«Όπως ο Μεγάλος Αλέξανδρος, έτσι και ο Μάικλ Τζόρνταν ένιωσε ότι δεν είχε άλλους κόσμους να κατακτήσει. Έτσι στην ηλικία των 30 ο άνθρωπος οποίος κατά γενική ομολογία είναι ο καλύτερος παίκτης μπάσκετ στον κόσμο ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από το παιχνίδι αλλά και το κέντρο προσοχής το οποίο ήταν πάντα τόσο άβολο για αυτόν»…
New York Times…
Με τον τρόπο αυτό, η μεγάλη εφημερίδα των ΗΠΑ, στις 7 Οκτωβρίου του 1993 ξεκινούσε το σχετικό κείμενο στο οποίο μετέφερε την σοκαριστική είδηση της προηγούμενης ημέρας. Την απόφαση του Μάικλ Τζόρνταν να σταματήσει την καριέρα του.
«Δεν έχω τίποτα άλλο να αποδείξω στο μπάσκετ. Δεν νιώθω να έχω καμία άλλη πρόκληση κάτι που να μου δίνει το κίνητρο που πάντα αναζητώ. Δεν έχει να κάνει η απόφαση αυτή με τίποτα άλλο πέρα από το ότι κατάφερα στο μπάσκετ όλα όσα πιστεύω πως θα μπορούσα να πετύχω».
Μάικλ Τζόρνταν… Τα λόγια του με τα οποία εξηγούσε την απόφασή του αυτή.
Μπορεί ο “AIR” να επέστρεψε και πάλι αλλά τα λόγια αυτά, είναι πέρα για πέρα διδακτικά, για κάθε έναν μεγάλο, σε οποιοδήποτε χώρο που αποφασίζει να βάλει τέλος στην καριέρα του. Μια απόφαση δύσκολη η οποία πρέπει να λαμβάνεται την κατάλληλη στιγμή. Την στιγμή που ο κάθε ένας θα αισθανθεί την απώλειά του. Την στιγμή που ο μύθος του θα παραμείνει μεγάλος, και δεν θα έχει αρχίσει να… χαλάει.
Την απόφαση αυτή δεν την πήραν όλοι την κατάλληλη στιγμή. Υπάρχουν αθλητές που για κάποιους λόγους που τις περισσότερες φορές παραμένουν ανεξήγητοι απέφευγαν σαν και ο… διάολος το λιβάνι να την πάρουν.
Αυτό συνέβη και με τον μεγαλύτερο πυγμάχο στην ιστορία του αθλήματος. Τον Μοχάμεντ Άλι. Χρειάστηκε μια ντροπιαστική ήττα και άλλη μια παρωδία αγώνα για να οδηγηθεί στο μεγάλο άδοξο τέλος.
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
Έχοντας πάρει τη νίκη απέναντι στον Λέον Σπινκς τον Σεπτέμβριο του 1978 ο Μοχάμεντ Άλι έχει πάρει και πάλι την ζώνη της WBA. Έναν χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 1979 θα ανακοινώσει την απόφασή του να βάλει τέλος στην καριέρα του.
Σοκ; Όχι. Ήταν μια απόφαση λογική και ως ένα μεγάλο βαθμό αναμενόμενη. Ωστόσο, φαίνεται ότι η ιδέα του τέλους δεν είχε έρθει πραγματικά στο μυαλό του. Αισθανόμενος ότι μπορεί ακόμη να τα βάλει με οποιονδήποτε, τον Φεβρουάριο του 1980 θα παραχωρήσει συνέντευξη στο Associated Press, δηλώνοντας ότι κατά 75% ήταν σίγουρος ότι θα ανέβαινε και πάλι στο ρινγκ.
Όπως και έγινε. Θα φτάσει σε συμφωνία με τον τότε κάτοχο της ζώνης, Τζον Τέιτ να συγκρουστούν, αλλά ο Τέιτ θα ηττηθεί από τον Μάικ Γούιβερ σε παιχνίδι που διεξήχθη στις 31 Μαρτίου. Μετά από πολλά επεισόδια -τελικά- ο Άλι θα φτάσει σε συμφωνία να αγωνιστεί με τον Γούιβερ λαμβάνοντας το αστρονομικό ποσό για την εποχή εκείνη των 8 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το παιχνίδι τους, θα αλλάξει και πάλι ημερομηνία και θα γίνει στις 2 Οκτωβρίου του 1980 στο Λας Βέγκας, σε μικρότερο γήπεδο από το Μαρακανά στη Βραζιλία που είχε αρχικά συμφωνηθεί και σαφώς με μικρότερες απολαβές.
