Το θέμα Ιντέγε δεν είναι «Ολυμπιακό», αλλά ευρωπαϊκό!

Ο Απόστολος Γιάννου είχε ανακοινωθεί από την Γκουανγκζού στις 25 Φεβρουαρίου 2016. Πριν ένα χρόνο. Για την ακρίβεια, σαν... αύριο (23/2) είχε "κλείσει" η μεταγραφή του ποδοσφαιριστή στην ομάδα της Κίνας και λόγω των αποστάσεων είχε ανακοινωθεί δύο ημέρες αργότερα. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, ο Ιντέγε να υπογράψει στην Τιαντζίν ανήμερα των "γενεθλίων" ενός άλλου ποδοσφαιριστή που "έστειλε" το πρωτάθλημά μας στην Ασία.

Δεν ήταν και πολύ δύσκολο να συμβεί αυτο. Δεν είναι σύμπτωση, δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι για να γεμίζουμε στήλες όπως το "σαν σήμερα". Είναι απλώς φυσικό επακόλουθο. Στην Κίνα η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώνεται ένα μήνα μετά την ευρωπαϊκή μεταγραφική περίοδο. Τέλη Φεβρουαρίου. Οπότε, κάπου τώρα γίνονται κάτι τέτοιες κινήσεις από τις ομάδες της χώρας. Κάπου τώρα θα "έκλεινε" και ο Ιντέγε.

Εγραφα τότε ότι αν ο Γιάννου ήταν το πείραμα, αυτό απέτυχε. Απλώς το θέμα δεν "πουλούσε" και πολύ. Ηταν ο Αστέρας που κέρδιζε σε οικονομικό επίπεδο και είχε αγωνιστική "χασούρα". Δεν ήταν ολόκληρος Ολυμπιακός για να στηθεί το σκηνικό των τελευταίων ημερών, όπως συνέβη με την αποχώρηση του Ιντέγε. Λογικό το λες.

Αλλά η ουσία του θέματος είναι ακριβώς η ίδια. Εγραφα επίσης τότε, ότι πλέον μπορούμε με σιγουριά να υποδεχτούμε την παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου. Από τη στιγμή που πια στις αγορές είχε μπει και ήταν φανερό από τότε ότι θα έμπαινε με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα η χώρα με το μεγαλύτερη πληθυσμό. Το θεμα, λοιπόν, δεν είναι "Ολυμπιακό". Είναι ευρωπαϊκό!

Είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα κληθούν να το αντιμετωπίσουν πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι, ίσως κι άλλοι ελληνικοί. Ηδη έχει συμβεί. Και θα συνεχίσει να συμβαίνει και μάλιστα, ακριβώς σε εβδομάδες που θα έχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις που θα κρίνουν τις χρονιές τους. Είτε για τα πρωταθλήματά τους είτε για ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ακριβώς, δηλαδή, όπως συμβαίνει με τον Ολυμπιακό, που "χάνει" τον Ιντέγε όταν δεν πρέπει.

Δεν είναι εύκολο για έναν σύλλογο να αρνηθεί τέτοιες οικονομικές προσφορές. Ειδικά όταν το θέλει ο ποδοσφαιριστής, όπως συνέβη και με Γιάννου και με Ιντέγε, αλλά και ο ατζέντης του, που πάντα παίζει το σημαντικότερο ρόλο στις επιλογές καριέρας του πελάτη του. Δεν μπορείς να πεις "όχι", ακόμη και αν αντιλαμβάνεσαι ότι η αγωνιστική "χασούρα" είναι μεγάλη, πιθανότατα και αναντικατάστατη, αφού η Κίνα μπορεί να παίρνει ποδοσφαιριστές σε περίοδο που οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι δεν έχουν ανοιχτή μεταγραφική περίοδο.

Για την ώρα η Κίνα πείθει με τα λεφτά της. Αν συνεχίσει να πείθει με αυτά, κάποια στιγμή πιθανόν να αρχίσει να πείθει και με το πρωτάθλημά της. Ετσι ή αλλιώς, όμως, είναι ένα θέμα, για να μην πούμε μπελάς, που έχει ήδη βρει μπροστά της η UEFA, κατ' επέκταση και η FIFA. Αρα και ξεχωριστά κάθε ποδοσφαιρική ομοσπονδία χώρας και κάθε (στην υπερβολή του) ευρωπαϊκός σύλλογος.

Το πείραμα του Αστέρα, σε αγωνιστικό επίπεδο είχε αποτύχει. Εχασε τότε τον πρώτο του σκόρερ, είχε ξεμείνει με έναν επιθετικό που είχε μόλις έρθει τον Ιανουάριο, τον Ιωαννίδη και τελικά όλο αυτό το πλήρωσε μένοντας εκτός πλέι οφ και εκτός Ευρώπης μετά από τέσσερα διαδοχικά χρόνια. Το πείραμα ήταν μικρό για τα μεγέθη - οικονομικά και αγωνιστικά - της μεταγραφής Ιντέγε ή άλλων ευρωπαϊκών "εισροών" ποδοσφαιριστών προς Κίνα μεριά. Αλλά δεν παύει να ήταν ένα πείραμα. Για τα ελληνικά δεδομένα διδακτικό, προφητικό για το άμεσο μέλλον. Αλλά και αδιέξοδο. Οσο η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία επιμένει να μην ασχολείται με αυτό σκεφτόμενη και με αγωνιστικά κριτήρια και όχι μόνο με οικονομικά.