Τα 50 χρόνια από την ίδρυση της FedEx γιορτάστηκαν δεόντως στο The Ellinikon Εxperience Park, παρουσία υψηλόβαθμων στελεχών της εταιρείας αλλά και με άκρως... ποδοσφαιρικό κλίμα.
Στον χώρο βρέθηκε το τρόπαιο του Champions League, που στον δρόμο για τον τελικό της Κωνσταντινούπολης έκανε μια στάση στην Αθήνα, καθώς και ο brand ambassador, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, που μίλησε στο sport-fm.gr για την εκδήλωση και όχι μόνο!
Αρχικά, ο θρύλος του Ολυμπιακού και του ελληνικού πρωταθλήματος αναφέρθηκε στο event & την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
«Πραγματικά, είναι τιμή μου που είμαι εδώ, πίσω από μεγάλες διοργανώσεις βρίσκονται πάντα μεγάλες εταιρείες και μεγάλοι χορηγοί, είναι χαρά μου που με κάλεσαν και βρίσκομαι εδώ, δίπλα σε αυτό το τρόπαιο. Μου λείπει από τη συλλογή μου, το 1991 με τον Ερυθρό Αστέρα βρέθηκα κοντά του, το ακούμπησα, το είδα αλλά είναι κάτι ξεχωριστό. Εύχομαι στους ποδοσφαιριστές αν τους δοθεί η ευκαιρία να το ζήσουν το Champions League και να το απολαύσουν γιατί είναι κάτι μοναδικό, αν δεν το ζήσεις δύσκολα περιγράφεται».
Ακολούθως ερωτώμενος για τη φετινή διοργάνωση και ποιον... βλέπει να φτάνει μέχρι το τέλος, στάθηκε στο ζευγάρι της Μάντσεστερ Σίτι με τη Ρεάλ Μαδρίτης και τόνισε πως παρότι υποστηρίζει τη «βασίλισσα», θεωρεί πως φέτος είναι η ώρα των «πολιτών».
«Και Μίλαν είμαι, και Ρεάλ Μαδρίτης από την άλλη. Το πρώτο ματς με τη Μάντσεστερ Σίτι έληξε 1-1, έμειναν ανοιχτοί λογαριασμοί μα δεν ξέρω γιατί, θα ήθελα φέτος να το πάρει η Σίτι, κάτι μέσα μου, ένα ένστικτο. Η Ρεάλ έχει πολλές κούπες στη συλλογή της, εύχομαι να δούμε καλά ματς. Κλίνω προς τη Σίτι, το κυνηγά χρόνια, πολλές φορές έφτασε πάρα πολύ κοντά, δεν τα κατάφερε, παρότι είμαι Ρεάλ, έχω μια αίσθηση, θα προτιμούσα να το πάρει και νομίζω πως το αξίζει η Σίτι».
Κλείνοντας, αναφορά δεν μπορούσε να μην γίνει στις κυριότερες αναμνήσεις του «Τζόλε» από τα χρόνια που αγωνιζόταν στο Champions League με τη φανέλα του Ολυμπιακού και στάθηκε στη μεγάλη χαμένη ευκαιρία για παρουσία στα ημιτελικά το 1999.
Όπως είπε, «υπάρχουν πολλές αναμνήσεις, από τα 13 χρόνια στην ομάδα, τα 9-10 ήμασταν στον θεσμό. Σε αυτές τις διοργανώσεις είναι ένα κι ένα τα ματς, μας έμεινε μια πίκρα στα προημιτελικά με τη Γιουβέντους, με μια ατυχία, αυτόν τον αέρα που φύσηξε ισοφάρισε ο Κόντε.
Σε εκείνον τον αγώνα αξίζαμε να προχωρήσουμε και από εκεί και πέρα στα ημιτελικά ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να καταλήξει, είναι δύο ματς, και με λίγη τύχη και με κάποια συγκυρία μπορείς να βρεθείς στον τελικό. Στον όμιλο με τη Λίβερπουλ το 2004, που ήταν για τότε η χειρότερη ομάδα, μας νίκησε 3-1 εκτός έδρας και στο τέλος το πήρε κιόλας, γυρνώντας από το 3-0 με τη Μίλαν. Συγκυρίες μεγάλες, υπάρχουν και καλές αναμνήσεις και ατυχίες, όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι».