Σε αυτό ο Άλι θα υποστεί μια βαριά ήττα. Θα ηττηθεί με τέτοιο τρόπο που θα πλήξει την εικόνα του, με τα όσα έκανε στο ρινγκ να μην θυμίζουν την αέρινη φιγούρα του παρελθόντος, αλλά μια… καρικατούρα αυτής, με τα χέρια του να τρέμουν, να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του και πολλούς μετά να κάνουν λόγο για ένα έγκλημα που τελέστηκε καθώς το παιχνίδι δεν έπρεπε ποτέ να γίνει ή να σταματήσει αρκετά νωρίτερα.
DRAMA IN BAHAMA
Έχοντας γνωρίσει τη μεγάλη ήττα στον προηγούμενο αγώνα του ο Μοχάμεντ Άλι δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί να βάλει τέλος στην καριέρα του με αυτό το τέλος. Έτσι αναζήτησε τον τρόπο που θα ανέβει και πάλι στο ρινγκ με στόχο να πάρει τη νίκη και ενδεχομένως να «κρεμάσει» τα… γάντια του αλλά το σημαντικότερο… για να δώσει απαντήσεις και να δείξει ότι ακόμη το… έχει.
Σαν να μην ήθελε ποτέ να παραδεχθεί πως ο χρόνος τον έχει επηρεάσει και, αυτόν δεν μπορεί να τον νικήσει. Ο Άλι πίστευε ότι θα μπορέσει να νικήσει τον Τέρβορ Μπέρμικ και έτσι κατάφερε να κλείσει έναν αγώνα μαζί του για να μπορέσει να πετύχει τα παραπάνω.
Ωστόσο, η κατάσταση του Μοχάμεντ Άλι δεν ήταν τέτοια που θα μπορούσε να πάρει το ΟΚ από τους ιατρούς για να διεξαχθεί το ματς στις ΗΠΑ. Μετά την εικόνα του στην αναμέτρηση με τον Χολμς, όλοι αμφισβητούσαν ότι ο Άλι είναι σε θέση να παίξει και πάλι. Θεωρούσαν ότι στην ηλικία των 39 ετών θα έπρεπε να βάλει ένα τέλος, και πολλοί εξέφραζαν τον φόβο για μεγάλη ζημιά η οποία έδειξε τα πρώτα της σημάδια, όταν το κεφάλι του «κουδούνισε» από τα βαριά χτυπήματα του Χολμς. Χτυπήματα που είχε και ο Μπέρμπικ.
Δύο γιατροί, ένας εκ των οποίων ήταν ο πρώην γιατρός του, Φρέντι Πατσέκο θα κάνει μια δήλωση η οποία θα αποδειχθεί προφητική. Θα πει ότι ο Μοχάμεντ Άλι έχει εγκεφαλικό πρόβλημα από τα χτυπήματα στο κεφάλι που έχει δεχθεί. Μάλιστα φέρεται πως ακόμη και ο ίδιος είχε ανησυχήσει και είχε κάνει εξετάσεις για να διαπιστώσει εάν υπάρχει πρόβλημα, με τους ιατρούς τότε να φτάνουν στο συμπέρασμα πως «δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Μοχάμεντ Αλι έχει κάποια ζημιά σε κάποιο ζωτικό του όργανο. Εάν κάτι οφείλεται σε μόνιμη βλάβη θα ήταν εκεί όλη την ώρα».
