπεδα, πέραν από την προφανή τωρινή κακή αγωνιστική κατάσταση, ως συνέχεια της περσινής σεζόν.

Ο Ατρόμητος μετά τις εξαιρετικές χρονιές με Δώνη και Παράσχο στον πάγκο του, κατάφερε με το… σπαθί του να ανέβει λέβελ και δικαίως να θεωρείται ομάδα με υψηλούς στόχους. Κάπου εκεί όμως, άρχισε ο πήχης να φαντάζει αρκετά ψηλός και οι μεγάλες προσδοκίες να μένουν… προσδοκίες!

Οι Περιστεριώτες ευτύχησαν να δουν την ομάδα τους να πραγματοποιεί τις φιλοδοξίες τους και να συνδυάζουν και όμορφο ποδόσφαιρο και θετικά αποτελέσματα και να αποπνέει υγεία σε όλους τους τομείς. Τώρα αυτή η συνταγή έχει χαθεί! Η αναζήτηση προπονητή που να είναι Έλληνας, να δημιουργήσει άμεσα ένα σύνολο που να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και παράλληλα να παίρνει και τα αποτελέσματα, χωρίς πολυέξοδες μεταγραφές είναι λίγο ουτοπική. Ελάχιστες είναι αυτές οι λύσεις και πρέπει να ευνοήσουν και οι συγκυρίες, γιατί δεν υπάρχουν πολλοί που να πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις, οπότε το πλάνο δεν είναι εύκολο να ευοδωθεί.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης, στην παρούσα φάση, έδειχνε ιδανικός στα μάτια των υπευθύνων, αλλά τελικά δεν πείστηκε να αναλάβει τα ηνία της ομάδας. Μια απόρριψη δεν είναι και το τέλος του κόσμου, αλλά μπορεί να σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής!

Μετά τον Παράσχο και την προσωρινή παρουσία του (υπηρεσιακού) Κορακάκη στον πάγκο, ο Σα Πίντο ήταν ο εκλεκτός προπονητής, όμως δεν μακροημέρευσε ο Πορτογάλος και ο Νιόπλιας τον αντικατέστησε. Ο Κοζανίτης τεχνικός, αν και κατόρθωσε να χαρίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο στην ομάδα, το καλοκαίρι αποχώρησε και τη θέση του πήρε ο Γρηγορίου. Πάλι ο Ατρόμητος πριν τελειώσει η σεζόν προχώρησε σε αλλαγή προπονητή με τον Δέλλα να αναλαμβάνει τις τύχες της ομάδας. Γιατί αναφέρονται όλα αυτά; Μα γιατί ενώ μέχρι πρότινος ο Ατρόμητος λογιζόταν από την προπονητική πιάτσα ως… μαγαζί γωνία, τώρα μάλλον δεν αποτελεί τόσο «ονειρεμένη» επιλογή.

Ο Νιόπλιας μετά τον Παναθηναϊκό (και το πέρασμα του από την Εθνική Κύπρου) πήγε ευχαρίστως στον Ατρόμητο γιατί έβλεπε ότι η ομάδα είχε ποιότητα και φιλοδοξίες. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον Δέλλα, που αμέσως μετά την ΑΕΚ έπιασε δουλειά στο Περιστέρι. Τώρα ο Ουζουνίδης, μετά το τέλος της συνεργασίας του με τον Πανιώνιο, δεν βρήκε τόσο… θελκτικό τον πάγκο της συγκεκριμένης ομάδας κι αυτό γιατί οι απαιτήσεις παραμένουν υψηλές ενώ ταυτόχρονα τα δεδομένα δεν βοηθούν ώστε να πραγματοποιηθούν οι στόχοι.

Αλήθεια, πόσοι Έλληνες άνεργοι προπονητές, πριν από 2-3 χρόνια θα είχαν απορρίψει τέτοια πρόταση;

Φυσικά και το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων τεχνικών, αν ακόμα και τώρα δεχθεί πρόταση από την ομάδα του Περιστερίου θα την αποδεχθεί με χαρά, μην γελιόμαστε, αλλά αυτοί που θεωρούνται από το… πάνω ράφι, πλέον θα είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί. Αυτή προς το παρόν είναι η μεγαλύτερη απώλεια του Ατρομήτου, ότι έπαψε να θεωρείται… καλός προορισμός για φιλόδοξους προπονητές και όχι τόσο μια ή δυο κακές χρονιές!