Χρειάζεται η ΑΕΚ τερματοφύλακα;

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η ΑΕκ χάνει τον Μπάρκα για τους επόμενους μήνες. Καταρχάς, το θέμα είναι στενάχωρο. Οποιοσδήποτε τραυματισμός αθλητή, πολύ περισσότερο σε τόσο νεαρή ηλικία, είναι δυσάρεστη εξέλιξη. Περαστικά, λοιπόν, στο παιδί και γρήγορη και γερή επιστροφή.

Για τον σύλλογο, όμως, ξεκινάει μια περίοδος η οποία όπως φαίνεται δεν θα είναι και τόσο μικρή, χωρίς τον πρωτο-δεύτερο τερματοφύλακά του. Και μάλιστα όχι μόνο μακρά, αλλά και κρίσιμη περίοδος για τρεις διοργανώσεις για την ΑΕΚ. Ο Μπάρκας, όπως και πέρυσι, λογιζόταν ως μία από τις βασικές επιλογές του Μανόλο Χιμένεθ. Και αυτό, ξέχωρα από την απώλεια που είναι σημαντική για την ΑΕΚ, αποτελεί και ένα από τα κερδισμένα στοιχήματα της ομάδας.

Οποιαδήποτε άλλη ομάδα της Super League έχανε έναν από τους βασικούς τερματοφύλακές της πάνω στην αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη της σεζόν, για την ακρίβεια 5 ημέρες πριν ένα από τα πιο κρίσιμα παιχνίδια της 10ετίας, προφανώς θα επικρατούσε κάτι σαν πανικός. Τα κιτάπια θα ξαναέβγαιναν. Οι μάντζερ θα ξαναέπιαναν δουλειά. Η ομάδα θα έψαχνε τερματοφύλακα, έστω δεύτερο και πιθανότατα θα έκανε μια βιαστική επιλογή. Προκειμένου να μην... ξεμείνει στο άσο, που λέμε.

Το έχουμε συναντήσει. Θα το ξανασυναντήσουμε, ίσως και φέτος, ίσως και τις επόμενες ημέρες. Στην ΑΕΚ, όμως, τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει και ας έχασε έναν τερματοφύλακα ο οποίο πέρυσι ήταν σε αρκετά ματς βασικός, φέτος θα ήταν σε άλλα τόσα, ίσως και περισσότερα και θα έκανε τον προπονητή του να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Και δεν συμβαίνει γιατί η ΑΕΚ έχει φροντίσει πολύ τη θέση του τερματοφύλακα.

Εχει τρεις, μαζί με τον βασικό Ανέστη και τον Τσιντώτα, ο οποίος ήρθε επίσης για να διεκδικήσει μια σημαντική καριέρα. Χωρίς τον Μπάρκα οι τρεις επιλογές γίνονται δύο, αλλά οι ισορροπίες δεν διαταράσσονται, διότι η ΑΕΚ δεν έχει αφήσει να της συμβεί κάτι τέτοιο. Η ομάδα έχασε έναν τερματοφύλακα που και φέτος είναι στέλεχος του βασικού κορμού και δεν χρειάζεται να κάνει το παραμικρό.

Χρειάζεται, όμως, να κάνει πολλά για αυτά τα τρία παιδιά. Ελληνες, νεαροί, με μέσο όρο ηλικίας 24,3. Στα 26 ο Ανέστης, στα 23 ο Μπάρκας, στα 24 ο Τσιντώτας. Ολοι τους με τουλάχιστον μια δεκαετία ποδοσφαίρου μπροστά τους, όλοι τους με προοπτική να πετύχουν σημαντικά πράγματα. Σε αυτή την προοπτική, λοιπόν, η ΑΕΚ πρέπει να έχει ενεργό ρόλο. Πρέπει να αποτελέσει σημαντικό στήριγμα και να είναι πολύ δίκαιη και τίμια απέναντί τους.

Δίκαιη στην αγωνιστική κρίση της και τελικά ανάδειξή τους. Τίμια στην αξιοποίησή τους. Το καλό, το πολύ καλό για την ακρίβεια, είναι ότι όχι απλώς δείχνει διάθεση να το κάνει, αλλά το εφαρμόζει και στην πράξη. Με τον τρόπο που (τους) πρέπει. Το είδαμε πέρυσι ανάμεσα σε Ανέστη και Μπάρκα, θα το δούμε και φέτος τώρα με τον Ανέστη και τον Τσιντώτα, ασφαλώς και με τον Μπάρκα όταν με το καλό επιστρέψει.

Από την ίδια την ΑΕΚ, λοιπόν, εξαρτάται να ησυχάσει το κεφάλι της από τη θέση του τερματοφύλακα για πολλά χρόνια. Να έχει ένα δικό της παιδί, τουλάχιστον ένα και να μπορεί να επιλέγει το μεταγραφικό της σχεδιασμό χωρίς να την απασχολεί ο άσος. Χωρίς να την καθυστερεί, όπως φέτος καθυστέρησε τον ΠΑΟΚ. Χωρίς να την τρομάζει, όπως πέρυσι τρόμαξε τον Παναθηναϊκό. Χωρίς να την μπερδεύει, όπως μπέρδεψε τον Ολυμπιακό από τον Ρομπέρτο και μετά.

Ο τραυματισμός του Μπάρκα, που σαφώς και έφερε στενοχώρια, ανέδειξε πάντως το σωστό προγραμματισμό της Ενωσης σε αυτή τη θέση. Και αυτό ασφαλώς το πιστώνεται ο σύλλογος...