Χωρίς πόλεμο στο παρακράτος του ποδοσφαίρου, κανένα μέτρο δεν είναι αρκετό...

• Για να πάω κόντρα στο ρεύμα, να αποδεχθώ τα μέτρα στα οποία ακούγεται ότι θα πάει η κυβέρνηση για την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα όλων των αθλημάτων. Παρότι όλοι συμφωνούμε ότι παίρνει μεγάλη κουβέντα σε ό,τι αφορά τόσο την αποτελεσματικότητα τους, όσο και στην στόχευση τους.

• Για χάρη όμως της κουβέντας ας δεχθούμε ότι είναι απαραίτητα και ότι τέλος πάντων «κάτι πρέπει να γίνει», όσο και αν υπάρχουν π.χ. πάνω από 20 χιλιάδες Ολυμπιακοί κάτοχοι διαρκείας, αλλά και κάμποσοι άλλοι που ήδη έχουν προμηθευτεί εισιτήριο για το παιχνίδι με την Τόπολα, και μπορεί να υποχρεωθούν να μην πάνε στο Καραϊσκάκη την Πέμπτη σε ένα κρίσιμο ευρωπαϊκό παιχνίδι της ομάδας τους, χάνοντας εκτός των άλλων και κάποια λεφτά, όπως θα χάσει ο σύλλογος την υποστήριξη τους σε μία κρίσιμη υποχρέωση του.

• Το ερώτημα είναι, αν πραγματικά πιστεύουν στην κυβέρνηση ότι αρκούν αυτά τα μέτρα τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πολυπόθητη για όλους τους υγιείς σκεπτόμενους «ποδοσφαιρική ειρήνη», που θα αναβαθμίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο και θα αποτελέσει την αφετηρία και της αναβάθμισης και των άλλων αθλημάτων.

• Πώς, όμως, μπορεί να έχουμε ένα κανονικό ποδόσφαιρο, όσο η κυβέρνηση δεν κτυπάει στη ρίζα του το παρακράτος που λυμαίνεται εδώ και κάποια χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο; Αφήνοντας το να κάνει ό,τι θέλει, να διαμορφώνει αποτελέσματα και να καθοδηγεί στο ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Χωρίς πόλεμο στο παρακράτος που πραγματικά διοικεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, δυστυχώς είμαι βέβαιος ότι κανένα μέτρο δεν θα είναι αρκετό.

• Πιστεύει κανείς για παράδειγμα ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα αντιδρούσαν όπως αντέδρασαν στον Βόλο, εάν δεν γίνονταν μάρτυρες μίας (κατά την ποδοσφαιρική ορολογία) χειρουργικής εις βάρος της ομάδας τους διαιτησίας, που κατά κοινή ομολογία με τα κραυγαλέα λάθη και τις παραλείψεις της αλλοίωσε το αποτέλεσμα και έφερε τον Ολυμπιακό στην 4η θέση της βαθμολογίας;

• Εάν θέλει η κυβέρνηση να κτυπήσει το κακό στο ποδόσφαιρο, κατά την γνώμη μου, ας πάρει ό,τι μέτρα κρίνει, όχι όμως μόνο προς την κατεύθυνση της βίας, αλλά προς την κατεύθυνση της κάθαρσης. Διότι, και να μη το θέλει αυτό, εν τέλει μισή δουλειά θα κάνει. Και αμφιβάλλω κι αν θα την κάνει έστω αυτή τη μισή δουλειά.

• Για τέλος: αναλογιζόμενος, μεταξύ πολλών άλλων, ότι ο άτυχος αστυνομικός θα μπορούσε να είναι γιός μου, θα προσευχηθώ κι εγώ μαζί με τόσους άλλους το καλύτερο γι΄ αυτόν και την οικογένεια του, που μόνο αυτή ξέρει πόσο πονάει.