Χαρά πρόσφερε στις τάξεις της Εθνικής η πρόκριση στο Παγκόσμιου Κύπελλο και ο General Manager της «γαλανόλευκης», Νίκος Ζήσης στον αέρα του bwin ΣΠΟΡ FM 94,6. Παράλληλα, τόνισε το γενικότερο πρόβλημα που επικρατεί στην Ευρώπη ως προς την ανάπτυξη των νέων.
Αναλυτικά όσα είπε ο Νίκος Ζήσης
Για την πρόκριση της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο: «Πιο αγχωτικό είναι απέξω. Το είχα ακούσει ως παίκτης και τώρα το βιώνω που είμαι από την άλλη πλευρά. Ο παίκτης έχει τον έλεγχο, πέρα από τη μεγάλη προσπάθεια και τη συγκέντρωση στον αγώνα, είναι πιο εύκολο για εκείνον να το διαχειριστεί. Το πιο σημαντικό είναι να το κάνεις με αγάπη και σου αρέσει, το σκεφτόμουν να είμαι αναμεμειγμένος με την Εθνική ομάδα μετά το τέλος της καριέρας μου. Το κάνω, παρά τις όποιες δυσκολίες υπάρχουν, το κάνω με όρεξη και μεράκι. Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι στην Εθνική από αυτό το πόστο».
Για το αν η αγάπη για την Εθνική είναι μεταδοτική: «Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό. Όλες οι γενιές παικτών, η δική μας γαλουχήθηκε από τις επιτυχίες του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα… Όλες οι γενιές, όσον αφορά την Εθνική μας ομάδα, ήταν για όλους μας μεγάλη τιμή και περηφάνια να παίζουμε για το εθνόσημο. Οι περισσότεροι παίκτες δήλωναν "παρών" πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Το πιο σημαντικό για εμένα είναι να βλέπεις τους παίκτες να είναι παρόντες για την Εθνική ομάδα. Δεν υπάρχει τίποτα αναγκαστικό. Βλέπουν το καλεντάρι και με τους συλλόγους, είναι πολύ επίπονο για τους παίκτες και τους προπονητές. Πρέπει να τους βγάζουμε το καπέλο και να μην το θεωρούμε δεδομένο πως έχουμε την αφοσίωσή τους. Η συμμετοχή στην Εθνική είναι η μεγαλύτερη τιμή, είναι περηφάνια και πρέπει να νιώθουμε στρατιώτες για να παίξουμε για αυτή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την εποχή που ζούμε, καθώς οι υποχρεώσεις είναι επανωτές. Οι αγώνες είναι συνεχόμενοι. Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που γίνονται έτσι τα παράθυρα και ελπίζω πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Ο κόουτς είχε υποχρεώσεις για την Ευρωλίγκα και ήρθε στην Κρήτη για να κοουτσάρει την ομάδα, ενώ υπάρχουν και παίκτες όπως ο Καλάθης, ο Λαρεντζάκης και άλλοι που ήρθαν για να στηρίξουν την ομάδα. Υπάρχουν και παιδιά που ήταν στυλοβάτες αυτής της προσπάθειας, παιδιά δεν έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα».
Για τα παιδιά που στηρίζουν την ομάδα στα «παράθυρα»: «Νομίζω ότι στην αρχή, όταν ξεκίνησε αυτό το 2017, αυτό ακουγόταν παραπάνω. Όλοι θέλουμε να αλλάξει η συγκεκριμένη κατάσταση και πρέπει να αλλάξει. Η κουβέντα γινόταν περισσότερο τότε. Όλα τα παιδιά, εκτός από τον Γιάννη που είναι ένας από τους καλύτερους στον κόσμο, όλοι οι υπόλοιποι είναι άξιοι αναφοράς, επειδή παίζουν για το εθνόσημο. Το συναίσθημα να φοράς αυτή τη φανέλα είναι ξεχωριστό. Όπως εγώ όταν ήμουν παιδί 15 ετών στην Κατερίνη με τους Παμπαίδες, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτή την εικόνα. Πώς είναι τώρα για παράδειγμα παιδιά που παρακολουθούν ποδόσφαιρο και ταυτίζονται μαζί τους ή θα γίνει κάτι ανάλογο το καλοκαίρι με το Μουντομπάσκετ. Το μπάσκετ το καλοκαίρι μπήκε στα σπίτια των Ελλήνων, όχι για τους αμιγώς μπασκετικούς, και αυτό το διαπιστώνω συνεχώς και αντιλαμβάνομαι πως υπάρχουν άνθρωποι που παρακολουθούν την πορεία της ομάδας. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες. Η εθνική ομάδα είναι η βιτρίνα και αυτό είναι μεγάλη πίεση, ώστε να φέρεις μία μεγάλη επιτυχία».
