Τόσο ίδιος, αλλά πόσο πολύ χειρότερος!

Οι αριθμοί δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Ο φετινός Παναθηναϊκός εντός έδρας έχει τέσσερις νίκες, μία ισοπαλία και καμία ήττα. Εκτός έδρας έχει τρεις ήττες, δύο ισοπαλίες και καμία νίκη. Εντός έδρας έχει συγκεντρώσει τους 13 από τους 15 φετινούς βαθμούς (στη βαθμολογία έχει 13 λόγω της τιμωρίας). Εκτός έδρας έχει πάρει μόλις δύο βαθμούς. Εντός έδρας έχει πετύχει έξι γκολ και έχει δεχτεί μόλις ένα, εκτός έχει σκοράρει μόλις δύο φορές και έχει πάει στη σέντρα μετά από γκολ του άντιπάλου έξι.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είναι πολύ διαφορετικός ανάλογα με το αν αγωνίζεται εντός ή εκτός έδρας. Αλλά άραγε, πόσο διαφορετικό είναι το ποδόσφαιρό του; Εδώ, οι αριθμοί έρχονται για να μας... τρελάνουν. Ο Παναθηναϊκός εντός έδρας έχει 51 τελικές, μέσο όρο 5.1 ανά αγώνα, εκτός έχει 39, μέσο όρο 3.9 ανά αγώνα. Μία τελική διαφορά, με λίγα λόγια.

Τα γεμίσματά του είναι εντός μόλις 37 πετυχημένα στα 112, εκτός 41 στα 93. Κι εδώ το πράγμα μοιάζει αρκετά ισορροπημένο. Οι πάσες του στη Λεωφόρο είναι 318 (μέσος όρος 31.8), εκτός 356 (μέσος όρος 35.6). Τα λάθη του εντός είναι 237, εκτός 241. Σχεδόν ίδια, με λίγα λόγια.

Αν, λοιπόν, το ποδόσφαιρο του Παναθηναϊκού εντός και εκτός έδρας δεν είναι και πολύ διαφορετικό, τι είναι εκείνο που δημιουργεί τη μεγάλη διαφορά; Μήπως ο αντίπαλος; Αυτό θα μπορούσε να είναι μια πειστική εξήγηση. Ο Αστέρας για παράδειγμα, φέτος έχει δύο νίκες, η μία είναι επί του Παναθηναϊκού. Χωρίς μάλιστα να κάνει κάτι εντυπωσιακό μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η Λαμία, προηγούμενη αντίπαλος σε εκτός έδρας ματς, έχει 6.9 τελικές ανά αγώνα. Κόντρα στον Παναθηναϊκό έκανε 9. Κι ας έκανε μόνο 23 πάσες σε ολόκληρο το παιχνίδι!

Ο Παναιτωλικός στην έδρα του έχει μόνο μία νίκη σε πέντε ματς. Με τον Παναθηναϊκό. Έχει δεχτεί τρία γκολ από την Ξάνθη, έχει δεχτεί γκολ από Απόλλωνα, από Λεβαδειακό, από Ατρόμητο, δηλαδή από όλους τους υπόλοιπους που υποδέχτηκε, αλλά όχι από τον Παναθηναϊκό. Σκοράρει ένα γκολ ανά εννέα τελικές, κόντρα στους πράσινους έβαλε δύο γκολ σε εννέα τελικές. Η Κέρκυρα μέχρι και το ματς με την ΑΕΛ, έκανε 42.3 λάθη σε κάθε αγώνα, κόντρα στον Παναθηναϊκό, τον οποίο επίσης κέρδισε, έκανε μόνο 30. Δώδεκα λιγότερα, για την ακρίβεια περίπου 30% λιγότερα. Πλέον, έχει 35 ανά παιχνίδι, αλλά και πάλι η διαφορά είναι εμφανής. Ο Πλατανιάς, τελευταίος στη βαθμολογία και πλέον μόνος του, κάνει 44.9 πάσες ανά αγώνα, μετά το Καραϊσκάκη 48, ο Παναθηναϊκός στο μεταξύ τους παιχνίδι τον άφησε να κάνει 53. Και κυρίως τον άφησε να πετύχει το μοναδικό γκολ που έχει σκοράρει μέχρι στιγμής στην έδρα του. Το μοναδικό!

Είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Αν κανείς ψάξει, βρίσκει κι άλλα ενδιαφέρονται στατιστικά. Τα οποία, όμως, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Πως δεν ειναι μόνο ο Παναθηναϊκός που είναι διαφορετικός στους εκτός έδρας αγώνες. Είναι διαφορετικοί και οι αντίπαλοι ανάλογα με το αν παίζουν στη Λεωφόρο ή στην έδρα τους κόντρα στους πράσινους. Οι αντίπαλοι μάλιστα είναι διαφορετικοί και στην προσέγγιση του ίδιου του ποδοσφαίρου, όχι απλώς και μόνο στους αριθμούς τους.

Αυτό ασφαλώς δεν είναι κανείς άλλος που το έχει προκαλέσει, αλλά ο ίδιος ο Παναθηναϊκός. Για παράδειγμα, ποια αγωνιστική σχέση είχε το ξεκίνημά του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό με εκείνο κόντρα στον Αστέρα; Ποια σχέση είχε η λειτουργία του στο πρώτο ημίχρονο στο ματς της Λεωφόρου με εκείνη στο "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης"; Καμία απολύτως. Κι ας ήταν περίπου ίδιες οι τελικές ή οι πάσες ή τα λάθη.

Το θέμα είναι πόσο πολύ έχει αφήσει ο Παναθηναϊκούς στους αντιπάλους του όταν τον παίζουν στην έδρα τους να πιστεύουν ότι είναι καλύτεροί του. Ή για να το πούμε με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια, ότι είναι καλύτεροι από τον ίδιο τον εαυτό τους, από αυτό που έχουν παρουσιάσει σε άλλους αγώνες. Οι πράσινοι πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό. Διότι όταν στον αντίπαλο προκαλείς τον καλύτερό του εαυτό, συμβαίνει διότι σε εσένα μπορεί να διακρίνει τον χειρότερό σου...