Τουλάχιστον, διαλέξαμε αντρίκεια

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Στην ιστορία της Εθνικής ομάδας στις μεγάλες διοργανώσεις, σε ανάλογο δίλλημα είχαμε βρεθεί και άλλες φορές. Τις περισσότερες μας ωφέλησε. Η νίκη επί της Ρωσίας θα μας έστελνε σε γκρουπ χιαστί παιχνιδιών δυσκολότερο και θα μας έφραζε αρκετά τον δρόμο. H ήττα σε πιο βατά μονοπάτια καταξίωσης. Κάποιοι υποστήριζαν ότι το σωστό θα ήταν να παίξουμε για το ροζ φύλλο και να αποδεικνύαμε πόσο μεγάλη ομάδα είμαστε κόντρα στα θηρία, Ισπανία και ΗΠΑ. Η ομάδα μας επέλεξε τον εύκολο δρόμο. Η απόφαση είναι σεβαστή. Το αν θα της βγει σε καλό, θα το δείξει η ιστορία. Το σίγουρο είναι πως τις προηγούμενες φορές αποτυγχάναμε με τακτ. Απόψε αυτό δεν υπήρχε. Διαλέξαμε να χάσουμε…αντρίκεια, δείξαμε ότι αντιμετωπίζουμε το ματς ως μία καλή προπόνηση, ενώ ο αντίπαλος τον οποίο είχαμε νικήσει περίπου 40 πόντους πριν από ένα μήνα σε φιλικό, έπαιξε «σκυλίσια».

Γι’ αυτό και αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους Ρώσους. Έπαιξαν καθαρά για την νίκη και την πήραν άξια. Μπορεί η μοίρα να τους επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις στην συνέχεια, μπορεί να παίξουν ένα ακόμη παιχνίδι στο τουρνουά και να γυρίσουν στην πατρίδα. Όπως και να έχει, θα κοιμούνται απόλυτα ήσυχοι. Όπως και εμείς θα κοιμόμαστε με χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη, αν η επιλογή που κάναμε να μην δώσουμε το 100% στο τελευταίο ματς του ομίλου καταλήξει σε μετάλλιο. Μας στενοχωρεί ο οκνός τρόπους που παίξαμε, αλλά η ουσία μετράει. Έτσι λειτουργούμε ως λαός, βάσει αποτελέσματος, οπότε, ας μην ζητάμε ευθύνες. Η λογική έλεγε πως έπρεπε να χάσουμε και αυτή ακολουθήσαμε. Ας μην κρυβόμαστε όμως, γιατί θα χάσουμε πολλά από τα δίκαια κεκτημένα τόσων χρόνων. Η τελική διαφορά των τεσσάρων πόντων και το ταϊμ άουτ που πήρε ο Γιόνας Καζλάουσκας στην τελευταία επίθεση, απλά λειτούργησαν ως καμουφλάζ. Έτσι και αλλιώς από πονηριά δεν στερούμασταν ποτέ. Όμως, αγωνιστική ανάλυση του παιχνιδιού, δεν μπορεί να γίνει. Εκτός ποιά και αν η ομάδα μας είναι τόσο κακή.

Αν αυτό ισχύει, τότε μπορεί να γίνουμε έρμαιο στις διαθέσεις, οποιασδήποτε Γαλλίας (μπορεί και Ισπανίας) στους «16», ή Αργεντινής στους «8» και αν βρούμε μπροστά μας στην συνέχεια. Διάολε, δεν θέλω να το πιστέψω. Ας πάρουμε λοιπόν μία γομολάστιχα και ας σβήσουμε όχι μόνο το ματς με τους Ρώσους, αλλά ολόκληρη την πρώτη φάση του μουντομπάσκετ. Αν θέλετε, ακόμα και τα όσα έγιναν στο φιλικό με την Σερβία, που δείχνει να έχει μπολιάσει με νεύρα και αποπροσανατολισμό τους διεθνείς. Η εικόνα μας ήταν μέτρια έως κακή στην Άγκυρα. Τώρα ξεκινάει το πραγματικό τουρνουά. «Ό,τι έγινε, έγινε» είπε ολόσωστα ο Νίκος Ζήσης.

Τι πρέπει να γίνει τώρα; Η εύρεση ρυθμού είναι απαραίτητη. Όπως επίσης και η καλή άμυνα και η ορθολογική ανάπτυξη στην επίθεση. Περισσότερο καθαρό μυαλό από όλους και εκμετάλλευση όλων των παικτών που έχουμε στον πάγκο. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είμαστε ανίκανοι να κάνουμε. Αρκεί να θυμηθούμε ποιοι είμαστε. Προλαβαίνουμε να διορθωθούμε; Ο χρόνος θα δείξει, όμως αν πιστέψουμε ότι είμαστε ήδη στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του Κόσμου, επειδή επιλέξαμε τον εύκολο δρόμο, ίσως μπερδευτούμε σε κάποια παρακαμπτήριο, που θα επιφέρει περισσότερα προβλήματα, απ’ ότι π.χ. μία ήττα από τις ΗΠΑ στα προημιτελικά. Τώρα ως ομάδα, βγάζουμε από τις αποσκευές την καλή φορεσιά και δίνουμε ραντεβού στην Κωνσταντινούπολη. Ήρθε η ώρα να παίξουμε μπάσκετ. Το απευκταίο σενάριο να μην βγει ούτε το βράδυ του Σαββάτου το…αστραφτερό μας πρόσωπο, φοβίζει και τον πιο θαρραλέο και γεμίζει με αγωνία…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com