Τους τίτλους τους δίνει η άμυνα!

Η Λίβερπουλ αφού αυτοκτόνησε κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας πετώντας προβάδισμα τριών γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο, έμαθε πικρά πως η επίθεση φέρνει φίλους, αλλά διαχρονικά τους τίτλους τους φέρνει μία γερή άμυνα!

Η ομάδα του Ρότζερς παίρνει βραβείο ποδοσφαιρικής αφέλειας! Με την Τσέλσι είδε το τυρί και όχι τη φάκα, αφού της έκανε και η ισοπαλία και μετά από τέτοιο κάζο δεν έμαθε αλλά έπαθε ακόμη μεγαλύτερο! Στο Λονδίνο πίστεψε πως στο 0-3 στο 55’ της δινόταν η ευκαιρία για να κάνει σκορ ρεκόρ και να κυνηγήσει τη διαφορά γκολ που θα κάλυπτε την ψαλίδα με τη Σίτι! Αποτέλεσμα να αφήσει εκτεθειμένη την αχίλλειο πτέρνα της που είναι η άμυνα της και να ισοφαριστεί σε ένα τρελό τελευταίο δεκάλεπτο, που όποιος το είδε όμως άνετα μπορεί να πει πως έμοιαζε η καταιγίδα να έρχεται. Αυτός που δεν έκανε τίποτα απολύτως ήταν ο Ρότζερς, που άργησε να προστατεύσει την ομάδα του! Ήταν η πρώτη πραγματικά κακή βραδιά του τεχνικού της Λίβερπουλ από την πρώτη αγωνιστική της περσινής σεζόν , όταν παρουσίασε μία εξίσου αφελή ομάδα που έχασε με 3-0 στο « Χόθορνς» από τη Γουέστ Μπρομ! Τότε όμως οι απαιτήσεις ήταν ελάχιστες.

Φυσικά η χρονιά κάθε άλλο παρά αποτυχημένη είναι για τη Λίβερπουλ. Άρχισε με ενδόμυχη επιθυμία να επιστρέψει στην τετράδα. Ήταν δύσκολο και το ήξεραν όλοι. Ολοκληρώνεται με εξασφαλισμένη τη δεύτερη θέση, συνεπώς δεν μπορείς να κάνεις κριτική! Όμως όταν φτάνεις μόλις επτά πόντους μακριά από το να πάρεις τον τίτλο μετά από 24 χρόνια ανομβρίας, τότε φυσιολογικά η αίσθηση που σου αφήνει η βραδιά στο Λονδίνο είναι αποτυχίας και τα κλάματα του Σουάρεζ ήταν σκληρή εικόνα.

Η ΛΙβερπουλ αν βάλει ένα γκολ την Κυριακή κόντρα στη Νιούκαστλ θα γίνει η μοναδική ομάδα στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου που θα φτάνει τα 100 γκολ και δεν θα παίρνει πρωτάθλημα! Όμως με 49 γκολ παθητικό ποιος θα πει πως άδικα μένει πίσω από τη Σίτι; Μόνο η Ντέρμπι Κάουντι το 1974-75 σε ένα αντίστοιχο τρελό πρωτάθλημα με το φετινό κατάφερε με τόσο κακή άμυνα να παρει το τρόπαιο. Τότε τα «κριάρια» από ένατα τα Χριστούγεννα είχαν ανεβεί από το πουθενά στον δεύτερο γύρο μέχρι την κατάκτηση του τίτλου. Ομως αυτή ήταν μία εντυπωσιακή εξαίρεση και όχι κανόνας. Μόνο η Τότεναμ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν σκόραραν εναντίον της Λίβερπουλ στη σεζόν ενώ ομάδες όπως η Κρίσταλ Πάλας, η Χαλ, η Κάρντιφ, η Στόουκ, η Σουόνσι (όπως και η Εβερτον) σκόραραν ακόμη και τρεις φορές! Αρκετές μέρες η ικανότητα του Σουάρεζ και του Στάριτζ ξεπερνούσε τα όποια εμπόδια, αλλά πόσες φορές πρέπει να σκοράρεις για να κερδίσεις; Τα 5-3, 6-3, 4-3 είναι ωραία στο μάτι για τον ουδέτερο αλλά ποτέ ομάδα με τόσο αλλοπρόσαλλη αμυντική συμπεριφορά δεν κατέκτησε κάτι σημαντικό!