Μετά την άρνηση των ιατρών των ΗΠΑ να δώσουν άδεια, ο promoter του αγώνα θα καταφύγει στη λύση να βρει ένα γήπεδο στις Μπαχάμες αφού εκεί μπορούσε να πάρει την άδεια ο Μοχάμεντ Άλι. «Όλοι ξέρουν πάρα πολύ καλά ποιος είμαι. Με ξέρουν όλοι, σε όλον τον κόσμο. Ο στόχος μου είναι να δείξω στον κόσμο τι μπορώ να κάνω ακόμη. Το κάνω για εκείνους», ανέφερε ο Άλι σε ένα μέρος της συνέντευξης Τύπου. «Πολλοί μου λένε να μην παίξω αλλά εκείνοι δεν γνωρίζουν. Ο ουρανός μου είναι πιο μεγάλος από τον δικό τους. Γιατί ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έλεγε ότι έχει ένα όνειρο; Οι άνθρωποι χρειάζονται προκλήσεις».
«ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΩ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΑΊΖΩ»
Ωστοσο, τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Το ενδιαφέρον του κόσμου δεν ήταν ζεστό, όπως συνέβαινε παλιότερα. Τα εισιτήρια δεν «έφευγαν» και οι διοργανωτές αποφάσισαν να αρχίζουν να ρίχνουν σταδιακά τις τιμές για να μπορέσει να έχει κόσμο.
Τα έσοδα ήταν λίγα, τόσα που ο Μπέρμπικ θα απειλήσει να μην παίξει εάν δεν πάρει τα χρήματά που του είχαν υποσχεθεί. Του είχαν δώσει 150.000 δολάρια και απέμεναν 250.000. Το «ΟΚ» πως θα γίνει το ματς θα πάρουν οι διοργανωτές από τον Μπέρμπικ θα του δώσουν τα χρήματα.
Κι όμως αυτά δεν ήταν τα μόνα προβλήματα. Οι προσπάθειες για να γεμίσει το γήπεδο ήταν άκαρπες. Κανένα μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο δεν είχε ενδιαφερθεί για να πάρει τα δικαιώματα. Τελευταία στιγμή θα πωληθούν στο ΟΝTV για να μεταδοθεί στο Σινσινάτι.
Και ας ήταν αυτά, τα μόνα προβλήματα… Οι πωλήσεις δεν ξεπέρασαν τις 7500 , και κάποιοι από αυτούς δεν μπήκαν στο γήπεδο. Γιατί; Διότι οι υπεύθυνοι δεν μπορούσαν να βρουν τα κλειδιά του γηπέδου. Και όταν βρήκαν τρόπο για να μπουν, διαπίστωσαν πως πολλά από τα βασικά που χρειάζονταν για να διεξαχθεί το ματς δεν υπήρχαν.
Γάντια, κουδούνι, χρονόμετρο… Και εάν για το πρώτο οι λύσεις ήταν περιορισμένες, στο δεύτερο η λύση που δόθηκε ήταν τέτοια που αποδεικνύει την προχειρότητα του αγώνα. Επειδή δεν βρέθηκε κουδούνι, οι υπεύθυνοι κατέφυγαν στη λύση μιας κουδούνας από μια αγελάδα! Όσο για το χρονόμετρο; Ας είναι καλά ένα ρολόι χειρός.
Τραγελαφικά πράγματα. Τελικά το ματς άρχισε με δύο ώρες καθυστέρηση σε μισοάδειες κερκίδες.
Ο ΑΓΩΝΑΣ
Το ματς είχε ενδιαφέρον όσο ο Μοχάμεντ Άλι είχε δυνάμεις. Το σημαντικότερο όλων; Ο Αλι έδειξε να μπορεί ακόμη και τώρα να βλέπει τα κενά. Ωστόσο οι αντιδράσεις του, ήταν τόσο αργές που όταν προσπαθούσε να περάσει χτυπήματα στον Μπέρμπικ, εκείνος είχε ήδη κινηθεί, αποφεύγοντάς τα. Κάτι που στο παρελθόν δεν θα συνέβαινε. Η ταχύτητά του όμως και η εκρηκτικότητά του δεν ήταν η ίδια πια.
Το παιχνίδι έληξε με τον Μπέρμπικ να παίρνει τη νίκη. Ο αγώνας ήταν ο τελευταίος του Μοχάμεντ Άλι. Ένα άδοξο τέλος για έναν αθλητή που του άξιζε κάτι καλύτερο.
_160400.jpg?w=880&f=bicubic){kind=link}