Το unfair του «Βγενό» και η υπερβολή για Ζίκο

Έχουν περάσει κάποιες μέρες από τις δηλώσεις του Ανδρέα Βγενόπουλου στην εβδομαδιαία εφημερίδα «LIFO» για πρώτη φορά μετά με την αποχώρηση του από τα δρώμενα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, αλλά δεν μπορώ, έστω και λίγο καθυστερημένα να μην ασχοληθώ με το θέμα. Εξ αρχής ξεκαθαρίζω και λέω ότι η τοποθέτηση του ήταν «unfair» σε ό,τι αφορά τους άλλους μετόχους, είτε έχουν μεγάλο, είτε μικρό ποσοστό. «Είδα πολλά που δεν γνώριζα και με απογοήτευσαν - βασικά το τεράστιο έλλειμμα σοβαρότητας και το περίσσευμα προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων» ήταν η δήλωση του κ. Βγενόπουλου, ο οποίος, όμως, δεν κατονόμασε αυτούς που τόσο πολύ τον απογοήτευσαν.

Η πρώτη μου απορία έχει να κάνει με το τι περίμενε να συναντήσει μπαίνοντας στην «πράσινη» ΠΑΕ και αν πίστευε ότι γενικά ο χώρος του ποδοσφαίρου είναι αγγελικά πλασμένος. Μήπως σε άλλους τομείς δεν υπάρχουν αυτά που λέει ότι διέκρινε ο κ. Βγενόπουλος; Στις επιχειρήσεις που διευθύνει δεν έχει διακρίνει τέτοια πράγματα; Λένε και δεν διαφωνώ ότι το ποδόσφαιρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Αν εκείνος είχε και έχει την εντύπωση ότι ζούμε σε έναν κόσμο ή καλύτερα σε μια χώρα, στην οποία όλα βαίνουν καλώς, πάω πάσο. Το να το πει, που λέει ο λόγος ο Μπομπ Κοζώνης, που ενδιαφέρεται να αγοράσει τις μετοχές της ΠΑΕ ΑΕΚ, αλλά ζει 50 χρόνια στην Αμερική, μπορώ να το καταλάβω. Το να το λέει κάποιος που ζει μόνιμα στην Ελλάδα, λυπάμαι αλλά δεν δύναμαι…

Η δεύτερη απορία έχει να κάνει με το δεύτερο σκέλος της τοποθέτησης περί περισσεύματος προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων. Οι ρομαντικοί του ποδοσφαίρου έχουν λιγοστέψει και αν δεν κάνω λάθος οι ΠΑΕ είναι ανώνυμες εταιρείες. Δεν νομίζω ότι, ειδικά στις μέρες μας, υπάρχουν πολλοί επιχειρηματίες που αποφασίζουν να ασχοληθούν με μια ομάδα μόνο από μεράκι ή επειδή έχουν λεφτά για πέταμα. Οι μόνοι που μου έρχονται στο μυαλό είναι οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι και οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, οι οποίοι έχουν ρίξει ένα… κάρο λεφτά στα τμήματα μπάσκετ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού αντίστοιχα και μιλάμε για ένα άθλημα, όπου τα μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά και τα έσοδα πολύ λιγότερα από τα έξοδα. Και για να μην παρεξηγηθώ το κάνουν για τον πρώτο λόγο, δηλαδή από μεράκι και το έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψη.

Όταν μιλάμε, λοιπόν, για ανώνυμες εταιρείες γιατί να μην υπάρχουν προσωπικές φιλοδοξίες και συμφέροντα ακόμη και σε περίσσευμα, όπως λέει; Ένας επιχειρηματίας που αποφασίζει να ασχοληθεί με μια ομάδα, σαφώς και θέλει να την δει ψηλά, σαφώς και οραματίζεται τίτλους και διακρίσεις, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι κατακριτέο να μην κοιτάει και την τσέπη του. Το ποδόσφαιρο και ειδικά οι ομάδες με μεγάλο λαϊκό έρισμα, είναι ένας καλός τρόπος για να προβληθεί κάποιος και δεν νομίζω ότι και ο ίδιος ο κ. Βγενόπουλος δεν βγήκε ωφελημένος από την ενασχόληση του με τον Παναθηναϊκό. Ή μήπως όχι;

Η τελευταία απορία έχει να κάνει με το έλλειμμα σοβαρότητας που διέκρινε στο σύντομο διάστημα της ενασχόλησης του με την ΠΑΕ. Είναι τουλάχιστον άδικο να κάνει μια τέτοια τοποθέτηση για ανθρώπους, που υποτίθεται είχαν κοινό όραμα με τον ίδιο. Άλλο οι διαφορετικές απόψεις και άλλο το έλλειμμα σοβαρότητας. Και από την στιγμή, που δεν έχουν ονοματεπώνυμο αυτοί με το… έλλειμμα, εγώ μπορώ να υποθέσω ό,τι θέλω. Είτε τον πρόεδρο, Νικόλα Πατέρα, στον οποίο, όπως είχε πει στην ανακοίνωση της 25ης Μαΐου ότι εκχωρεί τα δικαιώματα ψήφου του, είτε οποιονδήποτε άλλον. Έτσι δεν είναι; Και στην τελική, αν απογοητεύτηκε τόσο πολύ από αυτά που βίωσε, γιατί δεν πούλησε τις μετοχές (11%) του; Μόνο από αγάπη για τον Παναθηναϊκό;

Υ.Γ. Μπορεί στην παραπάνω τοποθέτηση να διαφωνήσουν κάποιοι, αλλά σίγουρα συμφωνούν ότι στην Ελλάδα η υπερβολή «ζει και βασιλεύει». Διαβάζω από το Σάββατο για το ρίσκο του Ζίκο να βάλει τα «πιτσιρίκια» στο ματς του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο, για τις υποσχέσεις που άφησαν για το μέλλον, για τον νέο… Μέσι, ονόματι Φετφατζίδης και όλα τα συναφή. Καλά έκανε και τους χρησιμοποίησε, αλλά η ουσία είναι ότι το έκανε κατ’ ανάγκη, γιατί δεν είχε άλλους. Εννιά παίκτες του έλειπαν… Μαγκιά του Ζίκο θα ήταν να έβαζε κάποιους από τους νεαρούς στο ματς Κυπέλλου με τον Πανσερραϊκό, το οποίο θεωρητικά ήταν πιο εύκολο. Όπως στο Περιστέρι, έτσι και στις Σέρρες ενδεχομένως να είχαν μεγαλύτερο κίνητρο να αποδείξουν πράγματα στον προπονητή τους από αυτούς που αγωνίστηκαν και να μην ερχόταν η «τριάρα» και ο αποκλεισμός. Μαγκιά του Ζίκο θα είναι να τους δώσει ευκαιρίες όταν επιστρέψουν οι τραυματίες, τουλάχιστον σε κάποια παιχνίδια με μικρό βαθμό επικινδυνότητας…