Για την πρόκληση και την προετοιμασία για το Παγκόσμιο Κύπελλο: «Το πιο σημαντικό που μας έδωσε η πρόκριση είναι η ο χρόνος για οργάνωση για να δώσουμε φιλικά, αφού θα πάμε σε ένα μέρος δύσκολο και θα γνωρίζουμε περισσότερα από τον Μάρτιο με την κλήρωση. Είχαμε πάει στο Παγκόσμιο και τους Ολυμπιακούς. Έχουμε εμπειρία από αυτές τις διοργανώσεις στην Ασία. Δεν παίζουμε ένα Ευρωμπάσκετ με μικρά ταξίδια. Οι προετοιμασίες είναι πιο σύντομες και πρέπει να αναλύσεις όλα τα δεδομένα για το καλό της ομάδας και των παικτών. Είναι ακόμα Νοέμβριος. Τους παρακολουθούμε όλους τους παίκτες. Πρώτα από όλα ευχόμαστε να είναι υγιείς. Είναι πολύ νωρίς να συζητάμε για την παρουσία ορισμένων παικτών. Το πιο σημαντικό είναι πως έχει γίνει ένα νέο ξεκίνημα και οι παίκτες το αισθάνονται αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι θα πάμε όλοι ενωμένοι και είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για πρόσωπα».
Για τον Μήτρου-Λονγκ: «Η περίπτωσή του είναι γνωστή. Είμαστε σε διαδικασία για την έκδοση του ελληνικού διαβατηρίου. Είναι μία δύσκολη υπόθεση, δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί αυτό. Θα πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε Ντόρσεϊ και Μήτρου-Λονγκ και υπάρχουν και άλλα θέματα που τα κρατάμε εσωτερικά μέχρι να δούμε πώς θα εξελιχθούν. Το ιδανικό θα ήταν να μην υπάρχει κάποιος νατουραλιζέ. Έγινε μεγάλη κουβέντα για τον Μπράουν, χάρη στον οποίο σε μεγάλο βαθμό κατέκτησε το Ευρωπαϊκό με την Ισπανία, αφού δεν θα μπορούσε να πετύχει κάτι τέτοιο χωρίς αυτόν. Το βλέπουμε και το συζητάμε. Αυτή τη στιγμή, και αυτό είναι κάτι που θα αποφασίσει ο κόουτς, ο Ντόρσεϊ έπαιξε στο Ευρωμπάσκετ και θα έχει τον πρώτο λόγο να είναι στην ομάδα. Είναι πολύ νωρίς να πούμε κάτι πιο συγκεκριμένο, ο τελευταίος λόγος ανήκει στον προπονητή».
Για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ: «Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα. Προφανώς και φαίνεται από τα αποτελέσματα, έχουμε μείνει κάπως πίσω και το πιο σημαντικό για να λύσεις ένα πρόβλημα, είναι να το αναγνωρίσεις. Γίνεται πλέον δουλειά, με το Rising Stars και με ενέργειες για ορισμένους παίκτες να δώσουν περισσότερα παιχνίδια. Πάνω από όλα αυτό θέλουμε, το ξεκίνημα έγινε το καλοκαίρι και μπορεί μία επιτυχία να απογειώσει την προσπάθεια, αφού δεν ασχολούνται τόσα πολλά παιδιά με το μπάσκετ όπως στο παρελθόν. Όταν δεν συμβαίνει αυτό δεν υπάρχει ανάλογη παραγωγή παικτών. Αυτό πιστεύω θα βοηθήσει πολύ και σε αυτή την περίπτωση κοιτάω μισογεμάτο το ποτήρι, αφού οι προπονητές πρέπει να δίνουν ευκαιρίες σε νέα παιδιά και οι αθλητές θα πρέπει να τις αρπάξουν. Πάντα υπάρχει δυσκολία, αλλά υπάρχουν παίκτες που έχουν ξεχωρίσει με τα τμήματα υποδομής αλλά σε επίπεδο ανδρών δεν έχουν ανάλογη συνέχεια. Πρέπει να καταλάβουν και τα παιδιά ότι μέσα από τη δική τους εμφάνιση θα κερδίσουν περισσότερα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει γενικά στην Ευρώπη, δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο».