Περγαμηνές με μελάνι Αμερικής και μία χρονιά στο Αϊόβα Στέιτ που διαμόρφωσε την μπασκετική του προσωπικότητα. Διανύει μία εξαιρετική χρονιά με τον Απόλλωνα Πάτρας, δίνοντας δείγματα από το ταλέντο του. Αποκάλυψε ότι οι Γιώργος Πρίντεζης, Αντώνης Φώτσης και μετέπειτα ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης αποτέλεσαν είδωλα που ακολούθησε πιστά και πάτησε πάνω στα χνάρια τους για να γευτεί λιγάκι από το όνειρο του.
Προτιμάει να αγνοεί την κριτική των δημοσιογράφων και να αφοσιώνεται μονάχα στα σχόλια ειδικών και άμεσα εμπλεκόμενων με την "πορτοκαλί θεά". Ακολουθεί ευλαβικά την περπατημένη της βελτίωσης και το καλοκαίρι για τον ίδιο παραμένει μία ιεροτελεστία αξεπέραστη και απαραίτητη για την ικανοποίηση του μπασκετικού εγωϊσμού του.
Εύχεται πάντα να υπάρχει μία θέση στο μπάσκετ για εκείνον και υπογραμμίζει πως το άθλημα σταδιακά γυρίζει σελίδα!
Πορεύεται με τη δική του λογική, διαθέτει άποψη και φέτος οι κόποι του ανταμείβονται στο έπακρον... δίχως περαιτέρω σχόλια και προτάσεις, Γιώργος Τσαλμπούρης!
- Τώρα που πλησιάζει το τέλος της χρονιάς, έχεις τραβήξει τα φώτα πάνω σου και είσαι ένας από τους καλύτερους παίκτες της Α1. Πως διαχειρίζεσαι μία χρονιά που πραγματοποίησες το βήμα παραπάνω;
«Δεν το βλέπω έτσι. Νιώθω ότι έχω κάνει μία χρονιά αξιόλογη και είμαι αρκετά ικανοποιημένος από τον εαυτό μου. Σκέφτομαι πως θα ήθελα να τελειώσω την χρονιά εξίσου καλά, να είμαι υγιής και μετά να δω πως θα συνεχίσω την καριέρα μου».
- Για πολλούς αναλυτές και ειδικούς ανήκεις στην κατηγορία των αθλητών που άργησαν να κάνουν το «μπαμ», θα συμφωνούσες με αυτή την θεωρία;
«Σίγουρα θα συμφωνούσα. Ήταν και η πρώτη φορά στην καριέρα μου που μου δόθηκε χώρος και η δυνατότητα. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να συμβεί ένα-δύο χρόνια νωρίτερα ή και τρία αλλά τώρα βρήκα τον τρόπο και τον χώρο».
- Βλέποντας την πορεία του Απόλλωνα Πάτρας, έχοντας χάσει παράλληλα αναμετρήσεις στις λεπτομέρειες. Πώς θα αξιολογούσες την εικόνα της ομάδας;
«Θεωρώ η εικόνα της ομάδας, δεδομένου ότι διαθέτουμε το χαμηλότερο μπάτζετ στην Α1, ήταν καλή. Κερδίσαμε σπουδαία ματς, όπως την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ στην έδρα μας. Κάναμε “διπλό¨ στην Νίκαια. Έχουμε κερδίσει το Περιστέρι με μεγάλη ανατροπή στο τέλος. Η ομάδα έχει κάνει νίκες πολύ σημαντικές και θεωρώ ότι ακόμα και αν δεν έχουμε τις νίκες που θα έπρεπε, χάνοντας αναμετρήσεις στις λεπτομέρειες…η εικόνα είναι αξιόλογη και κατά 90% έχουμε εξασφαλίσει την παραμονή».
