Τον περασμένο Φεβρουάριο ο Χακίμ Ζιγέκ αποσύρθηκε από την εθνική του Μαρόκου. Βασικός λόγος της απόφασης του ήταν οι τεταμένες του σχέσεις με τον τότε προπονητή της ομάδας, Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς. Το τιμόνι άλλαξε χέρια, πήρε τη σκυτάλη ο Ουαλίντ Ρεντραγκί και ο Ζιγέκ επέστρεψε στην ομάδα της πατρίδας του και αποτελεί μέλος του βασικού κορμού αυτής της ονειρεμένης πορείας του Μαρόκου στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ο δρόμος μέχρι το Κατάρ ήταν δύσβατος για τον Χακίμ Ζιγέκ. Βίωσε απώλειες, πάλεψε με δαίμονες αλλά βγήκε νικητής, με το ποδόσφαιρο να βρίσκεται στο πλάι του καθ' όλη τη διάρκεια.
Τα δύσκολα χρόνια και η Χέρενφεν
Ο Ζιγέκ γεννήθηκε στο Ντρόντεν από Μαροκινούς γονείς, ο οποίοι μετανάστευσαν στην Ολλανδία για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι ο μικρότερος της οικογένειας, έχοντας άλλα οκτώ μεγαλύτερα αδέρφια. Έμαθε νωρίς τι πάει να πει «απώλεια», αφού έχασε τον πατέρα του από σκλήρυνση κατά πλάκας όταν ήταν μόλις 10 ετών.
«Θυμάμαι καλά, ήταν χειμώνας, λίγο μετά τα Χριστούγεννα. Ο πατέρας μου ήταν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι στο σαλόνι. Ήταν άρρωστος για ένα διάστημα κι ολοένα και χειροτέρευε. Εκείνη τη νύχτα έπρεπε να κοιμηθώ, όμως ήθελα να μείνω δίπλα του. Αποκοιμήθηκα στην άκρη του κρεβατιού του. Κοντά στα μεσάνυχτα ξύπνησα και πήγα στο δωμάτιό μου. Όμως, περίπου τρεις ώρες αργότερα άκουσα κλάματα από το σαλόνι. Πήγα εκεί κι ο πατέρας μου ήταν νεκρός», έχει δηλώσει για τον χαμό του πατέρα του.
Ήταν μια από τις πιο δύσκολες περιόδους για εκείνον και την οικογένεια του, αλλά το ποδόσφαιρο του χάρισε μια διέξοδο. Ο μικρός Χακίμ έπαιζε ποδόσφαιρο στα στενά του Ντρόντεν με τα αδέρφια του από τα 5 του χρόνια. Η ζωή, όμως, συνέχισε να τον δοκιμάζει. Δύο από τα αδέρφια φυλακίστηκαν για ληστεία και ο ίδιος επηρεασμένος από ό,τι συνέβαινε στην οικογένεια του έμπλεξε με ουσίες, τσιγάρα και ποτά. Σαν από μηχανής θεός εμφανίστηκε μπροστά του ο Αζίζ Ντουφικάρ, ο οποίος του έδωσε την ευκαιρία να κάνει δοκιμαστικό για τις ακαδημίες της Χέρενφεν. Το ταλέντο του μάγεψε τους πάντες, αλλά ο Χακίμ δεν μπόρεσε τόσο εύκολα να αφήσει πίσω τις παλιές συνήθειες. Έμπλεκε σε καυγάδες με τους συμπαίκτες του, δεν πήγαινε στις προπονήσεις και εξακολουθούσε να πίνει.
Ο Ντουφικάρ δεν σταμάτησε να προσπαθεί. Τον σύστησε στο ποδόσφαιρο σάλας και σε ένα τουρνουά γνώρισε τον Μουσταφά Νακλί, που έγινε αργότερα ο ατζέντης του. Εκείνος τον βοήθησε να μπει στον ίσιο δρόμο και να «καθαρίσει» το όνομα του. Το 2012 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Χέρενφεν, με την οποία έκανε το ντεμπούτο του στο Europa League.
Το έμφυτο ταλέντο που τον έστειλε στο Λονδίνο
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος. Όλη η Ολλανδία μιλούσε για αυτό το παιδί από το Μαρόκο, το οποίο από το πουθενά έφτασε στην κορυφή της Eredivisie. Δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στο δυναμικό της Τβέντε και εκτόξευσε τα νούμερα του. Σύντομα μπήκε στα «ραντάρ» του Άγιαξ, που τελικά τον απέκτησε το 2016. Για πέντε συνεχόμενες σεζόν ήταν ο πρώτος σε ασίστ στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Με τον «Αίαντα» και τον Έρικ τεν Χαγκ ωρίμασε, έπαιζε άλλοτε ως δεξί εξτρέμ και άλλοτε ως δεκάρι και κέντρισε όλα τα βλέμματα πάνω του.
Έτσι τον παρατήρησε ο Φρανκ Λάμπαρντ και με τις εξαιρετικές και πειστικές του εμφανίσεις η Τσέλσι κινήθηκε για την απόκτηση του. «Ήμουν σε επικοινωνία με τον Λάμπαρντ για αρκετό καιρό. Στην αρχή κυρίως μέσω τηλεφώνου και μετά από κοντά. Μου μίλησε για την τακτική του προσέγγιση, το στυλ παιχνιδιού της ομάδας αλλά και για μένα προσωπικά».
