Τώρα αρχίζουν τα ωραία για τον Άρη…

Αντί άλλου προλόγου, είναι το λιγότερο απαράδεκτο, να υποβάλλονται 28 ποδοσφαιριστές, εν έτη 2017 σε τέτοια… γυμνάσια. Να μπαίνεις να παίξεις έναν αγώνα της 2ης επαγγελματικής κατηγορίας στην Ελλάδα και το πρώτο που έχεις στο μυαλό σου είναι πως θα τον ολοκληρώσεις δίχως κανένα κουσούρι και όχι πως θα βρεις τρόπο να κερδίσεις.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Και μετά καλούμαστε όλοι εμείς που κάνουμε αυτή τη δουλειά και ο απλός φίλαθλος που «γουστάρει» να παρακολουθεί ποδόσφαιρο και την αγαπημένη του ομάδα, να σχολιάσουμε τέτοια παιχνίδια όπως το Αχαρναϊκός- Άρης, να τα αναλύσουμε, να ασκήσουμε κριτική σε παίκτες και προπονητή. Κρύβει αν μη τι άλλο μια περίεργη διαστροφή… Αλλά είπαμε εδώ είναι ελλαδιστάν και όλα μπορούν να συμβούν.

Ξεκινάμε λοιπόν από αυτό. Μπράβο στους παίκτες του Άρη που σε αυτό το… βουστάσιο, βγήκαν νικητές και δεν υπήρξε κάποιος τραυματισμός. Η ομάδα του Νίκου Αναστόπουλου, πήγε με το κρύο γκολ που δέχθηκε στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου να δώσει πάλι δικαιώματα αλλά στο τέλος πήρε ένα σημαντικό τρίποντο, έδωσε συνέχεια στη νίκη επί του Πανσερραϊκού και πάει με καλή ψυχολογία στα τρία ματς- μισή χρονιά με ΟΦΗ, Λαμία και Απόλλωνα. Σε τέτοια παιχνίδια ειδικών συνθηκών ελέω αγωνιστικού χώρου μετράει μόνο το αποτέλεσμα και τίποτα άλλο. Πάμε λοιπόν παρακάτω.

Πρώτο ντέρμπι το άλλο Σάββατο με τον ΟΦΗ και τεράστια ευκαιρία για τους κίτρινους να βγάλουν ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης της ανόδου τους κρητικούς, κοιτάζοντας και το αποτέλεσμα στο Απόλλων-Λαμία. Εξηγούμε. Ο Άρης είναι ήδη στο +5 από τον ΟΦΗ, έχει ένα ματς λιγότερο και άρα εν δυνάμει η διαφορά μπορεί να είναι +8 και αν τον κερδίσει, παίρνοντας το καλύτερο σενάριο, +11. Διαφορά που δύσκολα μαζεύεται. Υπάρχει βέβαια την Τετάρτη το παιχνίδι κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Δεν ξέρω τι σκέφτεται ο Νίκος Αναστόπουλος για αυτό το ματς και πως θα το προσεγγίσει (έχει πει πολλάκις ότι προτεραιότητα είναι το πρωτάθλημα), αλλά εγώ δεν θα το ήθελα μεσοβδόμαδα γιατί μπορεί να αποπροσανατολίσει. Δεν μπορείς να πεις βέβαια στον κόσμο, δεν ασχολούμαστε με το κύπελλο και τον Ολυμπιακό. Είναι σαν να του λες μην έρχεσαι στο γήπεδο, γνωρίζοντας τη δίψα του για τέτοια παιχνίδια. Ομοίως και στον ποδοσφαιριστή τέτοια ματς λειτουργούν ως αγωνιστικό αφροδισιακό. Χώρια που ως μέγεθος ο Άρης δεν επιτρέπεται να μην τα χτυπάει όλα. Οπότε απλά προσεύχεσαι, να μην σου… αφήσει κανένα τραυματισμό ή καμία αποβολή βασικού σου παίκτη εν όψει ΟΦΗ.

Στην τριάδα αυτών των αγώνων και από τον αγώνα με τη Λαμία και μετά θα προστεθούν και οι ενισχύσεις. Αρχικά οι Πίτου Γκαρσία και Ούγκο Σόουζα και στη συνέχεια ένας ακόμη ή και δυο ενδεχομένως κεντρικοί αμυντικοί. Τον πρώτο τον γνωρίζουμε καλά και είναι βέβαιο ότι θα προσθέσει ποιότητα. Τον άλλο θα τον δούμε. Αν κλείσει και ο Ταυλαρίδης που πλέον το θεωρώ πολύ πιθανό, ο Άρης θωρακίζεται και στην άμυνα και πάει ολοταχώς για να τσεκάρει το ένα εισιτήριο.

Για το τέλος άφησα το καλύτερο. Τις ομορφιές πριν, κατά τη διάρκεια του αγώνα με τον Αχαρναϊκό και μετά. Απορία εύλογη. Αν χθες από το καρτέρι που έστησαν με μολότοφ οι γνωστοί άγνωστοι με τις κουκούλες πριν τον αγώνα στους φίλους του Άρη από τη Θεσσαλονίκη, είχαμε θύματα, σήμερα ποιος θα έφταιγε; Θα κλαίγαμε πάνω από το χυμένο γάλα; Για το γεγονός ότι σε όλο το ματς, οπαδοί με διακριτικά της ΑΕΚ σουλατσάριζαν, έβριζαν τους λιγοστούς φίλους του Άρη από την Αθήνα και πετούσαν νερά στον πάγκο της ομάδας, και φυσικά είπαν να επιτεθούν και στην αποστολή στο τέλος, ποιος έχει την ευθύνη; Το ξέρω ότι απευθύνω ρητορικά ερωτήματα. Όπως ξέρω ότι για κάποιο λόγο, όπου παίζει ο Άρης, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου τον περιμένουν στην γωνία. Τουλάχιστον ήταν στο γήπεδο ο Θόδωρος Καρυπίδης και κατάλαβε….