Τουλάχιστον το πάλεψαν…

Ήταν μια εμφάνιση σαφέστατα ανώτερη, απ’ όσες είχαν προηγηθεί σε αυτή την προκριματική φάση. Η Εθνική, έστω και με κάποιες ανορθογραφίες, μιας και οι επιλογές, δεν είναι δα και πολλές. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, ήταν σαφώς ανώτερο από τον αντίπαλο και θα μπορούσε να πάρει τη νίκη. Αυτή, δεν ήρθε, γιατί δεν υπάρχει ένα κανονικό σέντερ-φορ που να μπορεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και που να ξέρει να εκμεταλλευθεί κάποια ωραία γυρίσματα που έγιναν. Ο Κλάους, που είχε παράπονα για το γεγονός πως δεν κλήθηκε το καλοκαίρι, έπρεπε να είναι περισσότερο μέσα σε κάποιες κρίσιμες φάσεις.

Ο Τοροσίδης έκανε μια πολύ καλή εμφάνιση, όπως έκανε εξαιρετική εμφάνιση και ο Γιάννης Φετφατζίδης. Ο «Φέτφα» που δεν θα έπρεπε να είχε φύγει από τον αγώνα και αδίκως αντικαταστάθηκε. Η μεσαία γραμμή, στο πρώτο μέρος είχε κάποια θέματα, αλλά η είσοδος της στο δεύτερο μέρος, ήταν εξαιρετική και είχε βάλει στην περιοχή τον αντίπαλο, σφυροκοπώντας τον. Δεν μπορώ να καταλάβω, ποια σκοπιμότητα είχε η αλλαγή του Κατσουράνη. Ίσως μια αλλαγή στη διάταξη, με 4-2-3-1, με τον Γιαννιώτα και τον Φέτφα στα πλάγια και με τον Φορτούνη, πίσω από τον φορ, να έφερνε αποτέλεσμα. Αλλά οι αλλαγές, όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτε, αλλά απεναντίας, μάλλον επιδείνωσαν την εικόνα. Οι σέντρες στο τέλος, αδικούν την Εθνική που στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα, ήταν ανώτερη.

Αυτό που κρατάω απ’ αυτόν τον αγώνα, είναι η μαχητικότητα. Τώρα, τα πράγματα έχουν γίνει εξαιρετικά δύσκολα και η Εθνική, πέρα από το μηδέν, χρειάζεται να βγάλει και γκολ, σημείο στο οποίο φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα, όχι απλά στη δημιουργία, αλλά εξίσου πολύ και στα τελειώματα.