Του χρόνου ένας «άλλος» Γιαννάκης

Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας πέρασε και αυτό το πρωτάθλημα της Α1 μπάσκετ, με την ίδια κατάληξη που έχει τα έξι τελευταία χρόνια. Ο Παναθηναϊκός, αν και κατά την άποψή μου έπαιξε το πιο κακό και προβλέψιμο μπάσκετ των τελευταίων πέντε χρόνων της ιστορίας του, κατάφερε να κάνει το νταμπλ στην Ελλάδα και να χρυσώσει σε μεγάλο βαθμό το «χάπι» από τον πρόωρο αποκλεισμό στην Ευρωλίγκα. Πολλά είναι αυτά που μας έμειναν από τα πλέι-οφ και χρειάζονται αρκετό μελάνι για να τα αποκρυπτογραφήσουμε, όμως προσωπικά και άσχετα με το μπάσκετ που είδαμε, μου μένει η πικρή γεύση των επεισοδίων σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ.

Δεν θα αναλωθώ πολύ σε αυτά γιατί το θεωρώ χάσιμο χρόνου, θα σταθώ μόνο στα ειρωνικά χειροκροτήματα των παικτών του Παναθηναϊκού προς τους οπαδούς τους, όταν στον 5ο τελικό πήγαν να χαλάσουν τη γιορτή φωνάζοντας ρατσιστικά συνθήματα και πετούσαν ό,τι είχαν διαθέσιμο στα οπλισμένα από μίσος χέρια τους. Αυτή η κίνηση, αλλά και το ξέσπασμα του κορυφαίου σε όλα του, Δημήτρη Διαμαντίδη, αντικατοπτρίζει την κατάσταση, αλλά και το πώς νιώθουν αυτοί οι μεγάλοι αθλητές παίζοντας μπροστά σε αυτό το κοινό που δεν τους αξίζει. Τα κουκιά είναι μετρημένα σε αυτό το θέμα. Αν οι ΚΑΕ θέλουν, μπορούν να απαγορεύσουν δια παντός την είσοδο στο γήπεδο σε αυτά τα κακοποιά στοιχεία που καθόλου δεν αγαπούν το άθλημα, ενώ αμφιβάλω αν ξέρουν και τι χρώμα έχει η μπάλα του. Όσο οι στρατοί συντηρούνται το άθλημα θα βιάζεται στο βωμό της «καυτής» έδρας και των υπέροχων λαών των δυο αιωνίων και όσα άλλα γραφικά αναφέρονται στα οπαδικά έντυπα.

Πάμε στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Μετά από πέντε τελικούς, θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός δίκαια κατέκτησε και αυτό το πρωτάθλημα, καθώς ήταν πιο σταθερός από τον Ολυμπιακό καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Κόπιασε για να πάρει το πλεονέκτημα όλο το χρόνο και αυτό μέτρησε στο τέλος. Άλλωστε το πρωτάθλημα δεν είναι κούρσα δυο εβδομάδων που διαρκούν οι τελικοί αλλά εννέα μηνών. Κατά γενική βάση παρακολουθήσαμε μέτριο μπάσκετ, λόγω της απίστευτης πίεσης που υπάρχει σε τόσο μεγάλης αξίας παίκτες. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα από τον Φεβρουάριο και μετά με την αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας και κατάφερε να είναι αρκετά ανταγωνιστικός, ενώ έφτασε στην πηγή σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχε. Νερό όμως και πάλι δεν ήπιε. Θεωρώ, πως στον Πειραιά, τώρα που κόπασε η ένταση και κάποιες δίκαιες κατά την άποψή μου κραυγές τους για την διαιτησία, θα πρέπει να τα βάλουν κάτω και να ανανεώσουν την ομάδα όπου χρειάζεται, αλλά προς θεού να μην γίνει «ξεχαρβάλωμα» του ρόστερ. Κάτι τέτοιο θα είναι καταστροφικό.

Υπήρξα από τους μεγαλύτερους επικριτές του Πίνι Γκέρσον και υπέρμαχος του Παναγιώτη Γιαννάκη, όμως θα ήταν ανέντιμο εκ μέρους μου να μην καταλογίσω και το μερίδιο της ευθύνης που έχει ο «δράκος» στην απώλεια των τελικών. Ξεκαθαρίζω πως το μεγάλο ελαφρυντικό του ότι δεν είναι δικές του οι επιλογές ισχύει και με το παραπάνω, για να μην παρεξηγηθώ. Ακόμη δε μπορώ να καταλάβω όμως γιατί τόση εμμονή στη ζώνη. Ένας προπονητής που βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι δεν θα την ξαναχρησιμοποιήσει στον Ολυμπιακό, εκτός από τις στιγμές που πραγματικά οι συνθήκες θα το επιβάλλουν, έπαιξε 200 αγωνιστικά λεπτά με αυτό το σύστημα, κόντρα σε μια πολύ καλή ομάδα που θα βρει τις λύσεις και θα ξελασπώσει. Ιδιαίτερα στα τελευταία λεπτά του 5ου τελικού με το σκορ 67-61, φρονώ πως αν ο Ολυμπιακός γύριζε σε μαν του μαν, ίσως να κατακτούσε και το πρωτάθλημα, αφού θα απορύθμιζε εντελώς τον Παναθηναϊκό.

