Χρονιά θρίλερ για Σπανό και Ιβάν

Υπάρχει η λαϊκή παροιμία που λέει «εκεί που ήσουν, ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ‘ρθεις». Μετά από την εξέλιξη της προτελευταίας αγωνιστικής των πλέι-οφ μου έρχεται πολύ έντονα αυτή η ρήση στο μυαλό για τα αφεντικά των δύο ομάδων που τούτη τη στιγμή ισοβαθμούν στην πρώτη θέση.

Για τον Γιώργο Σπανό και τον Ιβάν Σαββίδη, ως προς την αντιμετώπιση που είχαν από τους οπαδούς των ομάδων τους μέσα στη χρονιά. Κι είναι τόσο ωραίο το ποδόσφαιρο, αλλά και συνάμα τόσο σκληρό και αμείλικτο με την άγρια ομορφιά του, που θα μπορούσε να εκθέσει και τον πλουσιότερο ιδιοκτήτη του κόσμου και να κάνει… Θεό, αυτόν που έχει ακούσει τα περισσότερα όλη τη χρονιά.

Θυμάμαι πως μια εβδομάδα, μετά τις δηλώσεις με τις οποίες είχε αφήσει να εννοηθεί ότι μπορεί ν’ αποχωρήσει το καλοκαίρι ο Γιώργος Σπανός, περιγράφοντας το «διπλό» του Ατρόμητου στο «Καραϊσκάκη» αναρωτιόμουν, πως μπορεί να νιώθουν όλοι όσοι τον έκραζαν, μια εβδομάδα νωρίτερα. Σήμερα, που ο Ατρόμητος βρίσκεται μια ανάσα από να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ (έστω στα προκριματικά), γκρεμίζοντας από την 2η θέση τόσο τον ΠΑΟΚ, όσο και τον Αστέρα, δεν θέλω να πω πολλά για να μην χαλάσω το γούρι. Ωστόσο θέλω να βγάλω το «καπέλο» τόσο στον συμπαθή «Οτσαλάν» όπως συνηθίζω να τον λέω, Παράσχο, όσο και στον Γιώργο Σπανό.

Η ομάδα σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, είχε ένα πρωτοφανές πνεύμα μαχητικότητας, ανεξάρτητα από τον προπονητή και αυτό έχει να κάνει και με την διάθεση των παικτών και με την μαχητικότητα τους, μέχρι το 90'. Κι ένα μεγάλο μπράβο στον Παράσχο, αξίζει μόνο και μόνο γι’ αυτά που κάνει στα πλέι-οφ ο Σουμπίνιο, ο εξαιρετικός Ουντότζι, αλλά και ο Στέφανο Ναπολεόνι. Ένας παίκτης για τον οποίο τα προηγούμενα χρόνια, καμία μεγάλη ομάδα δεν του έδωσε την προσοχή που θα έπρεπε. Στο τελευταίο παιχνίδι, το Περιστέρι έχει μια τεράστια πρόκληση μπροστά του. Αν τα καταφέρει, τότε αυτή η ομάδα θα βάλει τον εαυτό της σε τελείως διαφορετικό επίπεδο για τα επόμενα χρόνια. Αρκεί ο κόσμος, να βοηθήσει πολύ περισσότερο αυτή την ομάδα.

Με τον φίλο και συνάδελφο ΠΑΟΚτσή, Παναγιώτη Βλαχαδάμη, φαγωνόμαστε στο σάιτ. Είναι η αδυναμία μου και γουστάρω να τον πειράζω. Χθες είχαμε μια από τις γνωστές μας κόντρες στο σάιτ και μου έλεγε για την δυναμική του Σαββίδη. Τι ήθελα να του πω, πως οι ΠΑΟΚτσήδες είναι ικανοί να τον ξαποστείλουν και αυτόν. Δεν πέρασε ούτε ένα 24ώρο και ο Ιβάν γνώρισε από πρώτο χέρι τι εστί Έλληνας οπαδός -προπονητής-παράγοντας. Λάθη έκανε τεράστια ο Σαββίδης και θα κάνει και κάμποσα ακόμα, παρά το γεγονός πως όλη τη χρονιά ενέπνεε όσο περνούσε ο καιρός μια σιγουριά σε πολλούς, πιο ψύχραιμους, φίλους της ομάδας. Για μένα το βασικότερο είναι να πάρει παίκτες που θα μπορούν να γίνουν «μουτζαχεντίν» για τον ΠΑΟΚ μέσα στο γήπεδο και όχι να βλέπουν την ομάδα σαν σκαλοπάτι για την καριέρα τους (όπως δυστυχώς αρκετοί από τους νεαρούς).

Όπως και να πάρει έναν προπονητή που θα ταιριάζει με όνειρα που έχει αυτός για την ομάδα του. Κανένας πρωτάρης παράγοντας, όσο πλούσιος και δυνατός αν ήταν, με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν απέφυγε τις γκάφες και τα λάθη στο ξεκίνημα του. Ακόμα και ο Σωκράτης Κόκκαλης που για τρία χρόνια, ψαχνόταν μέχρι να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις το καλοκαίρι του 1996. Οι ΠΑΟΚτσήδες, όπως και όλοι οι Έλληνες οπαδοί, δεν φημίζονται για την υπομονή τους. Αυτό θα το συνειδητοποίησε ίσως περισσότερο από ποτέ και με άκομψο τρόπο ο Σαββίδης, μετά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο.

ΥΓ: Λάθος σίγουρα πάντως δεν ήταν η απομάκρυνση του Δώνη, του οποίου αυτό το χάλι που βλέπουμε είναι δικό του έργο.

ΥΓ1: Γεια σου, ρε Σταύρο Αδαμίδη με τις ατάκες σου. Ομάδα γειτονιάς χαρακτήριζε τον Ατρόμητο πριν δύο χρόνια, αλλά άλλος βλέπει ξεκάθαρα τους προκριματικούς του Τσάμπιονς Λιγκ τώρα και άλλος έβαλε για τα καλά το χέρι του για να πάει η ΑΕΚ στα…τάρταρα. Είπαμε το ποδόσφαιρο, είναι ωραίο και πολύ …άτιμο (ή τίμιο). Όπως θέλει, το βλέπει κανείς.

ΥΓ2: Την Κυριακή, μπορεί ο Σπανός να ξαναγίνει…λίγος και ο Σαββίδης…Θεός ή και οι δύο να είναι για να…φεύγουν (αν βγει 1ος στα πλέι-οφ ο Αστέρας). Μπάλα είναι και γυρίζει…