Ο Ολυμπιακός, παρά την ήττα από την Λίβερπουλ, θεωρώ πως είχε και σήμερα να επιδείξει καλά στοιχεία. Μπορεί να μην είχε το θέαμα, του προηγούμενου φιλικού με τη Μίλαν, αλλά απέδειξε πως βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Αμυντικά, πέρα από τη φάση του γκολ και ένα πρώτο τέταρτο, που γενικά και το κέντρο, δεν πήγε καλά, στη συνέχεια ήταν θετικός. Με μια ομάδα που δε νομίζω πως θα δούμε βασική, σε κάποιο από τα επίσημα ματς που έρχονται στη σεζόν, μετά το 20ο λεπτό, άρχισε να ξεδιπλώνει στο γήπεδο, αυτά που θέλει να γίνονται ο Μίτσελ.
Ασφαλώς και το δεύτερο μέρος για τους «ερυθρόλευκους» ήταν πολύ καλύτερο και νομίζω πως εύκολα θα μπορούσε να πάρει την ισοπαλία. Θετικός και πάλι ο Ντοσεβί, που δείχνει παίκτης, ο οποίος ξέρει τη θέση. Από εκεί και μετά και ο Γκαζαριάν είχε καλές στιγμές με κορυφαία αυτή του δοκαριού. Στο πρώτο μέρος ο Σαβιόλα, προσπάθησε να παίξει τον ρόλο του κουμανταδόρου, ένας ρόλος που του είναι άγνωστος, ωστόσο και αυτή η δοκιμή είχε την σκοπιμότητα της.
Στην επανάληψη με την περισσότερο …κανονική του ομάδα, ο Θρύλος και έδειχνε και ήταν καλύτερος από την Λίβερπουλ, που σαν φίλος της θεωρώ, πως θα πρέπει να πάρει καλούς παίκτες που να κάνουν διαφορά, για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστική στην μετά-Σουάρεζ εποχή.
Κλείνοντας αυτή τη μικρή παρένθεση με την Λίβερπουλ, καταλήγω με τα του Ολυμπιακού, καταγράφοντας: Την εξαιρετική αμυντική λειτουργία, το πρέσιγνκ ψηλά που θα είναι και φέτος από τα όπλα των «ερυθρόλευκων». Τώρα για τις όποιες επιθετικές δυσλειτουργίες, θεωρώ πως η απόκτηση του φορ, αποτελεί την προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, για να μπορέσει να μεταφραστεί σε γκολ, αυτή η εικόνα υπεροχής που δείχνει ο Θρύλος στα παιχνίδια του κι από εκεί και πέρα, δεν θα ήταν άσχημη και η απόκτηση ενός αριστερού εξτρέμ. Πρώτα απ’ όλα όμως ο φορ.