Επίσης, δε μπορώ να αντιληφθώ και το rotation που έγινε, αφού αν προσέξει κανείς τα ματς σε πολλές περιπτώσεις ήταν άστοχο. Καταλαβαίνω εκ των προτέρων ότι ο Παπαμακάριος δεν είναι η πρώτη επιλογή του Γιαννάκη, όμως πέρα από την καλή του άμυνα, στα ματς στο ΟΑΚΑ έδειξε ότι θα μπορούσε να παίξει λίγο παραπάνω. Είχε ψυχή, ενέργεια και «κότσια» για να προσφέρει. Έδειχνε ότι το πίστευε λίγο παραπάνω από τους άλλους. Ο Βασιλειάδης και ο Μαυροκεφαλίδης δεν είναι μπαρουτοκαπνισμένοι και δεν έχουν τη στόφα να παίξουν ακόμη σε ματς τέτοιου επιπέδου, όμως όταν μια ομάδα έχει πρόβλημα στο σκοράρισμα, ιδιαίτερα ο πρώτος θα έπρεπε να πάρει δυο-τρία σουτ. Οι τελευταίες μου αμφιβολίες έχουν να κάνουν με την αποπομπή του Τζάκσον, που τελικά αποδείχθηκε εν μέρει λάθος, μια και αν εκδιώχθηκε για την άμυνα σε man to man δε δοκιμάστηκε ποτέ στη ζώνη, ενώ η ομάδα στερήθηκε ένα «4αρι» που σκόραρε κατά βούληση και ιδιαίτερα με πρόσωπο στο καλάθι.

Θεωρώ επίσης ότι ο Ολυμπιακός δικαιούται να μιλά για διαιτητικά λάθη και μια επιτέλους, ανανέωση των ανθρώπων που σφυρίζουν (δεν του στέρησαν όμως τον τίτλο), αλλά ο Παναγιώτης Γιαννάκης παρασύρθηκε πολύ από την διαιτητολογία και αυτό ίσως να τον παρέσυρε σε λάθη. Νομίζω επίσης πως όλη η παραφιλολογία για το αν θα πρέπει να είναι παράλληλα προπονητής της Εθνικής, τον μετέτρεψε σε άνθρωπο που κάτι ήθελε να αποδείξει. Οι επιτυχίες του μιλούν από μόνες τους και θεωρώ πως η παγίδα που στήθηκε έπιασε τόπο. Τη νέα περίοδο η λογική λέει πως θα δούμε εντελώς διαφορετική ομάδα, αλλά και έναν διαφορετικό Παναγιώτη Γιάννακη. Οι επιλογές θα είναι δικές του, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι θα κάνουν τα πάντα για να δυναμώσουν την ομάδα και ο «δράκος» τα συστήματα και την άμυνα που θέλει, οπότε οι Πειραιώτες δίκαια αισιοδοξούν για ακόμη καλύτερες μέρες.

Σε ότι αφορά τον Παναθηναϊκό, νομίζω πως με την προσθήκη του Πέκοβιτς, αλλά και κάποιων άλλων παικτών ρακέτας και ίσως ένα πιο έμπειρο από τον Γουίνστον «τριάρι» δεν θα έχει πρόβλημα να είναι και πάλι στον «αφρό». Όμως προκύπτουν και από τους πρωταθλητές κάποια ερωτήματα. Ως πότε αυτή η επιμονή με τα τρίποντα; Ίσως την άλλη φορά να στοιχίσει, όπως κόστισε με την Παρτιζάν. Δέχομαι πως δεν υπάρχει ο ψηλός «φόβητρο» όμως λίγο περισσότερο χρόνο συμμετοχής δεν άξιζαν οι Ντικούδης-Ζίζιτς; Επίσης, θεωρώ πως είναι λάθος η συμπεριφορά στον Χατζηβρέτα. Ο Ομπράντοβιτς τον έχει μετατρέψει σε ρολίστα πολυτελείας, όμως η ηθική και σεμνότητα του παίκτη που δεν έχει ξεχάσει για το θεό να σκοράρει, αξίζουν καλύτερης μεταχείρισης σε ότι αφορά το χρόνο που πρέπει να βρίσκεται στο παρκέ. Τέλος, θα πρέπει κάποια στιγμή, οι άνθρωποι που στήριξαν όσο κανείς την ομάδα αλλά και το άθλημα γενικότερα, να σεβαστούν τους εαυτούς τους, την ιστορία της ομάδας τους και να παραμελήσουν το οπαδικό συναίσθημα. Κάποιες κινήσεις και λεγόμενα των αδελφών Γιαννακόπουλων πυροδοτούν τη βία και είμαι σίγουρος πως σαν άνθρωποι δεν την θέλουν σε καμία περίπτωση στα πόδια τους.

Πλέον, έχει μεγάλο ενδιαφέρον το μεταγραφικό παζάρι και το πώς θα ενισχυθούν οι ομάδες. Μακάρι να γίνει το καλύτερο δυνατό για να απολαύσουμε καλύτερο μπάσκετ τη νέα περίοδο. Επιτακτική είναι η ανάγκη να μεγαλώσουν σαν μεγέθη και οι από κάτω, γιατί ο διπολισμός δεν συμφέρει σε καμία περίπτωση. Ο Πανιώνιος δείχνει να βαδίζει στο σωστό δρόμο και αξίζουν συγχαρητήρια στους συντελεστές του, ο Αρης πάντα θα είναι υπολογίσιμος, το Μαρούσι έκανε εξαιρετικά πλέι-οφ και με γνώμονα αυτά θα πορευτεί και το χρόνου αλλά χρειάζονται κι άλλες ομάδες. Εύχομαι η επαρχία να δείξει τον δρόμο. Φέτος είμαστε γεμάτοι από ομάδες της. Ραντεβού στις 14 Ιουλίου στο ΟΑΚΑ. Η Εθνική ομάδα θα δώσει τις μάχες της για πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μας χρειάζεται.

Απορίες, ερωτήσεις, σχόλια στο mesastiraketa@yahoo.com