Όλα έγιναν ξαφνικά. Ήταν τέλη Μάη πριν από 17 χρόνια. Βρήκαμε τη συχνότητα λίγες μέρες πριν βγει ο Μάιος του 1996 και υπολογίζαμε να ανοίξουμε στα τέλη Αυγούστου. Τελικά αλλάξαμε γνώμη και μέσα σε μία εβδομάδα τα πάντα ήταν έτοιμα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε το πρωί της 8ης Ιουνίου 1996.
Λίγο πριν από τις 10 και μόλις ήμασταν έτοιμοι να αρχίσουμε, τσεκάραμε στην τζιγκλιέρα το σήμα των ειδήσεων. Αυτό ήταν....
«Κόλλησε» και ο Βασίλης Γερασίμου με τον (αείμνηστο ) Αντώνη Μπόκτορ έντρομοι προσπαθούσαν να βρουν λύση. Μόλις δέκα δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσουμε, η βλάβη, σαν τα έργα που η βόμβα αποσυνδέεται, στο τσακ διορθώθηκε. Η Ελισάβετ Κυρίτση είπε το πρώτο δελτίο του σταθμού, ο Γιώργος Θαναηλάκης ξεκίνησε δίπλα μου την πρώτη εκπομπή, στις 10:30 είχαμε το πρώτο μας πρωτοποριακό όσον αφορά τη γραφή και εκφώνηση πολιτικό δελτίο και μετά ο Γιάννης Διακογιαννης με τον Άγγελο Μενδρινο μας έστελναν νοερά στο euro της Αγγλίας που ξεκινούσε το απόγευμα!
Σε αυτά τα 17 χρόνια άλλαξαν πολλά. Κυρίως οι ζωές όλων σε αυτή τη χώρα αφού μέσα σε μια τριετία χάθηκαν κόποι, κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών!
Σε αυτό το διάστημα είχαμε την γενικότερη εκτόξευση του ελληνικού αθλητισμού πριν έρθει η κρίση και μαζί με όλα τα άλλα να τα σαρώσει όλα. Ο σταθμός αυτός που έφερνε κάτι διαφορετικό, ακριβώς γιατί δεν ήταν δήθεν ούτε καθώς πρέπει, μπόρεσε σύντομα να ανέβει τον Μάη του 1998 στην κορυφή, ξεπερνώντας για πρώτη φορά την ΕΡΑ ΣΠΟΡ!
Και παρότι κατά καιρούς βγήκαν πολύ δυνατοί αντίπαλοι απέναντι μας, μέχρι σήμερα βρέθηκε πίσω στις μετρήσεις μόνο τρεις φορές, για λίγους μήνες το 2000, για τρεις μήνες το 2003 και μόλις για ένα τον Μάρτιο του 2009. Το σημαντικότερο, όμως, δεν είναι η πρωτιά, αλλά ότι ο ΣΠΟΡ FM μεγάλωσε τη λίμνη. Τα αθλητικά ραδιόφωνα ήταν δύο όταν βγήκαμε εμείς το 1996 και είχαν συνολική ακροαματικότητα 3% και το 2010 ήταν τέσσερα έχοντας συνολικά περίπου 18% της ακρόασης του κοινού!
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου έκανε ο ίδιος τη διασκευή του σήματος του σταθμού και ευχήθηκε στην πρεμιέρα μας να γίνουμε πρωταθλητές, κάτι που φροντίσαμε να μη διαψεύσουμε. Και σε όλη αυτή την πορεία των 17 χρόνων από τα μικρόφωνα αυτού του σταθμού πέρασαν (και σε αρκετές περιπτώσεις έκαναν το όνομά τους) όλες οι σημαντικές υπογραφές του χώρου.
Κυρίως, όμως, αυτός ο σταθμός υπήρξε πάντα παρέα. Έβγαινε προς τα έξω κι αυτό διαφοροποίησε την ύπαρξή του από τους άλλους που προσπάθησαν αυτό το εγχείρημα.
Επειδή δεν αφεθήκαμε στην τύχη σε αυτόν τον σταθμό για να κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά πάντα βασιστήκαμε στη γνώση και την αγάπη για το αντικείμενο, θεωρούμε πως αυτή την αγάπη εσείς μας την επιστρέψατε με... τόκο!
Χρόνια μας πολλά λοιπόν! Όλων μας και όλων εσάς που αποτελείτε τη βενζίνη στη μηχανή για να κινείται πάντα μπροστά ο σταθμός ΜΑΣ! Και του χρόνου.....