Το σαββατοκύριακο που άλλαξε την ιστορία της F1

Η πίστα της Ίμολα επέστρεψε λόγω κορωνοϊού στο ημερολόγιο της F1, με το γκραν πρι Εμίλια Ρομάνια να γίνεται εκεί. Το σιρκουί έχει αγαπηθεί από τους οδηγούς και το κοινό για τη ροή της και τις απαιτητικές στροφές που διαθέτει, ενώ έχει προσφέρει κάποιες μάχες που έμειναν στην ιστορία. Όμως, η πίστα έχει γίνει συνώνυμο με το θάνατο του μεγάλου Άιρτον Σένα, και όλα τα δραματικά γεγονότα που συνέβησαν μεταξύ της 29ης Απριλίου και της 1ης Μαΐου του 1994.

Το γκραν πρι του Αγίου Μαρίνου ήταν ο τρίτος γύρος του παγκοσμίου πρωταθλήματος του 1994. Ο αγώνας θα ήταν μια μάχη μεταξύ του θρύλου Άιρτον Σένα και του ανερχόμενου Μίκαελ Σουμάχερ, αλλά η μοίρα είχε άλλη γνώμη.

Το σαββατοκύριακο ξεκίνησε με πολύ κακό τρόπο. Στις δοκιμές της Παρασκευής ο Ρούμπενς Μπαρικέλο έχασε τον έλεγχο της Jordan του στο προτελευταίο σικέιν της πίστας. Τα κερμπ σήκωσαν το μονοθέσιο στον αέρα και αυτό προσέκρουσε με φόρα πάνω στα προστατευτικά λάστιχα, με αποτέλεσμα να κάνει τούμπες και προσγειωθεί ανάποδα. Ο Βραζιλιάνος τη γλίτωσε με σπασμένη μύτη κι ένα διάστρεμμα στον καρπό. Δυστυχώς αυτό το ατύχημα ήταν μόνο η αρχή.



Την επόμενη μέρα ο Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ, που συμμετείχε μόλις στον τρίτο του αγώνα, προσπαθούσε να κάνει αρκετά καλό χρόνο ώστε να μπει μέσα στους 26 οδηγούς που θα συμμετείχαν στον αγώνα. Στην προσπάθεια του να οδηγήσει όσο πιο γρήγορα γινόταν φαίνεται ότι πλήγωσε την εμπρός πτέρυγα της Simtek του. Αντί να μπει στα πιτ για τις κατάλληλες επιδιορθώσεις ο Αυστριακός έμεινε στην πίστα και πίεσε για καλύτερο χρόνο. Στη στροφή που φέρει το όνομα του αδικοχαμένου Ζιλ Βιλνέβ η πτέρυγα έσπασε και ο Ρατζενμπέργκερ ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε έπεσε στον τοίχο με 314 χιλιόμετρα την ώρα. Δεν ήταν το ίδιο τυχερός με τον Μπαρικέλο, και έφυγε από τη ζωή μόλις στα 33 του χρόνια.



Ο κόσμος της F1, παρά την επικίνδυνη φύση του αθλήματος, είχε ξεχάσει πως ήταν να χάνει έναν οδηγό. Ο τελευταίος θάνατος ήταν του Έλιο ντε Άντζελις 8 χρόνια πριν. Παρά το σοκ το σόου έπρεπε να συνεχιστεί, και κανείς δεν πίστευε ότι τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα.

Την Κυριακή, 1 Μαΐου, 25 οδηγοί ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν τον αγώνα. Όταν έσβησαν τα φανάρια οι 24 ξεκίνησαν, αλλά η Benetton του JJ Lehto έμεινε ακινητοποιημένη. Ο Πέδρο Λαμί δε πρόλαβε να αντιδράσει και κάρφωσε τη Lotus του πάνω στο μονοθέσιο του Φινλανδού. Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που τα θραύσματα πέρασαν πάνω από τον προστατευτικό φράχτη, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν ένας αστυνομικός και οκτώ θεατές.