- Άρα ο στόχος είναι από του χρόνου να κεφαλαιοποιήσει την εικόνα που έδειξε φέτος και στον βαθμολογικό πίνακα;
«Ναι. Εξάλλου, η ομάδα ήταν σε μία περίοδο προσαρμογής λόγω κάποιων χρόνων απουσίας από την Α1. Ήταν μία χρονιά προσαρμογής για τους παίκτες, τους προπονητές και το staff. Από του χρόνου θα προσπαθήσουμε για μία καλύτερη πορεία στο πρωτάθλημα».
- Θυμάμαι σε μία δήλωση σου πως από μικρός είχες συνηθίσει να σου ασκείται κριτική – ακόμα και στα παιδικά τμήματα - , την οποία χρησιμοποιείς για να δώσεις κίνητρο στον εαυτό σου και να συνεχίσεις να παίζεις στο υψηλότερο επίπεδο, βοηθώντας την ομάδα του. Κοιτώντας την φετινή πορεία, είσαι ικανοποιημένος με την “απάντηση” που έχεις δώσει στους επικριτικές σου ή σε αυτούς που άσκησαν κατά καιρούς υπερβολική κριτική;
«Αρχικά, έχω κάνει μία παρόμοια δήλωση. Αυτό που θέλω να διευκρινίσω, σίγουρα όταν μιλάω για επικριτές ή κριτική, δεν εννοώ τον φίλαθλο, τον οπαδό που παρακολουθεί μπάσκετ από τον καναπέ του ή τον εκάστοτε δημοσιογράφο που γράφει ένα άρθρο και μπορεί να κριτικάρει. Δεν με απασχολούν καθόλου. Όταν μιλάω επί αυτού του θέματος, αναφέρομαι σε ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση με το μπάσκετ. Δεν το βλέπω σαν απάντηση σε κάποιον. Σίγουρα ότι η χρονιά κυλάει ομαλά, μου δίνει ικανοποίηση».
- Από τα συμφραζόμενα καταλαβαίνω ότι παρόλο που ο Απόλλωνας διανύει μία καλή χρονιά και εσύ έπραξες το αγωνιστικό σου ξεπέταγμα, μου κάνει εντύπωση το αίσθημα βελτίωσης που σε διακατέχει, ενώ έχω την εντύπωση πως δεν ισχύει για όλους πλέον.
«Σίγουρα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση. Σε οποιοδήποτε άθλημα και ηλικία, πάντα υπάρχει περιθώριο, δεν σταματάει ποτέ. Έχουμε μπροστά ένα καλοκαίρι που είναι η καλύτερη περίοδος για έναν αθλητή να εξελιχθεί. Δούλευα πάντα, όσο δούλευα 18 χρονών, άλλο τόσο στα 38».
- Γυρνώντας πίσω, στα πρώτα βήματα σου. Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με το μπάσκετ;
«Γεννήθηκα σε μπασκετική οικογένεια, δηλαδή ο πατέρας μου ήταν παίκτης και αργότερα προπονητής, οπότε με έπαιρνα μαζί του και από τα πρώτα πράγματα που θυμάμαι είναι το παρκέ. Ουσιαστικά δεν είχα και άλλη επιλογή (γέλια). Το αγαπώ πάρα πολύ, είμαι στο χώρο από μικρός και θα ήθελα να παραμείνω. Δεν με έφερε κανείς στο χώρο, γεννήθηκα εκεί».
Μικρότερος είχα τον Αντώνη Φώτση και τον Γιώργο Πρίντεζη από Έλληνες. Αργότερα μου άρεσε ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης που γίναμε και συμπαίκτες
- Φυσικά, υπάρχει προφανής απάντηση σε αυτό που θα σε ρωτήσω, μολονότι θα ήθελα να σε ρωτήσω αν υπήρχε κάποιο ίνδαλμα μεγαλώνοντας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ή αν ανέπτυξες μετέπειτα ώστε να βασιστείς πάνω του, ακόμα και από το NBA;
«Κατά καιρούς είχα αρκετά πρότυπα. Μικρότερος είχα τον Αντώνη Φώτση και τον Γιώργο Πρίντεζη από Έλληνες. Αργότερα μου άρεσε ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης που γίναμε και συμπαίκτες (στην ΑΕΚ). Από το NBA, παρότι δεν είναι στη θέση μου ή να προσπαθώ να αντιγράψω… είμαι φανατικός του Κόμπε Μπράιαντ, για μένα είναι Νο1 χωρίς απαραίτητα να είναι καλύτερος από τον Τζόρνταν».
