Χρειάζεται ηρεμία… γενικώς

Το είδαμε και το ζήσαμε και αυτό. Ένα φαινομενικά εύκολο απόγευμα που προσφερόταν για… ξεμπούκωμα, κοινώς για σκορ και θέαμα απέναντι σε μια ομάδα με χίλια δυο προβλήματα, έγινε θριλεράκι και κρίθηκε στο 89΄ από ένα πέναλτι που αρχικά χάθηκε και ευτυχώς που ήταν ο Πασάς να πάρει το ριμπάουντ και να σκοράρει χαρίζοντας τρεις πολύτιμους βαθμούς στον Άρη. Θα επρόκειτο για πραγματική αυτοκτονία με τα χθεσινά αποτελέσματα αν δεν κέρδιζε το ματς στη Βέροια.

Ένα ματς που βάσει ευκαιριών η ομάδα του Δημήτρη Σπανού έπρεπε να είχε καθαρίσει από το πρώτο ημίχρονο ή τουλάχιστον να μην το είχε αφήσει να πάει στο τέλος και να γίνει… ροντέο. Έλα όμως που χθες οι ποδοσφαιριστές του Άρη βάλθηκαν να αποδείξουν ότι υπάρχουν δεκάδες τρόποι να μην μπορείς να στείλεις την μπάλα στα δίχτυα, ακόμη και πάνω σχεδόν από την γραμμή και παράλληλα κόντεψαν να στείλουν στα… χάπια τους οπαδούς τους που αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι δεν μπορούν απλά να σπρώξουν την μπάλα στα δίχτυα. Ιδιαίτερη κριτική ανάλυση για το παιχνίδι είναι πέρα για πέρα άστοχη αφού είχαμε από τη μια τον Άρη σε μόνιμη κατοχή μπάλας και σπατάλης ευκαιριών και από την άλλη την Βέροια να αμύνεται.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Είναι όμως θέμα για ανάλυση η παροιμιώδης αστοχία των παικτών του Δημήτρη Σπανού. Η για πολλοστή φορά αδυναμία τους σε δυο τομείς. Στην τελική πάσα και στην τελική προσπάθεια. Δεν ξέρω αν είναι θέμα προσώπων, ικανοτήτων, δουλειάς, συνολικής προσπάθειας ή ψυχολογίας. Αυτό που φάνηκε περίτρανα χθες στην Βέροια ήταν ότι η ομάδα βγάζει ένα αδιανόητα μεγάλο άγχος και πάσχει από έλλειψη ηρεμίας. Δεν έχει καθαρό μυαλό, μοιάζει βουτηγμένη στο άγχος, στην πίεση του αδιαπραγμάτευτου στόχου της ανόδου. Με ποδοσφαιριστές που ενώ το… έχουν τα θαλασσώνουν όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή ή πάει το πράγμα στην κόψη του ξυραφιού όπως χθες. Εντάξει υπάρχουν και κάποιοι που ίσως δεν το έχουν και η αδυναμία τους αυτή αναδεικνύεται σε συνθήκες τρικυμίας.

Ειλικρινά είναι πολύ παράξενο ο Άρης να είναι πρώτος από την αρχή του πρωταθλήματος, αήττητος, με την καλύτερη άμυνα και διαφορά συν τρία και συν έξι από την 2η και 3η θέση και να πάσχει από έλλειψη ηρεμίας. Δηλαδή τι θα γίνει σε πιο δύσκολα παιχνίδια που θα υπάρχει πολλαπλάσια πίεση. Και εν πάση περιπτώσει, Άρης και πίεση είναι δυο έννοιες ταυτόσημες. Θα έπρεπε να το ξέρουν όσοι απαρτίζουν την ομάδα. Πρώτος και καλύτερος ο Σπανός που το παραδέχτηκε εμμέσως χθες λέγοντας ότι ίσως να φταίει και ο ίδιος που πιέζει παραπάνω από το επιτρεπτό όριο τους παίκτες του να γίνουν... τέλειοι. Κοινώς η ομάδα χρειάζεται ηρεμία και ασφάλεια, σε όλους τους τομείς και από όλους τους συμμετέχοντες στο πρότζεκτ άνοδος. Αγωνιστικά από το επόμενο παιχνίδι με την Σπάρτη ο προπονητής του Άρη θα έχει συν δυο επιλογές. Χαντί και Μπαστακό –συν τον Πλατέλλα που επιστρέφει- και ελπίζει ότι θα του προσφέρουν το κάτι παραπάνω που δεν έχει μεσοεπιθετικά, βοηθώντας ταυτόχρονα την ομάδα να έχει μια καλύτερη εικόνα στο κομμάτι ανάπτυξη ,δημιουργία και εκτέλεση.

Το αρνητικό μήνυμα έρχεται όμως από την διαιτησία του Κιοτζένη χθες. Στα τρία πέναλτι δίνει το ένα, κλείνει τα μάτια σε προφανές χέρι λίγο έξω από την περιοχή, βγάζει κάρτες αφειδώς και γενικά κάνει μια διαιτησία που είναι κάτι σαν μήνυμα στον Άρη. Κάτι ψέλλισε ο Σπανός στη συνέντευξη τύπου μετά. Η διοίκηση τι λέει;

ΥΓ Ο Πέτρος Κανακούδης έσπευσε με την ανάρτησή του να ξεκαθαρίσει ποιος ήταν ο σκοπός της απόκτησής του. Ο Τομ Παπαδόπουλος που έρχεται μάλιστα από την Αμερική την Κυριακή για να παρακολουθήσει τον αγώνα με την Σπάρτη. Στο πρόσωπο του οποίου ο Καρυπίδης βλέπει έναν εν δυνάμει συμπαίκτη το καλοκαίρι.

ΥΓ1 Βλέποντας χθες το ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών στη Βέροια ώρες-ώρες αναρωτιόσουν, μήπως τελικά αδικήθηκε ο Καπνίδης που δεν υπολογιζόταν και αναγκάστηκε να αποχωρήσει;

ΥΓ2 Από τη νέα διαφωνία μεταξύ Καρυπίδη και Μυροφορίδη που τελικά γεφυρώθηκε με την παρέμβαση των ενδιάμεσων, ένα πράγμα με ανησυχεί. Ότι ο τεχνικός διευθυντής του Άρη μοιάζει λίγο… χαλασμένος και αυτό περνάει στην ομάδα. Τώρα είναι που ο Άρης οφείλει να είναι μια γροθιά…