Το αυτοκίνητο ασφαλείας βγήκε στην πίστα και έμεινε μέχρι τον τέταρτο γύρο. Όταν συνεχίστηκε ο αγώνας ο Σουμάχερ καταδίωξε τον Σένα μέχρι τον έκτο γύρο. Τότε, στην γρήγορη στροφή Ταμπουρέλο, η κολόνα του τιμονιού έσπασε και ο Σένα παρά την προσπάθειά του να φρενάρει, χτύπησε τον τσιμεντένιο τοίχο με 211 χλμ/ω. Στην F1 είχαν γίνει πολύ χειρότερα ατυχήματα, όμως ο δεξιά μπροστινός τροχός χτύπησε τον Βραζιλιάνο στο κεφάλι, ουσιαστικά βάζοντας τέλος στη ζωή του. Ο Σένα μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο νοσοκομείο Ματζιόρε της Μπολόνια, που υποδεχόταν οδηγό για τρίτη φορά εκείνο το σαββατοκύριακο. Τέσσερις ώρες μετά τη μεταφορά του, ανακοινώθηκε ότι ο Άιρτον Σένα είχε χάσει τη ζωή του. Πίσω στην Ίμολα, μέσα στην κατεστραμένη Williams του Βραζιλιάνου βρήκαν μια αυστριακή σημαία, για να τιμήσει τον Ρατζενμπέργκερ. Η μοίρα το έφερε έτσι και ο Σένα έχασε κι αυτός τη ζωή του μόλις μια ημέρα μετά.



Για την ιστορία, ο αγώνας συνεχίστηκε με τον Σουμάχερ να παίρνει τη νίκη και να κάνει το 3/3 στο πρωτάθλημα, αλλά οι πανηγυρισμοί ήταν περιορισμένοι καθώς δεν υπήρχαν ακόμα νέα για τον Σένα. Στο τέλος της ημέρας όμως κανείς δε νοιαζόταν πια για το ποιος κέρδισε το συγκεκριμένο γκραν πρι.

Ο θάνατος του Ρατζενμπέργκερ ήταν απλά άλλη μια κακή στιγμή που μέχρι τότε συνέβαινε στους αγώνες. Ο θάνατος του Άιρτον Σένα όμως ήταν πολλά παραπάνω. Ένας τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, που αγαπήθηκε όσο λίγοι από το κοινό, και πολλοί τον θεωρούν ακόμα ως τον κορυφαίο οδηγό όλων των εποχών. Ο θανατός του ήταν ένα σοκ που δε μπορούσε να ξεπεραστεί με ευκολία. Στη Βραζιλία η κυβέρνηση κύρηξε τρεις μέρες εθνικού πένθους, ενώ χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν το παρόν στην κηδεία του, ανάμεσά τους και θρύλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ακόμα και η εθνική ομάδα της Βραζιλίας κράτησε πανό προς τιμήν του Σένα μετά την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου στα γήπεδα των ΗΠΑ.



Η F1 από τότε αποφάσισε να μη ξαναχάσει οδηγό. Τα μονοθέσια έγιναν πολύ πιο ασφαλή με τους οδηγούς πλέον να προστατεύονται πολύ περισσότερο γύρω από το κεφάλι τους. Οι πίστες άλλαξαν με πολλά γρήγορα σημεία να καλύπτονται από αργά σικέιν, ενώ στην Ίμολα άλλαξαν οι στροφές Ταμπουρέλο και Βιλνέβ που κόστισαν τη ζωή σε δυο οδηγούς. Η ασφάλεια από κομπάρσος έγινε πρωταγωνιστής στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού και χρειάστηκε να περάσουν 20 χρόνια για να χαθεί ζωή οδηγού. Τα μονοθέσια μπορεί να είναι πιο γρήγορα από ποτέ, αλλά πλέον δεν αποτελούν παγίδα θανάτου, και όλα ωφείλονται σε αυτό το σαββατοκύριακο.

Επιμέλεια: Παναγιώτης Μαζαράκης