Το…ρόπαλο ξανά στα χέρια του!

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Λίγες ώρες πριν το εναρκτήριο τζάμπολ στην Α2, ένα πρωτάθλημα με μεγάλο ενδιαφέρον και γεμάτο αγωνία, η πρόκριση του Ηρακλή στα προημιτελικά του κυπέλλου, αποτελεί προάγγελο για το τι θα δούμε φέτος στην κατηγορία, τουλάχιστον στα υψηλά «στρώματα» της βαθμολογίας. Μετά από τρία χρόνια απουσίας από τα «σαλόνια», ο «γηραιός» δείχνει έτοιμος και καλύτερα προετοιμασμένος από ποτέ, για την μεγάλη επιστροφή. Η απουσία της ιστορικής ομάδας από τον Μάιο του 2006 από το πρωτάθλημα άλλωστε, είναι μεγάλη.

Όχι μόνο λόγω της οντότητας του ονόματος, αλλά, κυρίως, εξαιτίας της «παραγωγής» παικτών για την οποία διακρίθηκε ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία η συγκεκριμένη ομάδα. Διαμαντίδης, Χατζηβρέττας και Παπαδόπουλος είναι τα πρόσφατα παραδείγματα. Παίκτες που κόσμησαν και κοσμούν με την παρουσία τους το ελληνικό μπάσκετ σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Αν ανατρέξουμε στα παλαιότερα χρόνια, η λίστα με τα ονόματα παικτών που έχουν γαλουχηθεί στο ιστορικό «Ιβανώφειο» θα μεγαλώσει. Τα διοικητικά λάθη του παρελθόντος όμως και το γεγονός ότι η ομάδα αφέθηκε στην τύχη της, επέφεραν την αγωνιστική παρακμή και φυσικό επακόλουθο ήταν ο υποβιβασμός. Τα τρία χρόνια που προηγήθηκαν στην Α2, έφεραν τον Ηρακλή ενώπιον μιας άγνωστης γι’ αυτόν κατάσταση. Θα μπορούσαν κάλλιστα να χαρακτηριστούν προπαρασκευαστικά, αφού θα ήταν έκπληξη να συνέλθει άμεσα από το σοκ και να επανακτήσει τα…κεκτειμένα.

Φέτος όμως δείχνει να έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Οι προβλέψεις είναι θετικές, όχι επειδή ο Ηρακλής κατέβαλε την αντίσταση της Κομοτηνής, του Ρεθύμνου, του Ηλυσιακού, της Ολυμπιάδας Πατρών και της Νήαρ Ήστ για να πάρει το εισιτήριο για τα προημιτελικά του κυπέλλου. Στοιχηματίζω, ότι άπαντες στην ομάδα θα αντάλλαζαν αυτή την σημαντική επιτυχία, με την άνοδο στην Α1. Η πορεία στον δεύτερο τη τάξει θεσμό στην Ελλάδα, λογικά, στη φάση των «οκτώ» σταματάει. Η παρουσία Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού, Αμαρουσίου, Άρη, Πανελληνίου, Πανιωνίου και ΠΑΟΚ σε αυτή, βάζει «φρένο» σε οποιοδήποτε όνειρο. Ο δρόμος για τον βασικό στόχο του πρωταθλήματος όμως, είναι ορθάνοικτος. Όχι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά σίγουρα…καλοφτιαγμένος, με βάση την ύπαρξη του Λευτέρη Κακιούση στην τεχνική ηγεσία, αλλά και των μεταγραφών που έγιναν φέτος στην ομάδα της Θεσσαλονίκης.

H επιστροφή του Κακιούση στο γήπεδο που έγραψε ιστορία ως παίκτης και ως προπονητής, αναμφίβολα αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο επιτυχίας. Οι γνώσεις, η αγάπη και το μεράκι του για το μπάσκετ και την ομάδα είναι δεδομένες, όπως και η εμπειρία που έχει αποκτήσει πλέον δίπλα στον Παναγιώτη Γιαννάκη από την θητεία του στην Εθνική ομάδα. Το ρόστερ, είναι εμπλουτισμένο με ικανό ελληνικό στοιχείο, αφού οι Λαμπρόπουλος, Καραποστόλου, Δέσπος και Τσαμάτος είναι ικανοί να «σηκώσουν» το βάρος, ενώ η τριάδα των ξένων, Μπούτσι, Καστλ και Πέτροβιτς, ίσως να είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στην κατηγορία. Τι μένει; Το υλικό αυτό να «δέσει» με επιτυχία κάτι που τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι θα γίνει. Να βοηθήσουν τα πρώτα αποτελέσματα κάτι που έγινε, αλλά και να στηρίξει με μεγαλύτερο ζήλο την προσπάθεια ο κόσμος. Τα υπόλοιπα θα φανούν στο παρκέ. Η ουσία είναι ότι το… ρόπαλο επέστρεψε στα χέρια της ομάδας. Αν θα γίνει σωστά η χρήση του, θα φανεί στην πορεία…Μακάρι γιατί χρειαζόμαστε στην Α1 και τον καλό Ηρακλή.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com