Το ρίσκο της ΑΕΚ με Οικονόμου και το φιάσκο του γερμανικού ποδοσφαίρου

Σίγουρα η επιλογή του Μάριου Οικονόμου δεν είναι από εκείνες που προκαλούν ρίγη συγκίνησης για την αντικατάσταση του Βράνιες. Υπάρχει αρκετός προβληματισμός στις τάξεις των Ενωσιτών, αν και δεν θα είναι η πρώτη φορά, που μπορεί οι προβλέψεις να πέσουν έξω, προς το θετικό, όπως επίσης δεν θα πρέπει να λησμονεί κανείς, πως πρόκειται για μια επιλογή καθαρά του προπονητή, ανάμεσα σε τέσσερις άλλες περιπτώσεις που υπήρχαν.

Τακτικά δεν αμφιβάλλω πως ο συγκεκριμένος παίκτης θα είναι σίγουρα πολύ καλός από τη στιγμή που αγωνίστηκε για πέντε χρόνια στην Ιταλία. Επίσης πρόκειται για έναν παίκτη που μπήκε κάποια στιγμή στο στόχαστρο και πολύ καλύτερων ομάδων από την Μπολόνια, όπως είναι η Νάπολι, αλλά η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο 1.5 χρόνο με τον Ντοναντόνι και τους τραυματισμούς η καριέρα του Έλληνα στόπερ δεν εξελίχθηκε καλά. Δεν θα καταδικάσω την μεταγραφή αυτή, αν δεν τη δούμε στο χορτάρι, αλλά πρόκειται σίγουρα για μια επιλογή με ρίσκο.

Με ρίσκο γιατί δεν είναι βέβαιο πως όλοι οι ποδοσφαιριστές που έρχονται στην ΑΕΚ, μπορούν ν’ ανανήψουν αγωνιστικά. Όπως και είναι σαφές πως πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που δεν έχει την εκρηκτικότητα και την ταχύτητα του Όγκνιεν Βράνιες. Δεν θέλω να δίνω έμφαση μετά από τόσα χρόνια στο θέμα των ονομάτων, δηλαδή πόσο βαρύ ή ασύγκριτο ακούγεται το να έρθει ο Οικονόμου αντί του Βράνιες σε χρονιά που έχεις πάρει τίτλο. Σίγουρα όμως προκαλεί σε πολλούς μια όχι θετική εντύπωση. Για το αν αυτό είναι άδικο ή όχι, θα το δείξει το γήπεδο, με τις πιθανότητες πάντως να μην είναι υπέρ.

Για την Γερμανία, το φιάσκο του αποκλεισμού ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο. Σήμερα δεν υπήρχε Κροος για να την γλιτώσει πάλι και από το γκρουπ αυτό, πέρασαν οι δύο καλύτερες ομάδες. Ο Λεβ πήρε μια ομάδα χωρίς σημείο αναφοράς και εδώ που τα λέμε χωρίς τον Νόιερ τα πράγματα μπορεί να είχαν εξελιχθεί ακόμα πιο άσχημα για την Γερμανία.

Μια ομάδα που πήγε χωρίς σέντερ φορ, χωρίς πλάνο, με έναν Μίλερ που έμοιαζε με παλαίμαχο, με έναν Κροος παρά το γκολ ξεζουμισμένο, με έναν Οζίλ πιο φτωχό δημιουργικά, από κάθε άλλη φορά. Για Ντράξλερ δεν θέλω καν να ακούω, ο Ρόις ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Παρά το γεγονός πως ο Τύπος της Γερμανίας ρίχνει πολλά στο Λεβ, αυτή τη στιγμή η Μπουντεσλίγκα είναι φτωχή σε παίκτες, ειδικά από τη μέση και μπροστά.

Μια εβδομάδα πριν την ημέρα που άρχισε το Μουντιάλ είχα γράψει για την Γερμανία, αλλά και για το πιθανό ζευγάρι τελικού: «Η απουσία της Ιταλίας, η ασθενής και ασόβαρη εικόνα της Γερμανίας ως τώρα δίνει μεγάλη τύχη στην Βραζιλία ή την Αργεντινή να κάνουν άμεσα ρελάνς και να κατακτήσουν τον Παγκόσμιο τίτλο».