Τοροσίδης: «Και με το χωριό μου να παίξουμε, θα χάσουμε…»

Με εικόνα προσώπου που δύσκολα περιγράφεται, με τα λόγια να μην βγαίνουν και την απογοήτευση να κάνει... μπαμ, ο Βασίλης Τοροσίδης αναφέρθηκε στη νέα τραγική εμφάνιση της Εθνικής, ξεκαθαρίζοντας πως με ανάλογες παρουσίες (χωρίς σωστή νοοτροπία παρελθόντος), η ομάδα μπορεί να χάσει ακόμα και απ' το... χωριό του και να επιστρέψει σε προ Ρεχάγκελ εποχές...

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Βασίλη Τοροσίδη στην κάμερα του OTE:

«Και στα τέσσερα ματς που έχουμε παίξει μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει αυτό που υπήρχε… Δεν έχω εξήγηση. ου υπήρχε. Δεν έχω εξήγηση. Είμαστε τουλάχιστον τραγικοί, δεν χωράει κριτική, τι να πει κανείς... Βλέπεις μια Εθνική που δεν την έχεις δει ποτέ… Το είπα και με τη Βόρειο Ιρλανδία, έχουμε χάσει την ταυτότητά μας, αλλά και το να χάνουμε απ’ τα Νησιά Φερόε είναι τουλάχιστον τραγικό» είπε αρχικά και συμπλήρωσε:

«Το πιο εύκολο απ’ όλα είναι να μοιράσουμε ευθύνες. Εμείς σαν ποδοσφαιριστές φταίμε. Δεν μπορεί να σου φταίει τίποτα άλλο (κόσμος, διοίκηση, προπονητής) όταν χάνεις απ’ τα Νησιά Φερόε. Είναι ανεπίτρεπτο να χάνεις με αυτό τον τρόπο με κλασικές ευκαιρίες των αντιπάλων μας, όταν εμείς έχουμε τέτοια ποιότητα. Είμαστε επιεικώς απαράδεκτοι, ο κόσμος ήταν ξανά εδώ, αλλά τους δώσαμε ακόμα μια πίκρα. Όπως και σε όλη την Ελλάδα. Εγώ σαν αρχηγός και σαν παίκτης ζητάω συγγνώμη και νομίζω πως αυτό είναι επιθυμία όλων. Δεν ξέρω πραγματικά…».

Και κατέληξε: «Είμαι 7-8 χρόνια στην ομάδα, δεν το έχω ξαναζήσει αυτό που ζούμε… Να μιλήσω για πρόκριση θα ήταν κωμικό, όταν χάνεις απ’ τα Νησιά Φερόε. Δεν χρειάζεται να κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Αν συνεχίσουμε με αυτό το πρόσωπο, ούτε νίκη δεν θα πάρουμε στα προκριματικά. Αν αλλάξουμε εικόνα, ίσως έχουμε μια ελπίδα… Έχουμε μιλήσει πολλές φορές μεταξύ μας, αλλά δυστυχώς δεν αλλάζει κάτι. Απορώ… Τουλάχιστον παλιά πολεμούσαμε. Δεν παίζαμε μεγάλη μπάλα, αλλά τα καταφέρναμε, ήμασταν συμπαγείς. Με ποιον και να παίξουμε σήμερα, μπορούμε να χάσουμε, ακόμα και με το χωριό μου… Δεν υπάρχει σωτηρία αν δεν επανέλθει η νοοτροπία και το πάθος που είχαμε. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα φτάσουμε στην προ Ρεχάγκελ εποχή. Αν δεν αλλάξουμε, θα βουλιάξουμε».