- Έκανα μία παρατήρηση ενώ μιλούσες για τα ινδάλματα σου, κυρίως από τα καθ΄ ημάς. Ίσως να ομιλούμε για αντίφαση, αν και πλέον δεν υπάρχουν στο μπάσκετ. Ο Φώτσης υπήρξε κατεξοχήν σπουδαίος σουτέρ από την περιφέρεια και ο Πρίντεζης με το πέρασμα του χρόνου ανέπτυξε το μακρινό σου και από την άλλη πλευρά ο Μαυροκεφαλίδης μέχρι σήμερα πρωταγωνιστεί στην Α1 με τις τρομερές κινήσεις στο ποστ. Θεωρώ πως αυτή τη μίξη προσπαθείς να την περάσεις στο παρκέ.
«Ο Μαυροκεφαλίδης δεν υστερεί πουθενά επιθετικά, είναι από τους πιο προικισμένους παίκτες. Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ, λίγο καλύτερα σε κάποια κομμάτια και σε κάποια λίγο χειρότερα».
- Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι “πατάς” πάνω στον Λουκά Μαυροκεφάλιδη. Αν ήταν ένας τίτλος στα κείμενα μας;
«Αυτούς τους τίτλους δεν μπορώ ούτε να τους βλέπω (γέλια) αλλά αντικειμενικά, “πατάω” πάνω στον Λουκά. Προσπαθώ να πάρω κινήσεις, υπήρξαμε συμπαίκτες, όταν ήμουν μικρός και διαμόρφωνα τον μπασκετικό χαρακτήρα μου».
- Μου θυμίζει τα όσα λες, μία κατάσταση που αναπτύχθηκε στον Παναθηναϊκό ανάμεσα στον Γιώργο Παπαγιάννη και τον άκρως καταρτισμένο κοντά στο καλάθι Ίαν Βουγούκα.
«Νομίζω ο Ίαν και ο Γιώργος ήταν περισσότερο καιρό μαζί, αλλά καταλαβαίνω τη συσχέτιση που θες να κάνεις».
- Το κοίταζα και έχω απορίες επί του θέματος. Τη σεζόν 2014-15 αγωνίστηκες στο Αϊόβα Στέιτ και υπήρξες συμπαίκτης με αθλητές όπως οι Ματ Τόμας, Μόντε Μόρις, Ναζ Μίτρου Λονγκ, που διαγράφουν τρομερή πορεία στη μετα-κολεγειακή πορεία τους. Πως ήταν το κλίμα σε μία ομάδα με τόσο ταλέντο;
«Όταν πήγα στο κολέγιο ήταν τελείως στα τυφλά. Δεν ήξερα που πάω, ούτε τους συμπαίκτες. Γνώριζα πως ήρθε να με δει ένας προπονητής από την Αμερική, με ενθουσίασε το σενάριο να αγωνιστώ εκεί και έτσι έγινε. Όταν είδα το ρόστερ, δεν είδα μία λίστα παικτών που προσπαθούν να μάθουν μπάσκετ, αντάμωσα έτοιμους παίκτες. Στην κουβέντα μεταξύ των παικτών, το πρώτο θέμα είναι ποιος θα καταφέρει να γίνει draft. Εντέλει, από εκείνη την ομάδα μπήκαν εννέα παίκτες.
Ήταν το καλύτερο κλίμα που έχω δει σε ομάδα. Όλοι σε εκείνο το γκρουπ ως παίκτες αλλά και ως προσωπικότητες και για αυτό η ομάδα έκανε εξαιρετική πορεία και ήταν στο top 10 της Αμερικής. Ήταν μία φοβερή κατάσταση, με τα παιδιά έχουμε μέχρι και σήμερα επικοινωνία και δεν περίμενα πως σήμερα να κάθομαι να βλέπω μερικούς στα play-offs».