Η ΛΙβερπουλ λοιπόν δεν χάνει το πρωτάθλημα από ένα κακό ματς. Το χάνει από απειρία και κακή νοοτροπία. Ο Ρότζερς βιάστηκε να πει πως η Τσέλσι απλά έβαλε έντεκα παίκτες πίσω από την μπάλα στο «Ανφιλντ».

Αποδεικνύεται πως το να ξέρεις να αμυνθείς είναι τέχνη και όχι ανάθεμα! Και φυσικά σε μία χρονιά που η Λίβερπουλ έπαιξε μόλις 42 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις σε αντίθεση με τα κατά μέσο όρο 55 ματς των άλλων διεκδικητών (ακόμη και τα 53 ματς της Γιουνάιτεντ) τέτοια ευκαιρία σαν αυτή που της παρουσιάστηκε φέτος δεν μπορώ να φανταστώ πότε θα της προκύψει! Του χρόνου με έξι ματς παραπάνω στους ομίλους μέχρι τα Χριστούγεννα, ακόμη και με τις όποιες προσθήκες κάνει, θα πρέπει να περιμένει πάλι μία ανάλογα εξαιρετική σεζόν από τον Σουάρεζ και τον Στάριτζ τη στιγμή που Τσέλσι και Σίτι θα είναι καλύτερες από φέτος, η Γιουνάιτεντ πιθανότατα θα είναι ξανά ανταγωνιστική και η Αρσεναλ το ίδιο.

Ήδη γίνονται κουβέντες για μεταγραφές και ο Λαλάνα είναι ένας πολύ καλός στόχος που θα φέρει ποιότητα στα χαφ. Πρωταρχικός σκοπός ωστόσο οφείλει να είναι μία τριάδα πολύ καλών αμυντικών από τους οποίους οι δύο κεντρικοί και ένας αριστερός μπακ. Επίσης πιθανότατα παρά την καλή σεζόν του Μινιολέ, πρέπει να βρεθεί ένας πολύ σπουδαίος γκολκίπερ που να δίνει ποιότητα, να μη φοβάται τις σέντρες και κυρίως να καθοδηγεί την άμυνα κάτι στο οποίο ο Βέλγος απέτυχε! Φυσικά πρέπει να μείνει ο Σουάρεζ και να αποκτηθεί ακόμη ένας σπουδαίος χαφ που να μπορεί να φτιάξει και παιχνίδι. Γενικά πρέπει να πάρει παίκτες που να είναι υψηλού επιπέδου και όχι σαν τον Λουίς Αλμπέρτο, τον Σισοκό, τον Μόουζες και τον Ασπας. Μερικούς δεν τους εμπιστευόταν ούτε για να μπουν ως τρίτη αλλαγή ο Ρότζερς!

Τα τρένα του τίτλου δεν περνούν συχνά. Και αυτή η χαμένη ευκαιρία που οφείλεται στην ανικανότητά του να παίξεις για το αποτέλεσμα και να κερδίσεις παίζοντας μέτρια κάποιες φορές, στοίχισε την κατάκτηση του πιο εντυπωσιακού τίτλου που θα είχε πάρει ποτέ στην 120ετή και πλέον διαδρομή της η Λίβερπουλ! Το μόνο θετικό από την αποτυχία είναι πως ξανά οι αντίπαλοί της άρχισαν να την υπολογίζουν και να θεωρούν επιτυχία το να την κερδίσουν. Μέσα στη θλίψη για αυτό που συνέβη στο τέλος, ήταν μία μικρή παρηγοριά!