Τον Παναθηναϊκό ΤΩΡΑ να τον κρίνετε. Τον Παναθηναϊκό!

Όταν ο Παναθηναϊκός έχανε στο Κάουνας από την Ζαλγκίρις, έβαζε σε κίνδυνο ακόμη και την πρόκριση στα play-offs της Euroleague, που ήταν ο μίνιμουμ στόχος στο ξεκίνημα του φετινού μαραθωνίου. Τρεις εβδομάδες αργότερα, οι «πράσινοι», εκμεταλλευόμενοι τις απανωτές ήττες της Φενερμπαχτσέ, όχι μόνο εξασφάλισαν την παρουσία τους στην οχτάδα, αλλά κρατάνε στα χέρια τους και το πλεονέκτημα έδρας, που θα τους φέρει ακόμη πιο κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, όπου έδωσαν για τελευταία φορά το παρών σε Final 4 της διοργάνωσης.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Στον «τελικό» με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που έπρεπε να κερδηθεί πάση θυσία, ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ. Γιατί δεν αρκεί μόνο ένα παιχνίδι για να βγει ένα τέτοιο συμπέρασμα. Είχαν προηγηθεί η εξίσου μεγάλη νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης στο… άντρο του ΟΑΚΑ, αλλά και το τεράστιο διπλό, ακριβώς την στιγμή που έπρεπε, επί της Μπασκόνια στη Βιτόρια.

Οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ έκαναν ένα καταπληκτικό και ώριμο παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα, που επίσης ήθελε τη νίκη στη μάχη για την πρώτη θέση. Έπαιξαν στοχευμένα στην επίθεση, «διαβάζοντας» τις αδυναμίες του αντιπάλου, ενώ καταλυτικό ρόλο έπαιξε, όπως πάντα, η άμυνα. Όταν μετά την Ρεάλ, καταφέρνεις να κρατήσεις στους 80 πόντους μετά από 45 λεπτά την ρωσική καλοκουρδισμένη μηχανή, προφανώς έχεις κάνει καλή δουλειά. Γιατί καλές είναι οι επιθέσεις, αλλά τα τρόπαια έρχονται από την άμυνα. Και ο Παναθηναϊκός απέναντι στις δύο πιο πλήρεις ομάδες της διοργάνωσης, άγγιξε το άριστα.

Μια στροφή πριν το τέλος, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο σημείο να κρατάει την τύχη στα δικά του χέρια. Με νίκη στο Τελ Αβίβ επί της αδιάφορης Μακάμπι, τερματίζει στην τέταρτη θέση, που δίνει το πλεονέκτημα έδρας. Το 14-1 στο ΟΑΚΑ δείχνει πόσο μεγάλη υπόθεση θα είναι για τους «πράσινους» να έχουν ένα ματς παραπάνω στην έδρα τους. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν επιτευχθεί ο στόχος, η εικόνα των τριών τελευταίων εβδομάδων, αφήνει όχι χαραμάδα, αλλά μεγάλο παράθυρο αισιοδοξίας για επιστροφή στο Final 4, ακόμη και με μειονέκτημα.




Όμως, για όλα φαίνεται ότι υπάρχει εξήγηση. Ο Παναθηναϊκός «χτίστηκε» από την αρχή, συνεπώς ήταν μια καινούργια ομάδα και δεν θα μπορούσε να κριθεί με το… καλημέρα. Επίσης, ήρθε νωρίς η ήττα από τον Ολυμπιακό, που έφερε αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, με τον Αργύρη Πεδουλάκη να αντικαθίσταται από τον Τσάβι Πασκουάλ, δύο τραυματισμοί κομβικών παικτών (Τζέιμς και Γκιστ), ισάριθμες προσθήκες (Γκάμπριελ και Τζεντίλε) και ένα μεγάλο ντεφορμάρισμα (Καλάθης) στις αρχές του 2017. Θέλετε κι άλλα;

Μέχρι τώρα, οι «πράσινοι» πέρασαν από… σαράντα κύματα. Είχαν περισσότερα σκαμπανεβάσματα και λιγότερη σταθερότητα, δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη και έδειχναν να τους λείπει το κάτι παραπάνω για να αλλάξουν επίπεδο. ΟΜΩΣ, με την επιστροφή του Γκιστ και το «διαζύγιο» με τον Τζεντίλε, αυτά δείχνουν να ανήκουν στο παρελθόν. Ο Τσάβι Πασκουάλ φαίνεται ότι ήταν έτοιμος από καιρό για να παρουσιάσει μια ομάδα πολύ κοντά στα δικά του «θέλω» και φορμαρισμένη στο κατάλληλο σημείο. Αυτόν τον Παναθηναϊκό πρέπει να κρίνουμε, γιατί αυτός είναι ο πραγματικός. Μια ομάδα, που επιστρέφει στην… κανονικότητά της, αυτήν για την οποία περηφανεύεται ο κόσμος της τα τελευταία είκοσι και βάλε χρόνια.

Υ.Γ.: Υπόκλιση στον Δημήτρη Ιτούδη. Στη συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι, έκανε την τοποθέτησή του, αλλά δεν υπήρξε κάποια ερώτηση. Πριν αποχωρήσει, ξαναπήρε τον λόγο για να ευχαριστήσει τους φιλάθλους για την υποδοχή και να τους δώσει συγχαρητήρια, που συνεχίζουν να προσφέρουν τέτοια συμπαράσταση στην ομάδα. Credit για τον ίδιο και μεγάλο παράσημο για τον κόσμο.