- Στην κουβέντα που κάνατε, αισθάνθηκες πίεση, άγχος καθώς ήσουν μέλος μίας ομάδας με αθλητές δουλεμένους και εσύ έψαχνες ακόμα το μονοπάτι σου;
«Ξεκάθαρα. Όταν είδα το ατομικό και ομαδικό επίπεδο της ομάδας “τρομοκρατήθηκα”. Είχα να ανταγωνιστώ παίκτες τέτοιου βεληνεκούς μέσα από τις προπονήσεις μου άρεσε πολύ και θεωρώ ότι με ωφέλησε. Όσον αφορά την δική μου εξέλιξη υπήρχε πιο δυνατή χρονιά από εκείνη. Σε μία χρονιά που αγωνίστηκα ελάχιστα, σε ένα διάστημα 10 μηνών αναπτύχθηκα. Ατομικά, μπασκετικά και σωματικά βελτιώθηκα δεόντως».
- Ιντριγκαδόρικη ερώτηση. Έχοντας δει καταστάσεις στο Αϊόβα Στέιτ, ποιος από όλους τους τρομερούς συμπαίκτες που είχες πίστευες πως θα έχει την πιο λαμπρή καριέρα;
«Αλήθεια σου λέω, επειδή δεν με πιστεύουν. Έλεγα πως ο Μόντε Μόρις θα έκανε την καλύτερη καριέρα. Θεωρούσα ότι ήταν ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης. Μιλάμε για έναν παίκτη που προέρχεται από ιδιαίτερα φτωχή οικογένεια, το μπάσκετ ήταν όλη του η ζωή και ήθελε να πετύχει για να τους βοηθήσει. Στις προπονήσεις και στους αγώνες ήταν απόλυτα δοσμένος. Ήταν ο καλύτερος στο assist/turnover ratio στο κολέγιο. Μπορεί να μην έβαζε 30 πόντους, αλλά πάντα σου έδινε πολλά».
- Παίζει ρόλο να έχεις ανάγκη να πετύχεις από το μπάσκετ;
«Αν κάποιος βασίζεται στην μπασκετική καριέρα του για να αλλάξει την ζωή του, αποτελεί τεράστιο κίνητρο για να πετύχει και όταν δουλεύεις για να αλλάξεις την ζωή των δικών σου ανθρώπων... είναι πελώριο κίνητρο».
- Εμείς καλά τα διαβάζουμε, καλά τα λέμε, όμως εσύ που είχες καθημερινή επαφή με τον Φρεντ Χόιμπεργκ. Πως σε βοήθησε, τι σου μετέδωσε ακόμα και αν δεν έλαβες μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Φαντάζομαι έγινα κατ΄ ιδίαν συζητήσεις;
«Αρχικά, θεωρώ πως είναι καταπληκτικός προπονητής, εξαιρετικός διαχειριστής».
Δεν είχα την ασφάλεια με έναν νέο προπονητή
- Συγνώμη που σε διακόπτω, και αν δεν κάνω λάθος εκείνη τη χρονιά έκανε το άλμα για το NBA και τους Σικάγο Μπουλς;
«Αυτός ήταν και ο λόγος που έφυγα από το Κολέγιο. Δεν είχα την ασφάλεια με έναν νέο προπονητή. Είναι ένας δοτικός άνθρωπος (ο Χόιμπεργκ), βοήθησε όλα τα παιδιά και τους οφείλουν παρά πολλά. Ως προς την φιλοσοφία του, είναι ένας κολεγιακός προπονητής, έπενδυε στο Run and Gun. Η προπόνηση ήταν εκπληκτική, φοβερά δομημένη. Πραγματικά γούσταρες που “διαλυόσουν” τρεις ώρες. Είναι από τους κορυφαίους προπονητές και για αυτό κέρδισε μια θέση στο NBA. Και τώρα που είναι στο Νεμπράσκα, παρότι δεν κάνει πορείες, είναι θέμα χρόνου να πρωταγωνιστεί».
