Ζήτω, η Βοσνία είναι καλύτερη!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η Εθνική δεν πήρε αποτέλεσμα από τη Βοσνία κυρίως γιατί ανέβασε στο δεύτερο ημίχρονο την απόδοσή της, έκανε κάποιες καθυστερημένες αλλαγές ο Σκίμπε, έδειξε αυταπάρνηση, πάθος και το πνεύμα του παρελθόντος. Εγιναν κι αυτά, αλλά ο βασικός λόγος για τον οποίο πήρε τελικά το βαθμό το βράδυ της Κυριακής (13/10) ήταν άλλος.

Η Ελλάδα πήρε αποτέλεσμα κυρίως γιατί οι Βόσνιοι αντί να προσπαθούν να πάρουν ποδοσφαιρικά το παιχνίδι, όπως και θα μπορούσαν άλλωστε λόγω της ποιότητά τους, προσπαθούσαν να το "καταστρέψουν" για να κρατήσουν το 0-1. Και αυτό, η νοοτροπία δηλαδή που έδειξαν οι βασικοί αντίπαλοι της Εθνικής μας σε αυτή την κούρσα προς το Μουντιάλ, είναι το πιο ευχάριστο που προέκυψε από τον αγώνα στο Καραϊσκάκη.

Η Εθνική μας δεν είναι η ομάδα που θα πάει και θα βάλει οχτώ γκολ στο Γιβραλτάρ για παράδειγμα. Δεν θα πάει στην Κύπρο για να κάνει ένα "χορταστικό" 5-0. Ποτέ δεν ήταν μια τέτοια ομάδα, ποτέ δεν "έχτισε" τις προκρίσεις της σε τελικές φάσεις διοργανώσεων σε τέτοια αποτελέσματα. Η Βοσνία πάλι, αυτής της εποχής, είναι μια τέτοια ομάδα. Γιατί έχει την ποιότητα να είναι μια τέτοια ομάδα.

Το έδειξε και κόντρα στην Εθνική μας κυρίως στο διάστημα που έψαχνε το γκολ. Εδειξε στοιχεία και ποιότητα που η ελληνική ομάδα δεν διαθέτει. Το έκανε και σε διαστήματα του δευτέρου ημιχρόνου, στο οποίο η δική μας ομάδα είχε ανεβάσει την απόδοσή της. Αλλά μόνο σε διαστήματα. Διότι η Βοσνία από το 0-0 και μετά είχε ως βασικό μέλημα να "χαλάσει" το παιχνίδι και μάλιστα με κακό και προκλητικό τρόπο, για να κρατήσει τη νίκη, παρά να το "τελειώσει" σύμφωνα με την ποδοσφαιρική της αξία. Και το πλήρωσε με πολύ ποδοσφαιρικό τρόπο με το γκολ του Τζαβέλλα...

Τη στιγμή που η Εθνική μας έδειχνε ότι πράγματι αυτό το πνεύμα που την είχε οδηγήσει στις επιτυχίες του πρόσφατου παρελθόντος υπάρχει και πάλι στην ομάδα, η Βοσνία έβγαζε πολύ κακή νοοτροπία (εκτός από συμπεριφορά) μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Επειδή, λοιπόν, μπορούμε να υπολογίζουμε ότι το ίδιο θα κάνει και σε άλλα τέτοια παιχνίδια, όχι στα... 7-0 επί του Γιβραλτάρ αλλά στα υπόλοιπα, ακόμη - ακόμη και στο μεταξύ μας ματς στην έδρα της, έχουμε δικαίωμα όχι μόνο στην ελπίδα, αλλά και στην αισιοδοξία.

Διότι η δική μας ομάδα των 1-0, άντε των 2-0 και των 4-1 στα καλύτερά της, σέβεται το ποδόσφαιρό της, ακόμη και αν δεν είναι αντίστοιχο της Βοσνίας. Δεν λέμε ότι η Εθνική μας έχει το προβάδισμα, είναι το φαβορί και τέτοιες "ιστορίες" που μόνο ο αγωνιστικός χώρος μπορεί να τις "αποφασίσει". Λέμε, όμως, ότι η ελληνική ομάδα έχει πια το πνεύμα και τον τρόπο για να διαχειριστεί μια τέτοια διοργάνωση. Ακόμη και απέναντι σε πιο ποιοτικούς αντιπάλους, όπως έκανε και στο παρελθόν της...

Οσο για το γκολ του Τζαβέλλα, η υπηρεσία που προσφέρει δεν είναι μόνο ο βαθμός που μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος. Είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο μπήκε, ο χρόνος, το ξέσπασμα που έφερε ακόμη και αν δεν επρόκειτο για νίκη, μπορεί να ξανα-βγάλει αγάπη για την Εθνική μας. Οχι μόνο από τον κόσμο. Αλλά από το ίδιο το περιβάλλον της, κυρίως τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Και αυτό εκτός από σπουδαίο, είναι και καθοριστικό για τη συνέχεια. Και μιλώντας για αγάπη των ποδοσφαιριστών για την Εθνική, ας βάλουμε δίπλα τη φωτογραφία του Παπασταθόπουλου για να μας το θυμίζει!