Στον Άγιαξ του βγήκε το ψευδώνυμο «ο μάγος του Άμστερνταμ». «Ακόμη και τώρα, θυμάμαι όταν έφυγα από τον Άγιαξ και ήρθα στο Λονδίνο, αλλά καμιά φορά που βρισκόμουν στην Ολλανδία, περπατούσα στο δρόμο και ο κόσμος με φώναζε μάγο», είχε αποκαλύψει στον επίσημο λογαριασμό της Τσέλσι.
Η θητεία του στους «μπλε» δεν κυλάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Ζιγέκ έχει ταλαιπωρηθεί από αρκετούς τραυματισμούς μέσα στα χρόνια, αλλά όταν του δίνεται η δυνατότητα φωνάζει «παρών» και δίνει τα πάντα για τους Λονδρέζους. Στην Τσέλσι βρίσκεται από το 2020 και έχει πανηγυρίσει ένα τρόπαιο Champions League.
Κεφάλαιο «Εθνική»
Ο Ζιγέκ είχε την επιλογή να διαλέξει αν θα αγωνίζεται στην εθνική Ολλανδίας ή στου Μαρόκου. Έκανε λίγες εμφανίσεις με τις ομάδες νέων (Κ19, Κ20, Κ21) των «οράνιε», αλλά στόχος του ήταν να παίξει επαγγελματικά με το Μαρόκο, όπως και έγινε. Τον Μάιο του 2015 τον κάλεσε η Ολλανδία για τις φιλικές αναμετρήσεις κόντρα στις ΗΠΑ και την Λετονία, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου επιβεβαίωσε την επιλογή του και έκανε το ντεμπούτο του με τα «λιοντάρια του Άτλαντα» τον Οκτώβριο. Για χρόνια ήταν ο άσος στο μανίκι του κάθε προπονητή της εθνική Μαρόκου. Όποτε ήταν διαθέσιμος βρισκόταν στις αποστολές και δεν έλειπε από το βασικό σχήμα. Για τις συμμετοχές του με το εθνόσημο δεν έχει πληρωθεί πότε. Ο λόγος; Έχει συμφωνήσει με την ομοσπονδία όλα τα χρήματα που είναι να λάβει να πηγαίνουν σε φιλανθρωπίες σε φτωχές οικογένειες του Μαρόκου και στο προσωπικό της ομάδας.
Τον περασμένο Φλεβάρη «έσκασε» η είδηση ότι ο Ζιγέκ αποσύρεται από την εθνική. «Δεν θα επιστρέψω στην εθνική ομάδα. Είναι η τελική μου απόφαση και πρέπει να γίνει σεβαστή. Θα επικεντρωθώ στον σύλλογό μου». Τι κρύβεται όμως πίσω από την απόφαση αυτή; Σύμφωνα με τον Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς, η κακή συμπεριφορά του Ζιγέκ τον ανάγκασε να τον αφήσει εκτός αποστολής τον Σεπτέμβριο του 2021. «Δεν θέλω έναν παίκτη που διαταράσσει την ισορροπία της ομάδας. Όσοι έχω διαλέξει είναι οι καλύτεροι της χώρας. Ακόμη και αν λεγόταν Λιονέλ Μέσι, η συμπεριφορά του δεν ταιριάζει με τις επιλογές μου. Δεν θέλει να προπονηθεί, δεν θέλει να αγωνιστεί. Δεν το παίρνει στα σοβαρά και δεν θα τον παρακαλέσω», είχε πει ο τότε τεχνικός της εθνικής Μαρόκου, ενώ τον καλοκαίρι του ίδιου χρόνου ο Ζιγέκ είχε αρνηθεί να παρευρεθεί στην αποστολή της ομάδας λόγω τραυματισμού.
Τον Αύγουστο όλα άλλαξαν. Ο Χαλίλχοτζιτς απολύθηκε και ο Ουαλίντ Ρεντραγκί ανέλαβε το τιμόνι της εθνικής Μαρόκου. Πρώτος του στόχος ήταν να επαναφέρει τον Ζιγέκ στην ομάδα. Τον κάλεσε και εκείνος δεν δίστασε ούτε στιγμή να πει το «ναι» και να ακολουθήσει την αποστολή στο Κατάρ για την μεγάλη ποδοσφαιρική γιορτή.
Το Μαρόκο ξεκίνησε ως ένα εκ των αουτσάιντερ. Βρέθηκε στον ίδιο όμιλο με τα μεγαθήρια, Κροατία και Βέλγιο, αλλά και με τον Καναδά. Έκανε την έκπληξη, κατέκτησε την κορυφή του γκρουπ και ο Ζιγέκ έπαιξε σε όλα βασικός, με απολογισμό ένα γκολ και μια ασίστ. Επόμενο εμπόδιο ήταν η Ισπανία. Εκεί επικράτησε στα πέναλτι, με τον Μαροκινό στράικερ να εκτελεί και να ευστοχεί. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η εθνική Μαρόκου έφτασε στα προημιτελικά. Στους «8» συνάντησε την Πορτογαλία και έκανε αυτό που λίγοι πίστευαν. Επικράτησαν 1-0 και πέταξαν εκτός το φαβορί και προκρίθηκαν στον ημιτελικό, στον οποίο θα αντιμετωπίσουν την Τετάρτη (14/12, 21:00) την προηγούμενη κάτοχο του τροπαίου, Γαλλία.
Το όνειρο πραγματοποιείται, τα «λιοντάρια του Άτλαντα» γράφουν ιστορία και ο Χακίμ Ζιγέκ διαψεύδει τον Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς, όντας ένας από τους απόλυτους πρωταγωνιστές της πανέμορφης πορείας της εθνικής Μαρόκου.
Επιμέλεια: Αγγελική Καβαρνού
_173917.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