- Και πως γύρισες στην ΑΕΚ;
«Ότι έφυγε ο Φρεντ (Χόιμπεργκ), θα ερχόταν ένας νέος προπονητής που ούτε με ήξερε ούτε τον ήξερα. Έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή, λίγο με φόβισε. Το συζήτησα με την οικογένεια μου και τον Φρεντ και θεώρησα πως έπρεπε να επιστρέψω».
- Ακουμπάς το 2,20, παίζεις με πλάτη, βγαίνεις στην περιφέρεια… θεωρείς πως θα είναι η περπατημένη γενικότερα του αθλήματος από εδώ και πέρα στην θέση σου;
«Το μπάσκετ όσο περνάει ο καιρός βγαίνει προς τα έξω, πάει στο physicality και στα ατομικά χαρακτηριστικά και πιστεύω ότι όποιος κοντός ή ψηλός παίκτης θέλει να κάνει καριέρα πρέπει να ξέρει τα βασικά (fundamentals), να έχει αθλητικότητα και να έχει λύσεις μακριά από το καλάθι.
Οι ''δεινόσαυροι'' τύπου σέντερ που ξέραμε παλαιότερα έχουν αρχίσει και φεύγουν από το μπάσκετ».
- Παρόλα αυτά, επειδή μπάσκετ εκτός των άλλων σημαίνει πλουραλισμός και επειδή ήρθε στο μυαλό μου, ο Γκιόργκι Σερμαντίνι στην Τενερίφη να είναι εν ενεργεία MVP της ACB και διανύει μία ακόμα καλή χρονιά.
«Δεν θεωρώ πως ο Σερμαντίνι είναι σε αυτή την κατηγορία, έχει τρομερό ταλέντο και επαφή με το καλάθι. Βρήκε τον τρόπο να αμύνεται και δεν τον κατατάσσω εκεί».
- Βλέποντας στις αναλύσεις με βίντεο, τι θα ήθελε ο Γιώργος Τσαλμπούρης να βελτιώσει ή να διορθώσει την περίοδο του καλοκαιριού, όπου η συγκεκριμένη διαδικασία παίρνει σάρκα και οστά;
«Δεν υπάρχει κάτι που σταματάω να δουλεύω, ωστόσο θα ήθελα το κορμί μου να είναι πιο ανθεκτικό και επειδή το μπάσκετ συμπεριλαμβάνει πολλές αλλαγές στα pick and roll, να επιδιώξω να αντιμετωπίζω καλύτερα τα αντίπαλα γκαρντ».
- Αθλητές ανά καιρούς δηλώνουν πως σε μία διαφορετική εποχή θα είχαν περισσότερες διακρίσεις και ατομικά βραβεία. Σε ενοχλεί που δεκαετίες πριν δεν θα αντιμετώπιζες το συγκεκριμένο ζήτημα, διότι όπως και να το κάνουμε, πάντα ο γκαρντ θα έχει το πλεονέκτημα.
«Δεν θα έλεγα πως με ενοχλεί, ούτε ότι θα προτιμούσα να έπαιζα παλαιότερα. Σίγουρα ο κοντός θα έχει το πλεονέκτημα αλλά οι προπονητές που αμύνονται με αλλαγές, δεν βασίζονται αποκλειστικά στον ψηλό. Δεν θεωρώ πως είναι αδικία, το μπάσκετ εξελίσσεται και δεν θα έπαιζα σε μία άλλη εποχή απλά για να μην αλλάζω στο pick ‘n’ roll».
- Ανοίγω μία παρένθεση, επειδή είμαι ολίγον τι γραφικός και οι συγκεκριμένες ερωτήσεις μου αρέσουν. Έμαθα πως στην καραντίνα έμαθες να μαγειρεύεις. Εκείνη την περίοδο οι περισσότεροι ήμασταν απαθείς, πως προέκυψε;
«Ουσιαστικά η καραντίνα μας έδωσε ελεύθερο χρόνο και επειδή τα τελευταία χρόνια συνεργάζομαι με μία διατροφολόγο, το πρόγραμμα που μου δίνει πολλές φορές δεν το τηρώ απόλυτα, καθώς μένω μακριά από την οικογένεια μου και δεν έχω ποιος να μου μαγειρεύει ή να με βοηθήσει με τα γεύματα . Οπότε, ήταν μία ευκαιρία να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Είμαι σίγουρος πως είμαστε ό,τι τρώμε και το έκανα για μένα και παράλληλα για το μπάσκετ για να έχω την καλύτερη δυνατή απόδοση. Πέρα ότι μου αρέσει να βλέπω βιντεάκια και να πειραματίζομαι. Είναι αναγκαίο για κάθε αθλητή, καμία ομάδα στην Ευρωλίγκα ή στο NBA ως μία ευκαιρία να φροντίσω τον εαυτό μου. Έχω φτάσει σε ένα σημείο που ελαχιστοποίησα το φαγητό απέξω».
- Μήπως σκέφτεσαι μετά το μπάσκετ καριέρα σεφ;
«Σίγουρα όχι (γέλια). Προσωπικά, η καριέρα του σεφ περιορίζεται στην κουζίνα του σπιτιού»!
Θα ήθελα να μείνω στο μπάσκετ από κάποιο πόστο
- Ίσως είναι άτοπη ερώτηση, νωρίς θα έλεγε κάποιος αλλά κάποια στιγμή όλοι οι μπασκετμπολίστας σκέφτονται το τι μέλλει γενέσθαι. Υποθετικά, θα έβλεπες τον εαυτό σου στην άκρη του πάγκου;
«Θα ήθελα να μείνω στο μπάσκετ από κάποιο πόστο, αλλά ως προπονητής νομίζω πως όχι».
- Το ρωτάω αυτό επειδή πολλοί παίκτες από σχετικά μικρή ηλικία είχαν πει ή δείξει ότι διέθεταν την προσωπικότητα και το μυαλό για να κρατήσουν το πινακάκι.
«Για την ώρα δεν με συναρπάζει, όταν σταματήσω είναι άλλη κουβέντα, δεν έχω μπει στην διαδικασία να το σκεφτώ για να σου πω την αλήθεια. Έχοντας ζήσει στην Αμερική και πόσο διαφορετική δομή υφίσταται σε σχέση με την Ευρώπη... θα ήθελα να έχω μία διοικητική θέση».
- Όπως ο Έτορε Μεσίνα που έχει τόσο τον ρόλο του προπονητή όσο και του προέδρου της Ολίμπια Μιλάνο;
«Ακριβώς έτσι».
- Καλύτερες συνεργασίες γίνονται κοντός με ψηλό ή ψηλός με ψηλό μέσω κάποιου high low, τι σου αρέσει περισσότερο;
«Νομίζω πως κοντό με ψηλό».
- Πήρα αφορμή από τον Νίκολα Γιόκιτς, ο οποίος με τα μαγικά του μας οδηγεί σε έναν positionless basketball (μπάσκετ χωρίς θέσεις).
«Είμαι υπέρ, μπορεί ο Μόντε Μόρις να είναι ο point guard των Ντένβερ Νάγκετς αλλά ο playmaker είναι ο Γιόκιτς».
- Τελευταία ερώτηση, σε μία κουβέντα με τον Δημήτρη Παπανικολάου και τον είχα ρωτήσει για την τρομερή στιγμή στο All-Star του 2018, όπου περνάει την μπάλα κάτω από το χέρι σου και σκοράρει με fade-away, με όλο τον κόσμο να παραμιλά.
«All-Star παίζαμε, περπατάγαμε αλλά δεν ήταν ότι έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Δεν το θυμόμουν κιόλας, εσύ μου το υπενθύμισες». ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_162657.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
